ยัยน้องสาวตัวแสบ!

-กริ๊ง!! เสียงกริ่งพักกลางวันดังขึ้น-
 
"เฮ้อ~ พักเที่ยงแล้ววว"
เพื่อนน้องสาวถอดหายใจ พร้อมนอนฟุบโต๊ะในสภาพที่หมดแรง
 
"เอ้าๆ กินข้าวได้แล้ว"
ฝนเดินมาที่โต๊ะของเพื่อน
 
"ค่าาๆ" เพื่อนน้องสาวขานรับ
 
ฝนหยิบข้าวกล่องขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะแล้วนั่งลงที่ตรงข้ามกับเพื่อน
 
"แหม่ ข้าวกล่องยังน่ากินเหมือนเดิมเลยน้าา"
เพื่อนมองข้าวกล่องของฝน พร้อมกับหยิบแซนวิสขึ้นมากิน
 
"ฉันว่านะ ทั้งโรงเรียนจะมีแต่เธอเท่านั้นแหละที่เอาข้างกล่องมา"
เพื่อนสาวแหย่ฝน ก่อนที่จะกินแซนวิสของเธอ
 
"เอ๊ะ!? งั้นหรอ ฉันว่ามันก็ไม่แปลกอะไรนะ"
ฝนพูดพร้อมกับสีหน้าที่ดูเขินๆ
 
"จ้าๆ แค่แหย่เล่นน่ะ แหย่เล่น"
เพื่อนสาวอมยิ้มเบาๆ
 
"(หน้าฝนตอนเขินน่ารักอ่าา!)"
เพื่อนสาวคิดในใจ
 
"(แต่ในฐานะคนเป็นเพื่อนก็อดห่วงไม่ได้ล่ะนะ ฝนน่ะทั้งตัวเล็ก น่ารัก ผมหางม้า นิสัยก็ดี ถึงจะขี้เกียจเรียน แต่ถ้าไม่นับเรื่องนั้นก็เพอร์เฟคเลย ฉันเองก็ถูกความน่ารักนั่นขโมยหัวใจไปแล้วเหมือนกัน เพราะฉนั้น เพื่อตัวฝน ฉันจะปกป้องเธอจากพวกกินเนื้อพวกนั้นเอง!)"
เพื่อนสาวคิดไปกินไป
 
-เวลาได้ไหลผ่านไปเรื่อยๆจนเลิกเรียน-
 
"งั้นโชคดีนะ ฝน"
เพื่อนสาวโบกมือบ๊ายบายฝน ที่หน้าโรงเรียน
 
"อื้ม! โชคดีนะ คลาวด์"
ฝนโบกมือกลับ
 
-ทั้งสองได้แยกย้ายกันกลับบ้าน-
 
"...."
 
"....."
 
"....."
 
-ฝนเดินกลับบ้าน เดินไปเรื่อยๆ เรื่อยไป รอบตัว เงียบสงัด ราวกับเวลาถูกหยุดไว้-
 
-หน้าบ้าน-
"กลับมาแล้วค่าา~"
ฝนเดินเข้าบ้านมา และเดินขึ้นไปบนห้อง
 
"กลับมาแล้วนะ แบร์"
ฝนโยนกระเป๋าไว้ข้างๆเตียงนอน และกระโดดกอดตุ๊กตาหมีบนเตียง
 
"(บ้านหลังนี้น่ะ ไม่มีใครแล้วล่ะ ทั้งพ่อ ทั้งแม่ พวกท่านได้เสียไปเมื่อนานมาแล้ว ที่บ้านหลังนี้มีเพียงตัวเราและพี่ชายเท่านั้น)"
ฝนคิดในใจพร้อมกอดตุ๊กตาหมีไว้แน่น
 
"(พี่ชายก็มักจะกลับบ้านช้าประจำ เพราะพี่ต้องไปทำงานพาร์ทไทม์ ฉันเองก็ต้องจัดการงานบ้านให้เรียบร้อยด้วย)"
 
"...."
 
"..."
 
"เหงาจังเลย.."