เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่7:หัวหน้าหมู่บ้าน

ฝั่งเฉินเวยเห็นเรื่องไม่ดีแล้ว เฉินเยี่ยนคนนี้พูดแค่ไม่กี่คำก็กู้ชื่อเสียงตัวเองกลับมาได้ ไม่ได้การแล้ว เดิมคิดว่าร่างเก่าจะซื่อบื้อ เรื่องนี้จะทำให้เฉินเยี่ยนดิ้นไม่หลุด คิดไม่ถึงว่าจะเฉินเยี่ยนจะบังเอิญมาเกิดพอดี เธอปล่อยให้แผนการเธอล้มเหลวไม่ได้ ตอนนี้เธอต้องออกหน้า เธอจะให้เฉิ่นซุ่ยโจมตีเฉินเยี่ยน

แต่เฉินเวยยังไม่ทันได้พูดออกมา เฉินเยี่ยนเห็นก่อนเลยรีบชิงพูด “เสี่ยวเวย ถือว่าฉันขอร้องเธอล่ะ เธอไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันไม่ต้องการให้เธอมาขอร้องแทนฉัน ฉันรู้ เธอชอบพี่เหวยหมิน แต่ไม่ว่าจะยังไง ตอนนี้ฉันและเหวยหมินยังไม่ได้ยกเลิกงานแต่ง รอฉันยกเลิกงานแต่งเรียบร้อยแล้ว เธอค่อยหาเหวยหมินก็ได้ไม่ใช่หรือ? ฉันเป็นพี่ ฉันยอมให้เธอ ถึงแม้ทั้งชีวิตนี้ฉันไม่แต่งงาน ฉันก็จะไม่แย่งเธอ ส่วนเรื่องสินสอดเธอไม่ต้องเป็นห่วง คิดว่าป้าซุ่ยชอบเธอ ต้องไม่ทำให้เธอลำบากแน่ รอเคลียร์เรื่องให้เสร็จ ค่อยว่ากันเรื่องเธอกับเหวยหมินดีไหม?”

ใบหน้าเฉินเยี่ยนมีแววขอร้อง ฟังคำพูดเล็กน้อยของเธอแต่มีผลรุนแรงมาก คนอื่นต่างมองไปที่เฉินเวย สายตาคาดคั้นนั้น แผดเผาทำเอาร่างเฉินเวยแทบทะลุเป็นรู

เฉินเวยเบิ่งตาโตใส่เฉินเยี่ยน เธอกล้าดียังไง? ทำไมถึงกล้าพูดจาแบบนี้ต่อหน้าสาธารณชน คิดจะทำลายชื่อเสียงตัวเอง ตัวเธอเป็นน้องสาวนะ ถ้าคิดจะแย่งพี่เขยตัวเอง นั่นเป็นเรื่องที่น่าอับอายมาก เฉินเยี่ยน เธอเหี้ยมมาก!

นัยน์ตาเฉินเวยมีไอหมอกระรื้นขึ้นมา

อวี๋เหวยหมินอ้าปาก ไม่ได้พูดอะไร

เฉิ่นซุ่ยมองดูเฉินเยี่ยน แล้วมองเฉินเวย นี่เล่นอะไรกัน? ถึงแม้ว่าเธอจะชอบเฉินเวยมาก แต่เฉินเวยเพิ่งสิบห้าขวบเอง เธอไม่เคยพิจารณาเฉินเวยมาก่อนเลย ดูแล้วลูกชายนี่เนื้อหอมจริงๆ

“พี่ ฉันเปล่า”

เฉินเวยนัยน์ตาแดง ดูแล้วเหมือนโดนปรักปรำ

“ใช่ เธออย่าพูดซี้ซั้ว ตอนนี้ต้องคุยเรื่องคุณกับผม คุณไปดึงเสี่ยวเวยเข้ามาทำไม”

อวี๋เวยหมินก็รีบพูดขึ้นมา แล้วยังส่งสายตาปลอบเฉินเวย

“เรื่องคุณกับฉัน? ฉันกับคุณมีเรื่องอะไร?”

เฉินเยี่ยนพูดเหมือนไม่เข้าใจ เห็นสายตาโกรธของอวี๋เหวยหมิน เฉินเยี่ยนเลยร้องอ๋อขึ้นมา “เรื่องยกเลิกแต่งงานน่ะหรือ? เมื่อกี้ฉันก็เพิ่งพูดไปเองไม่ใช่หรือ? เรื่องยกเลิกงานแต่งฉันยังไงก็ได้ แต่พวกคุณต้องไปคุยกับพ่อฉัน ส่วนเรื่องคุณและเสี่ยวเวย อวี๋เหวยหมิน คุณกล้าสาบานต่อหน้าผู้คนว่าคุณไม่ชอบเฉินเวย ชั่วชีวิตนี้คุณไม่คิดจะแต่งเฉินเวยมาเป็นภรรยาหรือเปล่า? ถ้าคุณคิดจะแต่งงานกับเฉินเวย ก็ขอให้ฟ้าผ่าคุณจนตาย ถ้าคุณสาบาน ฉันจะเชื่อคุณ”

เฉินเยี่ยนบีบบังคับอวี๋เหวยหมิน ไอ้ชายชั่วคนนี้ เกิดใหม่แล้วยังมาแกล้งเธออีก ชาตินี้เกิดใหม่มาแล้ว เธอจะไม่แต่งงานกับเขาอีก เธอจะไม่ยอมให้เขามีความสุข

อวี๋เหวยหมินอ้าปาก คิดจะพูดสาบาน แต่เขาไม่กล้าพูด เมื่อก่อนเขาพูดเรื่องความเชื่อไสยศาสตร์พวกนี้ได้หมด แต่เขามาเกิดใหม่แล้วจะพูดยังไงดี? ถ้าเขาสาบาน แล้วเทวดาทำฟ้าผ่าเขาขึ้นมาจริงจะทำยังไง?

เขาสาบานไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเสี่ยวเวยจะคิดว่าเขาไม่แต่งงานกับเธอ คงจะเสียใจ

อวี๋เหวยหมินโดนเฉินเยี่ยนต้อนจนไม่รู้จะทำยังไง พวกคนที่มามุงดูก็เริ่มวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมา พวกเขาคิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องแบบนี้

“ลูกอึ้งอะไรอยู่ล่ะ รีบสาบานสิ”

เฉิ่นซุ่ยบีบแขนอวี๋เหวยหมิน ไม่รู้ว่าลูกชายอ้ำอึ้งอะไรอยู่ไม่ยอมพูด

อวี๋เหวยหมินลำบากใจพูดไม่ออก

“พี่ พี่อย่าบีบบังคับอวี๋เหวยหมินเลย พวกเราไม่ได้เป็นแบบนั้นจริงๆ พี่ทำแบบนี้ เราสองครอบครัวจะทำยังไงล่ะ ไม่ต้องเป็นศัตรูกันไปเลยเหรอ”

เฉินเวยพูดแทนอวี๋เหวยหมิน แล้วยังดึงเอาสองครอบครัวเข้ามา เธอจะร้องไห้แล้ว ดูแล้วน่าสงสารมาก

“เสี่ยวเวย จะเป็นศัตรูกันได้ยังไง? ฉันช่วยเธออยู่นะ เธอไม่ได้ชอบอวี๋เหวยหมินหรอกหรือ? เธอบอกฉันเองไม่ใช่หรือว่าชีวิตนี้จะแต่งงานกับอวี๋เหวยหมินคนเดียว? ฉันยอมยกเลิกงานแต่งเพื่อเธอแล้ว เธอยังมีอะไรไม่กล้าพูดอีก เธอกล้าสาบานว่าเธอไม่ชอบอวี๋เหวยหมินไหม? เธอกล้าสาบานว่าชีวิตนี้ถึงตายเธอก็ไม่ยอมแต่งกับอวี๋เหวยหมินไหม? ขอแค่เธอกล้าพูดต่อหน้าทุกคน ฉันก็จะเชื่อเธอ ฉันจะไม่พูดอะไรแล้ว”

เฉินเยี่ยนต้อนเฉินเวยอีกครั้ง เธออยากจะรู้ว่านังหน้าด้านเฉินเวยคนนี้จะพูดยังไง ไม่สาบาน ก็เท่ากับว่าเฉินเวยคิดหมายปองพี่เขย เด็กขนาดนี้ก็คิดเรื่องผู้ชายแล้ว ชื่อเสียงเฉินเวยที่สั่งสมมาก็ไม่เหลือแล้ว

ถ้าเธอกล้าสาบาน อวี๋เหวยหมินจะต้องอึ้งแน่ คงเจ็บจี๊ดในใจ เฉินเวยและอวี๋เหวยหมินจะต้องแตกหัก ดังนั้นไม่ว่าเฉินเวยจะสาบานหรือไม่สาบาน เฉินเยี่ยนไม่มีทางแพ้

“พี่ ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นจริงๆ ไม่เลยจริงๆ พี่จะบีบฉันจนตายเลยใช่ไหม? แม่คะ หนูเปล่า”

เฉินเวยสาบานไม่ได้ เฉินเยี่ยนรู้อยู่แก่ใจ ตอนนี้เธอไม่กล้าผิดใจกับอวี๋เหวยหมิน เธอเลยไม่กล้าสาบาน แต่เธอก็รู้ว่าถ้าสาบานคนอื่นจะต้องว่าเธอ ดังนั้นตอนนี้เธอทำอะไรก็ไม่ถูก เธอถึงคิดวิธีแกล้งทำน่าสงสาร แล้วร้องไห้

หวางนิวมองดูลูกสาวที่ซบไหล่ตัวเองร้องไห้เสียใจอยู่ ในใจรู้สึกสงสาร พี่สาวนี่ก็จริงเลย ทำไมถึงโจมตีไปที่ลูกคนเล็กนะ? หรือว่าลูกสาวคนเล็กแอบชอบอวี๋เหวยหมินจริงๆ? แต่เธอก็เหมือนจะเคยเห็นลูกสาวคนเล็กกับอวี๋เหวยหมินพูดคุยกับลับหลังคนอื่น?

“ลูกก็นะ ในเมื่อใจลูกไม่มีอะไร ลูกก็สาบานต่อหน้าคนอื่นไปสิ พี่สาวจะได้เชื่อลูก เรื่องก็จะได้ชัดเจนกันไปไม่ใช่หรือ?”

หวางนิวบอกลูกสาวคนเล็ก เธอไม่อยากให้ลูกสาวกับอวี๋เหวยหมินมีอะไรกัน ถึงบ้านอวี๋จะดีแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถให้ลูกสาวสองคนมีส่วนเกี่ยวข้องกับบ้านเขา

“หนูเปล่านะคะ ไม่มีอะไร หนูสาบาน แม่ หนูจะอยู่ได้ยังไง หนูไม่อยากอยู่แล้ว”

เฉินเวยร้องไห้น่าสงสารจริง แต่เธอก็ยังไม่ยอมสาบานอยู่ดี

สายตาคนรอบข้างที่มองต่างเปลี่ยนไปแล้ว แน่นอน ต้องมีคนรู้สึกว่าเฉินเวยอายุยังน้อย ไม่คิดเรื่องพวกนี้หรอก แล้วร้องไห้แบบนั้น น่าสงสารเสียจริง

เฉินเยี่ยนมองอวี๋เหวยหมิน อวี๋เหวยหมินกำลังมองเฉินเวย สายตาเต็มไปด้วยความสงสาร ผู้ชายคนนี้ พอเขาเปลี่ยนใจไปแล้ว ในสายตาเขาผู้หญิงคนนั้นไม่ว่าจะยังไงก็ดีเสมอ ตอนนี้อวี๋เหวยหมินก็คิดกับเฉินเวยแบบนั้น

แต่ว่า ไม่เป็นไร เฉินเยี่ยนรวบผม ยืดหลังขึ้น ชาตินี้เธอจะไม่เป็นคนตาบอดอีกแล้ว จะไม่โดนพวกเขาตบตาอีกแล้ว

เฉินเยี่ยนกำลังจะพูด พอดีมีคนพูดขึ้นมา “หัวหน้าหมู่บ้านมาแล้ว”

เฉินเยี่ยนอึ้งไป หัวหน้าหมู่บ้าน คำเรียกนี้เฉินเยี่ยนไม่รู้สึกแปลกหู เพราะชาติที่แล้วเธอก็เกิดในหมู่บ้านเกษตรกร แต่ว่าในความทรงจำของร่างเดิม ยุคนี้หัวหน้าหมู่บ้านเป็นผู้มีอำนาจมากกว่ายุคหลังอีก ในหมู่บ้านมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น จะเป็นหัวหน้าหมู่บ้านหรือหลายครอบครัวที่เป็นผู้มีคุณธรรมเป็นคนตัดสิน หัวหน้าหมู่บ้านถือว่ามีอิทธิพลในหลายๆ เรื่อง

ในเมื่อหัวหน้าหมู่บ้านมาแล้ว งั้นก็ดูว่าหัวหน้าหมู่บ้านจะว่ายังไงแล้วกัน เฉินเยี่ยนกลืนคำที่จะพูดลงไป

หัวหน้าหมู่บ้านชื่อหวางต้าหมิน ไม่ได้แซ่เฉิน และไม่ได้แซ่อวี๋ เขาแซ่หวางซึ่งเป็นหนึ่งในสามแซ่ที่ใหญ่สุดในหมู่บ้าน แต่นิสัยถือว่าใช้ได้อยู่

หวางต้าหมินได้ยินทุกคนพูด ก็พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจ้องมองอย่างเหี้ยมโหดไปที่อวี๋ชุนชาน น่ารังเกียจจริงๆ ที่ในหมู่บ้านมีคนแบบนี้อยู่

หวางต้าหมินพูดว่าอวี๋ชุนชานไปหนึ่งรอบ จากนั้นพูดกับเฉินเยี่ยนอีกสองประโยค และบอกทุกคนว่าเรื่องนี้อย่าโทษเฉินเยี่ยน ไม่ให้ทุกคนพูดมั่วออกไป ส่วนบ้านอวี๋และบ้านเฉินจะยกเลิกงานแต่งหรือไม่ ให้พวกเขาไปคุยกันเอง

“พอได้แล้ว แยกย้ายกันได้แล้ว”

หวางต้าหมินพูดจบก็โบกมือ

เฉินเยี่ยนอึ้งไป เรื่องจบแบบนี้หรือ?

“ลุงหวาง”

เฉินเยี่ยนตะโกนเรียก หวางต้าหมินหันหลังกำลังจะเดินกลับไปแล้ว เห็นเฉินเยี่ยนตะโกนเรียกเขา เขาหันหน้ามามองเฉินเยี่ยนด้วยความสงสัย เขาพูดชัดเจนหมดแล้วไม่ใช่หรือ? เฉินเยี่ยนคนนี้ยังเรียกเขามีเรื่องอะไรอีก