Fantasy Love รักของผมนั้นมันแฟนตาซี

ใต้ฟ้าที่สายฝนโปรยปรายลงมา ณ ช่วงเดือน พฤษภาคม เสียงประกาศอันไพเราะของหญิงสาวดังขึ้น พร้อมกับแรงสะเทือนที่บ่งบอกว่ารถไฟฟ้าได้มาถึงแล้ว

เมื่อนั้นฝูงชนจำนวนมากรวมทั้งตัวผมก็พากันก้าวเท้าเดินเข้าไปข้างในตู้โดยสาร โชคดีที่ผมเข้าเร็วกว่าคนอื่นหน่อยทำให้หาที่นั่งได้ ไม่จำเป็นต้องไปยืนเบียดกับคนอื่น

ไม่รู้แล้วกี่ครั้งเหมือนกันว่าทั้งชีวิตนั่งรถไฟฟ้าสายนี้ไปกี่ครั้ง เพราะมันบ่อยจนขี้เกียจจะนับให้ยุ่งยากแถมไม่จำเป็นอีกต่างหาก

แต่นี่เป็นครั้งแรกในรอบแปดปี หลังกลับมาจากต่างประเทศ

บรรยากาศที่ครุ่นเคย วิวทิวทัศน์ที่ครุ่นเคย ถึงจะแตกต่างไปบางตามกาลเวลาก็ตามที กระนั้นพอได้เห็นมันก็ชวนคิดถึง ทำเอาภาพความหลังในอดีตมากมายทะลักกลับมาเข้าในชั่วพริบตา

รู้สึกแปลก ๆ แบบในทางที่ดี....

ไม่แน่ใจเช่นกันว่าจะบรรยายความรู้สึกที่เป็นอยู่เยี่ยงไรดี...

ผมพึ่งกลับมาจากการไปเรียนมหาลัยที่เมืองนอก

เมื่อประมาณแปดปีก่อนหลังฝ่าฟันปัญหาและสิ่งต่าง ๆ มากมายในที่สุดผมก็สอบติดหนึ่งในมหาลัยที่ดีที่สุดในโลกแห่งหนึ่ง จากนั้นก็เรียนต่อโทที่นั้น ไม่ได้กลับบ้านเกิดเมืองนอนเลย

แต่ก็ไม่ได้กลับมาหางานในมาตุภูมิของตัวเองหรือกลับมาอยู่อาศัยหรอก...

วันนี้ผมกำลังนั่งรถไฟฟ้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง เพื่อไปหาเธอคนหนึ่ง

พอคิดถึง ภายในกายก็สัมผัสได้ถึงความร้อนอันมหาศาล หัวใจเต้นสั่นระรั่ว ใบหน้าแปรเป็นสีแดงสด พอมีเสียงร้องบอกว่าถึงจุดหมายแล้ว ผมก็รีบแทรกตัวผ่านฝูงชน ใส่แรงสุดฝีเท้า เพื่อมุ่งหน้าไปหาคนหนึ่ง ๆ

โดยไม่สนสายฝนที่สาดลงมากับพื้นถนนที่ชุ่มน้ำจากการระบายอันห่วยแตกของบ้านเกิดที่ดูท่าต่อให้นานแค่ไหนปัญหานี้ก็จะไม่หายสักที

ท้องฟ้าสีดำ ปกคลุมด้วยหมู่เมฆมากมาย กลับสายฝนที่ตกลงมาไม่หยุดหย่อน บ้าคลั่งรวมกับสายลมที่พากันพัดกระหน่ำอัดกระแทกเข้าใส่ร่าง ทำให้เซเกือบล้มหรือบางทีอาจจะโดนพัดปลิ่วตามแรงลมไปก็เป็นได้

ทว่ากระนั้นในใจของผมกลับไม่รู้สึกอะไรเลย...

นอกจากความ ‘ ตื่นเต้น‘

คล้ายกับวันนั้น

ณ ช่วงชีวิตวัยรุ่นยามที่ยังอยู่ในรั้วของโรงเรียน ม. ปลาย

ในวันสุดท้ายก่อนการจบ ช่วงเวลาที่ผมและเธอสามารถยิ้มให้กันจูงมือกัน ไปด้วยกัน เดินด้วยกัน เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม สีหน้ามีความสุขของเราสองในวันนั้นยังคงตราตรึงในส่วนลึกของหัวใจผมราวกลับตัวผมที่แท้จริงนั้นยังคงอยู่ในช่วงเวลานั้น อยู่กับเธอคนนั้น ส่วนเรื่องอื่นคือภาพมายาของอนาคต

แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องยอมรับว่าเรื่องนั้นผ่านมานานมากแล้ว

ผมครุ่นคิดเช่นนั้นระหว่างวิ่งฝ่าลมฝน เพื่อไปหาเธอ

รอยยิ้มกว้างผุดบนหน้าของผม

จากนั้นผมก็คิด.....

เกี่ยวกับทุกสิ่งที่เกิดก่อนหน้า ในอดีตอันแสนไกลเกือบสิบปี ช่วงเวลาระหว่างเรา สิ่งที่เราเลือก เส้นทางของเรา คำสัญญาของเรา และความรู้สึกที่เรามีให้แก่กัน ทั้งหมดหลอมร่วมกัน บังเกิดเป็นความโหยหา จนยากจะอธิบาย ว่าจะทำยังไงให้เธอรับรู้และจากนี้จะทำยังไงดีเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ

ทั้งหมดเป็นเพราะ ------ วันนั้น

วันที่ทุกสิ่งเริ่มต้นขึ้น จุดเริ่มของความสัมพันธ์สองเรา ในรั้วของโรงเรียน บนโลกใบนี้ เรื่องราวระหว่างเราสอง ที่เริ่มต้น โดยมีกามเทพ นาม สหายผู้มาจากอนาคตคอยให้ความช่วยเหลือ

ณ วันเวลาขณะศึกษาอยู่ชั้น ม.5

จุดเริ่มของ-- สายสัมพันธ์ที่จะผูกโยงเราไปชั่วนิรันดร

ยามที่ด้ายแดงสองเส้นเชื่อมเข้าหากันจนมิอาจขาดออกจากกันได้

เรื่องราวของ ‘ ผม‘ ‘ เธอ‘ และ‘ เขา‘