Memory of Tomorrow วันพรุ่งนี้ในความทรงจำ

บทที่40 ถูกโจมตีทุกทาง(4)

“พี่เป่ยเฉิน” อี้เป่ยซีพุ่งเข้าสู่อ้อมกอดอี้เป่ยเฉิน สายตาของลั่วจื่อหานเป็นประกาย เลี้ยวรถจากไปทันที

อี้เป่ยเฉินกอดเธอไว้“เสี่ยวซี ไม่เป็นไรแล้ว พวกเรากลับบ้านกัน”

เธอพยักหน้า จับมือของอี้เป่ยเฉิน พลางมองดูห้องที่แสงไฟสว่างไสว ก้มหน้ามองมือที่กุมอยู่ด้วยกัน ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย แต่กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างที่แปลกไป มีบางจุดที่ว่างเปล่า เธอหันไปมองโดยไม่รู้ตัว ภายใต้ไฟถนนที่ว่างเปล่า ความรู้สึกเช่นนี้ยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ตัวเองลืมอะไรไปหรือเปล่า อี้เป่ยซีครุ่นคิด แต่ยังคิดเหตุผลไม่ออกว่าทำไม มือที่จับอี้เป่ยเฉินกุมแน่นกว่าเดิมเล็กน้อย

อี้เป่ยเฉินก้มหน้ามองเธอ“เสี่ยวซี”

“ไม่ ไม่มีอะไร พี่เป่ยเฉินไม่ต้องเป็นห่วง”

ไม่เป็นห่วง จะไม่ให้เป็นห่วงได้อย่างไร รอยยิ้มอ่อนแรงของอี้เป่ยซีสะท้อนผ่านดวงตาของเขา และทิ่มแทงเข้าไปที่หัวใจเขาโดยตรง

เสี่ยวซี ต่อไปพี่ชายจะไม่ให้เธอเจออุบัติเหตุใดๆ อีกแน่นอน ไม่มีวันเด็ดขาด

หลังจากลั่วจื่อหานส่งอี้เป่ยซีไปแล้วก็กลับอพาร์ทเมนต์ไปคนเดียว เขามองห้องว่างเปล่าก็รู้สึกหงุดหงิด จึงหยิบเหล้าในตู้เหล้าออกมานั่งดื่มอยู่คนเดียว

“ทำไมนายดื่มเหล้าอีกแล้ว ส่งเขากลับไปแล้วเหรอ?” ครั้งนี้มู่ลี่ไป๋ไม่ได้แย่งเอาขวดเหล้าของเขาไป แต่นั่งลงข้างลั่วจื่อหานทันที

ลั่วจื่อหานไม่ได้สนใจเขา ดื่มเหล้าของตัวเองต่อไป รสแอลกอฮอล์ร้อนแรงไหลเข้าสู่ลำคอ ลำคอที่ถูกแผดเผาอาจเป็นความอบอุ่นอีกประเภทหนึ่งที่กวาดเอาความเงียบสงบในห้องออกไปได้

“พี่จื่อหาน หาเจอแล้วครับ แต่ว่าไม่ใช่ไอพีในประเทศ เป็นเว็บเถื่อนของเมืองนอก” ฉู่ซ่งเดินลงมาชั้นล่าง มีความตึงเครียดอยู่ที่มุมปาก “แล้วก็ทั้งสองเว็บไม่ได้มาจากคนคนเดียวกัน”

มู่ลี่ไป๋เท้าศีรษะ“ยังมีผู้ช่วยเหรอ?”

“ไม่รู้ครับ มีคนเข้ามายุ่งกับไอพีอันแรก แกะรอยยังไงก็ไม่เจอ ขอโทษด้วยครับ ผมมันไม่ได้เรื่อง” เขาก้มหน้าลง ดวงตาแดงก่ำ ตัวเองก็ช่วยอะไรไม่ได้

ลั่วจื่อหานเอ่ยปาก“ไม่เป็นไร เรื่องนี้นายคอยจับตาดูไว้ ช่วงนี้ไม่น่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น”

ฉู่ซ่งพยักหน้าแล้วนั่งลงตรงข้ามทั้งสองคน เห็นเขาหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาอย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะรินเหล้าให้ตัวเองแก้วหนึ่ง

“ยังไม่บรรลุนิติภาวะดื่มเหล้าไม่ได้ นายดูแลเด็กยังไงเนี่ย” มู่ลี่ไป๋แย่งแก้วเหล้ามาจากมือเขา

“นายไปพักผ่อนเถอะ”

ฉู่ซ่งเม้มปาก พยักหน้าแล้วจากไป

ทันใดนั้น เสียงของลั่วจื่อหานดังมาจากข้างหลังเขา “นายรู้ได้ไงว่าเขาอยู่ที่นั่น”

“ความรู้สึกมั้งครับ เมื่อก่อนตอนเด็กๆ ก็มีคนหนึ่งที่ชอบไปแอบในที่แบบนั้น”

ลั่วจื่อหานตอบรับ ไม่ได้พูดอะไรต่อ

มู่ลี่ไป๋มองท่าทางอมทุกข์ของเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะพลางโบกมือไปมา“เดี๋ยวนี้มันแปลกจริงๆ เลย เด็กก็เหมือนผู้ใหญ่ มีเรื่องหนักใจทุกวัน”

ตอนนี้ผ่านไปครึ่งเดือนแล้ว ข่าวคราวที่เคยทำให้คนตื่นเต้นไม่มีภาคต่อ จึงทำให้ความสนุกของผู้คนจางหายไป หัวข้อพูดคุยถูกเรื่องเหลวไหลเรื่องอื่นเข้ามาแทนที่อีกครั้ง แต่ความทรงจำไม่มีทางลบออกไปได้ บาดแผลและผลกระทบซึ่งเกิดขึ้นจากข้อเท็จจริงที่ถูกบิดเบือนเหล่านั้นยังคงไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด คำพูดที่หลุดออกจากปากคน กลายเป็นเหมือนสิ่งที่สลักอยู่ในหัวไปแล้ว

สามวันหลังจากอี้เป่ยซีออกจากอพาร์ทเมนต์ของลั่วจื่อหาน ก็ถูกอี้เป่ยเฉินพาไปที่ห้องให้คำปรึกษาของสติง ลืมไม่ได้ก็ยอมรับซะเถอะ เรื่องราวพวกนั้นที่เธออยากลืมที่สุด อาจกลายเป็นรากฐานที่แข็งแกร่งที่สุดในอนาคตของเธอก็ได้

“เสี่ยวซีซี ตอนที่เธอยิ้มน่ะสวยมากๆ เลยนะ เหมือนกับดอกไม้ พระเจ้าจะต้องดูแลเธอแน่นอน ภูตน้อยของฉัน” สติงลูบหัวของเธอพร้อมกับพูดในท้ายที่สุด

อี้เป่ยซีพยักหน้า ใบหน้ามีรอยยิ้มสดใส

“วันนี้รู้สึกว่าโรงพยาบาลน่ารักดีจัง”

“อือ” อี้เป่ยเฉินตอบขณะจูงมือเธอ…

........

เนื่องจากโครงการสวัสดิการสาธารณะฉินฉู่ของบริษัทเยี่ยถังเป็นแผนงานที่โปร่งใสและสมบูรณ์แบบมาก และด้วยฐานเงินทุนก้อนหนา ประกอบกับอี้เป่ยเฉินเป็นบุคคลที่ได้รับความสนใจอยู่แล้ว ทำให้เป็นที่จับตามองในวงกว้าง อี้เป่ยเฉินที่ไม่เคยรับการสัมภาษณ์ก็เลือกสัมภาษณ์กับสื่อบางรายเพื่อโครงการนี้ ข่าวการริเริ่มของฉินฉู่โด่งดังไปทั่วทุกพื้นที่

โครงการความช่วยเหลือด้านการแพทย์ฉินฉู่จัดงานแถลงข่าวขึ้น โครงการฉินฉู่ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว

ขณะที่ทุกคนกำลังรอพระเอกปรากฏตัวอย่างใจจดใจจ่อ ในเวลานี้พระเอกก็ได้พานางเอกที่ไม่มีใครเคยเห็นหน้ามาปรากฏตัวต่อหน้าสื่อทุกคนอย่างมีความสุข แสงแฟลชกะพริบอยู่หน้าทั้งสองคนไม่หยุด อี้เป่ยเฉินช่วยบังเด็กสาวจากแสงไฟแสบตาอยู่เงียบๆ

“นี่คือน้องสาวของผมอี้เป่ยซี และพูดได้ว่านี่คือ‘คนนำโชค’ ของโครงการของเราครับ” อี้เป่ยเฉินยิ้มเอ่ย สายตาที่มองเด็กสาวเปี่ยมด้วยความรักและเอ็นดู

“นี่มันอี้เป่ยซีนี่! แม่เจ้า อี้เป่ยซีเป็นน้องสาวของอี้เป่ยเฉินจริงๆ”

“เขาเป็นคนระดับสูงอยู่แล้ว ที่บอกว่าพยายามปีนขึ้นสู่อำนาจอะไรนั่นก็เป็นเรื่องตลกสินะ”

“อุว้าว เธอสวยและมีสง่าราศีเกินไปแล้ว นางฟ้าของฉันชัดๆ”

“คดีพลิก ไม่รู้ว่าเพื่อนนักศึกษาพวกนั้นถูกตบหน้าแล้วเจ็บรึเปล่า”

“เหมือนยังได้ยินว่ารุ่นพี่หลานตอนเด็กๆ ก็อยู่ข้างบ้านอี้เป่ยซีเหมือนกัน”

ในกลุ่มสนทนาเต็มไปด้วยคำชื่นชมอี้เป่ยซีและโจมตีผู้ไม่หวังดีก่อนหน้านี้ เพียงครู่เดียวเพื่อนๆ หลายคนก็กดส่งต่อข่าวนี้ ชมโครงการช่วยเหลือ และยกย่องว่าเธอคือเทพธิดาคนใหม่ของพวกเขา

ฉินรั่วเข่อชมการถ่ายทอดสดในโทรทัศน์ เมื่อเห็นใบหน้าสุขุมหล่อเหลาที่คุ้นเคยดวงตาก็เปียกชื้นเล็กน้อย ฉินฉู่...ฉินฉู่...ฉินฉู่...เธอกล่าวชื่อนี้ซ้ำๆ เป็นเพราะเขารู้ว่าชื่อของเธอมีคำว่าฉินงั้นเหรอ ความคิดที่ผุดขึ้นมาทำเอาฉินรั่วเข่อตกใจ

โตขนาดนี้แล้วมัวแต่จินตนาการถึงเรื่องที่ไม่สมจริงอยู่ได้ เธอส่ายหน้า หลังลังเลครู่หนึ่งจึงกดโทรไปหาที่ปรึกษาของตัวเอง สองแก้มแดงระเรื่อ ท่าทางดูเขินอาย

เดิมทีฟางหมิ่นไม่สนใจเรื่องพวกนี้ แต่เมื่อชำเลืองดูโทรทัศน์ก็เห็นร่างที่คุ้นเคย

อี้เป่ยซียามค่ำคืนใส่กระโปรงฟูฟ่องสีขาว ราวกับเป็นนางฟ้าที่หลงมายังโลกมนุษย์ บริสุทธิ์และงดงาม เหมือนกับว่าหากมีความคิดชั่วร้ายใดๆ ก็จะกลายเป็นการดูหมิ่นที่ไม่น่าให้อภัย ฟางหมิ่นกะพริบตา ล้มตัวลงบนโซฟาแล้วมองดูเพดาน‘ที่แท้เธอคือน้องสาวอี้เป่ยเฉินหรอกเหรอ ดีจริงๆ ที่มีพี่ชายแบบนี้’

เธอมองโคมระย้าหรูหราสไตล์ยุโรปบนเพดาน น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง เธอมีความทุกข์อะไรกัน เรื่องของเธอแก้ไขได้แล้วไม่ใช่เหรอ เธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง มองดูถังเฉิงที่ยืนอยู่ข้างๆ

“มีอะไรน่าเศร้าเหรอ เห็นภาพสะเทือนใจหรือไง?” น้ำเสียงของถังเฉิงไม่ค่อยดีนัก ฟางหมิ่นลุกขึ้นนั่ง เขยิบตัวไปด้านข้าง

“เปล่า ก็แค่ดีใจแทนเขา”

ถังเฉิงแค่นเสียงออกมาเบาๆ“การทำความดีคือแบบนี้ต่างหาก” จากนั้นดึงผู้หญิงด้านข้างมากอดในอ้อมอก ขบกัดริมฝีปากของเธอไปทั่ว มือหนาเคลื่อนเข้าไปในเสื้อผ้า ย่ำยีผิวเนียนนุ่มของอีกฝ่ายอย่างอุกอาจ

ฟางหมิ่นรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของชายหนุ่ม จึงเอามือดันหน้าอกเขาไว้“ถังเฉิง วันนี้ฉันไม่สบาย”

“ไม่สบาย อีกเดี๋ยวก็จะทำให้เธอสบายแล้ว” ถังเฉิงยิ้มเย็นชา ถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกทันที ผิวขาวผ่องเปลือยเปล่าออกมาด้านนอก ฟางหมิ่นตัวสั่นอย่างห้ามไม่ได้ เขากดเธอลงทันที แล้วเคลื่อนตัวเข้าไปโดยไร้ความปรานี…

------------

-- อ่านต่อได้ที่ https://bit.ly/3aaMEsY--

ติดตามโปรเจกต์เสี่ยวเปยและร่วมพูดคุยกับพวกเราได้ที่

https://www.facebook.com/xiaobei.fiction