ยัยน้องสาวตัวแสบ!

-ณ. บริษัทแห่งหนึ่ง-"เฮ้อ~ เมื่อยชะมัดเลย"พี่ชายที่กำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ บิดขี้เกียจ"โอ้! ไงธนู งานเป็นยังไงบ้าง"มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายพี่ชาย"อ่อ... สวัสดีครับ[คุณไรท์]"พี่ชายทักทายกลับ"ตอนนี้ก็ไม่ค่อยมีอะไรคืบหน้าเลยครับ แฮะๆ"พี่ชายขำกลบเกลือน"งั้นหรอๆ งั้นพยายามเข้านะ อัจฉริยะคุง"ไรท์โบกมือลาพี่ชาย"(นี่คือรุ่นพี่ที่คอยดูแลผม ในช่วงเวลาทำงาน)""(ผมได้เข้ามาที่บริษัทนี้เมื่อครึ่งปีก่อน ตอนแรกที่ผมมาสมัคร เหมือนเขาจะไม่รับผมด้วยซ้ำ)""(แต่ผมก็พยายามแสดงความสามารถจนพวกเขาได้ยอมรับผม)""(และที่ผมเข้าบริษัทนี้ก็เพราะเงินเดือนนี้แหละนะ เราจะได้ไม่ต้องคอยกังวลเรื่องเงินด้วย)""(เหมือนว่าที่บริษัทนี้ ผมจะอายุน้อยที่สุดด้วย เกร็งๆอยู่เหมือนกันแฮะ)""เอาล่ะ ทำงานต่อให้เสร็จดีกว่า"พี่ชายมุ่งมั่นทำงานต่อ"(อืม....ว่าแต่...มื้อเย็นยัยฝนจะทำอะไรให้กินนะ)"พี่ชายทำงานพร้อมคิดถึงฝนไปพลางๆ-ณ.ตอนเย็น-"ฮึบบ- เสร็จสักที~"พี่ชายบิดขี้เกียจพลางโล่งอกที่ทำงานเสร็จแล้ว"ไงธนู งานเสร็จรึยัง"ไรท์เดินเข้ามาทักทาย"เสร็จแล้วครับผม"พี่ชายยิ้มเบาๆ"อืม...งั้นเย็นนี้ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย"ไรท์ชวนธนูไปทานข้าว"เอ๋?- ทำไมหรอครับ"พี่ชายสงสัย"ก็..พวกเราน่ะ เป็นคู่หูกันมาครึ่งปีแล้วนะ แต่ยังไม่เคยไปกินข้าวด้วยกันเลย"ไรท์บอกเหตุผล"เอ...ก็....ได-"จู่พี่ชายก็นึกถึงหน้าของฝนขึ้นมา"หือ? ว่าไงล่ะ"ไรท์รอคำตอบ"ขอบคุณที่ชวนนะครับ แต่ว่าไม่ได้หรอกครับ ผมมีสิ่งที่ต้องไปทำอยู่น่ะ งั้นโชคดีนะครับ"พี่ชายปฏิเสธแล้วรีบเดินออกมาจากจุดนั้น"อืม....งั้นโชคดีนะ"ไรท์โบกมือลา"....""..."-ณ.บ้านของไรท์-ตึง! มีเสียงต่อยกำแพงขึ้นดัง"หน๊อย! ไอ้xxนั่น กล้าปฏิเสธฉันคนนี้งั้นหรอ!"ไรท์ยังคงต่อยกำแพงต่อ"น่าหงุดหงิด!! น่าหงุดหงิด!! น่าหงุดหงิดชะมัด!!""....""...ใช่! ใช่แล้ว!""ฉัน..ต้องไปหา....กระสอบทรายของฉัน!"ไรท์เดินไปที่ห้องของคนหนึ่งแอดเสียงเปิดประตูดังขึ้นมีเด็กสาวคนหนึ่งกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงเป็นเด็กสาวผมสั้นสีเทา อายุประมาณ 13 ปี"...อา....ใช่...เธอนี่เอง""มาสิ...มาช่วยฉัน..ระบายความเครียดที!"