แก้วนพคุณ

พริมาเล่าเรื่องที่หล่อนหนีคุณชายใหญ่มาโรงเรียนเองเมื่อวันก่อน             จนถึงขั้นหลงทางจากหน้าบ้านเข้าไปไกลถึงดงกล้วยในซอยให้ยามาฟัง

   “วันก่อนลูกแก้วมาโรงเรียนเองล่ะ” พริมากระซิบบอก ยามาที่นั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่เลิกคิ้วมอง หล่อนมองไปรอบๆ ตอนนี้เพื่อนคนอื่นกำลังคุยเรื่องอื่นกันอยู่ พวกนี้ไม่ได้สนใจฟังเรื่องที่พริมากำลังเล่า...ค่อยยังชั่วหน่อย ยามาวางหนังสือการ์ตูนที่อ่านในมือแล้วหันมาฟังพริมาอย่างตั้งใจ เด็กหญิงไม่เข้าใจ...ปกติภารดีจะมารับและส่งลูกสาวเสมอ...ตั้งแต่รู้จักกันมา ยามาไม่เคยเห็นพริมามาโรงเรียนเองเลยสักครั้ง พริมาเล่าให้ยามาฟังว่าทำไมหล่อนต้องไปโรงเรียนเองและทำไมหล่อนถึงได้รู้จักคเชนทร์

   “แล้ว...พี่ตุลย์ก็มา...คือพี่ตุลย์คนที่คุยกับลูกแก้วเมื่อวานตอนเช้าไง ตอนที่ปลาทูติวหนังสืออยู่ นั่นแหละ บ้านพี่เขาอยู่ในซอยพอดี แต่อยู่ลึกเข้าไปอีก พี่เขาผ่านมาตอนลูกแก้วกำลังวิ่งหนีขี้ยาแถวๆ ดงกล้วย” พอได้ยินพริมาเล่าว่ามีขี้ยาไล่ตามคราวนี้ยามาตาโต เพื่อนหล่อนรอดมาได้ยังไงนะ

   “อย่าบอกแม่นะ! แม่จับได้แล้วแหละว่าลูกแก้วหนีคุณชายใหญ่ไปโรงเรียนเอง แต่ลูกแก้วไม่ได้บอกแม่เรื่องขี้ยา”

   “โอ้ย...ฉันพลาดเรื่องเด็ดไปได้ไง!” ยามาบ่นอุบ หล่อนพลาดอย่างแรง ขนาดคเชนทร์ที่โผล่มาทีหลังยังได้มีชื่ออยู่ในเรื่องเล่าของพริมา หล่อนเคย    ได้ยินชื่อคเชนทร์มาบ้างแล้วจากเพื่อน แต่ยังไม่เคยได้เห็นตัวจริงสักที      ความจริงก็เคยเห็นอยู่ไกลๆ ตอนพริมาและเพื่อนคนอื่นๆ ชี้ให้ดู ยามาเคยได้ยิน ชื่อเสียงเขาอยู่บ้าง เพราะเพื่อนผู้หญิงในห้องพูดถึงเขาอยู่บ่อยๆ รวมถึงนพคุณที่อยู่ห้องเดียวกันด้วย คนนั้นก็ดังไม่เบา...ระดับแรร์ไอเท็มที่อยู่ห้องเดียวกันเลยทีเดียว

   พริมานั่งมองเพื่อนสาวของหล่อนที่ตอนนี้ดูเหมือนผู้หญิงขึ้นมากแล้ว ปีนี้ขึ้น ม.3 เปิดเทอมมานี่ ผมของยามายาวขึ้นมาก ดูไม่สะดุดตาเหมือนปีที่แล้ว ปีที่แล้วหล่อนยังจำได้...ผมทรงสกินเฮดของยามาเป็นที่พูดถึงอยู่หลายเดือน รวมถึงโรคร้ายที่ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว (ก็ไม่ได้ป่วยจริงจะให้ไม่ดีขึ้นได้ยังไง)  แต่ยามาก็ยังไม่เคยแก้ข่าวเกี่ยวกับโรคร้ายของหล่อน เพียงแต่บางคนที่เริ่มรู้จักหล่อน ก็เริ่มคิดเองได้แล้ว...ว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องจริง วันนี้พวกหล่อนเรียนพละศึกษาจึงแต่งชุดพละมาโรงเรียน ส่งผลให้ยามาก็ยังดูเหมือนเด็กผู้ชายอยู่ดี ปีนี้เปิดเทอมมีของขวัญลึกลับมาวางไว้บนโต๊ะหล่อนบ่อยๆ เพราะคิดว่ายามาน่าจะเป็นสาวหล่อ

   “มโนเอาเองล้วนๆ ไม่ถามกันสักคำ ดีเหมือนกันอยู่ๆ ก็ได้กินของฟรี” ยามาไม่เดือดร้อน หล่อนชอบเสียด้วยซ้ำ แต่ศศิธรสาวหล่อดูท่าจะไม่พอใจนิดหน่อยที่โดนโค่นบังลังก์ลงได้อย่างที่ชัยยศเคยปรามาสไว้ แต่หล่อนก็มีน้ำใจนักกีฬาพอ ถ้าผู้หญิงเค้าไม่ชอบ...เราก็จะไม่พาล พริมานั่งคุยเล่นอยู่กับเพื่อนๆ วันนี้ยามาหยุดติวให้เพื่อนๆ ได้พักหนึ่งวัน ระหว่างที่นั่งเล่นนั่งคุยกันอยู่นั้น อยู่ๆ เพื่อนในกลุ่มก็เงียบเสียงลงอย่างไม่ได้นัดหมาย ขนาดยามาที่กำลังอ่านหนังสือการ์ตูนได้ยินเสียงเงียบผิดปกติยังต้องเงยหน้าขึ้นมามอง

   “มองอะไรกันวะ ?” ยามาชะเง้อมองตามสายตาเพื่อนๆ

   “อุ้ย! พี่ตุลย์” เสียงเด็กผู้หญิงแถวนั้นซุบซิบกันอย่างตื่นเต้น ยามารู้แล้วว่าพี่ตุลย์ที่เด็กพวกนี้กรี๊ดกร๊าดกันนั้นเป็นใคร หล่อนเคยเห็นเขาอยู่ไกลๆ เพราะศศิธรเคยชี้ให้ดู...เขาค่อนข้างจะดังในหมู่สาวๆ เด็กผู้หญิงในห้องหล่อนก็เริ่มจะโตเป็นสาวกันแล้ว จึงไม่แปลกนักที่พวกนี้จะเริ่มสนใจเพศตรงข้าม  ยามาจำได้ ครั้งล่าสุดที่หล่อนเห็นเขาก็คือเมื่อวาน...เขาคุยอยู่กับพริมาก่อนเข้าแถวตอนเช้า ยามามองไปยังเด็กหนุ่มที่กำลังเดินตรงมายังที่พวกหล่อนนั่ง เสียงคุยกันจากโต๊ะที่นั่งอยู่รอบๆ ก็เงียบลงเหมือนกัน...เหมือนทุกคนหยุดให้ความสนใจ...ว่ารุ่นพี่ที่อยู่คนละฝั่งตึก จะเดินลัดสนามมาทำอะไรถึงตึกฝั่งนี้ ยามาเห็นพริมาหันไปยิ้มให้เด็กหนุ่มจนตาหยี ชัยยศขยับตัวเล็กน้อย (ให้ดูเหมือนไม่สนใจ)

   “วันนี้ได้ข่าวเด็ดอีกแล้ววุ้ย!” ชัยยศกระซิบบอกศศิธรอย่างตื่นเต้น ยามาไม่เข้าใจ จะเด็ดอะไรนักหนากะอีแค่รุ่นพี่รูปหล่อขวัญใจสาวๆ เดินมาฝั่งตึกเด็ก ม.ต้น โรงเรียนนี้ใครจะเดินไปไหนก็ได้ ขนาดมันเอง...ไอ้ยศ ยังไปทุกที่รอบโรงเรียนไม่เห็นจะมีใครมาสนใจ

   “ลูกแก้ว! อยู่นี่เองพี่เดินตามหาตั้งนาน” คเชนทร์เดินยิ้มโปรยเสน่ห์มาตลอดทาง ยามากลอกตา หล่อนรู้ว่าหมอนี่ตั้งใจ และรู้ว่าเขาเห็นว่ารุ่นน้องสาวๆ นั่งมองเขาเป็นตาเดียว ไม่ใช่แค่รุ่นน้องผู้หญิง เด็กผู้ชายในห้องหล่อนเองที่นั่งกันอยู่โต๊ะถัดไปก็หันมามองเช่นกัน ยามารู้พวกนั้นอิจฉาที่รุ่นพี่คนนี้มีแต่สาวๆ มองตามกันทุกโต๊ะ...ก็พวกแกมันกาก! เอาจริงๆ ยามาก็เข้าใจว่าทำไมเพื่อนๆ ของหล่อนถึงนั่งเงียบอย่างกับตกอยู่ในภวังค์แบบนี้      ก็เขาหล่อขนาดนี้...หล่อเหมือนพระเอกหนังอินเดียที่หล่อนดูเมื่อวันก่อนไม่มีผิด ไม่ใช่แค่หน้าตาที่เหมือน...รูปร่างก็เหมือน!!! หนังอินเดียที่ยามาชอบดูนั้น ส่วนใหญ่พระเอกจะตัวสูงๆ ล่ำๆ กล้ามเป็นมัดๆ คเชนทร์ก็เป็นแบบนั้นเลย เพียงแต่เขายังไม่มีกล้ามเป็นมัดๆ ขนาดนั้น เพียงแต่ตัวสูงใหญ่ และตาหวานยิ่งกว่าผู้หญิง ผิวเข้มแบบผู้ชายนักกีฬาไม่ใช่กร้านดำกรำแดด แต่ดำดูดีมีสไตล์...ยามาเห็นด้วยทุกอย่าง แต่ที่ทำให้หล่อนขัดใจคือเขาตั้งใจ! ผู้ชายคนนี้ฉลาด เขารู้ว่าสายตาที่คนมองเขา (ส่วนใหญ่จะเป็นสาวๆ ) มีแต่ความคลั่งไคล้ชื่นชม และเขาเล่นถูกจุด พูดให้เข้าใจง่ายๆ คือ เขารู้จักนำเสนอจุดเด่นของตัวเอง รอยยิ้มและความร่าเริงนี่แหละที่เป็นจุดขายของเขา หมอนี่ต้องผ่านผู้หญิงมามากแค่ไหนนะถึงจะรู้จุดอ่อนของสาวๆ ได้มากถึงเพียงนี้ ยามาคิดวิเคราะห์ของหล่อนไปเรื่อยเปื่อยไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้คเชนทร์มายืนหล่ออยู่ข้างๆ หล่อนแล้ว เพราะหล่อนเองก็ตกภวังค์ไปเหมือนกัน เพียงแต่มันไม่ใช่ภวังค์แบบคนอื่นๆ แต่เป็นภวังค์ความคิดของตัวเอง

   “พี่ตุลย์ตามหาลูกแก้วเหรอคะ?” พริมาถามแบบงงๆ เพราะเมื่อวานพวกเขาเพิ่งเจอกัน คเชนทร์จะมีเรื่องอะไรคุยกับหล่อนอีก

   “ใช่สิ แล้วพี่ก็ไลน์หาแล้วนะ ลูกแก้วก็ไม่อ่าน โทรมาได้ยินรึเปล่า?” พริมาหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาดูแล้วหันไปยิ้มแหยๆ ให้คเชนทร์เป็นคำตอบ คเชนทร์ดันตัวเองนั่งลงข้างๆ ยามา ตอนแรกหล่อนยังไม่ขยับตัว แต่เจอลูกดันเข้าไปเลยต้องขยับที่นั่งให้เขาแบบงงๆ

   “ขอบคุณนะน้อง...พี่ขอนั่งด้วยแป๊บนึง” เขาว่าพลางล้วงของในกระเป๋าเป้ ยามาเห็นพวงกุญแจรูปไก่แกว่งไปมาอยู่ที่เป้ยามที่เขารูดซิปเปิดกระเป๋า...เหมือนพวงกุญแจของพริมาไม่มีผิด พวงกุญแจไก่แจ้!!!

   “พี่ฝากอันนี้ให้พี่พิมพ์ด้วยนะ ไลน์บอกพี่พิมพ์แล้วว่าจะฝากลูกแก้วเอาไปให้” เขายื่นกล่องที่ห่อไว้อย่างดีให้พริมา...ภารดีเข้าไปเป็นลูกเพจของคณิสราเรียบร้อย และเจ้าแม่ F ของก็ไม่พลาด หล่อนสั่งของจากเพจพี่สาวคเชนทร์ สั่งของโอนเงินเรียบร้อย คเชนทร์จึงต้องรับหน้าที่ส่งของให้ถึงมือลูกค้า รอบข้างทุกคนให้ความสนใจกันเป็นตาเดียว นี่ถ้ามีตาทิพย์หูทิพย์คงจะงัดออกมาใช้ดูใช้ฟังกันแน่ๆ ยามามองชัยยศที่ตอนนี้ขมวดคิ้วคิดตาม แต่เหมือนเขาจะปะติปะต่อเรื่องราวได้ไม่หมด ถ้าความจริงไม่กระจ่างไอ้ยศไม่อยากขายข่าว...ทำไมสองคนนี้รู้จักกัน? แล้วพี่พิมพ์เป็นใคร? แล้วคเชนทร์ฝากอะไรไปให้พี่พิมพ์? แล้วพริมาก็รู้จักพี่พิมพ์ด้วย...โอ้ย! อยากรู้จริงๆ เว้ย

   “อะไรเหรอคะพี่ตุลย์ อย่าบอกนะว่ามาจีบพริมา” มาริสาตามเคยที่ไม่เคยปล่อยความสงสัยให้จางหายไป คเชนทร์เลิกคิ้วเขากำลังคิดตามแล้วเขาก็ยิ้มกับคำถามของสาวน้อยแว่นหนาคนนี้

   “ไม่บอก!!!” คเชนทร์ยักคิ้วพร้อมยิ้มโปรยเสน่ห์ไปอีกหนึ่งดอก    คราวนี้เล่นเอามาริสาหน้าแดงไปเลยทีเดียว หล่อนก็เป็นหนึ่งในแฟนคลับของคเชนทร์ที่ติดตามเขามาตั้งแต่หล่อนเข้า ม.1 จนวันนี้มีโอกาสได้เข้าใกล้ขนาดนี้เหมือนฝันไม่มีผิด

   “บอกหน่อยเถอะพี่ เงียบแบบนี้รู้ไม๊...ป่านนี้น่ะข่าวลือมันไปไกลแล้ว” ชัยยศตามมาสมทบ เขาอยากได้ข่าวและต้องเป็นข่าวจริงข่าวกรองข่าวที่ออกมาจากเจ้าของข่าวยิ่งดี

    “จะลืออะไรก็ปล่อยไปสิ พวกเราก็นั่งกันอยู่ตรงนี้ เห็นๆ กันอยู่ ฉันก็ไม่เห็น ว่ามันจะมีอะไร แค่คนนี้เขาเอาของมาฝากให้แม่ลูกแก้วแค่นั้นเอง” ยามาแก้ให้

   “เออเฮอะ! ไอ้หนุ่มนี่พูดถูกใจแฮะ ใช่เลยน้องอย่าไปสนใจมันนักเลยไอ้ข่าวลือน่ะ” คเชนทร์หันไปกอดคอยามา เขากอดแน่นจนหล่อนดิ้นยังไงก็ไม่หลุด ศศิธรมีสีหน้าเห็นใจยามาเป็นอย่างยิ่ง หล่อนเข้าใจดีการที่เป็นทอมแล้วถูกผู้ชายกอดนั้นจะเสียหน้าขนาดไหน แต่ดูเหมือนพี่ตุลย์ของสาวๆ จะเข้าใจผิด  ไม่รู้ว่าหนุ่มน้อยผมรองทรงตรงหน้า...แท้จริงแล้วเป็นเด็กผู้หญิง คงเพราะตอนนี้ยามาใส่ชุดพละ...ชุดที่ใส่เหมือนๆ กันหมดทั้งผู้หญิงและผู้ชาย

   “ปล่อยนะเว้ย!!!” ยามาดิ้น คเชนทร์ยังงงๆ แต่เขาก็ยอมปล่อยแต่โดยดี

   “โว้ๆ โอเคๆ ปล่อยแล้ว ไม่เห็นต้องดิ้นขนาดนี้เลย กอดนิดกอดหน่อย เป็นตุ๊ดป่ะเราอ่ะ?”

   “ตุ๊ดบ้าตุ๊ดบออะไรวะ อี๋! กอดมาได้” ยามาทำท่าขนลุก คเชนทร์ทำหน้าเหวอ....

   “นี่น้อง...เป็นผู้หญิงเหรอ?”

   “ก็ใช่ดิวะ นี่ถือว่าตัวเองหล่อดูดีแล้วจะเที่ยวไปไล่กอดคนโน้น คนนี้ก็ได้รึยังไง?” ยามาเริ่มบ่น เพื่อนๆ รอบตัวเริ่มทำหน้าเซ็ง เพราะลองได้เริ่มบ่นแล้วรับรองได้เลยว่า กว่าหล่อนจะหยุดบ่น ก็คงอีกยาว

   “พี่ตุลย์! นี่ปลาทูเพื่อนลูกแก้วเองค่ะ...ปลาทูเป็นเพื่อนผู้หญิงขอบคุณพี่ตุลย์มากนะคะ เดี๋ยวลูกแก้วเอาไปให้แม่เองค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง” พริมา รีบตัดบทก่อนที่เพื่อนหล่อนจะบ่นไปไกลกว่านี้

   “งั้นพี่ไปก่อนล่ะ” คเชนทร์ลุกขึ้นยืน แต่ก็ยังไม่วายมองยามาด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าไม่น่าเชื่อว่าหล่อนจะเป็นผู้หญิง ยามามองตอบอย่างท้าทาย คเชนทร์หันหน้าไปทางอื่น...เขาแอบขำ ปกติเขาไม่เคยพลาด แต่วันนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งไม่ชอบขี้หน้าเขาซะแล้ว!!!