เป็น Dog หรือฟะ?

"อะไรดลใจมอสนะ ถึงทำอย่างนั้น" พี่มุขที่นอนคว่ำบนเตียงเล่นโน๊ตบุ๊คไปพลางบ่นไปพลาง ก่อนหน้านี้ก็ทำตัวสั่งสอนน้องชาย แล้วมาเปลี่ยนอารมณ์ง่ายเหลือเกินที่มาดูเว็บไซต์.....เป็นเพียงบางครั้ง "หืม?"
มอสที่เข้าใจว่าไปนอนที่ห้องแล้วกลับเปิดประตูห้องพี่สาว "ขอโทษทีพี่ที่แอบเปิด ห้องพี่มุขไม่ได้ล็อกไว้" เหมือนการโผล่มาเป็นอะไรที่เซอร์ไพรส์ นึกว่าโซซัดโซเซขึ้นแล้วเสียอีก
เวลาตีหนึ่งกว่าๆ ที่มอสนอนหลับอยู่บนเตียงช่วงเวลาดึกแบบนี้ กลับมีอะไรมาสะกิดเขา พอลืมตาในที่มืดเขารู้สึกถึงสิ่งมีชีวิตจากไหนไม่รู้มาอยู่ข้างๆตัวเขา พอเขาเอื้อมมือไปกดเปิดไฟโคมไฟบนหัวเตียงก็พบเจอ
ลูกบีเกิ้ล?
สุนัขบีเกิ้ลมีข้อมูลว่าเมื่อโตเต็มวัยจะมีขนาดย่อม ยอดนิยม ที่ไม่นิยมเลี้ยงไว้อย่างโดดเดี่ยว มีพลังและชอบอยู่เป็นฝูงแต่พวกมันไม่เหมาะกับการเฝ้าบ้านเพื่อป้องกันบุคคลแปลกหน้า
ลูกบีเกิ้ลดุนจมูกถูเข้ากับแขนของเขาและส่งกระแสจิต "ผมได้ตายไปจากโลกนี้แล้ว ตอนนี้ผมเป็นวิญญาณ"
แทบไม่น่าเชื่อ นอกจากพลังทางเซนส์เรื่องสุนัขปกติ เขายังมีแม้กระทั่งพลังสื่อสารกับวิญญาณสุนัข "น้องบีเกิ้ล" แล้วมอสพยายามสำรวจในบริเวณห้องดูว่าไม่มีใครมาแอบเห็นอะไรตอนนี้ " น้องบีเกิ้ลเป็นวิญญาณ แสดงว่าน้องยังค้างคาอะไรสักอย่างหรือเปล่า"
"มีครับ คือผมอยากให้ครอบครัวมนุษย์ที่บ้านของผมปลอดภัย เราอาศัยอยู่ที่บ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้านแห่งนี้ มีโจรคนหนึ่งที่แอบเข้าบ้านเพื่อมาขโมยของ ผมไม่สามารถช่วยเฝ้าบ้านได้ดี พยายามจะส่งเสียงเห่าแล้วหนีไปบอกเจ้านาย แต่หนีไม่พ้น โจรใช้ปืนพกใส่กระบอกที่เก็บเสียงยิงผมตาย "
 
"อืม แล้วสิ่งที่ค้างคาคืออยากให้จับโจรและอยากบอกอะไรกับครอบครัวนั้นล่ะ ครอบครัวของน้องมีทั้งบีเกิ้ลและมนุษย์ใช่มั้ย"
"ครับ" เจ้าวิญญาณลูกบีเกิ้ลพูดถึงตรงนี้ก็สลายกายหายไป เสียงของมันยังบอกอะไรอีกสักเล็กน้อย "ผมจะให้ที่อยู่ และช่วยจับโจรด้วยนะครับ "
ช่วงเวลาดึกดื่นสำหรับการนอนอย่างนี้ มอสลุกไปดูโต๊ะ เศษกระดาษหนึ่งมีข้อความเขียนด้วยลายมือสุนัข เกี่ยวกับที่อยู่
นอนไม่หลับแล้วแฮะ ตอนนี้คงต้องแอบไปช่วยที่บ้านของเจ้าลูกบีเกิ้ลกลางดึก
แต่งตัวและแอบย่องลงบันไดมา พี่มุขคงนอนหลับไปแล้ว
สวมรองเท้าแล้วเปิดประตูออกจากบ้าน มาปลดกลอนล็อกของประตูรั้วหน้าบ้านทำให้เขาเปิดออกไปได้ จากกระดาษที่เขียนเกี่ยวกับที่อยู่ให้ทราบ เขาไปทางขวา เดินไปตามที่อยู่นั้น
ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ทำไมบ้านหลังนี้ไม่ปิดรั้วทางเข้า ดูไม่มีเหตุผลเลย มอสหันซ้ายขวาแล้วไม่มีอะไรผิดสังเกต ตัดสินใจสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เดินย่องเบาๆและคิดอะไรในใจ "การที่รั้วไม่ปิด เปิดไว้อ้าซ่าอย่างนี้ ต้องเป็นฝีมือของโจรหรือเปล่านะ"
ควับ !
ที่แขนซ้ายของมอสมีกุญแจมือของวงการตำรวจมาจับเขา มีตำรวจแอบดักจับเขาหรือนี่?
"เจ้าขโมย ในที่สุดก็เสนอหน้ามาให้จับ อย่าขยับนะ นี่คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ"
มอสผู้ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยรนรานมาก "เดี๋ยวสิครับ อะไร ผมไม่ใช่โจรมิจฉาชีพ คุณเข้าใจผิด" นี่เจ้าลูกสุนัขบีเกิ้ลให้เขามาโดนจับหรือ
มีผู้ชายวัยกลางคนๆหนึ่งหัวล้านเกือบหมดศีรษะเปิดประตูบ้านออกมาส่งเสียง " เจอขโมยจนได้ ขอบคุณมากคุณตำรวจ"
มอสพยายามที่จะบอก "ผมไม่ใช่โจรครับ ผมสาบาน"
"แอบเข้าบ้านเวลาดึกดื่น และการที่รั้วบ้านเราเปิดเอาไว้เพื่อดักโจร เป็นการทำแผนและให้ตำรวจคอยจับ เจ้าหนุ่ม มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย"
"ไม่ ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ผม"
"ทีนี้ก็สงบสุขเสียที คุณตำรวจพามันไปที่สถานีตำรวจเลยนะ" พอชายวัยกลางคนพูดเสร็จก็เข้าบ้านและปิดประตู
"โธ ไม่ ไม่ ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย"
"ไม่พูดเท็จต่อตำรวจแน่นะ ถ้าเกิดหนุ่มน้อยเป็นพลเมืองดีไม่ใช่ขโจรขโมย ไหนลองรับบทเป็นฮีโร่จับผู้ร้ายเลยซิ " ตำรวจให้โอกาสเล็กน้อยที่ยังไม่ปักใจเชื่ออะไรทั้งหมด "เหมือนเจ้าหน้าที่อย่างฉันยังรู้สึกว่าพ่อหนุ่มไม่น่าจะเป็นคนร้าย เธออยากบอกอะไรต่อจากนี้เหรอ"
"ผม ผมอยากบอกอะไรดี"พอมอสคิดไปคิดมาก็คิดได้ "คุณตำรวจ ช่วยโชว์กระบอกปืนที่คุณตำรวจใช้หน่อยครับ "
"คิดจะทำอะไร ไม่ให้ยืมไปยิงนะ"นายตำรวจขอไว้ก่อนจะให้
"แค่ขอมองให้ชัดๆใกล้ๆแค่นั้นเองครับ" มอสขอร้องคุณตำรวจ
ตำรวจจับปืนจากที่เหน็บตรงเอวแล้วหยิบยื่นไปยังใบหน้าของชายหนุ่ม "มีที่เก็บเสียง จะให้ถอดมันออกมั้ย"
"ไม่ต้องก็ได้ครับ" ........ ที่เก็บเสียงงั้นหรือ เป็นอาวุธที่เจ้าวิญญาณลูกบีเกิ้ลบอกไว้นี่หมายถึงตำรวจเป็นคนไม่ดีหรือ
มอสได้กลิ่นตัวกระบอกปืนของตำรวจเสร็จแล้ว โดยที่เก็บเสียงมีกลิ่นอย่างนี้ ต้องสนใจที่เก็บเสียงไปคิดเพราะเจ้าลูกบีเกิ้ลได้บอกกล่าว
เจ้าหน้าที่ตำรวจพยายามให้โอกาส "การมองปืนพกมันช่วยอะไรพ่อหนุ่มบ้างมั้ย"
"อาจจะช่วยให้เห็นคำตอบบางอย่าง" มอสหันกายไปทางหนึ่ง เขาจดจำกลิ่นกระบอกปืนเป็นกลิ่นแบบนี้ ที่เก็บเสียงเป็นกลิ่นแบบนี้ เขาจึงขอร้องตำรวจให้ปลดกุญแจมือเพื่อให้ร่างกายเป็นอิสระและขอให้ตำรวจเชื่อว่าเขาไม่ใช่คนร้าย " ผมขอให้คุณตำรวจช่วยอะไรหน่อย "
จมูกฟุดฟิดไปที่โรงเก็บของ "คุณตำรวจ ถ้าผมจะบอกว่าในโรงเก็บของมีปืนด้วย แต่ผมไม่ใช่โจรหรือมีพลังจิตที่ดูเหมือนรู้ขึ้นมาเอง"
"หมายความว่าไงนะ พ่อหนุ่มจะเดาเรื่องปืน โดยที่ไม่มีเหตุผล หนุ่มไม้ได้เป็นคนร้ายหรือพลังจิต พ่อหนุ่มกำลังเป็นฮีโร่ช่วยเราหรือ"
"ผมก็ไม่แน่ใจจะช่วยแก้ปัญหาได้มั้ย แต่ถ้าได้พบปืนจริงๆ เจ้าของปืนอาจจะเป็นชายวัยกลางคนๆนั้นแหละครับ แต่เรื่องการแอบขโมยของต่างๆนั้น ผมยังสงสัยว่าชายวัยกลางคนจะแอบเข้าบ้านตัวเองก็แปลกเกินไป " และมอสก็นึกถึงเจ้าลูกบีเกิ้ลให้ที่อยู่แห่งนี้ ทำไมไม่มีบีเกิ้ลที่นี่
"เจ้าของบ้านเป็นแบบนั้นหรอ แล้วเขาเนียนพอที่จะอ้างมาแจ้งตำรวจเรื่องขอความคุ้มครองจากตำรวจ อ้างว่าจะมีโจรขโมยในหมู่บ้าน"
"ยังไงก็ไปโรงเก็บของกันหน่อยสิครับ" มอสนำทางตำรวจไปเพื่อค้นของเบาๆ
ที่โรงเก็บของได้พบปืนพก มีปืนพกซ่อนไว้สามกระบอก พร้อมที่เก็บเสียง ด้วยพลังจมูกดมกลิ่นของมอสทำให้เจอหลักฐานบางอย่าง
ตำรวจแทบไม่ค่อยจะเชื่อ " พ่อหนุ่ม การสืบสวนของเธอน่าทึ่งมาก แต่มันคือการสันนิษฐานไว้ใช่มั้ยว่าชายคนนั้นอาจจะเป็นโจร"
"ครับ สันนิษฐานไว้" เหตุเป็นเพราะพลังการดมกลิ่นที่มีอยู่ไม่คิดจะบอกออกไป
และจากนั้นตำรวจก็มาที่หน้าประตูบ้าน ก๊อก ก๊อก
"มีใครอีกตอนดึกดื่นมาเคาะเรียกวะ"เสียงชายวัยกลางคนอารมณ์เสียออกมาเปิด" เอ้าคุณตำรวจของผม คุณไม่ได้กลับไปก่อนแล้วหรอ"
"ยังครับ โทษทีส่วนเรื่องโจรผู้ร้าย ผมขอบอกคุณว่า ทางเราจะพยายามครับ เลยยังไม่ได้ปิดรั้วให้เข้าที่ ผมมาเพื่อบอกว่าเจ้าหนุ่มนั่นเป็นแค่การเข้าใจผิดนิดหน่อย เขายังไม่ใช่โจรแต่เขาเผลอเข้ามาด้วยเหตุผลบางอย่าง...."
ชายวัยกลางคนนึกสงสัย "แล้วเหตุผลที่เขาย่องเข้ามาไม่ได้เป็นโจร เขาจะมาหาอะไรล่ะ"
ตำรวจนิ่งไปสามวินาทีแล้วหยิบปืนพกมาเล็งไว้ "เขามาเพื่อเห็นเจ้าสิ่งนี้ครับ" ตำรวจบุ้ยใบ้ให้ดูปืนของตำรวจ " มีเรื่องะจถามครับว่าคุณมีอาวุธทำไมครับในโรงเก็บของ"
"ออ เรื่องนี้น่ะหรอ" ชายวัยกลางคนหัวเราะในลำคอเล็กๆแล้วกะจะรีบล้วงที่เก็บปืนข้างหลังกางเกง จะต่อกรกับตำรวจในเมื่อบางอย่างถูกเปิดโปง แต่ปืนมันได้หายไปไหนแล้ว มีบุคคลที่แอบข้างหลัง (แอบเข้าบ้านมา) ซึ่งเป็นผู้เอาปืนพกจากข้างหลังชายวัยกลางคนไปและส่งลูกถีบใส่ชายวัยกลางคนให้หน้าคว่ำ จังหวะนี้ตำรวจรีบรุดใส่กุญแจมือ
"เนียนนักนะคุณ"ตำรวจกล่าว
คืนนั้นชายวัยกลางคนถูกจับไปสืบสวน เขาคือโจรที่แอบเข้าบ้านหลังอื่นเพื่อขโมยทรัพย์สิน และเขาเป็นคนยิงลูกสุนัขพันธุ์บีเกิ้ลในวันหนึ่งที่อ้างว่าเขาเกือบโดนฝูงบีเกิ้ลรุมเกาะเลยยิงสกัดป้องกัน และมีพลาดไปโดนลูกบีเกิ้ลเข้า
แต่แปลกใจจัง ที่เศษกระดาษบอกมอสให้ไปตามที่อยู่นั้นไม่ใช่ที่อยู่ของลูกบีเกิ้ล แต่ให้ข้อมูลที่อยู่ของคนร้ายโดยตรง ป่านนี้เจ้าลูกบีเกิ้ลที่ไปยังภพใหม่น่าจะภูมิใจแล้ว
ทรัพย์สินที่เจ้าหน้าที่ยึดมาได้ ได้นำคืนสู่เจ้าของ และบุคคลที่เป็นเจ้าของทรัพย์ท่านหนึ่งที่ได้เลี้ยงบีเกิ้ลเอาไว้ทราบตัวคนร้ายคือชายวัยกลางคนยิงลูกบีเกิ้ล ได้สั่งให้โจรชายวัยกลางคนนั้นชดใช้ค่าชีวิตของลูกบีเกิ้ลเป็นเงินจำนวนมาก นี่คือผลกรรมของโจร
ป.ล. ถ้ามอสมีพลังสื่อสารแม้กระทั่งวิญญาณของสุนัข แล้วทำไมฮิเดกิที่ตายไปเขาถึงไม่มีโอกาสได้พบวิญญาณฮิเดกิ รู้สึกแปลก