เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่ 8: ยอมแพ้

เฉินเยี่ยนเข้าใจความตั้งใจของหวางต้าหมิน แต่เธอไม่สามารถให้จบไปแบบนี้ได้

“เรื่องนี้จบแบบนี้เหรอคะ?”

เฉินเยี่ยนถามหวางต้าหมิน

“แล้วยังมีอะไรอีก?”

หวางต้าหมินไม่เข้าใจความหมายเฉินเยี่ยน

“เรื่องนี้ฉันเป็นผู้เสียหาย ฉันได้รับบาดเจ็บ อีกนิดเดียวก็เกือบไม่มีชีวิตแล้ว ความบริสุทธิ์ก็เกือบโดนทำลายไปแล้ว ถูกคนวิจารณ์ ถูกคนด่า ทำให้ครอบครัวต้องมาลำบากไปด้วย แล้วเพราะเรื่องนี้พวกบ้านอวี๋ยังต้องการจะยกเลิกงานแต่ง ถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะไม่โทษฉัน แต่ชื่อเสียงฉันก็ได้รับผลกระทบแล้ว ไม่แน่อีกหน่อยฉันอาจจะไม่ได้แต่งงาน ลุงพูดไม่กี่ประโยคก็จบเรื่องแล้วหรือ? ไม่ถามถึงสาเหตุที่มาที่ไปของเรื่องเลยหรือคะ? ไม่ทวงความยุติธรรมคืนให้ฉันเลย?”

เฉินเยี่ยนถามหวางต้าหมิน เป็นหัวหน้าหมู่บ้าน เป็นคนที่มีอำนาจในหมู่บ้าน เกิดเรื่องขึ้น ก็ต้องถามให้ชัดเจนสิ

หวางต้าหมินขมวดคิ้ว เฉินเยี่ยนคนนี้ไม่ต้องการยุติข้อพิพาทด้วยดีงั้นหรือ เดิมเขาคิดว่าเขาออกหน้าพูด เรื่องก็จะผ่านไปด้วยดี ครอบครัวเฉินก็เป็นคนซื่อๆ กันหมด  ที่ผ่านมาก็ไม่ค่อยพูดอะไร เรื่องนี้ก็ถือว่าจบแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเฉินเยี่ยนคนนี้จะไม่ยอมเลิกรา

“ข้าก็ด่าลุงชุนชานไปแล้วไม่ใช่หรือไง? และบอกไม่ให้ทุกคนออกไปพูดมั่วๆ เธอจะเอายังไงอีก”

หวางต้าหมินถาม ในใจเริ่มไม่สบอารมณ์ เพราะเฉินเยี่ยนมาแตะต้องอำนาจเขาแบบนี้

“พี่ต้าหมิน ผมเป็นคนโดนหลอกมานะ เรื่องนี้มาโทษผมไม่ได้ พี่ว่าผม ผมยอมรับ ต่อไปนี้จะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีกแล้ว”

อวี๋ชุนชานรีบพูดกับหวางต้าหมิน

หวางต้าหมินไม่ได้พูดอะไร เฉินเยี่ยนเข้าใจความหมายเขา เขาไม่คิดจะทำอะไรอวี๋ชุนชาน และไม่คิดจะสืบสาวราวเรื่องต่อ แค่จะปล่อยให้เรื่องผ่านไปแบบนี้ บางทีร่างเดิมอาจจะยอม แต่เธอไม่ยอม เรื่องนี้ถ้าไม่พูดให้รู้เรื่อง อีกหน่อยเธอจะโดนรังแกเอาได้

“เรื่องอวี๋ชุนชานโดนใครหลอกมาหรือเปล่าฉันไม่รู้ แต่ฉันมาที่นี่ก็เพื่อจะมาเก็บฟืน แต่เขากลับมาใช้ความรุนแรงกับฉัน นี่มันผิดกฎหมาย! ถึงแม้เขาจะทำไม่สำเร็จ แต่เขาทำแบบนี้ ถ้าฉันฟ้อง เขาสามารถติดคุกได้เลย อีกอย่างไม่สามารถตัดสินเขาด้วยโทษสถานเบาได้ ส่วนใครหลอกเขามานั้น ต้องไปถามคนที่หลอกเขามา ตรวจสอบให้ชัดเจน กู้ชื่อเสียงฉันกลับมาให้ได้ แล้วทำไมกลายเป็นลุงพูดสองประโยคเรื่องก็จบแล้วล่ะ? ถ้าเป็นแบบนี้ อีกหน่อยคนอื่นคงเลียนแบบเขากันหมด พวกเราผู้หญิงในหมู่บ้านใครจะกล้าออกจากบ้าน? ออกมาก็โดนทำร้ายกันหมด”

เฉินเยี่ยนถามหวางต้าหมิน

หวางต้าหมินอึ้งไป คนรอบข้างต่างก็อึ้งเช่นกัน อวี๋ชุนชานยิ่งอึ้งกิมกี่เข้าไปใหญ่ ทำไมเขาจะไม่รู้เรื่องที่เฉินเยี่ยนพูด แถมยังร้ายแรงขนาดนั้น ต้องเข้าคุก? ไม่มีทางหรอกน่า

“ยังมีอีก ถ้าท่านไม่อยากจะสนใจ ได้ค่ะ ฉันก็จะไม่พูดมากเหมือนกัน ตอนนี้ฉันจะไปแจ้งความที่สถานีตำรวจในเมือง ต้องมีคนคืนความยุติธรรมให้ฉันแน่นอน”

น้ำเสียงเฉินเยี่ยนแน่วแน่ แสดงให้รู้ว่าเธอไม่ได้พูดเล่น เรื่องนี้ยังมีอวี๋เหวยหมินและเฉินเวยเกี่ยวข้องด้วย เฉินเยี่ยนย่อมไม่ปล่อยผ่านไปง่ายๆ แน่

“เธอพูดบ้าอะไร เข้าคุกอะไรกัน ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลย เธอเป็นฝ่ายทำฉันบาดเจ็บอีกต่างหาก ดูหัวฉันสิ เต็มไปด้วยเลือด อย่าคิดว่าเธอพูดแค่ไม่กี่คำแล้วฉันจะกลัวเธอนะ”

อวี๋ชุนชานชี้ไปที่ศีรษะตัวเอง จ้องมองไปทางเฉินเยี่ยน

“นี่ฉันป้องกันตัวเอง คุณคิดจะทำร้าย ฉันตีคุณ ก็สมควรแล้วนี่ ฉันพูดซี้ซั้วหรือเปล่า เดี๋ยวคุณก็รู้ ถ้าวันนี้เรื่องนี้ไม่เคลียร์ให้จบสิ้น ฉันก็จะไปแจ้งความที่สถานีตำรวจ รอคนที่โรงพักมาจับคุณ คุณก็จะรู้เองว่าฉันพูดซี้ซั้วหรือเปล่า”

เฉินเยี่ยนมองชุนชาน เธอไม่ได้พูดโกหก จากความทรงจำในร่างเดิม อวี๋ชุนชานกอดเจ้าของร่างคนเก่า กดร่างนั้นลงไปกับพื้น คิดจะกระทำชำเรา เจ้าของร่างเดิมขัดขืน โดนอวี๋ชุนชานปิดปาก แล้วยังโดนอวี๋ชุนชานตีด้วย ถ้าไม่ได้มีคนมาตีอวี๋ชุนชาน ใช่ ในความทรงจำของร่างเดิมมีคนมาตีอวี๋ชุนชาน แผลของอวี๋ชุนชานไม่ใช่เจ้าของร่างเดิมเป็นคนตี แต่ตอนนั้นศีรษะของร่างเดิมโขกกับต้นไม้ เธอใกล้สลบ เลยมองไม่ชัดว่าใครเป็นคนตีอวี๋ชุนชาน

ใครกันนะ?

เฉินเยี่ยนมองไปรอบๆ คนรอบข้างไม่น้อยเลย เธอยืนยันไม่ได้ว่าเป็นใคร เพราะร่างเดิมไม่ได้เห็น

ช่างเถอะ ในเมื่อคนนั้นไม่ออกมา ก็ไม่สนละว่าเป็นใคร จัดการเรื่องตรงหน้าก่อนดีกว่า

“พี่ต้าหมิน พี่พูดอะไรหน่อยสิ”

อวี๋ชุนชานเห็นเฉินเยี่ยนพูดอย่างมั่นใจ เลยหวั่นกลัวร้องเรียกหวางต้าหมิน เขาไม่รู้ว่าเฉินเยี่ยนพูดจริงหรือไม่ เขาไม่อยากโดนจับ

คนในหมู่บ้านรอบด้านต่างพากันมองหวางต้าหมิน หนุ่มหล่อผมสั้นเลิกคิ้วขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้รู้เรื่องกฎหมายด้วย แล้วยังรู้จักจะไปแจ้งความอีก รู้จักเรียกคนมาทวงความยุติธรรมให้เธอ ในหมู่บ้านมีผู้หญิงแบบนี้น้อยมาก ปกติแล้วเวลาโดนรังแกจะทนกล้ำกลืนลงไป ผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนกัน เขาเริ่มสนใจผู้หญิงคนนี้ที่เขาช่วยขึ้นมาแล้ว

หวางต้าหมินก็ไม่ค่อยเข้าใจ เขามองผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ ผู้ชายคนนี้เป็นปัญญาชน

“เยี่ยนจื่อไม่ได้พูดโกหก ถ้าเธอฟ้องร้องขึ้นมาจริงๆ เกรงว่าชุนชานจะต้องติดคุก ที่เขาทำนั้นผิดกฎหมาย”

ปัญญาชนคนนั้นชื่อหวางซิน เป็นลุงของหวางจวน เขาอ่านหนังสือมาเยอะ แล้วยังไปเรียนในเมืองด้วย ถือว่าเป็นคนที่เปิดโลกกว้าง แต่เขาเป็นคนซื่อๆ เดิมทีเขาได้รับมอบหมายงาน แต่โดนคนมาแทนที่ ทำอะไรไม่ได้เลยกลับมาเป็นครูในหมู่บ้าน

“ผมไม่เข้าคุก ผมก็ไม่รู้ว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ ชุนเอ๋อร์เป็นคนบอกผม เธอเป็นคนบอก ถ้าจะโทษก็โทษเธอ เยื่อนจื่อ ลุงผิดไปแล้ว เธออย่าถือความลุง อย่าฟ้องลุงเลย ขอแค่เธอไม่ฟ้องลุง จะให้ทำอะไรก็ยอม เธอจะให้ลุงโขกหัว ลุงก็จะโขกให้”

อวี๋ชุนชานยอมแล้ว เขาพูดจาดีกับเยี่ยนจื่อ

“เยี่ยนจื่อ ไม่ใช่ว่าข้าจะไม่ทวงความยุติธรรมให้ เพียงแต่เรื่องนี้เอิกเกริกไปแล้วจะทำให้เธอเสื่อมเสียชื่อเสียง ภรรยาของเฉินจง เธอว่าไหม”

หวางต้าหมินเห็นเฉินเยี่ยนแน่วแน่ เลยหันหน้าไปถามหวางนิว หวางนิวอ้ำอึ้ง เธอไม่รู้จะพูดยังไง ในใจเธอหวาดกลัวหวางต้าหมิน ไม่อยากจะทำให้เขาเคือง

“ในเมื่อคุณบอกว่าชุนเอ๋อร์เป็นคนบอกคุณ งั้นพวกเราไปหาชุนเอ๋อร์มายืนยัน ถ้าวันนี้พวกคุณยังไม่มีคำตอบให้ฉัน ไม่จัดการเรื่องนี้ให้ชัดเจน ใครพูดก็ไร้ประโยชน์ ลุงคะ ชื่อเสียงฉันไม่ต้องการแล้ว ฉันจะไปฟ้องร้อง”

ตอนแรกเฉินเยี่ยนพูดกับอวี๋ชุนชาน ต่อมาพูดกับหวางต้าหมิน เธอพูดอย่างเด็ดเดี่ยว เรื่องนี้ต้องมีคำตอบ เธอจะล้างมลทินให้เจ้าของร่างเดิม เจ้าของร่างไม่อยู่แล้ว ไม่สามารถให้เธอมาแบกรับชื่อเสียงเสียหายแบบนี้ได้

“งั้นพวกเราไปตามชุนเอ๋อร์มาถาม จากนั้นค่อยปรึกษากัน ถ้าอวี๋ชุนชานและชุนเอ๋อร์ทำผิด งั้นเรื่องนี้ก็ให้พวกเขาชดใช้ให้เธอ ถ้าไม่พอใจก็ให้เขาชดใช้ด้วยข้าวสาร แต่ฟ้องร้องไม่ได้นะ เราเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน”

ในที่สุดหวางต้าหมินพยักหน้า เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว ยังไงเขาก็ต้องตอบรับ

คนรอบข้างต่างวิจารณ์กัน คิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะไม่จบไม่สิ้น ยิ่งคิดไม่ถึงว่าหวางต้าหมินจะโดนเฉินเยี่ยนถามจนอึ้งไป เมื่อก่อนเดิมทีนั้นหวางต้าหมินพูดอะไร ทุกคนก็จะทำตาม มีน้อยคนมากที่กล้าจะขัดเขา ลูกสาวคนโตของบ้านเฉินปกติก็ดูไม่ค่อยพูด ทำไมวันนี้ถึงเก่งขนาดนี้นะ