นรกบนดิน(yuri)

จนตอนนี้เธอมาอยู่ได้เกือบอาทิตย์แล้ว มันสะดวกสบายไปเกินไป มันดีจนผิดปกติ จู่ๆ จะให้ใครก็ได้เข้ามานอนพักในที่ดีๆ แบบนี้โดยไม่ตอบแทนอะไรมันก็แปลกๆ อยู่ดี เธอนอนหลับตาคิดเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย เธอมั่นใจว่าโดนจับตาอยู่เพราะทุกครั้งที่ออกไปจากห้องจะโดนการ์ดมองมาและเวลากลับห้องจะมีเศษเม็ดข้าวหรือเศษฝุ่นทรายตลอดแสดงว่าพวกมันเข้ามาค้นห้องตลอดทุกครั้งที่เธอออกไป หมั่นโถวเองก็เงียบ เธอได้แต่เล่นอะไรเบื้องต้นเท่านั้น สั่งอะไรไม่ได้เลย วันๆ ก็ไปฟิตเนส กินข้าวที่ห้อง เล่นกับหมั่นโถว และนอน เป็นแบบนี้เกือบอาทิตย์ น่าสงสัยมาก แต่เธอก็เดินไปสำรวจทุกชั้นแล้วดูเหมือนว่าชั้นที่เธออยู่ถึงชั้นที่49เป็นชั้นที่พักและโชว์ตัวและทำกิจเป็นส่วนใหญ่ส่วนชั้นที่50ขึ้นไป เธอไม่แน่ใจว่าเป็นห้องพักหรืออะไรเพราะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย คนก็ไม่ค่อยเดินกัน สงสัยเธอต้องหาเพื่อนสักคนแล้วเพื่อหาข้อมูล เธอเดินลงมาชั้นต้นๆ เพื่อไปถามการ์ดที่อยู่ใกล้เธอว่าคนที่นี่ไม่เป็นเพื่อนกันเหรอ เธอเองก็อยากมีเพื่อน ก็เลยให้การ์ดแนะนำหน่อยว่าถ้าจะหาเพื่อนหาได้ที่ไหน การ์ดยิ้มๆ แล้วพูดว่าพึ่งมาใหม่ใช่ไหม เห็นเดินสำรวจอยู่ ตอนนี้เขากำลังสนุกอยู่ที่ชั้น79 ตอนไปบอกว่าพึ่งมาจะได้รับบริการพิเศษด้วยนะ การ์ดบอกแบบนั้นเธอก็เลยขอบคุณและขึ้นมายังชั้น79 ชั้นนี้ก็เป็นชั้นปกติ เห็นการ์ดยืนเฝ้าหน้าประตูอยู่เลยดินไปถาม

“เอ่อขอโทษนะคะ พอดีฉันไปถามการ์ดด้านล่าง…”

“อ๋ออ เชิญเลยครับ ทางด้านล่างเข้าบอกผมเรียบร้อยแล้ว คุณมาใหม่ใช่ไหมครับ นี่ครับ ใส่สายรัดข้อมือนี้ไว้นะครับเขาจะได้รู้ว่าเป็นคนมาใหม่ครับ”

“ฉันถามได้ไหมคะว่าถ้าใส่แล้วจะได้รับบริการอะไร”

“เข้าไปเถอะครับเเล้วคุณจะติดใจ”

“ขอบคุณค่ะ” เธอยิ้มให้ การ์ดเปิดประตู เธอเดินเข้ามาเป็นห้องเล็กๆ มีสองประตู เห็นผู้ชายยืนอยู่หน้าประตู

“เอ่อ ขอโทษนะคะ….”

“มาใหม่ใช่ไหมครับ คุณชอบผู้หญิงหรือชายครับ”

“คะ?? ”

“คุณชอบผู้หญิงหรือผู้ชายครับ”

“เอ่อคือ ผู้หญิงค่ะ มันเกี่ยวอะไรเหรอคะ คือพอดีฉันแค่อยากจะมาหาเพื่อนเฉยๆ อะค่ะ”

“งั้นเชิญประตูนี้เลยครับ” ผู้ชายผายมือไปยังประตูอีกด้านหนึ่งที่เป็นประตูห้องน้ำหญิง

“เอ่อคือ นี่มันห้องน้ำไม่ใช่เหรอคะ” เธอเริ่มๆ งงกับนี่ที่แล้วนะ

“แค่ประตูน่ะครับ”

“อ๋อค่ะ ฉันไปก่อนนะคะ” เธอเปิดประตูเข้าไป อย่างเเรกที่กระแทกเธอคือเสียงEDMมันๆ เธอเดินเข้าไปปิดประตูและยืนอยู่อย่างนั้น นี่มันผับหว่า หลังประตูคือผับดีๆ นี่เอง ประตูกันเสียงดีมากเวอร์ไม่ได้ยินเสียงยินในนี้รอดออกไปเลย เสียงดังมาก ข้างในคือมืดและเหมือนผับหมดทุกอย่าง เธอเดินแทรกคนไปยังบาร์เทนเนอร์เพื่อสั่งอะไรน้ำสักหน่อย

“พี่คะ ขออะไรก็ได้ที่ไม่มีแอลกอฮอล์หน่อยค่ะ”เธอตะโกนไปยังบาร์เทนเนอร์ที่ยืนชงอยู่

“ไม่มีเลยครับ ขอโทษด้วย จะสั่งอะไรอย่างอื่นไหมครับ”

“อ๋อไม่ค่ะ ขอบคุณค่ะ” วันนี้เธอจะหาเพื่อนได้สักคนไหมเนี่ย เธอเดินมองหาที่นั่งไปเรื่อยๆ ก่อนจะเจอที่หนึ่งและไปนั่ง

‘เฮ้อ แล้วไอสายรัดข้อมือนี่ใช้ยังไงเนี่ย’

เธอนั่งสำรวจรอบๆ คนที่นี่เยอะมาก เหมือนไม่เคยเกิดเรื่องไวรัสขึ้นเลย ดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงหมดเลยนะ อย่าบอกนะว่าที่นี่แยกชายหญิงด้วย แล้วจะถามทำไมว่าชอบหญิงหรือชาย แต่เธออย่าลืมนะว่ามาทำอะไรอยู่ แต่เพลงมันยั่วจริงๆ แฮะ ตั้งแต่ก่อนเกิดเรื่องสักพักใหญ่จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่ได้ไปผับเลย สักหน่อยไหมหรือไม่ดี เอาไงดี เธอได้นั่งคิดในใจไปเรื่อยจนดีเจประกาศไมค์ดึงดูดคนภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่เป็นสายตาเดียว

“สวัสดีคร้าบบบบบบบ”

“เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ้”

“วู้ววววว สนุกกันไหมคร้าบบบสาวๆ ”

“วู้ววววววววววว”

“วันนี้เรามีสมาชิกใหม่ครับบบ พึ่งเข้ามาเมื่อวานมาร่วมแจมกับเราด้วยย คนที่มีสายรัดข้อมือกรุณาเดินขึ้นมาบนเวทีด้วยคร้าบบ”

‘อ่าว งานเข้าจริงๆ เเล้วไง’

เธอลุกขึ้นและเดินไปยังเวที คนที่อยู่ด้านล่างก็มองเธอเป็นสายตาเดียว

‘เกิดอะไรขึ้นเนี่ย รับน้องใหม่เหรอ’ เหงื่อเริ่มผุดออกมาเรื่อยๆ คราวนี้จะเจออะไรอีก

“สวัสดีคร้าบบบ” ดีเจยื่นไมค์ให้เธอ

“สวัสดีค่ะ”

“วู้วววววววววว” เธอหน้าตาเลิกลั่ก

‘เกิดอะไรขึ้น ทำไมคนโห่กันล่ะ’

“โอโห้สมาชิกใหม่ในวันนี้งานดีด้วยนะครับเนี่ยย ใครจะเป็นผู้โชคดีได้สมาชิกคนนี้ไปครอบครอง1วันเต็มน้าาา”

“กริ้ดดดดดดดดดดด”

“อะไรนะคะ?? ”

‘เหี้ยอะไรเนี่ย ฉันกลายเป็นของเล่นไปตั้งแต่เมื่อไร’

“อ้าววว ทุกคนครับสมาชิกใหม่คนนี้ยังไม่รู้กฎเลยครับ งั้นไม่เป็นไรเพราะถ้าเราหาคู่ให้คุณเมื่อไรคุณก็จะได้รู้กฎจากคนนั้นแน่นอนครับ ใช่ไหมมมม!! ”

“วู้ววววววววววววววว”

“เอ่อคุณคะ….”

“ไหนของดูหมายเลขบนสายรัดข้อมือหน่อยครับคุณผู้หญิง”

“เอ่อ ค่ะ” เธอยื่นให้ไป เอาเถอะ ได้ข้อมูลมาที่เหลือก็ค่อยจัดการและหนีออกมาละกัน มีหมั่นโถวอยู่เธอไม่กลัวอยู่แล้ว

“อ่าาา ได้มาแล้วนะครับบ เป็นเลขทั้งหมด3ตัวครับผม”

“กริ้ดดดดดดดดดดดดดด”

“แหม่สงสัยคนนี้โดนคัดเลือกมาแน่นอนนะครับเนี่ย ของดีด้วย คนที่มีเลข3ตัวเตรียมรับโชคเลยครับบบบ”

“กริ้ดดดดดดดดดดดดดดด”

“เอาล่ะครับ ต่อไปนี้จะประกาศเลขนะครับ”

“.……….”

‘โห้เลขนี้มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอถึงขนาดเงียบกันทั้งห้อง’เธอที่ยืนหน้าเอ๋อๆ อยู่บนเวทีอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้

“2 4 9 คร้าบบบบบบ”

“โหหหหหหหหหหหหหหห่”

“ผู้โชคดีเดินขึ้นมาเลยครับผมมมมม”สายตาตกเป็นเป้าเดียวทันทีที่มีผู้หญิงเดินมายังหน้าเวทีและเดินขึ้นมายิ้มอ่อนให้เธอ ผิดกับเธอที่ตกตะลึงกับคนที่เดินขึ้นมา เสียงเพลงที่กระฮึ่มดังก็ไม่อาจทำให้เธอหายตกใจไปได้

“และนี่คือผู้โชคดีครับบบบบ ว้าววว สมกับพรีเมี่ยมจริงๆ เลขที่คัดสรรมาแล้วก็ต้องคู่กับเจ้าของสถานที่เเห่งนี้อยู่แล้วววว”

“วู้วววววววววววววววววว”

“เอาล่ะครับบ เชิญท่านมัวสนุกกับแขกคนใหม่ได้เลยครับบบบบ”

“วู้วววววววววว”

‘อะไรนะะ!!!!! เจ้าของสถานที่ที่นี่เหรอ!! ’ เธอยืนอึ้งอยู่พักหนึ่ง ที่ตกใจคือคนนี้เป็นเจ้าของสถานที่ที่นี่ แต่ที่ตกใจไปมากกว่านั้นคือ คนนี้เป็นเจ้าหน้าที่ฝึกหัดที่เดินทางมากับเธอตอนแรกเลยนี่!!

“ปะ...เป็นไปได้ยังไง” มัวเดินมาจูงมือเธอลงจากเวทีโบกมือคนที่กริ้ดตามหลังมาก่อนจะพาเดินออกจากผับและเดินตรงมายังลิฟต์

“เดี๋ยว….”

“หยุดพูดแล้วตามฉันมา” เธอหยุดพูดจริงๆ เพราะถ้าไม่หยุดที่นี่มีการควบคุมที่แน่นหนามาก ถ้าทำอะไรส่อพิรุธแล้วเธอน่าจะโดนยิงหรือไม่ก็โดนฆ่าอย่างทรมาน มัวพาเธอเดินลงมายังชั้น1แต่ไม่ได้ไปที่ห้องของเธอแต่มาที่ห้องของมัวเอง มัวจูงเธอเข้าห้องก่อนจะล็อกประตูและเดินไปนั่งที่เตียงอย่างเป็นผู้ถือไพ่เหนือกว่า

“ห้องนี้ไม่มีเครื่องดัดฟังและกล้องวงจรปิดสบายใจได้”

“........”

“ไม่คิดจะพูดอะไรสักหน่อยเหรอ”

“อะ….เอ่อคือ”

“อะไร กลัวโดนจับได้รึไงว่าเป็นเจ้าหน้าที่เข้ามาแฝงตัวน่ะ”

“ฉันต้องถามเธอต่างหากว่าเข้าไปเป็นเจ้าหน้าที่ได้ยังไง”

“55555แล้วทำไมฉันต้องบอกด้วย ในเมื่อเธอมายังถิ่นของฉันเอง”

“......” บ้าเอ้ยย โดนจับได้แล้วทำไงดีวะเนี่ย!!

“แต่ก็บังเอิญจังนะที่เลขตรงกัน ช่างเรื่องนั้นไปก่อนเถอะวันนี้เรามาสนุกกันดีกว่า”

“จะบ้าเหรอ สนุกอะไร แล้วอีกอย่างหัวหน้าก็ไม่ได้ส่งฉันมา เขาทิ้งฉันไว้ต่างหาก”

“หื้มมม อะไรนะ”

“เขาทิ้งฉันไม่ให้ไปกับเครื่องบินยังไงเล่า ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม ฉันเลยต้องเดินทางกลับศูนย์ฯ เองเนี่ย”

“ฉันจะเชื่อได้เหรอ”

“ก็แล้วแต่เธอจะเชื่อละกัน”

“ได้สิ เพราะยังไงฉันก็ไม่เชื่ออยู่แล้ว”มัวกดปุ่มเรียกการ์ดข้างเตียงทันทีที่พูดจบ การ์ดกรู่กันเข้ามาจับเธอ แต่เธอหลับทันและหวังจะชิ่งหนี แต่จู่ๆ สายรัดข้อมือก็ร้อนขึ้นจนเธอต้องล้มเลิกความคิดนั้นไป

“อ้ากกกกกก หยุดแล้ววๆ ”มันร้อนจนทำให้ข้อมือเธอเป็นรอยแดงไหม้

“พูดแบบนี้ค่อยว่าง่ายหน่อย” มัวให้การ์ดฉีดยาสลบตอนที่เธอเผลอก่อนจะล้มลงไปนอนอย่างหมดสติ

“อื้มมมมม” แสงไฟส่องตาจนทำให้เธอตื่นจากภวังค์ กลายเป็นว่าตอนนี้เธอถูกจับมัดอยู่บนเก้าอี้เหล็ก แขนและขาเธอถูกมัดหมด ห้องนี้เหมือนห้องหมอผ่าตัด ที่จะมีอุปกรณ์ต่างๆ ในการในการผ่าตัดแต่ต่างกันตรงที่ห้องนี้เป็นห้องทรมาน เธอกระชากทั้งแขนทั้งจนเป็นรอยแดงก็ไม่หลุด ไม่รู้จะโดนอะไรบ้าง ต่อจากนี้ แต่แย่แน่ๆ บ้าเอ้ย จะตายอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอ บ้าจริง!

“แกร็ก” เสียงประตูเปิดออกคนที่เข้ามาคือมัวและตามด้วยผู้ชายอีกคนที่ดูเหมือนจะเชี่ยวในอุปกรณ์ข้างๆ ตัวเธอ

“เอาล่ะ เรามาเริ่มอะไรก่อนดีนะ”

“ปล่อยฉันนะ!! ”

“ว้าวขึ้นเสียงแบบนี้ฉันชอบจริงๆ ” มัวส่งซิกให้ผู้ชายทำอะไรบางอย่างที่เครื่องและดูเหมือนว่าเครื่องจะพร้อมแล้วด้วย

“เอาล่ะงั้นตอนนี้บอกมาว่าหัวหน้าส่งแกมาจริงไหม”

“ก็ฉันบอกไปแล้วไงว่าไม่ได้ส่งมา อ้ากกกกกกกกกกกกก!! ”กระแสไฟฟ้าถูกส่งจากตัวต้นเครื่องมายังเก้าอี้ตัวนี้และมันได้ผ่านเข้าสู้ร่างกายเธอเรียบร้อย

“พอ เป็นไงเก้าอี้ช็อตไฟฟ้าของฉัน ช็อตเข้าถึงทรวงเลยไหม” มัวที่ยืนดูเธอทรมานข้างๆ เก้าอี้หัวเราะ หึๆ ในลำคอ

“เธอไม่โดนช็อตก็พูดง่ายสิ มาลองโดนแบบฉันดูไหมล่ะ” มัวส่งสัญญาณอีกรอบ

“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

“ถ้าเธอยังปากดีแบบนี้อาจจะตายก็ได้ฉันบอกเลย”

“ไปตายซะ แฮ่กกๆ ” และเป็นเช่นนี้อยู่หลายรอบกว่ามัวจะปล่อยเธอไปที่ห้องพักของตัวเอง และวันรุ่งขึ้นก็โดนจับไปทำแบบนี้ซ้ำๆ จนร่างกายเธอจะทนไม่ไหว

“เอาล่ะวันนี้เข้าวันที่5เเล้ว บอกได้รึยังว่าหัวหน้าส่งเธอมาใช่ไหม”

“ก็ฉันบอกแล้วไง ว่าบังเอิญผ่านมาแถวนี้” เธอเสียงแหบร่างกายมีกลิ่นไหม้ออกมา เธอไม่มีแรงเลยด้วยซ้ำ พวกมันในเธอกินข้าววันละมื้อและเอามาทรมานแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะสาแก่ใจมันมันแล้วค่อยพอ

“ฉีดเฮโรอีน”

“ครับ”

“อย่า ฉ..ฉันบอก..ว่า อย่า” ผู้ชายเดินมาฉีดที่แขนเธอ เธอไม่มีแรงที่จะทำอะไรเลย ได้แต่มองเข็มยาโดนฉีดเข้าไปในร่างกายเธอ มันเป็นยาเสพติด ให้เธอเดาว่ามันคงทำแบบนี้จนเธอติดยาไปเอง

บัดซบ!

“เป็นไง รู้สึกดีขึ้นใช่ไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันมาใหม่ เตรียมตัวดีๆ ล่ะ การ์ดเอาตัวคนนี้ไปไว้ที่ห้องแล้วเเล้วพรุ่งนี้ก็ทำแบบเดิมนะเข้าใจไหม”

“ครับบ” การ์ดอุ้มเธอที่ตอนนี้สภาพเหมือนศพเดินได้กลับไปยังห้องให้เธอไปนอนตายอยู่ห้องหรือถ้ายังไม่ตายก็จะเอามาทรมานใหม่จนกว่าจะได้ในสิ่งที่มันต้องการ

ก่อนตายเธอขอเห็นหน้าไข่หวานอีกสักครั้งได้ไหม