วิวาห์รักนักรบ

เช้าวันที่ 16 เม.ย.63 เวลา 0700 ซึ่งเป็นวันหยุดของเอมมี่ตามกฎการ Work From Home เอมมี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังเช็ดผม ภายในคอนโดหรูใจกลางเมืองกรุงเทพฯ ย่านสาธร ขณะที่กำลังเช็ดผมนั้น เอมมี่เอามือถือมาเช็คข้อมูลข่าวที่เตรียมจะอ่านในวันรุ่งขึ้น เธอตกใจกับภาพที่เห็น ชายผู้ที่เธอเจอที่ปั๊มน้ำมันวันก่อน อยู่ในคลิปการจับเสือโคร่ง เขากำลังโวยวายเป็นอย่างมาก เอมมี่กดเปิดเสียงคลิป

“คุณทำแบบนี้ไม่ถูก คุณรุกล้ำพื้นที่ป่าสงวน คุณละเมิดกฎหมายของอนุสัญญาไซเตส เสือโคร่งติดอนุสัญญาไซเตส ยังไงก็จับไม่ได้ ผมไม่ให้คุณเอาเสือไปไหนทั้งนั้น” น้ำเสียงของเอ๊กซี่เต็มไปด้วยความโกรธ แม้ว่ามือเขาจะไม่มีปืน แต่เขาก็เป็นคนที่รักษากฎหมายพอสมควร

พาดหัวคลิป “ชายปริศนา ขวางการค้าเสือโคร่ง อ้างอนุสัญญาไซเตส”

เอมมี่ยิ้มอย่างพิงใจ เอาล่ะ จะติดต่อเอ๊กซี่อย่างไรดี หาเพื่อนไปเหนือหน่อยดีกว่า เอมมี่เลื่อนคลิปดู เผื่อจะเจอชื่อของเอ๊กซี่

“พ.ท.พงศกรฯ นายทหารพระธรรมนูญ สำนักงานปลัดกระทรวงกลาโหม นำเจ้าหน้าที่ป่าไม้ขวางการค้าเสือโคร่งในพื้นที่จังหวัดเชียงราย” เอมมี่ยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

“เปิด Google จะเจอมั้ยนะ” เอมมี่รำพันกับตัวเอง ก่อนจะเปิด App Safari เข้าเว็บ Google ก่อนจะค้นหาชื่อ พ.ท.พงศกรฯ

“อืม เจอละ ห่ะ เคยลงนิตยสารด้วยหรอ” เอมมี่ตาค้าง เมื่อเห็นรูปเอ๊กซี่ถ่ายแบบ ซิกแพ็ค ริมทะเล มีเซิร์ฟบอร์ด

“นายแบบ... พงศกร อนุมาตรธุรส จบการศึกษา ระดับ ปริญญาตรี จาก คณะนิติศาสตร์    (เกียรตินิยมอันดับ 2) จาก มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ระดับ ปริญญาโท จาก คณะนิติศาสตร์ จาก มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และ ระดับปริญญาเอก จาก คณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปัจจุบัน ศึกษาด้านกฎหมายที่ราชพัสดุ การค้าสัตว์ป่าข้ามชาติ ตามอนุสัญญาไซเตส ศึกษาการค้าสัตว์ป่าคุ้มครอง สถานภาพ โสดเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก อุปนิสัย กวนๆ จะมีความสุขุมเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม มีกาลเทศะพอตัว เป็นคนตื่นเช้า ขับรถเร็ว ติด Netflix”

“ไม่ธรรมดานะนั่น” เสียงปริศนาของหญิงวัย 65 โพล่งขึ้นมา

“ป้าแหม่ม เอมตกใจหมดเลยค่ะ” เอมมี่พูดขึ้นขณะที่ป้าแหม่ม แม่บ้านที่ดูแลความสะอาดให้เอมมี่ยิ้มอย่างขำๆ

“ก็หนูเอมเอาแต่จ้องมือถือ อ่านประวัติใครคะนั่น จบเกียรตินิยมด้วย เหมือนหนูเอมเลย” ป้าแหม่มแหย่เอมมี่

“ก็... คนที่เจอกันวันก่อนค่ะ วันที่เอมโดนไล่ยิง” เอมมี่บอกพลางรีบปิดมือถือ

“จ้าๆ ปากแข็งจริงๆ สาวน้อยของป้า” เอมมี่ยิ้มกว้าง

“วันนี้ไปไหนมั้ยจ๊ะ” ป้าแหม่มถามขณะเก็บขยะจากถังของเอมมี่

“ยังไม่รู้เลยค่ะ ฝุ่นเยอะมาก ไม่ไหวจริงๆ” เอมมี่บอก พร้อมกับเดินไปที่เครื่องทำกาแฟ Dogusto ก่อนจะใส่แคปซูล โกโก้ลงไป และกดเลื่อนระดับน้ำร้อน และกดน้ำร้อน

“ป้าว่านะหนูเอม” ป้าแหม่มเดินมาพร้อมกับหนังสือพิมพ์ฉบับวันนี้

“เขาก็น่าจะเป็นคนดีนะ” ป้าแหม่มวางหนังสือพิมพ์ใกล้ๆเอมมี่

“พาดหัวเลยหรอคะ” เอมมี่ตะลึง

พาดหัวข่าว หนังสือพิมพ์ “จับกุมแก๊งลักลอบจับเสือในอุทยาน พ.ท.หนุ่มไฟแรง นำป่าไม้จับ เสือปลอดภัย อ้างอนุสัญญาไซเตส”

“หาเบอร์โทรเขาแล้วลองคุยดูจ้ะ” ป้าแหม่มแนะนำก่อนจะเดินออกจากห้องโถงในคอนโดหรูของเอมมี่ไปที่ห้องครัวเพื่อเริ่มทำความสะอาด

ณ บ้านจัดสรรแห่งหนึ่งย่านราชพฤกษ์ ชายหนึ่งนายหนึ่งกำลังสะลึมสะลืออยู่บนที่นอนฟูกนุ่ม ห่มผ้าอย่างสบายใจ

“ดึ๊ง ดึง ดึ๊ง ดือ ดื๊อ ดือ ดือ ดื่อ ดื่อ ดื่อ ดื๊อ ดื่อ ดื่อ ดือ ดื๊อ” พลันแขนยาวๆของชายบนที่นอนนั้นก็เอื้อมมาเลื่อนนาฬิกาปลุก ก่อนจะหดแขนกลับไปนอนต่อ

อีก 3 นาทีถัดมา

“กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” ชายผู้นั้นลืมตาโพลง ด้วยความโกรธเกรี้ยว เสียงอะไรดังสนั่นระบบประสาทได้ถึงเพียงนี้ ก่อนจะไปดูที่มือถืออีกครั้ง...

“อ้าว ไม่มีอะไร” ชายคนนั้นเริ่มงง

“วันนี้มีข่าวที่หน้าสนใจนะคะ พ.ท.หนุ่ม เหล่าพระธรรมนูญ นำเจ้าหน้าที่ป่าไม้จับเสือโคร่งค่ะ ต่อไปเป็นรายละเอียดของข่าว...” อ้อ ทีวี ชายคนดังกล่าวเพิ่งเห็นว่าหัวเข่าไปโดนรีโหมดทีวี เขากดปิดทีวี ก่อนจะลุกไปแปรงฟัน

“ตื่นสายนะเนี่ยเรา 7 โมงแล้ว” ชายคนนั้นรำพันกับตัวเอง

“วืด วืด วืด วืด” เสียงโทรศัพท์เรียกเข้า

“ครับ สวัสดีครับ พ.ท.หงศกรฯ ครับ” เอ๊กซี่รับสายขณะที่ยังมียาสีฟันในปาก

“คุณเอ๊กซี่ครับ ผมโทรจากสถานีโทรทัศน์ช่อง 4 บางนราศ นะครับ พอจะสะดวกคุยมั้ยครับ” ปลายสายถาม

“อ่อ คุยได้ฮะ พอดีแปรงฟัน แป๊บนะฮะ” เอ๊กซี่รีบบ้วนปากอย่างไว ปลายสายรอไม่นาน

“ครับ ว่าไงครับ” เอ๊กซี่ถามปลายสาย

“ไม่ทราบว่าพอจะสะดวกให้สัมภาษณ์ทางโทรศัพท์เรื่องการจับแก๊งลักลอบตัดไม้และค้าเสือมั้ยครับ” ปลายสายถามต่อ

“เอ่อ ถ้าไม่ใช่คุณเอมมี่ ผมไม่รับสัมภาษณ์นะครับ” เอ๊กซี่ยิ้ม ต้องเป็นเอมมี่เท่านั้นที่เขาอยากคุย

“คือวันนี้ คุณเอมมี่ไม่ได้อ่านข่าวครับ วันนี้วันหยุดเขาครับ” ปลายสายแจ้ง

“งั้นหรอครับ ว้า เสียดายจัง ผมรอสัมภาษณ์วันที่คุณเอมมี่อ่านข่าวได้นะครับ ผมยินดี” เอ๊กซี่ยิ้มอย่างดีใจ

“งั้น เดี๋ยวผมขอประสานทางคุณเอมมี่ก่อนนะครับว่าสะดวกให้สัมภาษณ์มั้ยครับ ขออนุญาตติดต่อไปอีกครั้งภายหลังนะครับ สวัสดีครับ” ปลายสายวาง

“ครับ” เอ๊กซี่ตอบ เขาดีใจที่สามารถร้องขอให้เอมมี่เป็นคนสัมภาษณ์ได้ เพราะเธอสัมภาษณ์เชิงลึกได้ลึกจริงๆ

เมื่อคุยโทรศัพท์เสร็จ เอ๊กซี่เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำต่อ

“โง่ง งื้อ งื้อออ” แป๊บนึงเลม่อน แป๊บนึง

เลม่อน อัลเซเชี่ยนแสนรู้ของเอ๊กซี่ก็ร้องขึ้น พร้อมกับเริ่มตะกุยประตู เอ๊กซี่อาบน้ำเสร็จและเลม่อนก็นั่งหงอยอยู่หน้าประตู

“ปวดฉี่อ่ะสิ ใช่ป่าว หรือหิว” เอ๊กซี่ถามเลม่อนพร้อมกับขยี้หัวเลม่อนอย่างเอ๊นดู

“ไปวิ่งเล่นกัน” เอ๊กซี่จูงเลม่อนขึ้นรถ BMW สีขาว ออกไปที่สวนสาธารณะ แม้จะมีฝุ่น PM2.5 แต่ร่างกายของเลม่อนก็ต้องออกกำลังกายทุกวัน เลม่อนชอบวิ่งในที่กว้างๆ ขณะที่เลม่อนวิ่งเล่นอยู่นั้น สายตาเจ้าเลม่อนไปเจอ น้องหมาสีดำสนิทที่ดูสูงสง่า พันธุ์โดเบอร์แมน ซึ่งมันก็วิ่งไปหาโดยทันที เอ๊กซี่เรียกกลับมา แต่เลม่อนก็ไม่วิ่งมา เอ๊กซี่เดินตามไป

“ล๊อตตี้ อยู่ไหนจ๊ะ” เสียงผู้หญิงเรียกหาล๊อตตี้ น้องหมาพันธุ์โดเบอร์แมน

“เลม่อน...” เอ๊กซี่เรียกบ้าง

เลม่อนและล๊อตตี้นอนอยู่ตรงสระน้ำด้วยกันแบบไม่สนเจ้าของทั้งคู่

“โห ตั่วเฮีย.... นอนชิลไปไหน” เอ๊กซี่แซวเลม่อนที่นอนกระดิกหางข้างล๊อตตี้  

“เอ่อ เธอคะ สำรวมค่ะลูก นอนข้างผู้ชายไม่ได้นะ....” เอมมี่แซวล๊อตตี้ซึ่งเอาหัวหนุนทับเลม่อน

“ขอโทษนะครับ เลี้ยงโดเบอร์แมนหรอครับ” เอ๊กซี่หันไปถามเจ้าของล๊อตตี้ที่ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา

“ค่ะ เลี้ยงง่ายค่ะ ฉลาดด้วย” เอมมี่เงยหน้ามองต้นเสียง

ทั้งคู่มองกันอยู่สักครู่...

“เอ่อ เอมมี่ป่ะ” เอ๊กซี่ถาม

“นาย ที่ไปจับเสือโคร่ง??” เอมมี่ช๊อค

“สถานีเธอโทรหาเราเมื่อเช้า ว่าจะขอสัมภาษณ์เราทางโทรศัพท์ แต่เราขอให้เธอสัมภาษณ์เราเอง” เอ๊กซี่บอกเอมมี่

“งั้นต้องอธิบายเรื่องอนุสัญญาไซเตสก่อนนะ ว่าคืออะไร” เอมมี่บอก

“ได้ๆ งั้นไปหาร้านนั่งกันมั้ย ออกกำลังกายเสร็จยัง” เอ๊กซี่ถาม

“เราเสร็จแล้ว ล๊อตตี้เหลือวิ่งอีกรอบนึง” เอมมี่บอก

“ล๊อต ... วิ่งรอบนึงได้ป้ะ เรารอตรงนี้” เอมมี่หันไปบอกล๊อตตี้ที่นอนกระดิกหาง ก่อนที่

ล๊อตตี้จะวิ่งมาหาและกำลังไปวิ่งออกกำลังกายอีกครั้ง

“งั้นเราไปหากาแฟดื่มกันมั้ย แต่ปกติดื่มโอวัลตินเนอะ ใช่ป่ะ” เอ๊กซี่ถาม

“นายรู้ได้ไง” เอมมี่งง

“เรารู้ละกัน เราก็ FC เธอนะ” เอ๊กซี่บอก

“ไปราเฟ่หมาป่ะ เอาหมาเข้าได้ ขี้เกียจขับรถเอาเลม่อนไปเก็บ” เอ๊กซี่บอก เอมมี่กำลังมองล๊อตตี้ที่กำลังเร่งสปีตวิ่งเพื่อสร้างมวลกล้ามเนื้อช่วงขาก่อนลงประกวด

“แล้ว ที่คอนโด เลี้ยงหมาได้หรอ” เอ๊กซี่ถาม เขารู้เรื่องเอมมี่เยอะมาก เพราะเอมมี่เคยให้สัมภาษณ์ตอนเอาล๊อตตี้ไปประกวด Dog Fair

“อ่อ เราขอเลี้ยงอ่ะ เพราะเราไม่มีบ้าน โครงการเลยบอกถ้าไม่ร้องเสียงดังก็ไม่มีปัญหา ล๊อตตี้เป็นพวกเงียบๆอยู่แล้ว เลยอยู่สบายๆ” เอมมี่เห็นล๊อตตี้วิ่งมาถึงแล้วก็คล้องสายจูง

“จะไปเลยมั้ย คาเฟ่หมา” เอมมี่ถาม

“เจ๊.... 8 โมงครึ่ง เขาเปิดกันแล้วหรอ...” เอ๊กซี่ถาม

“อืม ลืมดูนาฬิกา” เอมมี่บอก

“งั้น เอางี้ ขับรถตามเราไปที่ราชพฤกษ์มั้ย มีที่นึง เปิด 9 โมง ไปมั้ย” เอ๊กซี่ถาม

“โอเค อยู่ตรงไหนอ่ะ ร้านอะไร” เอมมี่ถามก่อนจะเปิด Safari หาร้าน

“อ่อ ร้านลูกน้าเราเอง เดี๋ยวโทรไปขอให้เปิดไวหน่อย แป๊บ” เอ๊กซี่บอก

“อืมๆ” เอมมี่พยักหน้า

“แพลมจ๋า พี่เอ๊กนะ พี่วานหน่อยจิ จะพาเพื่อนไปกินกาแฟแป๊บนึง มีหมาด้วย เปิดร้านให้พี่หน่อยได้มั้ย เฉพาะกิจน่ะ” เอ๊กซี่คุยโทรศัพท์กับญาติ

“ได้ๆ เดี๋ยวไปเปิดให้ อยู่หน้าร้านละ เอากับข้าวอะไรมั้ย กำลังจะผัดสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าอยู่พอดี กินด้วยกันมั้ย” แพลมมี่ถาม

“เดี๋ยวถามเพื่อนก่อน” เอ๊กซี่บอกและหันไปหาเอมมี่ เขาเพิ่งสังเกตว่าเธอมีกระเป๋าสะพายหลังใบเล็กที่บรรจุมะม่วงสุก 2 ลูก และขนมแท่งรสนม แน่นอนว่า เจ้าเลม่อนก็ตาละห้อยมองด้วยความหิว

“เจ๊ กินสปาเก็ตตี้คาโบนาร่ามั้ย” เอ๊กซี่หันไปถามเอมมี่

“กินๆ ขอไข่ยางมะตูมด้วยนะ” เอมมี่ยิ้มอ่อน

“เพื่อนพี่ขอไข่ยางมะตูมด้วยนะ 3 ฟองเลย เดี๋ยวไปคิดค่าเสียหายนะจ๊ะน้องรัก เจอกันจ้ะ บาย” เอ๊กซี่พูดกับแพลมและวางสายไป

“แบ่งให้เลม่อนด้วยได้มั้ยอ่ะ มะม่วงอ่ะ” เอ๊กซี่บอกเอมมี่ เลม่อนตาละห้อย น้ำลายยืด

“อ่ะ เลม่อน กินป่ะ” เอมมี่ป้อนมะม่วงสุกเลม่อน

“ป่ะ... เลม่อน ไปคาเฟ่หมาของแพลมกัน เอมจอดรถไว้ไหนอ่ะ” เอ๊กซี่ถาม

“อ่อ หลังสวน ที่เดียวกันป่ะ” เอมมี่ถามกลับ

“ใช่ๆ” เอ๊กซี่พยักหน้า

“แล้ว อยากให้สัมภาษณ์อะไรหรอ เรื่องคดีหรอ” เอมมี่ถาม

“น่าจะเรื่องอนุสัญญาไซเตสนะ” เอ๊กซี่บอก

“อืม ยังไม่ได้อ่านเลย” เอมมี่บอก

“คร่าวๆตัวอนุสัญญา เป็นเรื่องเกี่ยวกับการห้ามค้า ห้ามฆ่า สัตว์ที่ระบุไว้ในอนุสัญญา วันนั้นเรารู้ว่าจะมีการจับเสื้อโคร่ง ซึ่งติดอนุสัญญาตัวนี้ ทำให้ค้าขายไม่ได้” เอ๊กซี่อธิบาย

“เท่ากับว่า ถ้าตัวอนุสัญญานี้ ไม่มีเสือโคร่ง ก็คือค้าได้?? คนที่เสียผลประโยชน์ก็ต้องมองว่าอนุสัญญาตัวนี้คือปัญหา ใช่ป่ะ” เอมมี่ถาม

“ใช่ มีคนพยายามจะแก้อนุสัญญาตัวนี้ แต่ทำไม่ได้ เป็นนักการเมืองใหญ่ของทางเหนือ” เอ๊กซี่บอก

“ไปคุยที่ร้านดีกว่า อันตราย” เอมมี่บอกก่อนจะเดินขึ้นรถไป พร้อมกับดูชื่อร้านคาเฟ่หมา

------------------- จบตอนที่ 3 ----------------------