ยัยน้องสาวตัวแสบ!

-กริ๊ง!! เสียงกริ่งพักกลางวันดังขึ้น-

"เฮ้อ~ พักเที่ยงแล้ววว"

เพื่อนน้องสาวถอดหายใจ พร้อมนอนฟุบโต๊ะในสภาพที่หมดแรง

"เอ้าๆ กินข้าวได้แล้ว"

ฝนเดินมาที่โต๊ะของเพื่อน

"ค่าาๆ" เพื่อนน้องสาวขานรับ

ฝนหยิบข้าวกล่องขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะแล้วนั่งลงที่ตรงข้ามกับเพื่อน

"แหม่ ข้าวกล่องยังน่ากินเหมือนเดิมเลยน้าา"

เพื่อนมองข้าวกล่องของฝน พร้อมกับหยิบแซนวิสขึ้นมากิน

"ฉันว่านะ ทั้งโรงเรียนจะมีแต่เธอเท่านั้นแหละที่เอาข้างกล่องมา"

เพื่อนสาวแหย่ฝน ก่อนที่จะกินแซนวิสของเธอ

"เอ๊ะ!? งั้นหรอ ฉันว่ามันก็ไม่แปลกอะไรนะ"

ฝนพูดพร้อมกับสีหน้าที่ดูเขินๆ

"จ้าๆ แค่แหย่เล่นน่ะ แหย่เล่น"

เพื่อนสาวอมยิ้มเบาๆ

"(หน้าฝนตอนเขินน่ารักอ่าา!)"

เพื่อนสาวคิดในใจ

"(แต่ในฐานะคนเป็นเพื่อนก็อดห่วงไม่ได้ล่ะนะ ฝนน่ะทั้งตัวเล็ก น่ารัก ผมหางม้า นิสัยก็ดี ถึงจะขี้เกียจเรียน แต่ถ้าไม่นับเรื่องนั้นก็เพอร์เฟคเลย ฉันเองก็ถูกความน่ารักนั่นขโมยหัวใจไปแล้วเหมือนกัน เพราะฉนั้น เพื่อตัวฝน ฉันจะปกป้องเธอจากพวกกินเนื้อพวกนั้นเอง!)"

เพื่อนสาวคิดไปกินไป

-เวลาได้ไหลผ่านไปเรื่อยๆจนเลิกเรียน-

"งั้นโชคดีนะ ฝน"

เพื่อนสาวโบกมือบ๊ายบายฝน ที่หน้าโรงเรียน

"อื้ม! โชคดีนะ คลาวด์"

ฝนโบกมือกลับ

-ทั้งสองได้แยกย้ายกันกลับบ้าน-

"...."

"....."

"....."

-ฝนเดินกลับบ้าน เดินไปเรื่อยๆ เรื่อยไป รอบตัว เงียบสงัด ราวกับเวลาถูกหยุดไว้-

-หน้าบ้าน-

"กลับมาแล้วค่าา~"

ฝนเดินเข้าบ้านมา และเดินขึ้นไปบนห้อง

"กลับมาแล้วนะ แบร์"

ฝนโยนกระเป๋าไว้ข้างๆเตียงนอน และกระโดดกอดตุ๊กตาหมีบนเตียง

"(บ้านหลังนี้น่ะ ไม่มีใครแล้วล่ะ ทั้งพ่อ ทั้งแม่ พวกท่านได้เสียไปเมื่อนานมาแล้ว ที่บ้านหลังนี้มีเพียงตัวเราและพี่ชายเท่านั้น)"

ฝนคิดในใจพร้อมกอดตุ๊กตาหมีไว้แน่น

"(พี่ชายก็มักจะกลับบ้านช้าประจำ เพราะพี่ต้องไปทำงานพาร์ทไทม์ ฉันเองก็ต้องจัดการงานบ้านให้เรียบร้อยด้วย)"

"...."

"..."

"เหงาจังเลย.."