Couple เปลี่ยนคู่ปลอมให้จริง
-
เขียนโดย HanaHana[ฮานาฮานะ]
วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2563 เวลา 21.04 น.
16 ตอน
0 วิจารณ์
14.23K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 6 มกราคม พ.ศ. 2564 16.41 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ก็หวงอ่ะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ*****เนื้อหาเรื่องนี้มีคำหยาบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*****
“ไอ้ออม...”
“ตอนนี้กูต้องใช้เงินเยอะอ่ะ” ออมสินทำเสียงอ้อนๆ สบตามองช้อนขึ้นมา
“กูก็บอกว่าให้ยืมกูก่อนไง มีเมื่อไหร่ก็ค่อยคืน” ผมทำเสียงแข็งเหมือนไม่สบอารมณ์ แต่จริงๆแล้วกำลังเก็บอารมณ์ต่างหาก เล่นมามองช้อนขึ้นมาแบบนี้ เดี๋ยวก็จับกดซะตรงนี้หรอก
ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมต้องการให้ผู้หญิงตรงหน้ารับความช่วยเหลือ แต่เธอไม่ยอมรับมันเลยสักครั้ง ขนาดเขียนเช็คให้ โอนเงินเข้าบัญชี แถมยังจ่ายค่าใช้จ่ายบางอย่างให้ สุดท้ายเจ้าตัวก็หามาคืนครบทุกบาท
สุดท้ายมันไม่ได้ช่วยแบ่งเบาภาระ แต่เป็นการสร้างภาระที่หนักกว่าเดิมให้ เพราะเธอต้องรีบหาเงินก้อนโตมาคืน ทำให้ต้องทำงานหนักกว่าเดิม ผมเลยเลือกที่จะช่วยเหลือดูแลในส่วนที่ไม่ต้องใช้เงิน แต่ครั้งนี้สุดที่จะทนได้จริงๆ
“เงินกูมันสกปรกมากขนาดนั้นเลยหรอว่ะ? มึงถึงไม่กล้าที่จะรับ”
“ไม่ใช่แบบนั้น... ก็แค่ไม่อยากเคยตัว ของอะไรที่ได้มาง่ายๆมันก็จะหายไปง่ายๆเหมือนกัน”
“แล้วกูง่ายขนาดนั้นเลยหรอว่ะ”
“ไอ้แบงค์...มึงอย่าเป็นแบบนี้ดิ ถ้ามึงง่ายก็เสร็จนังนั่นไปแล้วดิ..หรือมึงเสร็จมันแล้ว?” น้ำเสียงที่เป็นรองก่อนหน้าแข็งกร้าวขึ้นมา เมื่อพูดถึงบุคคลที่สาม
“ถึงกูจะหล่อ บ้านรวย เรียนดี กีฬาไม่เป็นรอง ก็ไม่ได้ง่ายๆกับทุกคนนะเว้ย”
“แสดงว่าก็มีง่ายบ้างสินะ” น้ำเสียงที่ขึ้นจมูกเบือนหน้าหนี
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง! ห้ามไปทำงานที่ร้านพี่ไอ้ไข่มุก..ไม่งั้นกูจะตามไปอาละวาดร้านนั้น” จากที่เบือนหน้าหนีต้องรีบกลับมาสบตา “กูทำจริงแน่คราวนี้” มาพร้อมกับการตัดสินใจที่แน่วแน่
“มึงทำตัวเหมือนผัวเข้าไปทุกวันแล้วนะไอ้แบงค์”
“ก็กูหวงของกูนี่หว่า” ผมดึงร่างคนตรงหน้าเข้ามากอด
ผมกับออมสิน เราไม่ได้เป็นผัวเมียอย่างที่ป่าวประกาศออกไป ก็แค่ผมไม่อยากไปประกวดเดือนดาวอะไรนั่นก็เลยหาข้ออ้างโง่ๆ แล้วดันไปลากออมสินมันมามีเอี่ยวด้วย ตอนแรกเจ้าตัวก็จะปฏิเสธแต่เพราะมันต้องรีบไปทำธุระ ผมดันยื้อมันไว้ให้เสียเวลา มันเลยต้องรีบเออออเพื่อให้เรื่องมันจบเร็วๆ แต่ก็ต้องขอบคุณธุระนั้นที่ทำให้ผมได้รู้จักมันมากขึ้น
“ไอ้ออม...”
“ตอนนี้กูต้องใช้เงินเยอะอ่ะ” ออมสินทำเสียงอ้อนๆ สบตามองช้อนขึ้นมา
“กูก็บอกว่าให้ยืมกูก่อนไง มีเมื่อไหร่ก็ค่อยคืน” ผมทำเสียงแข็งเหมือนไม่สบอารมณ์ แต่จริงๆแล้วกำลังเก็บอารมณ์ต่างหาก เล่นมามองช้อนขึ้นมาแบบนี้ เดี๋ยวก็จับกดซะตรงนี้หรอก
ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมต้องการให้ผู้หญิงตรงหน้ารับความช่วยเหลือ แต่เธอไม่ยอมรับมันเลยสักครั้ง ขนาดเขียนเช็คให้ โอนเงินเข้าบัญชี แถมยังจ่ายค่าใช้จ่ายบางอย่างให้ สุดท้ายเจ้าตัวก็หามาคืนครบทุกบาท
สุดท้ายมันไม่ได้ช่วยแบ่งเบาภาระ แต่เป็นการสร้างภาระที่หนักกว่าเดิมให้ เพราะเธอต้องรีบหาเงินก้อนโตมาคืน ทำให้ต้องทำงานหนักกว่าเดิม ผมเลยเลือกที่จะช่วยเหลือดูแลในส่วนที่ไม่ต้องใช้เงิน แต่ครั้งนี้สุดที่จะทนได้จริงๆ
“เงินกูมันสกปรกมากขนาดนั้นเลยหรอว่ะ? มึงถึงไม่กล้าที่จะรับ”
“ไม่ใช่แบบนั้น... ก็แค่ไม่อยากเคยตัว ของอะไรที่ได้มาง่ายๆมันก็จะหายไปง่ายๆเหมือนกัน”
“แล้วกูง่ายขนาดนั้นเลยหรอว่ะ”
“ไอ้แบงค์...มึงอย่าเป็นแบบนี้ดิ ถ้ามึงง่ายก็เสร็จนังนั่นไปแล้วดิ..หรือมึงเสร็จมันแล้ว?” น้ำเสียงที่เป็นรองก่อนหน้าแข็งกร้าวขึ้นมา เมื่อพูดถึงบุคคลที่สาม
“ถึงกูจะหล่อ บ้านรวย เรียนดี กีฬาไม่เป็นรอง ก็ไม่ได้ง่ายๆกับทุกคนนะเว้ย”
“แสดงว่าก็มีง่ายบ้างสินะ” น้ำเสียงที่ขึ้นจมูกเบือนหน้าหนี
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง! ห้ามไปทำงานที่ร้านพี่ไอ้ไข่มุก..ไม่งั้นกูจะตามไปอาละวาดร้านนั้น” จากที่เบือนหน้าหนีต้องรีบกลับมาสบตา “กูทำจริงแน่คราวนี้” มาพร้อมกับการตัดสินใจที่แน่วแน่
“มึงทำตัวเหมือนผัวเข้าไปทุกวันแล้วนะไอ้แบงค์”
“ก็กูหวงของกูนี่หว่า” ผมดึงร่างคนตรงหน้าเข้ามากอด
ผมกับออมสิน เราไม่ได้เป็นผัวเมียอย่างที่ป่าวประกาศออกไป ก็แค่ผมไม่อยากไปประกวดเดือนดาวอะไรนั่นก็เลยหาข้ออ้างโง่ๆ แล้วดันไปลากออมสินมันมามีเอี่ยวด้วย ตอนแรกเจ้าตัวก็จะปฏิเสธแต่เพราะมันต้องรีบไปทำธุระ ผมดันยื้อมันไว้ให้เสียเวลา มันเลยต้องรีบเออออเพื่อให้เรื่องมันจบเร็วๆ แต่ก็ต้องขอบคุณธุระนั้นที่ทำให้ผมได้รู้จักมันมากขึ้น
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ