เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่42:ยุ่งเรื่องคนอื่น

เฉินเยี่ยนได้ยินคำพูดของเฉิงเฟิงจือพี่สะใภ้หวางจวนแล้วในใจยิ่งสงสารและยิ่งโกรธ คนครอบครัวเดียวกันแต่ไม่ออกหน้าให้ แถมยังบังคับให้คนในบ้านไปตาย นี่มันครอบครัวอะไรกัน เธอรู้สึกรันทดแทนหวางจวน

เฉินเยี่ยนก็ได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ไม่น้อย สงสารหวางจวนก็ไม่น้อยเหมือนกัน แต่พวกเขาก็เหมือนกับเฉินเยี่ยน ไม่ใช่คนในครอบครัวหวาง ทำได้แค่พูด พูดได้แค่เสียดาย

“พ่อ แม่ พูดบ้างสิ ตัวเธอไม่บริสุทธิ์แล้ว ชื่อเสียงก็ไม่มีแล้ว บ้านเราโดนหางเลขไปด้วยไม่ได้ ไม่อย่างนั้นอีกหน่อยลูกชายของเราจะสู่ขอภรรยาไม่ได้ ลูกสาวเราก็แต่งไม่ออก พวกพ่อแม่จะเอาลูกสาวหรือลูกชาย ลูกสะใภ้ และหลานชาย พ่อแม่ว่ามา”

เฉิงเฟิงจือให้พ่อตาแม่ยายพูด

พ่อหวางจวนเงยหน้ามองทางนี้แล้วก็มองทางนั้น สุดท้ายเขาถอนหายใจยาว ไม่พูดอะไรสักคำ แล้วก้มหน้าลงไป เขาทำแบบนี้ก็หมายความว่าเขาออกความเห็นแล้วว่าเขาฟังลูกชายลูกสะใภ้

เฉินเยี่ยนมองดูเขาท่ามกลางผู้คนเสร็จ เธอเห็นเฉินจง เธอโชคดีจริงๆ ที่มีพ่อแบบเฉินจง ถ้าเจอพ่อแบบพ่อหวางจวนหวางเหล่าฉือ เธอต้องโกรธจนตายแน่

“เฟิงจือ ไว้ชีวิตน้องสาวเธอเถอะ ยังไงก็อย่าให้เธอต้องตายเลย”

ฝั่งแม่หวางจวนก็ขอร้องลูกสะใภ้

“แม่ให้เธอมีชีวิตอยู่ แต่คนอื่นไม่ให้เราอยู่ต่อ ฉันไม่สน บ้านนี้ถ้ามีเธอก็ไม่มีฉัน มีฉันก็ไม่มีเธอ ไม่อย่างนั้นแม่ก็ไปกับเธอเลย”

เฉิงเฟิงจือไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

แม่หวางจวนมองดูสามีตัวเอง มองดูลูกชายลูกสะใภ้ แล้วมองดูลูกสาวที่นอนอยู่บนพื้นไร้อารมณ์ใดๆ เธอร้องไห้ ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี

ฝั่งซุ่ยหนีก็ยังคงด่าอยู่ ด่าอย่างหยาบคาย คนที่มามุงดูก็ยิ่งเยอะขึ้น แต่คนที่มาแนะนำมีน้อย เพราะคนส่วนใหญ่ไม่กล้าต่อกรกับซุ่ยหนี เพราซุ่ยหนีด่าเก่งมาก ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ก็ไม่มีความจำเป็นต้องไปยั่วโมโหคนๆ หนึ่ง

หวางต้าหมินไม่ปรากฏตัวเลย คิดว่าเขามาก็คงจัดการไม่ได้ง่ายๆ เขาแซ่หวางแล้วก็เป็นหัวหน้าหมู่บ้านด้วย เขาช่วยหวางจวน คิดว่าซุ่ยหนีจะต้องโกรธหวางต้าหมิน หวางต้าหมินก็ไม่อยากโดนเกลียดเพราะเรื่องของคนอื่นเหมือนกัน

“แม่ หยุดร้องไห้ได้แล้ว แม่แก่แล้วยังต้องพึ่งหาพี่ชายกับพี่สะใภ้อยู่นะ หนูทำให้ทุกคนขายหน้า วางใจเถอะ หนูจะไม่ให้ทุกคนลำบากเพราะหนูหรอก”

หวางจวนที่ไม่ขยับเลยพูดออกมา เธอไม่ได้ลุกขึ้นมา เสียงเธอแหบแห้งสุดๆ เฉินเยี่ยนฟังออกว่าเธอต้องการตาย

ผู้หญิงดีๆ คนหนึ่ง กลับถูกบังคับให้ตาย ไฟในใจเฉินเยี่ยนพุ่งขึ้นมา

หลังจากกลับมาเกิดใหม่ที่นี่เฉินเยี่ยนตัดสินใจว่าจะไม่ยุ่งเรื่องคนอื่น ชาติที่แล้วมีเพื่อนรักเป็นเฉินเวย ยุ่งเรื่องของเฉินเวย ถึงได้จัดการจนตัวเองมาอยู่ตรงนี้ ดังนั้นเธอไม่อยากจะยุ่งเรื่องคนอื่นมาก ใครจะรู้ว่ายุ่งแล้วดีหรือไม่ดี ใครจะรู้ว่าคนที่เข้าไปยุ่งจะเป็นแบบเฉินเวยอีกคนหรือเปล่า

แต่เฉินเยี่ยนลืมไม่ลงตอนที่เธอกลับมาเกิดใหม่ที่นี่หวางจวนเป็นคนแรกที่ช่วยพูดแทนเธอ เป็นหวางจวนที่ช่วยเธอพิสูจน์ว่าเธอไปเก็บฟืนที่สวนผลไม้จริงๆ ตอนนั้นคนมากมายก็ด่าเธอเหมือนที่ด่าหวางจวนอยู่ตอนนี้ หวางจวนกลับออกหน้าพูดแทนเธอ เหตุการณ์วันนั้นคล้ายกับวันนี้

เฉินเยี่ยนไม่สามารถทนดูหญิงสาวที่เหมือนดั่งดอกไม้จากไปแบบนี้ได้ ไม่ว่าต่อไปจะเป็นยังไง ตอนนี้ให้เธอดูหวางจวนตาย เธอทำไม่ได้ พอรู้จุดประสงค์ตัวเองชัดเจนแล้ว เฉินเยี่ยนยืนออกมา เฉินหู่ไม่ได้ดึงเฉินเยี่ยนไว้ เฉินเยี่ยนเดินไปทางหวางจวน เฉินหู่ก็เดินตามไป

เพราะว่าคนรอบตัวหวางจวนมีไม่เยอะ ดังนั้นพอเฉินเยี่ยนและเฉินหู่เดินไป เลยดึงดูดความสนใจคนมาก มีหลายคนที่พูดกันขึ้นมา เฉินจงขมวดคิ้วเล็กน้อย หวางนิวอ้าปาก ไม่ได้พูดอะไร

เฉินเยี่ยนมาถึงด้านหน้าหวางจวน เธอย่อตัวลง มองหวางจวน นัยน์ตามีแววสงสาร เธอเปิดผมบนใบหน้าที่มีเลือดของหวางจวน พูดเสียงเบา “เธอไม่ต้องตาย เพราะเธอไม่ได้ผิด คนที่ผิดคือพวกเขา คนที่ไม่มีหน้าก็พวกเขา ไม่ใช่เธอ เธอไม่ต้องทำเรื่องโง่ๆ”

เสียงเฉินเยี่ยนไม่ดัง พูดก็ไม่มาก แต่พูดอย่างหนักแน่น คนข้างๆ ได้ยินต่างมองเฉินเยี่ยนอย่างสงสัย ลูกสาวบ้านเฉินเป็นบ้าไปแล้วหรือ? แต่มีคนนึกถึงเรื่องที่เกิดกับเฉินเยี่ยนครั้งที่แล้ว ก็เข้าใจ

หวางจวนก็ได้ยินคำพูดเฉินเยี่ยน นัยน์ตาค่อยๆ มีแสงแวววาวขึ้นมา พี่เฉินเยี่ยนบอกว่าเธอไม่ผิด แต่ถ้าเธอไม่ผิด ทำไมแม้แต่คนในครอบครัวถึงต้องบังคับให้เธอตาย? ตั้งแต่คืนเมื่อวานจนถึงตอนนี้ เธอรู้สึกว่าเธอเดินผ่านนรกมาหนึ่งรอบ แค่คืนสั้นๆ กับอีกหนึ่งวัน ทำไมมันเปลี่ยนไปหมด ชีวิตเธอไม่มีความหวังแล้ว เธอไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อไป

“ขึ้นมา ยืนขึ้นมา อย่าไปฟังพวกเขาพูด เธอไม่ได้ผิด เธอต้องยืดตัวตรง อย่าไปตาย”

เฉินเยี่ยนพูดอีกประโยค จากนั้นเข้าไปประคองหวางจวน เธอดึงมือหวางจวน มือหวางจวนเย็นเป็นน้ำแข็ง ไม่มีอุณหภูมิใดๆ เหมือนใจของเธอ

อันที่จริงวินาทีนี้หวางจวนคิดอะไรไม่ออกทั้งนั้น เธอแค่ฟังคำพูดของเฉินเยี่ยน จับมือเฉินเยี่ยนแล้วลุกขึ้นนั่ง แต่ตอนที่อยากจะลุกขึ้นยืน เพราะว่าเธออ่อนแอ แล้วร่างกายที่นอนนานเกินไปเลยเป็นเหน็บชา เธอเลยลุกไม่ขึ้น

“เฉินเยี่ยน นี่เป็นเรื่องของครอบครัวเรา เธอเข้ามาแทรกทำไม? เธอบอกว่าหวางจวนไม่ผิด แล้วพวกเราผิดงั้นหรือ? อ้อ ฉันรู้ละ นั่นเพราะว่าตัวเธอก็ไม่บริสุทธิ์เหมือนกัน เธอคิดว่าไม่มีใครรู้เรื่องนั้นของเธอหรือยังไง? อย่าออกมาให้ขายขี้หน้า”

เฉิงเฟิงจือตำหนิและว่าเฉินเยี่ยนตำหนิมายุ่งเรื่องคนอื่น

เฉินหู่ได้ยินเฉิงเฟิงจือพูดแบบนี้กับพี่สาวตัวเอง เขาไม่ยอม ขยับตัว จะไปถีบขาเฉิงเฟิงจือ เฉินเยี่ยนมือไวดึงเขาไว้ ไม่ให้เขาขยับ

หวางนิวหน้าเสีย จะเดินเข้าไป เฉินจงห้ามเธอไว้ สีหน้าเฉินจงก็ไม่สู้ดี แต่ว่าพักหลังมานี้เขาเริ่มเข้าใจลูกสาวแล้ว เขาจะดูว่าลูกสาวจะทำอะไรรอตอนที่ลูกสาวต้องการเขาสนับสนุนเขาค่อยเข้าไปแทรก

“เรื่องของฉันเธอจะรู้หรือไม่รู้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน อย่างที่เธอบอก เธอไม่ใช่คนในครอบครัวฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องสนใจความคิดเธอ เพราะเธอไม่ใช่คนที่ควรค่าแก่การสนใจสำหรับฉัน ฉันขายหน้าหรือไม่ขายหน้าเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย ตอนนี้ฉันออกมา ไม่ใช่เพราะเธอ เพราะฉะนั้นเธอไม่ต้องมาเรียกฉัน เรียกฉันฉันก็ไม่ฟังเธออยู่ดี”

เฉินเยี่ยนพูดกับเฉิงเฟิงจือ เธอไม่ชอบคนอย่างเฉิงเฟิงจือ ถ้าตอนนี้คนที่เกิดเรื่องคือลูกสาวของเฉิงเฟิงจือหรือน้องสาวบ้านเธอ เฉิงเฟิงจือต้องไม่ทำแบบนี้แน่นอน

“เธอไม่ใช่คนบ้านฉัน แต่หวางจวนเป็น ฉันไม่สนใจเธอ ฉันสนใจหวางจวน”

เฉิงเฟิงจือโดนเฉินเยี่ยนตอกกลับ แต่เธอไม่โง่ เลยตอบโต้เฉินเยี่ยนไปหนึ่งคำ

เฉินเยี่ยนมองเธอแวบหนึ่ง พูดอย่างเย็นชา “ไม่ใช่ก็ได้ เธอไม่ได้อยากจะไล่หวางจวนออกจากบ้านเหรอ? ไม่ได้อยากจะตัดความสะมพันธ์กับหวางจวนหรอกหรือ? ในเมื่อเธออภัยหวางจวนไม่ได้ บีบบังคับให้เธอตาย งั้นเธอออกจากบ้าน ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอแล้ว”

คำพูดเฉินเยี่ยนทำให้กลุ่มคนอึ้งไป หลังจากอึ้งไปแล้ว เฉิงเฟิงจือพูดต่อ “เธอหมายความว่ายังไง? จ๋วนเอ๋อร์จะไปไหนได้? ไปไหนก็ไม่มีใครอยากได้เธอ เธอน่าจะกินยาตายไปตั้งนานแล้ว”