เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่ 58 : น่ารังเกียจ

เฉินเยี่ยนนั่งรถซินห้าวมาถึงสหกรณ์ ซินห้าวไม่ได้ไปทันที เขาให้เฉินเยี่ยนเข้าไปก่อน แล้วเขาค่อยหาที่จอดรถ แล้วเข้าไปในสหกรณ์ด้วย

คนในสหกรณ์ไม่น้อย ก็ในอำเภอมีสหกรณ์ที่นี่ที่เดียว ถ้าจะซื้อจะขายของ ส่วนใหญ่ก็จะมาที่นี่ เฉินเยี่ยนไม่ทันสังเกตว่าเฉินห้าวตามเธอเข้ามา ยังไงตอนนี้เด็กคนนี้ก็ยังไม่ได้ทำงาน เขายอมมาเดินเล่นเป็นเพื่อนตัวเอง มีเพิ่มมาอีกคนหนึ่ง เธอค่อยสบายใจได้หน่อย

เฉินเยี่ยนดูของในสหกรณ์อย่างตั้งใจ ครั้งที่แล้วเธอมาดูพวกเครื่องปรุงอย่างเดียว ไม่ได้ดูอย่างอื่นให้ละเอียด ตอนนี้ค่อยรู้ว่ายุคนี้ก็มีของไม่น้อยเลย มีของมากมายที่สำหรับเธอถือเป็นขงอโบราณไปแล้ว มีอีกไม่น้อยที่เธอไม่รู้จัก รู้สึกแปลกใหม่ แต่เทียบกับซุปเปอร์มาร์เก็ตในยุคหลังแล้ว ที่นี่ยังถือว่าเล็กมาก

เฉินเยี่ยนกำลังดูอยู่ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงโวยวาย

“ข้าเปล่าไม่ได้ทำ ยายแก่นี่รีบปล่อยมือเร็ว ไม่งั้นข้าจะฟาดยายนะเชื่อไหม?”

เสียงดังอาละวาดของวัยรุ่นคนหนึ่งเข้ามาในหูเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนขมวดคิ้ว ฟังจากเสียงดูไม่ใช่คนดี ไม่รู้ไปทำร้ายใครอีก

“ฉันไม่ปล่อย เจ้านั่นแหละ เมื่อกี้ฉันเอาไข่และแม่ไก่สองตัวจากที่บ้านมาขาย เงินที่ฉันขายก็ใส่ไว้ตรงนี้ ยังไม่ทันซ่อนไว้ดีเลย เจ้ามาชนข้างๆ ฉัน กระเป๋าผ้าใส่เงินฉันก็หายไปแล้ว นี่เป็นของที่บ้านฉันมีเท่านั้นแล้ว ลูกสะใภ้ฉันคลอดหลานชายเสียเลือดมาก เกือบจะไม่รอดชีวิตแล้ว เธอไม่เสียดายแม่ไก่ให้ฉันฆ่าเอามาบำรุงร่างกายเธอ หลานชายคนโตฉันเพิ่งสองเดือนเอง ไม่มีนมกิน ร้องไห้เพราะความหิวทุกวัน ลูกสะใภ้ฉันนอนอยู่บนเตียงลุกไม่ขึ้น ฉันหมดปัญญาเลยต้องเอาของมาขาย คิดว่าขายได้เงินแล้วเอาไปให้ลูกสะใภ้ฉัน ลูกชายฉันไปทำงาน มาไม่ได้ นี่ฉันคนเดียวเดินมาสิบกว่าลี้ถึงที่นี่ เท้าเสียดสีจนกระดูกโผล่แล้ว เงินนี่ก็หายไปแล้ว เจ้าขโมยเงินฉันไป ฉันจะอยู่ยังไง พวกเราทั้งครอบครัวจะอยู่ได้ยังไง”

เฉินเยี่ยนเดินเข้าไป เห็นยายอายุหกสิบกว่ากำลังดึงวัยรุ่นอายุประมาณยี่สิบกำลังร้องโวยวายอยู่

ผมของยายเป็นสีขาวแล้ว รูปร่างผอมบางมาก ใบหน้าดูลำบากและเต็มไปด้วยริ้วรอย เสื้อผ้าที่ใส่มีรอยปะ รองเท้าที่ใส่มองไม่เห็นสีแล้ว มือที่ดึงวัยลุ่ยคนนั้นอยู่ทั้งดำทั้งผอมทั้งหยาบกร้าน เห็นแล้วน่าสงสาร

ส่วนวัยรุ่นคนนั้นหน้าตาไม่ถือว่าน่าเกลียดมาก เพียงแต่เขาไว้ผมยาว เสื้อผ้าที่ใส่ก็ไม่เหมือนกับวัยรุ่นสมัยนี้ ดูก็รู้ว่าเป็นนักเลง

เวลานี้นักเลงผมยาวคนนี้พูดด้วยสายตาดุร้าย “ข้าบอกว่า ยายแก่ อย่าซี้ซั้วพูด บ้านยายมีเรื่องอะไรไม่เกี่ยวกับข้า ข้าไม่ใช้เจ้าแม่กวนอิม ดูแลยายไม่ไหว ข้าไม่ได้เอาเงินของยายไป รีบปล่อยมือข้า ทำเสื้อผ้าข้าสกปรกหมดแล้ว ถ้าทำเสียหาย ยายจ่ายไหวไหม?”

“ฉันไม่ปล่อยมือ เจ้านั่นแหละเอาเงินฉันไป ถ้าไม่ได้เงิน ฉันกลับไปไม่ได้ ลูกสะใภ้ฉันอยู่ไม่ได้แล้ว หลานชั้นก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน ฉันก็ไม่อยู่แล้ว เจ้าเอาเงินมาคืนฉันเถอะ ขอร้องล่ะ สงสารฉันเถอะ”

คุณยายร้องไห้ไปพูดไป พูดจบเธอยังลงไปคุกเข่าให้วัยรุ่นคนนั้น

แต่การกระทำของผู้อาวุโสคนนี้ไม่ได้รับความเมตตากลับมาจากเด็กวัยรุ่นเลย เขาไม่เพียงแต่ไม่สำนึกผิด แต่สีหน้ากลับดูรำคาญด้วย ถ้าไม่ใช่ตอนนี้คนเยอะ เขาน่าจะใช้เท้าถีบยายไปแล้ว

เฉินเยี่ยนรู้สึกรับไม่ได้ ไม่ว่าจะยุคไหนก็มีคนแบบนี้ เรื่องแบบนี้อยู่ หัวขโมยนี่น่ารังเกียจ จงใจขโมยเงินคนแก่หรือคนทุกข์ยากลำบาก พวกเขาไม่คิดเลยว่าเงินนี่ต้องใช้เพื่อช่วยชีวิตคนอื่น ความเมตตาของคนพวกนี้สูญหายไปนานแล้ว

เฉินเยี่ยนได้ยินคนมากมายตำหนินักเลงวัยรุ่นคนนั้น คนยุคนี้ไม่เหมือนคนยุคหลัง คนยุคหลังมีหลายครั้งที่คนไม่ยินดียินร้าย ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้น มีหลายคนที่กล้าออกมา

มีบางคนประคองยายแก่ขึ้นมา บางคนก็ว่าเด็กวัยรุ่น ถ้าเขาเอาเงินไปก็ให้เอาออกมา แต่ไม่มีใครลงมือ เพราะยังไงก็ไม่มีใครเห็นวัยรุ่นคนนั้นขโมยเงินไปจริงๆ ไม่มีหลักฐาน

ชายวัยรุ่นให้ตายยังไงก็ไม่ยอมรับ บอกว่าไม่ได้เอาไป แล้วจะไป กลับโดนคนดึงไว้ ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมอ่อนข้อกัน

เฉินเยี่ยนไม่ใช่แม่พระ ถ้าเธอเจอเรื่องนี้ มีคนเลวมากมาย แล้วตอนนั้นมีแค่เธอคนเดียว ในใจจะสงสารแค่ไหน เธอก็ไม่ตรงเข้าไปยุ่ง เพราะนั่นไม่เพียงแต่ช่วยเหลือไม่ได้ ยังจะเอาตัวเองเข้าไปร่วมด้วย แต่ตอนนี้มีคนเยอะขนาดนี้ แล้วเฉินเยี่ยนก็รู้น้ำใจคนยุคนี้ ถ้ารู้ว่าเป็นนักเลงคนนี้เอาเงินไปจริงๆ ทุกคนต้องช่วยเอาเงินกลับมาแน่นอน แล้วยังมีคนจะตีวัยรุ่นคนนี้ด้วย

อีกอย่างยายแก่คนนี้น่าสงสารจริงๆ ถ้าเป็นญาติตัวเองเจอเรื่องแบบนี้ เป็นใครก็หวังจะให้มีคนออกมาช่วย ดังนั้นเฉินเยี่ยนก็คิดอยากจะช่วยยายคนนี้เหมือนกัน

ซินก็มองดูเงียบๆ มาตลอด เขาเห็นเฉินเยี่ยนขยับ รู้ว่าเฉินเยี่ยนทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว เขาเลยดึงเฉินเยี่ยนไว้

เฉินเยี่ยนแวบมองเขา ใช้สายตาถามเขาว่าอะไร

ซินห้าวรีบปล่อยมือ แต่เขาเดินไปด้านหน้าเฉินเยี่ยน เดินไปถึงข้างหน้าของนักเลงวัยรุ่น

เฉินเยี่ยนเข้าใจแล้ว ซินห้าวไม่ให้ตัวเองออกหน้า มีเขาอยู่

เฉินเยี่ยนมุมปากกระดกขึ้นมาเล็กน้อย รู้สึกพอใจซินห้าวอยู่ ซินห้าวเรียนวิทยายุทธมาก เหมาะสมออกหน้ามากกว่าตัวเธอเอง ถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้แล้วซินห้าวไม่สนใจ เฉินเยี่ยนก็จะคิดว่าซินห้าวเย็นชา เพราะซินห้าวมีความสามารถ

“ทำอะไร”

นักเลงวัยรุ่นกำลังกร่างกับชายวัยกลางคนคนหนึ่งอยู่ เห็นซินห้าวเข้ามา เขาเลยถามกลับ เขาไม่ชอบซินห้าวมาก วัยรุ่นคนนี้หน้าตาดีเกินไปแล้ว แล้วไม่ใช่ผู้หญิงด้วย หน้าตาดีขนาดนี้ทำไม อีกอย่าง มีแรงกดดันแผ่ซ่านออกมาจากตัวซินห้าว ทำให้เขาตื่นเต้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

“เอาเงินคืนยายให้ไป”

ซินห้าวมองวัยรุ่นนักเลง เสียงเขาเย็นชามาก

“ข้าว่าเจ้าอย่ามายุ่งเรื่องคนอื่น อย่าคิดว่าหน้าตาดีแล้วจะทำยังไงก็ได้ บอกเจ้าไว้ให้ แล้วพวกเจ้าด้วย อย่ามายุ่งเรื่องของข้า ข้าอยู่พรรคภูเขาดำ ถ้าทำข้าโกรธแล้ว ข้าจะทำหน้าเจ้าเสียโฉม ตีเจ้าจนพิการ ทำให้ทั้งชีวิตนี้เข้าหาเมียไม่ได้”

วัยรุ่นนักเลงพูดไปพลาง สายตาก็มีแววดีใจขึ้นมา เหมือนที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง คิดจะทำให้เขาตื่นเต้นขึ้นมา

ชายวัยรุ่นพูดคำนี้ออกไป มีคนไม่น้อยที่เมื่อกี้ยังออกมาช่วยถอยหลังไป พวกเขาอยู่ในอำเภอ แต่ก็รู้จักพรรคภูเขาดำเป็นอย่างดี มีคนที่อยู่ไกลหรือไม่รู้จัก แต่พอได้ยินชื่อพรรคภูเขาดำก็รู้สึกว่าไม่ใช่ที่ที่ดี

“อาจารย์ ถามหน่อย พรรคภูเขาดำนี่คืออะไร”

มีคนถามขึ้นมา เฉินเยี่ยนก็เงี่ยหูฟัง เรื่องเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน

“ฉันบอกให้ ในอำเภอนี้ไม่มีใครไม่รู้จักพรรคภูเขาดำ ในนั้นมีวัยรุ่นที่ใหญ่โต แล้วก็ร้ายกาจมากด้วยนะ ถ้าไปทำพวกเขาโกรธ พวกเขาสามารถเอามีดมาฟันคนได้เลย ครั้งที่แล้วมีคนหนึ่งในพวกนั้นทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่ง โดนครอบครัวของผู้หญิงทำร้าย ปรากฏว่าตกกลางคืนคนนี้พาคนมาบ้านผู้หญิง แล้วฟันพ่อและพี่น้องของผู้หญิง ฟันจนเต็มไปด้วยเลือด ไม่เพียงแต่ทำร้ายหญิงสาว แล้วทำร้ายน้องสาวของหญิงสาวคนนั้นด้วย พูดกันว่า ใครกล้าตีกับพวกกับพวกเขา จะมีจุดจบแบบนี้”

มีคนที่รู้เรื่องพูดเสียงเบาให้คนข้างๆ ฟัง