เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่45:อุ้มเด็กลงบ่อน้ำ

เฉินเยี่ยนเห็นแววตาหวางจวนเปลี่ยนไป ไม่ต้องบอกว่าแววตาหวางจวนตอนนี้เป็นประกายแค่ไหน อย่างน้อยก็ไม่ไร้อารมณ์เหมือนก่อนหน้านี้ นี่หมายความว่าหวางจวนฟังคำพูดเธอแล้ว

อันที่จริงคำพูดเฉินเยี่ยนไม่ใช่คำพูดนางฟ้าอะไรเลย พี่หวางจวนยอมรับ เพราะก่อนหน้านี้หวางจวนสิ้นหวัง เตรียมตัวจะตายแล้ว อยู่ๆ ก็มีหนทางรอดตาย เธอยอมง่ายกว่าตอนอื่นอีก การมีชีวิตอยู่เป็นสัญชาติญาณของคน ถ้าเป็นไปได้ ใครก็ไม่อยากตาย ตอนนี้คำพูดเฉินเยี่ยนบอกให้ความคิดใหม่ให้หวางจวนมีชีวิตอยู่ต่อ ดังนั้นหวางจวนเลยยอมรับได้ ถ้าไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น หวางจวนไม่ได้อยู่ในสภาพนี้ เฉินเยี่ยนมาพูดคำพูดพวกนี้กับเธอ ไม่แน่เธอคงไม่ยอมรับ

ฝั่งเฉินเยี่ยนเห็นหวางจวนมีความคิดที่จะอยู่ต่อ ค่อยโล่งใจ เธอมองดูซุ่ยหนีที่กำลังทะเลาะกับหวางนิวอยู่ หวางนิวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซุ่ยหนีเลย หวางนิวด่าหนึ่งคำ ซุ่ยหนีด่าไปแล้วสิบคำ หวางนิวไม่มีปัญญาสู้ได้

เฉินจงเป็นผู้ชาย เขาไม่สามารถด่าหรือตีซุ่ยหนีได้ ฝ่ายตรงข้ามเป็นผู้หญิง แล้วยังดื้ออีก ถ้าไม่สุดวิสัยจริงๆ เขาจะไม่ลงมือ ดังนั้นเขาจึงได้แต่มองดู

เฉินเยี่ยนก็ไม่เข้าไป แค่มองดูซุ่ยหนีที่ด่าอย่างเต็มที่ด้วยสายตาเย็นชา

ฝั่งนั้นมีคนเรียกหวางต้าหมินมา แม่หวางจวนหาคนเขียนสิ่งที่เฉินเยี่ยนต้องการได้แล้ว เอาเรื่องนี้มาคุยกับหวางต้าหมินได้พอดี

หวางต้าหมินใบหน้าแดงมองเฉินเยี่ยน อันที่จริงเรื่องบ้านหวางจวนและซุ่ยหนีมีคนวิ่งมาเรียกเขาตั้งนานแล้ว เขากำลังดื่มเหล้าอยู่กับคนอื่น ได้ยินคนพูดเรื่องนี้ เขาไม่อยากมา นี่เป็นเรื่องที่ทั้งสองฝ่ายพูดลงตัวกันยาก เขาเข้าข้างใครก็ไม่เหมาะสม

อีกอย่างเรื่องนี้ก็พูดยาก เขารู้สึกว่าบ้านหวางจวนไม่ควรไปแจ้งความ เรื่องน่าอายแบบนี้ไม่พูดปิดไว้ นี่ทำจนคนทั่วหมู่บ้านรู้กันหมด พวกเขาไม่ขายหน้า ตัวเองก็ขายหน้านะ ตอนนี้หวางต้านาวถูกจับแล้ว ในหมู่บ้านเกิดเรื่องข่มขืนขึ้น พูดออกไปเขาก็เสียหน้า เรื่องนี้ถ้าจัดการไม่ดีสามารถกลายเป็นคำต่อว่าได้ เขาไม่ออกหน้า ก็เหมือนว่าไม่รู้เรื่อง รอซุ่ยหนีด่าเสร็จ เขาค่อยทำเป็นเหมือนเพิ่งรู้เรื่อง ไปบ้านหวางจวนปลอบใจ

แล้วค่อยไปพูดปลอบฝั่งซุ่ยหนี ก็พอแล้ว

ถ้าหวางจวนตายจริง ตอนนั้นเขาจะพาคนมาช่วยจัดการ บ้านหวางยังต้องขอบคุณเขาด้วย เขาก็สบายใจได้แล้ว ในหมู่บ้านไม่มีหวางจวนที่น่าขายหน้าและมีเรื่องน่าอายแบบนี้ คนอื่นก็จะไม่มานินทาได้ ถึงตอนนั้นในหมู่บ้านก็จะเรียบร้อย และสุขสงบ

ดังนั้นหวางต้าหมินเลยดื่มเหล้ากับคนอื่นต่อแล้วยังเล่นทายนับนิ้ว จนมีคนมาเรียกเขาอีกรอบ เขาดื่มจนกึ่มแล้ว พอฟังคนเล่าจบเขาสะดุ้งขึ้นมา ทำไมมีเฉินเยี่ยนอีกแล้ว ตั้งแต่เกิดเรื่องที่สวนผลไม้ครั้งนั้น ทำไมที่ไหนๆ ก็มีเธอไปหมด เขาหงุดหงิดใจ เขาไม่ชอบเฉินเยี่ยนมาก หลังจากเรื่องสวนผลไม้ครั้งนั้นเขาเริ่มรู้สึกว่าเฉินเยี่ยนอัปมงคล และเรื่องมาก

แต่มีคนมาเรียกแล้ว ต้องการให้เขาไปเป็นพยาน เขาเป็นหัวหน้าหมู่บ้านไม่ไปก็ไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงต้องฝืนใจไป ยังไงพวกเขาก็ตกลงกันแล้ว เขาก็แค่ไปเป็นพยาน ไม่ต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวมาก ส่วนเฉินเยี่ยนจะพาหวางจวนกลับไปจริง ซุ่ยหนีไปด่าเฉินเยี่ยน ก็ไม่เกี่ยวกับเขา เป็นเฉินเยี่ยนที่หาเรื่องใส่ตัวเอง

รอเขามาถึงแล้ว เห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้จริงๆ เขาก็สบายใจ ยังไงขอแค่เขาไม่โดนตำหนิ ก็แล้วแต่สองครอบครัวนี้จะจัดการแล้วกัน

หวางต้าหมินตกลง เซ็นชื่อ รับปากให้ที่อยู่อาศัยกับหวางจวนอีกที่ ถึงแม้เรื่องนี้จะเกิดขึ้นน้อยมาก แต่เป็นกรณีพิเศษ เลยทำอะไรไม่ได้

เห็นสายตาซาบซึ้งของคนบ้านหวางจวนแล้ว หวางต้าหมินหันศีรษะไปชำเลืองมองเฉินเยี่ยนแวบหนึ่ง เขาเป็นถึงหัวหน้าหมู่บ้านนี้ เขาเป็นศูนย์รวมความดูแลของหมู่บ้านนี้ เฉินเยี่ยนช่วยหวางจวนแล้วไง คนบ้านหวางก็ยังซาบซึ้งเขาเหมือนเดิม

เฉินเยี่ยนไม่มองหวางต้าหมินเลย เธอรู้จักคนอย่างหวางต้าหมินดี เป็นหัวหน้าหมู่บ้านคิดว่าตัวเองเก่งกาจ ที่จริงแล้วเดินออกไปก็เป็นใครไม่รู้? แต่เธอไม่มีความจำเป็นต้องไปมีอารมณ์กับหวางต้าหมิน เอาของที่เขียนเสร็จแล้วมา หวางต้าหมินก็รับปากกับกลุ่มคนมากมายแล้วว่าจะให้ที่อยู่กับหวางจวนแยกออกมา เธอก็วางใจแล้ว

เฉินเยี่ยนก้มลงไปประคองหวางจวน เฉินหู่เห็นก็รีบเข้าไปจับแขนอีกข้างของหวางจวนไว้ เดิมทีเมื่อกี้ตอนที่หวางนิวกับซุ่ยหนีตีกัน เฉินหู่จะเข้าไปช่วย แต่เฉินเยี่ยนห้ามไว้

“เธอกล้าไปเหรอ เฉินเยี่ยน เธอมันxxxถ้าเธอกล้าพาหวางจวนกลับไป ฉันไปจะด่าเธอสองคนทุกวัน”

ซุ่ยหนีเห็นเฉินเยี่ยนพยุงหวางจวนขึ้นมา ก็รีบวิ่งเข้ามาชี้หน้าด่าเฉินเยี่ยน

หวางนิวก็ตามมา เฉินจงก็เข้ามาเช่นกัน เห็นพวกเขาช่วยออกหน้าแทนตัวเอง เฉินเยี่ยนห้ามไว้ ในเมื่อวันนี้เธอเป็นคนออกหน้า เรื่องนี้เธอจัดการเอง

เฉินเยี่ยนมองซุ่ยหนี ถ้าจะด่าคน เธอด่าไม่เป็น และเธอก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้กับซุ่ยหนีด้วย แต่โลกนี้ไม่ใช่ว่าเธอด่าเก่งแล้วจะสามารถแก้ปัญหาได้ทุกอย่าง ตัวเธอไม่กลัวคนประเภทนี้

“เธอบอกว่าอีกหน่อยจะมาหน้าบ้านฉันทุกวัน ด่าถนน ด่าฉัน หวางจวน แล้วยังมีคนที่บ้านฉันอีก จะไม่ยอมเลิกรากับฉันใช่ไหม?”

เฉินเยี่ยนถามซุ่ยหนี เธอไม่ได้เรียกซุ่ยหนี ถ้านับตามรุ่นแล้วเธอต้องเรียกซุ่ยหนีว่าป้า แต่เธอไม่เรียกคำนั้นออกมา

“ใช่ ถ้าเธอพาหวางจวนกลับบ้านเธอ เธอก็คือศัตรูของฉัน ขอแค่ฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันก็จะไปหน้าบ้านด่าเธอทุกวัน ชีวิตนี้เธออย่าคิดจะได้แต่งงานเลย”

ซุ่ยหนีพยักหน้า ถ้าเฉินเยี่ยนทำแบบนี้จริง ใช้คำว่าเป็นศัตรูก็ไม่เกินไป

“แบบนี้นี่เอง ในเมื่อเป็นศัตรู ในเมื่อฉันทำให้เธอไม่พอใจแล้ว ช่วยไม่ได้ งั้นฉันก็จะทำให้โหดขึ้นมาหน่อยแล้วกัน ถ้าจำไม่ผิด เธอมีหลานคนหนึ่ง หลานหกขวบใช่ไหม?”

เฉินเยี่ยนพูดกับซุ่ยหนีเสียงเรียบ

“เธอหมายความว่ายังไง? หลานฉันทำอะไรให้เธอ หรือว่าเธอชอบหลานชายฉัน? เธอสบายใจได้ผู้หญิงแบบเธอให้หลานชายฉันฟรี หลานฉันยังไม่เอาเลย”

ซุ่ยหนีใช้คำพูดหยาบคายกับเฉินเยี่ยน

“เธออย่าเพิ่งพูด ฉันชอบหลานชายเธอจริง ฉันจะบอกกับเธอว่าเธอมาด่าฉันและหวางจวนแบบนี้ถือว่าละเมิดสิทธิส่วนบุคคล พวกเราสามารถไปแจ้งความให้ตำรวจมาจับเธอได้ แต่นี่ทำอะไรเธอไม่ได้ เพราะจับเธอไปวันหนึ่ง กลับมาเธอก็ยังมาด่าต่ออยู่ดี ฉันก็ไม่สามารถไปแจ้งความทุกวันได้ ไกลขนาดนั้น เดินทางไปกลับก็ไม่ง่าย ฉันเลยชอบหลายชายเธอ เหมือนเขาชอบออกมาเล่น ทุกวันยังวิ่งไปทางฝั่งตะวันออกของหมู่บ้าน ฉันจำได้ว่าฝั่งตะวันออกของหมู่บ้านเรามีบ่อน้ำ พวกเราเอามาใช้รดน้ำ หลายปีก่อนมีหมูตัวหนึ่งตกลงไปในบ่อจมน้ำตาย ปีที่แล้วมีเด็กคนหนึ่งตกลงไป น่าจะเจ็บขวบ อยู่หมู่บ้านข้างๆ ตอนดึงขึ้นมากลิ่นเหม็นไปหมด ไม่มีใครรู้ว่าเขาตกลงไปจมน้ำตาย เธอว่าถ้าหลานเธอไปเล่นฝั่งนั้นทั้งวัน จะ... หรือเปล่า บอกแล้วว่าฉันไม่ได้เอาผลักลูกเธอลงไปในบ่อน้ำนะ เธอโกรธฉันได้อะไร ในเมื่อเธอโกรธฉันขนาดนี้ ถ้าฉันไม่ทำอะไรหน่อยก็โดนเกลียดฟรี โดนรังแกน่ะสิ เธอว่าจริงหรือเปล่า”

เฉินเยี่ยนเสียงไม่ดัง แต่รอบตัวเงียบมาก คนที่ได้ยินคำพูดเฉินเยี่ยน มีไม่น้อยขนลุกขึ้นมา มองเฉินเยี่ยนแปลกๆ เหมือนไม่อยากเชื่อว่านี่เป็นคำพูดของเฉินเยี่ยน

แน่นอน เฉินเยี่ยนไม่อุ้มเด็กบ้านคนอื่นไปจริงหรอก ผลักเด็กเป็นๆ ลงไปในบ่อน้ำ เด็กเป็นผู้บริสุทธิ์ อย่าพูดถึงเรื่องไม่มีความแค้นเลย ถึงมี เธอก็ไม่ทำเรื่องแบบนี้แน่ แต่เธอจำเป็นต้องจัดการเรื่องซุ่ยหนี ไม่อย่างนั้นซุ่ยหนีจะมายืนด่าหน้าบ้านทุกวัน นั่นยิ่งน่าหงุดหงิดใจมาก เหมือนที่เธอบอก แจ้งความไม่ใช่วิธีแก้ เธอแค่หาสิ่งที่ซุ่ยหนีเป็นห่วงมาขู่เธอ ให้ซุ่ยหนีวางมือ ส่วนซุ่ยหนีนอกจากเป็นห่วงลูกชายแล้ว ก็ยังห่วงหลาน ดังนั้นเฉินเยี่ยนเลยพูดแบบนี้