เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่34:แยก

เฉินเยี่ยนมองสายตาที่เฉินจงมองเธอออก เธอรู้ว่าในแววตานั้นกำลังประเมินอยู่ มีความสงสัย มีความไม่เข้าใจ

เฉินเยี่ยนเงียบไป เธอรู้ว่าพ่อเริ่มสงสัยเธอแล้ว เพราะเธอไม่เหมือนเจ้าของร่างเดิม เจ้าของร่างเดิมนั้นซื่อๆ พูดน้อย ใครว่าอะไรก็ไม่คัดค้าน เมื่อก่อนจะโดนรังแก เวลาเผชิญหน้ากับเฉินจงก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา พูดก็ยังไม่กล้าพูดมากเลย

เรื่องพวกนี้เฉินเยี่ยนรู้ แต่เธอแกล้งทำเป็นเหมือนเจ้าของร่างเดิมไม่ได้ เธอไม่อยากเสแสร้ง ถ้าเป็นเหมือนร่างเดิม ชีวิตก็คงไม่สบายนัก ดังนั้นเธออยากจะเป็นตัวเอง ทำให้ทุกคนค่อยๆ ยอมรับเธอ

“พ่อ พ่อเชื่อหนูไหม?”

เฉินเยี่ยนคิดนิดหนึ่งแล้วเงยหน้าขึ้นมองเฉินจง

เฉินจงอึ้งไป เขารู้สึกว่าลูกสาวเปลี่ยนไปเยอะมาก หลังจากครั้งนั้นที่โดนรังแกก็เปลี่ยนไป ตอนแรกเขาไม่ได้คิดมาก บางทีเพราะเรื่องครั้งนั้นมันใหญ่เกินไป กระทบกระเทือนลูกสาว ลูกสาวถึงได้เปลี่ยนไป ลูกสาวเปลี่ยนไปก็เป็นเรื่องดี จะได้ไม่โดนแกล้ง แต่ช่วงนี้เขาดูแล้วรู้สึกว่าลูกสาวช่างแตกต่างกับคนก่อนเหมือนเป็นคนละคน แต่ลูกสาวก็ยังเป็นลูกสาวเขาอยู่ ทำไมถึงเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้นะ? แต่เฉินจงรู้สึกได้ว่าลูกสาวไม่ได้มีเจตนาร้าย

ในเมื่อวันนี้ลูกสาวยอมที่จะแยกบ้านอยู่ ทำให้ใจเขาไม่เป็นสุข ถ้าเป็นลูกสาวคนเดิม ต้องไม่ยอมแน่นอน ทำไมลูกสาวถึงทำแบบนี้ หรือว่า...

ตอนนี้ลูกสาวมองตัวเอง แววตาชัดเจนถึงความหนักแน่น เขาไม่เคยเห็นลูกสาวเป็นแบบนี้มาก่อน

เขาเชื่อลูกสาวไหม? เธอเป็นลูกเขา เขาย่อมเชื่ออยู่แล้ว เพียงแต่...

ช่างเถอะ ในเมื่อลูกสาวอยากจะแยกกันอยู่จริง งั้นก็แยกไป อย่างน้อยจะได้ไม่มีเรื่องกัน

“ลูกแน่ใจว่าจะแยกบ้าน จะไม่เสียใจทีหลังนะ?”

เฉินจงถามเฉินเยี่ยน

เฉินเยี่ยนพยักหน้า เธอจะไม่เสียใจ

เฉินจงไม่พูดอะไรต่อ หันหลังกลับเข้าบ้าน เฉินเยี่ยนก็เดินตามเข้าไป

ได้ยินเฉินจงบอกว่ายอมแยกบ้าน ทุกคนต่างอึ้งไป หวางนิวยิ่งไม่อยากเชื่อ

คนในบ้านต่างโน้มน้าวเฉินจง บอกว่ายังมีเฉินหู่อยู่นะ ให้เขาอย่าใช้ความโกรธมาตัดสินใจ ยังไงก็ต้องให้ลูกสาวออกเรือน ให้เฉินหู่แต่งงานก่อนถึงค่อยแยกบ้าน

แต่เฉินจงตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าใครจะพูดอะไร เขาก็ไม่เปลี่ยนความคิด อันที่จริงเฉินจงไม่เปลี่ยนการตัดสินใจไม่ใช่เพราะเฉินเยี่ยนทั้งหมด เขาก็มีความคิดของเขาเหมือนกัน

ส่วนช่างเหลียน เฉินจงไม่พอใจ แต่เขาเป็นพ่อสามี ไม่อาจพูดอะไรกับลูกสะใภ้ได้มาก หวางนิวก็จัดการช่างเหลียนไม่ได้ ดังนั้นอยู่ในบ้านนี้ช่างเหลียนไม่ทำอะไรเลย แล้วยังใช้เงินอีก ตอนนี้เอาคนที่บ้านมาหาเรื่อง ผ่านไปนาน ที่บ้านไม่เพียงแต่เก็บเงินไม่ได้ ความยุ่งยากจะมากขึ้น ชีวิตยิ่งไม่สะดวกสบาย

ใช่ ไม่แยกบ้าน เฉินกุ้ยมีแรงมาก ช่วยงานในหมู่บ้าน แต่ช่างเหลียนเป็นเหมือนคนไร้ประโยชน์ ถ้าแยกบ้านออกไป เขาทำมากหน่อย ทยอยทำ หวางนิวก็ทำได้ ยังไงพวกเขาสองคนจะทำให้ลูกสาวออกเรือนได้

ลูกสาวออกเรือนแล้ว พวกเขาทำอีกไม่กี่ปี สะสมไปเรื่อยๆ ก็สามารถให้ลูกชายแต่งภรรยาได้แล้ว เขาเชื่อว่าเขามีความสามารถ

ในเมื่อลูกสะใภ้รู้สึกโดนรังแก รู้สึกว่าพวกเขาเป็นภาระของบ้านนี้ ลูกสาวก็ยอมแยกกันอยู่ งั้นก็แยกไป ไม่อยู่ด้วยกัน ดูสิว่าสุดท้ายใครจะมีชีวิตที่ดีกว่ากัน

คิดแบบนี้แล้ว เฉินจงค่อยตัดสินใจว่าแยก ยังไงช้าเร็วก็ต้องแยกกันอยู่ดี

เฉินจงยืนหยัด คนอื่นต่างโน้มน้าวไม่ได้ ดีที่อยู่กันครบ ก็พูดเรื่องแยกบ้านยังไงไปเลย

แยกกันอยู่ เพราะว่าเฉินหู่ยังเล็ก เฉินเยี่ยนและเฉินเวยก็ยังไม่ได้แต่งงาน ดังนั้นเฉินจงและหวางนิวต้องอยู่กับเฉินหู่อยู่แล้ว เท่ากับว่าเฉินกุ้ยและช่างเหลียนแยกกันไปอยู่สองคน

จูเฟิ่งฮวาและช่างเหลียนเห็นเฉินจงตกลง ก็รีบถามว่าจะแบ่งกันยังไง

เฉินจงบอกว่าบ้านฝั่งนั้นชำรุด ให้พวกเขาเลือกบ้านก่อน บ้านฝั่งนี้ดีกว่าฝั่งนั้น ตำแหน่งที่อยู่ก็ดี อีกอย่างพื้นที่ตรงนั้นค่อนข้างลาดเอียง บ้านก็ผุพัง เธอต้องไม่ไปแน่นอน

แต่พวกเธอต้องการที่พักฝั่งนี้ ธัญพืชและของในบ้านพวกเขาไม่ยอมแบ่งตามจำนวนคน และไม่ยอมแบ่งไปให้ทางนั้นมากด้วย ต้องแบ่งอย่างละครึ่ง

แบ่งครึ่งหนึ่ง เฉินจงไม่ยอม เพราะฝั่งนั้นคนมาก บ้านก็ไม่ดี เฉินกุ้ยและช่างเหลียนอยู่กันแค่สองคน ถ้าแบ่งครึ่งหนึ่ง ฝั่งนั้นก็จะไม่พอกิน คุยกันอยู่นาน เรื่องก็ยังไม่มีข้อสรุป

“เอาอย่างนี้แล้วกัน ถ้าพวกเธอจะแบ่งกันคนละครึ่งก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ ให้เฉินเวยอยู่กับพวกเธอแล้วกัน เฉินเวยอยู่ที่นี่กับพวกเธอ ที่ก็ให้พวกเธอ พวกเธออยู่ฝั่งนี้สามคน พวกเราอยู่ฝั่งนั้นสี่คน ของแบ่งกันคนละครึ่ง ว่าไง”

เฉินเยี่ยนเสนอวิธีแก้ปัญหา เธอแค่อยากแยกบ้าน ขอแค่บ้านอาศัยอยู่ได้ก็พอแล้ว อีกหน่อยมีเงินค่อยเอามาปรับปรุง

เฉินเยี่ยนเห็นช่างเหลียนจะคัดค้าน เลยรีบพูดขึ้นมา “ปกติพี่สะใภ้ไม่ชอบขยับไปไหน พี่ชายฉันก็ต้องทำงาน เสี่ยวเวยอยู่ที่นี่ยังช่วยเธอทำกับข้าว เก็บกวาดได้ ยังไงพี่สะใภ้กับเสี่ยวเวยก็สนิทกันอยู่แล้ว พี่สะใภ้ก็ให้เสี่ยวเวยอยู่ด้วยเถอะ พี่สะใภ้วางใจได้ อีกหน่อยเสี่ยวเวยก็ต้องแต่งไปบ้านคนอื่น สินสอดทองหมั้นไม่ต้องให้ออกก็ได้”

เฉินเยี่ยนไม่อยากอยู่กับเฉินเวย เธอเลยเอาเฉินเวยไว้ฝั่งนี้

“ก็ได้ งั้นก็ให้เสี่ยวเวยอยู่กับพวกเรา”

ยังไม่ทันที่เสี่ยวเวยจะปฏิเสธ ช่างเหลียนพยักหน้า เฉินเยี่ยนพูดตรงใจเธอ ปกติแล้วงานในบ้านทุกอย่างหวางนิวและเฉินเยี่ยนเป็นคนทำ เธอไม่ทำอะไรทั้งสิ้น ถ้าหวางนิวไปอยู่บ้านนั้นกับเฉินหู่ งั้นพวกอาหารอะไรต่างๆ ก็ต้องเธอทำ? เธอไม่อยากทำ ส่วนเฉินกุ้ย เธอยังหวังให้เฉินกุ้ยหาเงินอยู่ เฉินเวยอยู่ที่นี่ปรนนิบัติเธอก็ดี

เฉินเวยสายตาเป็นประกาย ตอนนี้เธอคัดค้านออกไปอีกจะผิดใจกับช่างเหลียนหรือไม่? อันที่จริงเธอไม่กลัวผิดใจกับช่างเหลียน แต่ภาพลักษณ์เธอต่อหน้าคนอื่นคือเรียบร้อยเป็นเด็กดี ถ้าเธอทะเลาะกับช่างเหลียนขึ้นมาก็จะดูไม่ดี อีกอย่างไม่อยู่ด้วยกันกับเฉินเยี่ยนก็ได้ เฉินเยี่ยนชอบพูดถึงเธอไม่ดี เธอและอวี๋เหวยหมินเจอกันก็ไม่สะดวก ยังไงเธอก็อยากรู้ว่าเฉินเยี่ยนทำอะไร เธอไปก็ไปดูแลพ่อแม่ คนอื่นไม่สามารถพูดอะไรได้ เฉินเยี่ยนก็ไม่มีสิทธิ์ไล่เธอ

แต่เรื่องปรนนิบัติช่างเหลียนเธอไม่อยากทำ แต่ไม่เป็นไร ยังไงเธอทำอาหารไม่เป็น ทำสองครั้งไม่อร่อย เดี๋ยวช่างเหลียนก็ไม่ให้เธอทำเอง อย่างมากก็เธออาศัยอยู่ฝั่งนี้ แล้วไปกินข้าวที่ฝั่งนั้นก็ได้แล้ว

คิดเรื่องพวกนี้ได้แล้ว เฉินเวยก็ไม่ได้คัดค้าน

คุยเรื่องคนและสิ่งของกันเสร็จแล้ว ต่อมาก็นับจำนวนของให้ชัดเจน ของบ้านเฉินแบ่งอย่างละครึ่ง ผักทั้งหมดก็แบ่งครึ่งหนึ่ง พื้นที่ก็แบ่งครึ่ง ทุกอย่างแบ่งครึ่งกันหมดเลย ไก่หกตัว ฝั่งนี้สามตัว ไข่ไก่ก็นับแบบนี้ แบ่งเป็นสองส่วน เงินก็แบ่งเป็นสองส่วน

ตอนที่เอาเงินออกมาแบ่งเป็นสองส่วน เฉินเยี่ยนถึงค่อยรู้ว่าบ้านเฉินยากจนแค่ไหน มิน่าจูเฟิ่งฮวาจะเอายี่สิบเหรียญบ้านเฉินไม่ให้ เงินทั้งหมดมีไม่ถึงยี่สิบ มีแค่สิบแปดเหรียญเจ็ดสิบสามสตางค์ เป็นเงินสดทั้งหมดที่บ้านเฉินมี เฉินกุ้ยละช่างเหลียนแบ่งได้เก้าเหรียญสี่สิบ ที่เหลือคืนให้หวางนิว นับเป็นของฝั่งเฉินหู่

ถึงแม้ว่าที่บ้านจะแบ่งผลประโยชน์กันแล้ว แต่เฉินจงและเฉินเยี่ยนยังต้องอาศัยอยู่ที่นี่สามวัน เพราะบ้านฝั่งนั้นไม่มีคนอยู่มาสองปีแล้ว ยังไงก็ต้องเก็บกวาด ของอะไรก็ต้องขนย้ายเข้าไป ดังนั้นเลยกำหนดว่าย้ายบ้านอีกสามวันให้หลัง

ดังนั้นสามวันนี้ยังต้องอยู่ที่นี่ แต่จูเฟิ่งฮวาเสนอขึ้นมา ถึงแม้จะอยู่ที่นี่ แต่ของกินอะไรต่างๆ ก็ใช้ของตัวเอง เงินก็ใช้ของตัวเอง

หวางนิวโกรธจนพูดไม่ออก แค่สามวันยังต้องแบ่งถึงขนาดนี้ นี่ยังเป็นครอบครัวกันอยู่หรือเปล่า? แต่เธอแค่ตาแดงไม่ได้พูดอะไร

เฉินจงก็ไม่ได้พูดอะไร ในใจก็ทุกข์ทรมาน ถึงแม้ว่าเขาจะยอมแยกบ้านอยู่ แต่ลูกสะใภ้ทำแบบนี้ทำให้เขาจิตใจไม่เป็นสุข แต่แบ่งกันแล้วเขาก็ไม่พูดอะไรแล้ว ไม่ดูถูกฝั่งนี้