Treasure Of Heart ผจญค้นหาสมบัติแห่งจิตใจ

ในวันถัดมา เรนก็ได้ตื่นขึ้นมาจากความฝัน เขาจึงไปเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ แล้วไปใส่เสื้อผ้าในชุดไพรเวท แล้วลงไปที่ห้องรับแขกเพื่อรอคนที่ยูคิเคยบอกในความฝันครั้งล่าสุดว่า "สามารถพาตัวเขาไปยังโลกที่ยูคิอาศัยอยู่ได้จริงๆ"

 

ก๊อกๆ

"เรน!! ตื่นหรือยังเนี่ย!!" ชายหนุ่มผมสีดำที่มีชื่อว่า อีวาน ได้เคาะประตูบ้าน 3 ครั้ง ก่อนที่จะตะโกนออกมาให้คนในบ้านได้ยิน

"หนาวจวนจะตายแบบนี้... คงจะตื่นอยู่หรอก" ดาราชื่อดังที่มีเรือนผมสีม่วงชื่อว่า จิน ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ

 

"เดี๋ยวเถอะ!! จิน!! นั่นคำพูดจากปากจริงๆของแกใช่ไหม!! -_-!! คนที่แกพูดถึงเนี่ย.. เป็นเจ้าชายของพวกเราเลยนะ!!"

"โทษที... พอดีผมคิดว่าเขาจะเหมือนนายท่านอควาดิเอลทุกอย่างน่ะ พอถึงช่วงที่มีอากาศหนาวๆแบบนี้ นายท่านอควาดิเอลมักจะหลับไม่ตื่นราวกับจำศีลทู๊กกกกกกกที"

 

"หืม... เสียงแบบนี้... คุ้นๆนะ คุณอีวาน!!"

เรนรีบวิ่งไปหาเสียงที่คุ้นเคย จนกระทั่งได้เจอกับชายหนุ่มทั้งสองที่ยืนอยู่หน้าบ้าน

 

"คุณอีวาน... แล้วก็ นายอีกแล้วหรอ!! ไอ้หน้ากระทะด้าน!! ไอ้บ้าปากตะหลิว!!"

"อ้อ ประโยคที่พูดมาแบบนี้ จำได้ละ นายนี่เอง ที่เข้าใจผิดว่าฉันกำลังพูดแซะนายตอนนั้น"

 

"หยุดทะเลาะกันซักทีเถอะ จะได้รีบๆพาเรนไปโลกนั้นซักที" อีวานพูดขัดขึ้นในเวลาที่ทั้งสองกำลังทะเลาะกัน ทำให้ทั้งสองคนหยุดชะงักทันที

"ขอไปเก็บของก่อนได้ไหมครับ?" เรนถามอีวานขึ้นมาด้วยความสงสัย

อีวานพยักหน้าให้ จากนั้นเรนก็ไปเก็บของใส่ในกระเป๋าเดินทาง แล้วจินกับอีวานจึงเข้าไปในบ้านของเรนแล้วนั่งรอที่ห้องรับแขก

 

"อีวาน คิดจะพาเรนไปโลกนั้น จะพาเรนไปหาใครอ่ะ? เรนรู้จักคนที่อยู่โลกนั้นด้วยหรอ?"

"หิมะสีขาว คราวเหมันต์เยือน เรือนร่างดั่งหญิง ดิ่งสู่นิรันดร์ อันเป็นสวรรค์ จันทราสาดส่อง ล่องลอยตามลม สมตามคำขอ" อีวานหลับตาแล้วพูดประโยค

"ห๊ะ!? ที่พูดมานี่หมายถึงยูคิหรอ?"

"อืม" อีวานพยักหน้าให้อีกฝ่าย

"แต่ว่ายูคิตายไปตั้งแต่ตอนเรนเกิดมาแล้วไม่ใช่หรอ?" จินเอียงคอถามด้วยความสงสัย

"ไม่หรอก ยูคิยังไม่ตาย ยูคิยังไม่เคยเข้ามาในเมืองนรกในสถานะวิญญาณเลยสักครั้ง" อีวานส่ายหัวไปมา

"ถ้ายังไม่ตาย แล้วยัยนั่นอยู่ที่ไหนอ่ะ?"

"ไม่รู้ ถามเจ๊เอาไหมล่ะ"

 

ทางด้าน เด็กสาวคนหนึ่ง ที่อยู่กับอลัน หนึ่งในจอมเวทย์ผู้ใช้พลังสายลมแห่งกิลด์ Royal Heavenly ในคอนโดแห่งหนึ่งในเมือง

"ยูคิ โอ๊ะ ไม่สิ ฮิทสึจิจัง วันนี้ไม่ไปหาเรนหรอ?" อลันถามอีกฝ่ายพร้อมเอามือกุมคางเอาไว้

"ยังค่ะ อยากจะเป็นฮิทสึจิต่อไปอีกสักพักใหญ่ๆน่ะค่ะ" ฮิทสึจิส่ายหัวพร้อมมองท้องฟ้าที่มีหิมะตกลงมาไม่ขาดสาย

 

"คริส ซีค ที่เป็นพี่ชายทั้งสองของฮิทสึจิ รวมถึงผมน่ะ ไม่สามารถปิดบังตัวตนของฮิทสึจิได้ตลอดไปหรอกนะ อย่าลืมนะว่าคำตรงข้ามของคำว่า "ปิดบัง" คือคำว่า "เปิดเผย" น่ะ ผมก็ไม่รู้หรอกว่า ผมกับทั้งสองคนจะปิดบังตัวตนของฮิทสึจิได้อีกนานเท่าไร แต่ว่า ผมขอให้รีบๆทำสิ่งที่อยากจะทำแบบเงียบๆก่อนที่ทุกคนจะเริ่มสงสัยนะ"

"เข้าใจแล้วละค่ะ"

 

ตัดกลับมาที่ฝั่งเรน จิน และ อีวาน

ทั้งสามคนที่กำลังออกบ้าน อีวานจึงใช้กุญแจแห่งการเคลื่อนย้ายเพื่อพาตัวเขาและอีกสองคนไปยังสถานีรถไฟร้างแห่งหนึ่ง

ที่สถานีรถไฟที่ถูกทิ้งร้างแห่งหนึ่ง

จินมองไปที่เป้าที่ตุงๆของเรน แล้วส่งสายตาไปหาอีวาน อีวานจึงพยักหน้าให้อีกฝ่ายโดยที่เรนไม่รู้ตัว เรนกำลังยืนนิ่งเพื่อมองบรรยากาศรอบๆ

"นี่ เรน เป้าของนายมันตุงตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้วนะ" จินทักอีกฝ่ายขึ้นมาด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยเลศนัย

"นายก็อย่ามองเซ่!!" เรนตวาดใส่อีกฝ่ายเสียงดัง

"ขอยืมโทรศัพท์เรนสักครู่ดิ" เมื่อจินพูดจบ จินจึงเอาโทรศัพท์ของเรนมาตรวจดู ตรวจไปตรวจมาปรากฏว่า...

 

"เรน นายนี่มัน... เป็นสตอล์กเกอร์ที่ปากไม่ตรงกับใจมากเลยนะ ปากนายบอกเกลียดฉันแท้ๆ แต่ดันชอบตามส่องฉันราวกับสตอล์กเกอร์เนี่ยนะ เป็นคนยังไงกัน?" ที่จินพูดออกมาแบบนั้น เป็นเพราะว่า ในแกลเลอรีรูปถ่ายในโทรศัพท์ของเรน มีแต่รูปแอบถ่ายของจินเต็มไปหมด แถมมีรูปบ้านของจิน รูปหลุดติดเรทของจิน และ ข้อความบันทึกที่เกี่ยวกับจินเต็มไปหมด

 

ไม่นะ... ความแตกแล้ว เขาต้องแจ้งความแล้วจับฉันเข้าคุกแน่ๆเลย แต่ว่า ตอนนี้คุณอีวานก็กำลังถอดเสื้อผ้าของฉันอยู่ด้วยนี่สิ ทำยังไงดี ฉันคงปิดบังคุณอีวาน และ ไอบ้านั่นไม่ได้อีกแล้วละ

 

"นี่ เรน ก่อนที่จะไปด้วยกันน่ะ มีข้อแลกเปลี่ยนนะ" อีวานพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียง

"มีเซ็กส์กับฉัน และ อีวานซะสิ ถือว่าเป็นบทลงโทษและข้อแลกเปลี่ยนไปด้วยอ่ะนะ ถ้ายอมรับตามคำขอ ฉันจะยอมทำตัวดีๆกับเรน แล้วก็ห้ามทำตัวเป็นสตอล์กเกอร์โดยเด็ดขาด" จินพูดพลางเอามือเสยหน้าของเรนที่อยู่ในสภาพเปลือยกายเป็นที่เรียบร้อย

"เรน ทำความสะอาดให้เด็กคนนี้หน่อยนะ" อีวานพูดจบจึงรูดซิปกางเกงสแล็คลง แล้วควักท่อนเอ็นให้ทั้งสองคนเห็น เรนจึงนั่งลงยองๆแล้วใช้ลิ้นตวัดที่ท่อนเอ็นของอีวานจากข้างล่างขึ้นไปข้างบน พลางดูดด้วยอาการหิวกระหาย

 

'อา... ท่อนเอ็นของเรนนี่ ช่างขาวบริสุทธิ์ซะเหลือเกิน หึๆ เกลียดฉันมากใช่ไหม? เดี๋ยวจะจัดให้แจ่มเลย ฮ่าๆ'

 

'ท่อนเอ็นของคุณอีวาน คับปากไปหมดเลย อื้ออ'

 

'อา... ทั้งๆที่เรนบริสุทธิ์แท้ๆ แต่กลับรู้วิธีทำความสะอาดเนี่ยนะ ทั้งเลีย ทั้งดูด หึๆ เรน ปิดบังไม่ได้แล้วละ'

 

"อา...."

"อึก..."

 

ว่าแล้วอีวานก็กดหัวเรนจนท่อนเอ็นของเขาเข้าลึกจนถึงลำคอ แต่ในขณะเดียวกันจินก็ใช้นิ้วกลางของเขา สอดเข้าไปที่รูรักของเรน เมื่อสอดไปแล้วเขาจึงใช้นิ้วกลางที่สอดเขี่ยไปๆมาๆ แล้วก็ยื่นหน้าของเขาไปที่เอว พลางใช้ปากของเขากัดที่เอวขออีฝ่ายแล้วดูดเอวของเรน มืออีกหนึ่งข้างเขาก็รูดท่อนเอ็นของเรนไปๆมาๆอย่างสนุกมือ

 

"อื้อออ" เรนพยายามจะพูดแต่ก็พูดไม่ได้ เพราะท่อนเอ็นของอีวานยังอยู่ในปาก เรนรู้สึกเสียวซ่าน ทรมาน และ เจ็บปวดไปในเวลาเดียวกัน

"อา... จะแตกแล้ว จะเสร็จแล้ว อีกนิดเดียว" ว่าแล้วอีวานก็กดหัวของเรนต่อไปโดยไม่ปราณีเรนเลย

"รู้สึกชอบฉันขึ้นมาหรือยังล่ะ? หึๆ ท่อนเอ็นของเรนน่ะ คงจะชอบให้ฉันทำแบบนี้นะ น้ำหวานของเรนน่ะ ทะลักไหลเยิ้มเป็นสายเลยนะ" จินกระซิบข้างหูของเรน พลางใช้ปากของเขาดูดคอของเรน แล้วกัดคอของเรนจนเป็นรอยแดงเหมือนกับที่เอว ก่อนที่จะหยิบน้ำรักสีขาวขุ่นที่ไหลทะลักออกมาจากท่อนเอ็นของเรนมากิน ก่อนที่จะยื่นหน้าไปหาอีวานเพื่อแลกลิ้น ทั้งๆที่ในปากของจินยังมีน้ำรักสีขาวขุ่นของเรนอยู่ในปาก

 

"อืม..."

"อา..."

 

"อ๊าาาา!! อึก..." อีวานได้ปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นจากท่อนเอ็นของเขาใส่ข้างในปากของเรน

"อ่า... ทะลักเต็มปากเลยครับ..." เรนพูดทั้งๆที่มีน้ำรักของอีวานอยู่ในปาก แล้วค่อยกลืนน้ำรักสีขาวขุ่นของอีวานลงคอ

"อร่อยจังนะ~ น้ำหวานของเรนเนี่ย คิดเหมือนกันใช่ไหมล่ะ? อีวาน" จินถามอีวานด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยรอยยิ้มอ่อนๆของเขา

"แน่นอนเลยละ ฮ่าๆ" อีวานตอบคำถามของอีกฝ่ายพร้อมหัวเราะไปพลางๆ

"จิน ขอร้องละ ช่วยเอาของนายเข้ามาใส่ในตัวฉันทีเถอะ..." เรนขอร้องจินด้วยสีหน้าที่หื่นกระหาย

"เอ๋~ กล้าขอให้ฉันทำแบบนี้จากปากของนาย คงจะเริ่มชอบฉันขึ้นมาแล้วสินะ ก็ได้ อย่าเกลียดฉันละกัน" ว่าแล้วจินก็ขึ้นคร่อมเรนกับพื้น ก่อนที่จะเสียบท่อนเอ็นของจินเข้าไปที่รูรักของเรน จินค่อยๆขยับท่อนเอ็นของเขาจากเบาๆแล้วไปแรงๆ

"อ๊า!! จะ... เจ็บ!!" เรนร้องสุดเสียงจากลำคอของเรน น้ำตาของเรนไหลลงจากดวงตาทั้งสองข้างด้วยความเจ็บปวด ร่างบางถูกขยับไปๆมาๆและแผ่นหลังของร่างบางที่ถูกกระทำกำลังเสียดสีกับพื้นอยู่

 

"เรน อ้าปากแล้วดูดสิ..." อีวานที่ยกตัวนอนคว่ำอยู่บนหน้าของเรนในท่าวิดพื้น ในสภาพที่ท่อนเอ็นของอีวานอยู่ตรงปากของเรน เรนจึงดูดท่อนเอ็นของอีกฝ่าย จากนั้นอีวานจึงปล่อยตัวของตัวเองเพื่อให้ท่อนเอ็นเข้าไปในลำคอของร่างบางที่ถูกกระทำ อีวานจึงนอนคว่ำพลางกระเด้งท่อนล่างของอีวาน โดยที่ท่อนบนนอนอยู่เฉยๆ ตอนนี้ท่อนล่างของอีวานที่นอนคว่ำอยู่บนหน้าของเรน ผู้เป็นเจ้าของร่างบางที่ถูกกระทำ หน้าใสๆของร่างบางถูกกระแทกด้วยต้นขาของอีกฝ่าย ท่อนเอ็นของอีกฝ่ายก็อยู่ในปากของเรน เรนรู้สึกหายใจไม่ออก แต่ก็อดทนต่อไป

 

"อึก... แฮ่กๆๆ อึก...” ดวงตาของเรนลอยแบบไร้สติ สติของเรนจางหายไปเพราะความเจ็บปวด

 

"สุดยอดแหะ... ก้นฟิตๆแน่นๆที่เหมือนขนมปังของเรนเนี่ยยยยยย!! อ๊า!! มันออกมาแล้ว!!" จินปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาจากท่อนเอ็นของเขา จากนั้นเขาจึงเอาท่อนเอ็นของเขาออกมาจากรูรักของเรน น้ำรักของเขาที่ปล่อยออกมาทะลักไหลเยิ้มออกมาจากรูรักแสนบริสุทธิ์ของเรน หลังจากนั้นไม่นานทั้งสามคนก็ทำตัวให้เป็นปกติเหมือนเดิม

 

"กลิ่นคาวๆแบบนี้... คงจะปลดปล่อยกันมาหนักๆเลยสินะ" เสียงของใครบางคนดังขึ้นทีละนิดๆ

 

"ใครน่ะ!!" อีวานเปลี่ยนสภาพกุญแจยมฑูตที่ถืออยู่เป็นเคียวขนาดใหญ่ แล้วเตรียมตั้งท่าจะต่อสู้

"อ้าว? จำไม่ได้จริงๆหรอครับ?" ชายหนุ่มเจ้าของเสียงเดินมาหาทั้งสามคน แล้วยิ้มให้อย่างสง่างาม

"เฮนรี่!! นี่ตามมาด้วยหรอเนี่ย?" อีวานถามอีกฝ่ายที่เป็นน้องชายของเขา

"ความจริงไปซุ่มดักรออยู่เงียบๆประมาณ 10 นาทีได้แล้วละ พี่ชาย" เฮนรี่ยืนยิ้มแล้วตอบด้วยสีหน้าที่แฝงไปด้วยรอยยิ้ม

"เรน... รู้จักคนนี้ไหม?" จินสะกิดถามเรน

"รู้จักสิ" เรนพยักหน้าก่อนตอบ

 

"เรน มีอะไรหรือเปล่า? ถึงอยากจะไปที่โลกนั้นอ่ะ" เฮนรี่ถามเรนด้วยสีหน้าที่สงสัย

ทั้งสองคนไม่ขัดคำถามของเฮนรี่ จึงเงียบไปแล้วปล่อยให้เรนตอบ

 

"ผมไปเพราะยูคิครับ คุณเฮนรี่"

"ยูคิ? เธอยังมีชีวิตอยู่หรอ? เธอตายไปนานแล้วนะ"

"เมื่อคืนนี้ผมยังเห็นยูคิในฝันอยู่เลยครับ"

"ช่วยบอกหน่อยได้ไหม? สถานที่ในฝันที่เจอเมื่อคืนนี้เป็นยังไง?"

"เป็นป่าที่เต็มไปด้วยหิมะ มีสะพานข้ามเล็กๆหลายที่ มีน้ำเย็นๆไหลผ่าน มีบ้านตั้งอยู่หลังเดียวในป่า ที่อยู่ค่อนข้างห่างจากบ้านหลังอื่นๆมากครับ แล้วมีปราสาทที่อยู่ข้างหลังบ้าน แต่อยู่ห่างกันมาก มองไกลๆเหมือนกระจกเลยละครับ"

 

"เกาะฤดูหนาวแน่ๆ มีที่เดียวในโลกเลย" จินพูดขัดขึ้นมา

"ถ้าจะไปเจอยูคิที่นั่นจริงๆนี่ ต้องหาวิธีติดต่ออ่ะ เพราะที่นั่นไม่มีสัญญาณติดต่อเลย" อีวานพูดขึ้น

 

"ขึ้นรถไฟแล้วค่อยคุยต่อเถอะครับ ผมหนาว" เรนพูดขัดขึ้น แล้วทุกคนก็เห็นด้วย ทุกคนจึงขึ้นรถไฟไป แล้วใช้เวทย์ควบคุมตัวรถไฟให้ไปที่โลกเวทมนตร์ทันที

 

โปรดติดตามตอนต่อไป...