Twin แฝดเลือดผสม

เมืองสมุทร

“เอาล่ะ  แยกย้ายไปนอน   ฉันง่วงแล้ว”  ชายน์ไล่เพื่อน

“เห้ยพี่  งั้นคืนนี้ผมนอนที่นี่นะ  พ่อเคยสอนว่าถ้าเราอยู่กับคนเก่งๆ จะทำให้เราเก่งขึ้น..  ผมอยากเรียนรู้เวทย์ขั้นเทพจากพี่อ่ะ”  คิมอ้อนโดยที่ไม่ได้สังเกตว่ามีสายตาอื่นๆ กำลังมองเขาอยู่

“งั้นฉันอยู่ด้วย  เดี๋ยวฉันช่วยสอนนายอีกแรง  หึหึ”  เดวี่กล่าว

 

รุ่งเช้า..

“ไอ้คิม  ทำไมแกหลับตลอดทางเลยว้ะ  ไม่เห็นพูดมากแบบวันก่อนเลย” เบลเอ่ยเมื่อเห็นว่าเด็กน้อยที่เคยพูดมากกลับนอนหลับอย่างเดียว

“เมื่อคืนผมแทบไม่ได้นอนเลยพี่  ง่วงมากกกก  ฮืออ”  คิมโอดครวญ

“โดนใครจัดการรึ  ชายน์ หรือเดวี่ล้ะ”  เชโด้ถาม

“พี่เดสิครับ  เห็นเงียบๆ แต่พี่แกโหดมากกก  พี่ชายน์ก็ไม่ห้ามเลย  แถมยังคอยซ้ำผมอีก  ฮึ!” คิมเอ่ย

“ก็นายเสนอตัวอยู่กับสองคนนั่นเองนี่หน่า  พวกนั้นน่ะ  ปีศาจในคราบเทพบุตรชัดๆ 555” เบลกล่าวเสริม

“แต่จะว่าไป  พี่เดเขาเก่งเหมือนกันนะครับ  สอนทักษะดีๆ ให้ผมได้เยอะเลย   ยิ่งพี่ชายน์นะ  โอ้ววว  ผมนี่เทิดทูนเลย”  คิมเอ่ยเพราะจะว่าไปสองคนนั่นจับคิมฝึกฝนทั้งคืนนั่นแสดงว่าคิมต้องเป็นคนที่มีอะไรดีและสามารถเติมได้เรื่อยๆ แน่ๆ

“ฉันล่ะอยากเห็นนายตอนเก่งจังเล้ยยย”  เบลกล่าว

 

“แน่ใจนะชายน์?”

“อืม  ฉันมั่นใจกว่าครั้งแรกอีก   เมื่อคืนนี้จู่ๆ ฉันก็เห็นภาพแสงสีฟ้าครามคล้ายด้าวตกพุ่งลงยังผืนท้องทะเล   แสงนั้นนำสายตาฉันไปสู่เมืองๆหนึ่งที่อยู่ในทะเล   แต่มันอยู่ใต้น้ำ”  ชายน์เอ่ย

“เมืองใต้น้ำหรอ?  ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าจะมีเมืองแบบนั้นด้วย”  ฮันนี่เอ่ย

“ถ้าตามที่นายบอก   งานนี้ฉันว่าเราต้องมีคนนำทางใหม่แล้วล่ะ”  เดวี่เอ่ย

“ใคร?”  เซฟานี่ถาม

“นีโอ   เพราะเขาเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องเมืองสมุทรที่สุด”

“เราไปกันเองไม่ได้หรอ?” 

“เมืองสมุทรคือเมืองใต้ท้องทะเล  การเดินทางเข้าเมืองอันตรายมากเพราะภูตน้ำและสัตว์ร้าย   นักเดินทางหลายต่หลายคนเอาชีวิตไปทิ้งยังก้นทะเลมากมาย   ว่ากันว่าที่นั่นเป็นที่อยู่ของผู้สืบเชื้อสายเทพแห่งท้องทะเลและที่นั่นยังเป็นแหล่งสมบัติที่หลายต่อหลายคนสนใจอีกด้วย” เดวี่เอ่ยยาวเหยียด

“ก็คือเมืองเทพว่างั้น แล้วเกี่ยวอะไรกับนีโอล่ะ   อ้ะ  หรือว่า...”  ชายน์เอ่ยอย่างตกใจ

“อืม  นีโอสืบเชื้อสายมาจากเทพแห่งท้องทะเล   แต่เรื่องนี้ไม่มีใครรู้หรอก  หมอนั่นไม่เคยบอกใคร”

“งั้นฉันจะส่งจดหมายไปยังโรงเรียนเพื่อขอตัวนีโอมาร่วมภารกิจนี้”  กล่าวจบร่างของหนุ่มผมทองก็ปรากฏเบื้องหน้า  ก่อนจะยิ้มให้ชายน์อย่างรู้งาน

“ให้เป็นหน้าที่ฉันเถอะชายน์  ฉันจะไปรับหมอนั่นมาให้ด้วยตัวฉันเองเลย   เจอกันที่ท่าเรือกรีนโซนนะ”  กล่าวจบร่างของหนุ่มผู้มาเยือนก็หายไปพร้อมกับนกไฟตัวโตพุ่งทะยานออกจากหน้าต่างรถม้า

“นั่น  คนรึว่าฟินิกซ์อ่ะพี่  ว้าวว”  คิมยังคงตกใจกับสิ่งที่พึ่งเจอ

“ฟินิกซ์  และเป็นภูตประจำตัวของเขาแหละ  ชื่อเฟย์”  ฮันนี่เอ่ย

‘พี่ชายน์นี่ไม่ธรรมดาจริงๆ แฮะ’

……………………………………

 

ณ  ท่าเรือกรีนโซน....

          ทันทีที่รถม้าของกลุ่มเด็กๆ มาถึงยังท่าเรือ   ทั้งหมดต้องเปลี่ยนภาหนะการเดินทางจากรถม้าเป็นเรือ   โดยข้าวของจะฝากไว้ที่โรงแรมใกล้ๆ กับท่าเรือนั่นเอง

“เฮ้  ทุกคน”  เสียงตะโกนเรียกของนีโอที่กำลังยืนอยู่กับเฟย์พร้อมโบกมือทักทายเพื่อนๆ ดังมาจากเรือลำหนึ่ง

“แหม   มาไวจังนะลีโอ   นี่จัดแจงเรือแล้วด้วยหรอ?”   เซฟานี่เอ่ยแซว

“เฟย์เล่าเรื่องให้ฟังหมดแล้ว   พอดีฉันสามารถจัดการได้ก็เลยช่วย   ที่นี่ฉันรู้จักดีเรื่องแค่นี้สบายมาก”  นีโอเอ่ย

“ไม่เห็นเล่าเรื่องนายให้พวกเราฟังเลย”  ชายน์แซว

“เอิ่มมม  ก็เรื่องพวกนายน่าสนใจกว่าเยอะเลยนิ  เรื่องฉันเลยไม่น่าสนใจ 55”  นีโอเอ่ยเลี่ยงๆ

“นีโอ  นายวางแผนการเดินทางไว้ยัง?”  เดวี่เอ่ยเปลี่ยนเรื่อง  ขณะที่ทุกคนขึ้นเรือครบและเรือก็แล่นออกมุ่งหน้าไปยังกลางท้องเล

“ประตูสู่เมืองสมุทรอยู่ที่เกาะเงือก  ที่นั่นมีเผ่าเงือกอาศัยอยู่   ทางเข้าอยู่ในถ้า  ต้องว่ายน้ำรอดถาเข้าไป”

“เงือกหรอ  น่าสนใจจัง”  ฮันนี่เอ่ยอย่างตื่นเต้น

“มันอาจไม่ใช่อย่างที่เธอคิดก็ได้นะ  เอาล่ะ  มีใครว่ายน้ำไม่เป็นมั๊ย   อ้อ  เมืองสมุทรคือเมืองของเชื้อสายเทพ  ที่นั่นอาจเป็นปัญหากับนายและชายน์นะ   รับมือไหวป่าว?”  ท้ายประโยคนีโอหันไปเอ่ยกับเดวี่โดยตรง

“อย่าห่วงฉันไปมากกว่าภารกิจเลย”

“ดี  ถ้างั้นเมื่อถึงเกาะเงือกแล้วให้เริ่มดังนี้นะ.......”  และแผนการก็ถูกกระจายไปยังทุกคนในทีม

 

ณ เกาะเงือก...

“นี่หนะหรอเกาะเงือก  ทำไมเงียบจัง?” เซฟานี่เอ่ยหลังจากเรือแล่นมาเทียบท่ายังชายหาดเกาะเงือก   ทั้งหมดต้องเดินเท้าขึ้นฝั่งเพื่อเข้าถ้ำอีกครั้ง   ทว่าเมื่อเริ่มเข้าถ้ำที่มีพื้นเป็นน้ำตลอดเส้นทางและบรรยากาศที่เงียบจนผิดปกติยิ่งสร้างความกดดันให้เด็กๆได้ไม่น้อย

“อย่าลืมที่ตกลงกันไว้นะ”  กล่าวจบบางอย่างก็เริ่มเกิดขึ้น  น้ำที่นิ่งกลับเริ่มกระเพื่อมพร้อมบางอย่างได้ปรากฏขึ้น...

“เนี่ยนะเงือก  อี๋”  ฮันนี่เอ่ยออกมาเป็นคนแรกเมื่อพบว่าสิ่งที่อยู่เบื่องหน้านั้นไม่ได้เป็นดังที่ตนคิดไว้   ภาพของคนที่มีครึ่งล่างเป็นปลา  ครึ่งบนเป็นคนแต่มีเกล็ดปกคลุมทั้งตัว  ใบหน้านั้นไม่ต่างอะไรจากคน  แต่ทว่ามีฟันแหลมที่น่ากลัวและมันก็ขู่อยู่ตลอดเวลา

“พวกนี้ไม่ใช่คน   แต่เป็นสัตว์ปีศาจ  มันอยู่ในถ้ำมืดและแสงจะฆ่าพวกมันได้”  นีโอเอ่ยพร้อมเตรียมใช้เวทย์แห่งแสงของตน  แต่กลับต้องชะงักเพราะบางคน

“อย่าทำร้ายพวกเขาเลย   แค่ขอทางกันก็พอ”  เดวี่เอ่ยพร้อมกับสะบัดปีกสีดำออก  บัดนี้ดวงตาสีแดงและเขี้ยวสีขาวกำลังเผยให้เหล่าเงือกทั้งหลายได้เห็น   และก็เป็นดังที่เดวี่คิดไว้

“พวกมันกลัวเดวี่”  เซฟานี่เอ่ย

“ก็ราชาปีศาจมาถึงที่  ใครบ้างจะไม่กลัวนายของตัวเอง 555” ชายน์เอ่ยอย่างอารมณ์ดี

“ใช้บาเรียกันตัวเองไว้จากอันตรายก็พอ  แล้วไปกันต่อเถอะ”  เดวี่เอ่ยเมื่อเห็นว่าเหล่าเงือกที่มาขวางนั้นหลีกทางให้หมดแล้ว  ทุกคนจึงเรียกบาเรียออกมา   บัดนี้จึงเสมือนกับว่าร่างของเด็กๆแต่ละคนกำลังเดินอยู่ในลูกบอลใสขนาดใหญ่  และยิ่งเมื่อเดินเข้าไปลึกขึ้นก็พบว่าระดับน้ำนั้นสูงขึ้นจนตอนนี้ภายในถ้ำแทบจะไม่มีอากาศสำหรับหายใจแล้ว

“ทุกคนจำไว้นะ เราจะดำน้ำแล้วมุดลอดอุโมงค์นี้ไป  เมื่อพ้นอุมโมงค์นี้จะเป็นท้องทะเล  ให้ดำน้ำตามฉันไป  อากาศภายในบาเรียจะทำให้เราหายใจได้ไปตลอดทาง  แต่ห้ามสลายบาเรียเวทย์เด็ดขาด”  กล่าวจบนีโอก็มุดน้ำหายไปเป็นคนแรก  จากนั้นเบล  ฮันนี่ เซฟานี่ เชโด้ก็ตามลงไป  เดวี่และชายน์จึงปิดท้ายและดำน้ำหายตามไป

          ภาพเบื้องหน้าเป็นดังที่นีโอกล่าวไว้ทุกประการ   ภาพของท้องทะเลแสนกว้างใหญ่  หมู่ปลามากมายแหวกว่ายไปมา  ปะการังแปลกตามากมายและปลายทางที่ปรากฏให้เห็นอยู่ลิบๆ ก็คือบาเรียใสขนาดใหญ่ที่ห่อหุ้มเมืองทั้งเมืองไว้...   นั่นสินะ เมืองสมุทร!!

 

ณ เมืองสมุทร..

“เรียนท่านแม่ทัพ  มีกลุ่มคนแปลกหน้ากำลังมุ่งหน้ามาทางเมืองเราครับ”  ทหารสอดแนมกล่าวรายงานต่อหัวหน้า

“พวกไหน?  แล้วเข้ามาได้อย่างไร?”

“เงือกที่อยู่ด่านหน้าแจ้งว่า เอิ่มม  เป็นปีศาจครับ” ทหารกล่าวอย่างหวาดระแวง   เพราะที่นี่เป็นเมืองเทพ  เหล่าเชื้อสายปีศาจไม่รู้ถึงที่ตั้งเมืองและไม่เคยมีปีศาจตนใดเคยมาเยือนมาก่อน

“ปีศาจหรอ  พวกนั้นจะรู้ทางเข้าเมืองได้อย่างไร   หรือมีพวกสายเลือดเทพมาด้วย?” แม่ทัพกล่าวอย่างสงสัยก่อนจะออกคำสั่ง

“อย่าพึ่งให้เขาเข้าเมือง  ข้าจะไปแจ้งต่อท่านหัวหน้าแม่ทัพก่อน”

“ครับ”  ทหารลาดตระเวนรับคำอย่างหนักแน่น

 

ณ ประตูเมืองชั้นในเมืองสมุทร..

“เรียนท่านหัวหน้า  มีเหตุที่ข้าต้องมาแจ้งท่านครับ”

“มีอะไรรึ  ท่านแม่ทัพ”  ผู้เป็นหัวหน้าเอ่ยอย่างอารมณ์เสียที่ขณะนี้ผู้ใต้บังคับกำลังมารบกวนเวลาพักผ่อนของตนกับสาวๆ อยู่ภายในเรือน

“มีกลุ่มคนกำลังมุ่งหน้ามาทางประตูเมืองครับ  เบื้องต้นทราบว่าเป็นพวกสายเลือดปีศาจครับ”

“หืมม  ปีศาจงั้นหรอ?” 

“จะให้ข้าจัดการอย่างไรดีครับ  ขอท่านเอ่ยคำสั่งมาได้เลย”

“ปีศาจมาเมืองเทพทั้งที  ก็จัดกองกำลังไปต้อนรับแขกหน่อยสิ  หึหึ”  หัวหน้าแม่ทัพกล่าวพร้อมแสยะยิ้มอย่างอารมณ์ดี

“ครับท่าน”

“อ้อ  ท่านแม่ทัพ  ข้าอนุญาตให้ท่านใช้ทหารเวทย์ได้เลยนะ 555”  คำกล่าวสุดท้ายที่เหมือนกำลังเล่นสนุกแต่กลับทำให้แม่ทัพกดดันทันที

“เอ่อ  ครับท่าน”

‘นี่เหตุอะไร  ทำไมต้องใช้ทหารเวทย์กันด้วยล่ะ’  ผู้ใต้บัญชาที่กำลังสงสัย  แต่ก็รับคำและปฏิบัติแต่โดยดี

............................................................

 

“ทุกคนระวังตัวนะ  ด้านหน้ามีกลุ่มทหารกำลังขวางเราอยู่”  นีโอเอ่ย

“ท่าทางเขาไม่เป็นมิตรเลย  เดวี่  เก็บปีกนายก่อน”  เซฟานี่เอ่ยเตือนเพื่อน

“ฉันจะลองไปเจรจาก่อน  รอดูสถานการณ์กันนะ”  นีโอกล่าวพร้อมกับชิ่งออกจากเพื่อนๆไปยังกลุ่มคนเบื้องหน้า

“สวัสดีครับ   พวกเรามาจากดินแดนกรีนโซน   ขออนุญาตเข้าเมืองได้เปล่าครับ”

“ไม่ใช่ว่ามาจากเกรย์โซนหรอกรึ  หึหึ”

“ห้ะ  ทำไมละครับ   พวกเรามาดีนะ”  นีโอเอ่ยเมื่อเห็นคนเบื้องหน้าไม่เป็นมิตรนัก

“ปีศาจจะมาดีได้ด้วยหรือ   เราได้คำสั่งให้ขวางพวกท่าน”  กล่าวจบเหล่าทหารก็ชักดาบออกพร้อมรบทันที

“จะเอาแบบนี้ใช่ไหม  ได้”  นีโอเอ่ยพร้อมกับกางฝ่ามือออก  แต่ยังไม่ทันได้เริ่ม   เหล่าทหารเวทย์ที่ซุ่มอยู่ก็ฉวยโอกาสโจมตีทันที

“เฮ้ยย!!”  มวลน้ำรอบๆ ตัวนีโอเคลื่อนไหวเป็นเกลี่ยวคลื่นพร้อมบีบอัดจนบาเรียนั้นแตกสลายไป   บัดนี้ร่างของนีโอลอยคว้างอยู่กลางคลื่นน้ำวนที่กำลังดูดร่างของนีโอเข้าไปในบาเรียของเมืองสมุทร   ด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียงไม่กี่นาทีจึงทำให้เพื่อนๆ ไม่สามารถตั้งตัวได้ทัน

“อ่ะ  นีโอ!!”  ได้เพียงแค่เอ่ย  บัดนี้ร่างของนีโอโดนดูดเข้าไปในบาเรียเมืองสมุทรแล้ว

“เราลอยอยู่ในนำใต้ทะเลลึก  อีกทั้งเรายังอยู่ในบาเรียของตนเอง   การต่อสู้ในสภาวะแบบนี้มันอันตรายเกิน” เชโด้เอ่ยอย่างหงุดหงิด

“ฉันไม่สามารถใช้อัคคีเวทย์ภายใต้ทะเลได้   บ้าชิบ!!”  เบลเอ่ยอย่างหัวเสีย   เพราะทันทีที่เกิดเหตุขึ้น  เขาเองนั้นเรียกอัคคีเวทย์แล้ว  แต่ทว่ามันไม่ได้ผล

“เราโดนจำกัดการต่อสู้แล้ว  ทุกคนระวังตัวด้วย”  ชายน์เอ่ยเมือ่เห็นว่าบัดนี้มวลน้ำกำลังเคลื่อนตัวมาเป็นเกลียวคลื่นอีกครั้ง

“ขอฉันก่อน”  เอ่ยจบเดวี่เรียกรัติกาลเวทย์ออกมาเต็มฝ่ามือพร้อมกับสาดใส่ยังกลุ่มทหารเวทย์เบื้องหน้า   ทันทีที่รัติกาลเวทย์พุ่งพ้นบาเรียมันก็แปรเปลี่ยนเป็นเข็มสีดำนับร้อยพุ่งใส่เป้าหมาย   แต่ทว่าเมื่อปะทะกับเกลียวคลื่นมันก็มลายไปสิ้น

“ไม่ได้ผล  เราโดนจำกัดการต่อสู้แล้วอีกทั้งพวกเขาก็แข็งแกร่งกว่าที่คิด”  เดวี่เอ่ย

“ถ้านี่เป็นเมืองเทพ  ก็ต้องให้เทพจัดการสิ”  ชายน์เหมือนพึ่งคิดได้จึงรีบใช้เวทย์แห่งแสงทันที   สองฝ่ามือกางออกพร้อมกับแสงสว่างเจิดจ้าจนทุกคนต่างยกมือป้องตา   ทันทีที่ชายน์สาดเวทย์แห่งแสงออกไปปะทะกับเกลียวคลื่นที่กำลังหมุนอยู่รอบๆ มันก็สงบลงและหายไปราวกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ได้ผล”  เซฟานี่เอ่ย

“เรามาดี   ไม่ได้อยากสู้รบท่านควรจะให้เราผ่านเข้าไปแต่โดยดี”  ชายน์เอ่ย

“เอาไงดีครับท่านแม่ทัพ   เขาใช้เวทย์แห่งแสงได้ขนาดนี้แสดงว่าเขาคนนี้ต้องมีสายเลือดเทพแน่ๆ”  หัวหน้าทหารเวทย์เอ่ย

“เราประเมินเขาต่ำไป   ให้เขาเข้ามา”  หัวหน้าแม่ทัพเอ่ย  ทหารประจำประตูเมืองจึงเปิดประตูให้แขกผู้มาเยือนเข้าไป   มันทีที่ก้าวเข้าสู่ประตูเมืองก็พบว่าภายในเมืองนั้นมีสภาพเหมือนบนพื้นแผ่นดินทั่วไป   เพียงแต่ในเมืองนี้มองไม่เห็นดวงตะวัน   มีเพียงแสงสว่างจากลูกแก้วสีขาวขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่เบื้องบนตรงกลางยอดโดมที่ทำหน้าที่เสมือนดวงอาทิตย์คอยส่องแสงสว่างให้กับผู้คนทั้งเมืองนั่นเอง

“ว้าว  ที่นี่ไม่ต่างจากบนพื้นดินเลย”  ฮันนี่กล่าวตื่นเต้น

“สวัสดีครับ  ผมชายน์ อินเดอร์นาสและเพื่อนๆ เดินทางมาจากแกรนโซน  เราเป็นนักเรียนจากโฮเนอร์ครับ   ไม่ทราบว่าเมืองนี้พอจะมีโรงแรมที่พักมั๊ยครับ”  ชายน์กล่าวกับแม่ทัพ

“ครับ  ผม จาร์น่า  เป็นแม่ทัพของทหารกองลาดตระเวนและประตูเมือง  ยินดีที่ได้รู้จักครับ   แต่คงต้องรบกวนถามว่าพวกคุณมาทำอะไรกันที่นี่”

“ผมมาตามหาของ   มันสำคัญต่อทุกชีวิตของแกรนน่า   ทราบว่ามันอยู่ในเมืองนี้ครับ”

“แล้วเพื่อนของเราละคะ   คนที่โดนดึงเข้ามาก่อนหน้านี้เขาอยู่ที่ไหน”  เซฟานี่เอ่ยแทรกเพราะเป็นห่วงนีโอ

“เพื่อนพวกคุณไม่เป็นอะไรหรอก  เขาสบายดีแต่เราจำเป็นต้องให้เขาอยู่กับเราเพื่อเป็นหลักประกันว่าพวกคุณจะไม่ทำผิดกฏของเรา”  จาร์น่าเอ่ย

“แต่เราจะทำภารกิจไม่ได้ถ้าหากเขาไป”  เชโด้เอ่ย

“งั้นพวกคุณไปพักก่อน  ซอยข้างหน้ามีโรงแรมอยู่   แล้วพรุ่งนี้ผมจะพาพวกคุณไปพบกับท่านเจ้าเมือง” จาร์น่าเอ่ย

“ก็ได้ครับ  พรุ่งนี้ผมจะรอเข้าพบท่านเจ้าเมืองอยู่ที่หน้าโรงแรมนะครับ”  ชายน์เอ่ยสรุป

“แน่นอนครับ   พรุ่งนี้ผมจะมารับพวกคุณด้วยตัวผมเอง   เชิญพักผ่อนเถอะครับ   ผมต้องไปเรียนท่านเจ้าเมืองก่อน   ขอตัวครับ”  กล่าวจบทั้งหมดต่างก็ทำความเคารพซึ่งกันและกันก่อนจะแยกย้ายกันไป

“คงต้องรอให้ถึงพรุ่งนี้    หวังว่านีโอคงจะไม่เป็นอะไรนะ” เบลเอ่ยอย่างกังวล

“ฉันจะไปสำรวจเมืองนี่หน่อย  จัดการเรื่องที่พักให้ด้วยนะ”  ชายน์เอ่ย

“ฉันไปด้วย”  เดวี่เอ่ยพร้อมกับเชโด้ที่พยักหน้าร่วมด้วย

“ได้   งั้นเชโด้และเดวี่เราจะไปสำรวจเมืองนี้กัน   เซและฮันนี่จัดการเรื่องที่พักให้เราด้วย”

“งั้นฉันและคิมจะสำรวจที่พักแล้วกันนะ   เผื่อมีอะไรที่เป็นประโยชน์บ้าง” เบลเอ่ยก่อนทั้งหมดจะพยักหน้าให้กันแล้วแยกย้ายกันไปทำหน้าที่

 

“อะไรนะ  แม่ทัพจาร์น่าปล่อยพวกนั้นเข้าเมืองมาแล้วรึ   ได้ยังไงกัน!!”  หัวหน้าแม่ทัพเอ่ยอย่างโมโหทันทีที่รูว่าแม่ทัพจาร์น่าขัดคำสั่งตน

“ท่านแม่ทัพใจเย็นก่อนครับ   พวกนั้นเป็นเด็กก็จริงแต่ทว่ามีวิชาที่ไม่ธรรมดาแน่   มีเด็กที่ใช้เวทย์แห่งแสงได้ดีมากคนหนึ่ง   คิดว่าเขามีสายเลือดเทพแน่ๆ  และเราได้ตัวเด็กคนนึงมาเป็นหลักประกันด้วยครับ”

“พวกมันอยู่ท่ไหนกันตอนนี้”  แม่ทัพถามอย่างมีแลศนัย

“พักอยู่ที่โรงแรมในซอย 21   ส่วนหลักประกันตอนนี้อยู่ในเรือนกักกันครับ”  หัวหน้าทหารเวทย์เอ่ย

“หึหึหึ  ดีๆๆ  เห็นทีข้าต้องไปดูด้วยตัวเองสักหน่อย” 

..................................................................................................................................................................................................