JA คนง่อย ขอไปต่างโลก

     ไอ้หน้าต่างสถานะนี่กวนตูมาตั้งแต่เริ่มเรื่องละนะ แล้วไอ้สกิลพวกนี้มันอะร้ายยยย!?ด้วยความที่กลัวหมูป่ายักษ์เอามากๆทำให้ผมรีบวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต "ใครก็ด้ายยยย ช่วยด่วยว้อยยยย!!" หมูป่ายักษ์ตัวนั้นวิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆด้วยความเร็วที่เกินมนุษย์จะวิ่งทันแต่ไม่รู้ทำไมผมจึงสามารถวิ่งหนีมันได้ซะงั้นแต่ก็นั่นละนะ ก็คนมันอัจฉริยะนี่นาฮ่าๆๆ ผมวิ่งหนีมันมา 10 นาทีแล้วแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะมีใครมาช่วยเลยและหมูป่ายักษ์ก็หยุดวิ่งลง..แต่ถึงอย่างนั้นเข่าของผมก็อ่อนล้าไปหมดแล้ว ผมทรุดเข่าลงกับพื้นและนอนแผ่ราบ "อยากจะฆ่าจะแกงฉันก็เชิญ ไม่ใช่ว่าฉันเหนื่อยและท้อแท้หรอกนะ ฉันแค่อยากเผชิญหน้ากับนายตัวต่อตัวเท่านั้นแหละ.." แล้วหน้าต่างสถานะสุดกวนก็ออกมาอีกครั้ง 'ทำเป็นพูดเท่สุดท้ายก็แค่คนที่เหนื่อยมากๆเท่านั้นแหละ เจ้างั่ง' "ขี้เกียจจะเถียงกับนายแล้วไหนๆก็จะตายขอตายอย่างสงบไม่ได้รึไง"  'ไม่ต้องห่วงชั้นไม่ปล่อยให้นายตายหรอก มีคนกำลังมาช่วยแล้ว' ทันทีที่ผมได้รับข้อความนั่นผมก็โล่งใจ "พวกเขาจะได้มาเก็บศพฉันรึไง ดูจากที่ฉันดวงซวยมาทั้งเรื่องแล้ว" "ทางนี้ค่ะ!ฉันได้ยินเสียงเค้าจากทางนี้" โย ได้พานักผจญภัยกลุ่มหนึ่งมาช่วยจา นักผจญภัยพวกนั้นได้กำจัดหมูป่ายักษ์ไป และพา จา ไปพักรักษาตัว "ตื่นแล้วเหรอ? จา ดีนะที่ไปช่วยทัน เก่งมากเลยนะที่วิ่งหนีหมูป่านั่นได้" เสียงของโยที่ทักทายยามเช้าด้วยเสียงสดใสทำให้ผมรู้สึกสดชื่นอย่างน่าประหลาด "ขอบคุณนะ โย เธอช่วยฉันมาหลายครั้งมากจนไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี" "ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามีอะไรให้ช่วยอีกก็บอกได้เลย!" โยตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ไร้ความลังเล ช่างเป็นผู้หญิงที่ใจดีขัดกับหน้าตาจริงๆ "อ้อ!แล้วบัตรกิลด์นั้นฉันเอาไปคืน นิชิดะ เฟรย์แล้วนะ" ตาผมเบิกโพลง แต่ก็ได้แต่คิดในใจ ไม่นะ!!แผนจีบ เฟรย์ ของช้านนนน!!เธอ! เธอ! แผนพังหมดแล้วอ๊ากกกกกก!!!

และผมที่เกรงใจโย ก็คงได้แต่เปลี่ยนเรื่องเพื่อที่จะลบเรื่องผิดพลาดๆของเธอ ออกจากหัวสักที

"ยังไงก็ตามสถานการณ์นี้ก็ทำให้ฉันได้บทเรียนใหม่นะ"

"บทเรียนใหม่?"

"ตอนที่ฉันวิ่งหนีหมูป่า ฉันตกใจมากจนลืมบางอย่างไป...ทำให้ฉันรู้ว่า................เวลาฉันหนีอะไรสักอย่างฉันไม่ควรใช้ท่าสตาร์ทวิ่งสากลไงล่ะ" โยที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับอึ้งไป คงจะตกใจละสิในเวลาสั้นๆกลับได้รับบทเรียนอันแสนอัจฉริยะฮ่าๆๆๆ แต่ยังไงก็ตาม..ชั้นรู้สึกไปเองรึเปล่านะว่าฟันที่ยื่นออกมาของฉันมันเล็กลงน่ะ....