สุดท้ายก็คือนาย...

-

เขียนโดย Ganchariya

วันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2563 เวลา 22.36 น.

  12 ตอน
  5 วิจารณ์
  10.03K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2563 23.55 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

12) ความวุ่นวาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
                    สุดท้ายก็คือนาย... : ความวุ่นวาย
 
ตอนที่ 12 ความวุ่นวาย
 
          หนุ่มน้อยหน้าใสเดือนขวัญใจสาว ๆ หนุ่มสุดฮอตที่สามารถเรียกคะแนนโหวตได้สูงสุดมากกว่าตัวแทนของเดือนในปีก่อน ๆ ที่ผ่านมา ด้วยรูปร่างและหน้าตาที่กำลังเป็นที่นิยมในยุคสมัยนี้ เขามีความน่ารักและมีเสน่ห์ในตัวมาก ๆ เป็นผู้ชายที่สูงถึงร้อยแปดสิบกว่า แต่สามารถใช้คำว่าน่ารักได้ ดูดีและเหมาะสม สาว ๆ ก็มักจะใช้คำนี้กับเขาบ่อยมากจนดูเปลือง
          คิ้วได้รูปทรงความหนากำลังพอดีไม่บางจนเกินไป ดวงตาข้างในสีใสดูไร้เดียงสา จมูกโด่งเป็นสันเพราะได้เชื้อมาจากพ่อที่เป็นชาวต่างชาติ ปากเป็นกระจับสีชมพูธรรมชาติ รูปหน้าเรียวเล็กได้รูป จะมองว่าเป็นหนุ่มหน้าหวานก็หวานจนน่าทะนุถนอม แต่จะมองว่าเป็นหนุ่มหล่อว่าที่สามีในอนาคตก็เหมาะสม เพราะเขาดูดีแบบไร้ที่ติจริง ๆ
          และเขาได้กลายเป็นคนดังคนใหม่ในช่วงข้ามคืนที่ผ่านมาจากรูปถ่ายที่นักข่าวนำไปลงในหน้าข่าวบันเทิง แม้ในรูปนั้นจะเห็นเพียงด้านหนึ่งของใบหน้าเท่านั้น แต่ทว่าหลายคนรู้จักและจำได้ว่าเขาคือใคร และในโซเชียลมีเดียเองตอนนี้มีแต่รูปเขาเต็มไปหมดจนมีคนดังและนักข่าวหลายสำนักมาตามหาตัวเขากันให้วุ่น
          “น้องคะ น้องรู้จักคนนี้ไหมคะ ตัวแทนเดือนคณะบริหารชื่อน้องกวินน่ะค่ะ” ผู้หญิงรูปร่างผอมคนหนึ่งแต่งตัวดูดีและสุภาพถามขึ้น เธอยื่นโทรศัพท์ที่โชว์รูปของกวินให้กับนักศึกษาคนหนึ่งดูประกอบ
          “รู้จักค่ะ” นักศึกษาคนนี้ตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
          “น้องพอจะทราบไหมคะว่าเขาอยู่ที่ไหน” เธอถามแล้วรอคำตอบด้วยความคาดหวังว่าจะเจอกับคนที่เธอตามหาเสียที
          “ทางนั้นค่ะ” นักศึกษาสาวอีกคนตอบแทนและชี้นิ้วไปยังเป้าหมายที่อีกฝ่ายถามหา
          นักข่าวสาวไม่รอช้ารีบวิ่งไปยังเป้าหมายทันที และตามด้วยคนอีกหกถึงเจ็ดคนที่แอบอยู่ไม่ไกลก่อนนี้พวกเขารีบวิ่งตามไปเช่นกัน ซึ่งก็น่าจะเป็นทีมงานหรือเพื่อนจากสายอาชีพเดียวกันที่สนใจมาทำข่าวของกวินในครั้งนี้ด้วย
 
          ด้านข้างกำแพงของมหาวิทยาลัยโดยรอบเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงาและอากาศบริสุทธิ์ มีโต๊ะพร้อมด้วยม้านั่งตัวยาววางอยู่ตามจุดระยะห่างกันพอสมควร ซึ่งโต๊ะเหล่านี้เป็นโต๊ะประจำของนักศึกษาบางกลุ่ม ถ้าหากใครไปนั่งแล้วไม่ดูตาม้าตาเรือให้ดีก่อนอาจจะโดนขับไล่ได้ เช่นเดียวกับกลุ่มของรุ่นน้องปีหนึ่งกลุ่มนี้
          
 กัญชริญา
ไปอ่านตอนต่อไปกันเลยจ้า >>>

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

ลงความคิดเห็นจากผู้อ่านกันนะค้า ^^

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา