พันธสัญญากับเหล่าภูติ

"รีบๆมาสิหนูกำลังรอพี่อยู่นะ" เสียงประหลาดของเด็กผู้หญิงที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้นจากในความฝัน ผมลืมตาตื่นขึ้นเพราะฝันที่แปลกประหลาด ผมหันมองไปทางนาฬิกาที่เข็มสั้นชี้เลข7เเละเข็มยาวชี้เลข6อยู่ ผมตกใจกับเวลาที่เห็นเพราะเหลือเวลาอีกเพียงครึ่งชั่วโมงก่อนจะสาย"สายเเล้ว สายเเล้ว"ผมรีบลุกจากเตียงเเละเเต่งชุดนักเรียนด้วยความเร่งรีบผมรีบวิ่งออกจากบ้านเพราะกลัวว่าผมจะไปเรียนสาย ระหว่างทางที่ผมนั้นได้วิ่งไปโรงเรียนผมได้สะดุดขาตัวเองเพราะความรีบร้อน ในขณะที่ผมกำลังจะสะดุดล้มก็มีประตูบางอย่างโผล่ขึ้นมา เป็นประตูที่มีทรงกลมเเละเป็นสีม่วงมองไม่เห็นว่าข้างในนั้นมีอะไร ผมได้สะดุดล้มเขาไปในประตูนั้น และโผล่มาในป่าทึบ"โอ้ย ที่นี่มันที่ไหนกันมีเเต่ป่า ฉันจำได้ว่ากำลังวิ่งไปโรงเรียนนี่ทำไมถึงมาโผล่ที่ป่าได้"ผมยังสับสนเเละตามไม่ทันกับสถานการณ์ จู่ๆก็มีเเสงสีขาวโผล่ออกมาเมื่อเเสงสีขาวเริ่มลดความสว่างลง ผมก็ได้พบกับเด็กสาวที่มีความสูงเพียงครึ่งเดียวของผม เธอเป็นเด็กสาวที่มีผมสีทอง ดวงตาสีฟ้ากลมโต ด้านหลังของเธอมีปีกที่มีลวดลายที่สวยงาม อยู่ๆเด็กสาวก็พูดขึ้นมาพร้อมน้ำตา"ในที่สุดก็ได้พบกันซักที่พี่ยูยะ" เด็กสาวพูดไปด้วยร้องไห้ไปด้วยพร้อมพุ่งตัวกระโดดกอดตัวผม "นี่เธอเป็นใครกันเเล้วรู้จักฉันได้ยังไง"ผมพูดกับเด็กสาวด้วยน้ำเสียงที่สงสัยเเละต้องการคำตอบ"พี่ยูยะอาจจะไม่รู้จักหนูเเต่หนูรู้จักพี่ยูยะนะหนูฝันถึงพี่ยูยะมาตลอด อยากเจอมาตลอด หนูน่ะ หนูน่ะรอเวลานี้มาตลอดเลย"เเล้วเด็กสาวก็กลับมาร้องไห้อีกครั้ง ผมเริ่มทำความเข้าใจกับสถานะการณ์รอบข้างเริ่มทำใจให้เย็นลง เเล้วถามกับเด็กสาว"นี่เธอชื่อว่าอะไรหรอ เเล้วเธอเป็นใครกัน" เด็กสาวตอบผมด้วยน่าที่เปลื้อนน้ำตา"หนูชื่อไอค่ะ เป็นภูติของโลกใบนี้"ผมตกใจกับคำตอบของเธอเเล้วยังคงถามเธอต่อ"งั้นไอจัง ทำไมพี่ถึงมาโผล่ที่นี่ได้ล่ะ" ไอตอบผมว่า"พี่ยูยะเป็นผู้ได้ถูกรับเลือกให้เป็นผู้ทำพันธสัญญากับเหล่าภูติ ซึ่งหนูก็คือภูติตนเเรกที่พี่ยูยะต้องทำพันธัญญาด้วย" ผมเริ่มเข้าใจว่าทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้" ถ้าทำพันธสัญญาเเล้วพี่จะได้อะไรล่ะ" ไอตอบผมว่า"พี่ยูยะก็จะยืมพลังของภูติได้ พลังของภูติจะทำให้พี่ยูยะใช้เวทย์มนตร์ของธาตุที่ภูติตนมีได้"ในระหว่างที่ผมถามเรื่องทุกอย่างกับไอก็มีสัดประหลาดรูปร่างคล้ายหมูป่าวิ่งมา  สัดประหลาดมีรูปร่างที่ใหญ่เกือบ2เมตร สัดประหลาดเขาโจมตีผมกับไอ ผมจับไอไว้เเล้วกระโดดหลบ สัดประหลาดยังคงพุ่งมาหาผมเเต่คราวนี้ผมไม่สามารถไปไหนได้เพราะหลังของผมติดกับต้นไม้ สัดประหลาดพุ่งมาด้วยความเร็วสูง ผมที่ไม่สามารถขยับไปไหนได้จึงโยนไอออกไปเพื่อให้ไม่โดนการโจมตี ผมหลับตาเพราะรู้ว่าตนไม่รอดเเล้ว...