JA คนง่อย ขอไปต่างโลก

     ผมเตรียมลุกขึ้นเพื่อไปล้าวเสื้อกับหังที่เปรอะไปด้วยน้ำแกง แต่....
"อ้าวๆมี่มันแม่นางโยกะสุดสวยนี่นา55 ไหนๆเธอก็นั่งข้างมันแล้ว ช่วยโดนเป็นเพื่อนมันแล้วกันนะ" 
เขายกจานข้าวโยไปราดบนหัวโยด้วย...และนั่นมันทำให้ผมโกรธสุดขีด.....
"แกกล้าดียังไงมาทำร้ายโยกันฮะ โยฉันจะปกป้องเธอเองเหมือนที่เธอปกป้องฉัน จะช่วยเหลือเธอเหมือนที่เธอช่วยเหลือฉัน จะอยู่ข้างเธอเหมือนที่เธออยู่ข้างฉัน" 
"หา! นี่แกคิดว่าสู้ฉันได้เหรอ ไอ้เอ๋อเยอรมันเอ้ย หรือว่าพ่อแกเป็นนายกเหรอถึงมาทำกร่างน่ะ555"
ผมซั่ห้าเขาไปเต็มแรงด้วยความคิดๆแล้วแค้นสุดขีดสุดฤทธิ์สุดเดชว่าทำไม ทำไมต้องทำร้ายกันอย่างนี้
และก็เจ็บ มือผมนี่แหละเจ็บ
"โอ้ยย!ไอ้บ้าเอ้ยนั่นหน้าหรือปูนซีเมนต์ฟระนิ้วหักเลยเนี่ย!"
สีหน้าของเขางงๆเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ
"555ท่าดีทีเหลวนักนะแก555 ต่อยใครก็เบายิ่งกว่ายุงกัด ยังสะเออะ มาหาเรื่องอีก555"
จากนั้นผมก็โดนกระทืบไม่หยุด
"หยุดเถอะค่ะ เขาไม่ได้ตั้งใจยกโทษให้ด้วยนะคะ"
โย พยายามช่วยผมเหมือนที่ทำมาตลอด และแล้ว
"เฮ้ยๆ พอได้แล้วมั้งแกน่ะ"(โชตะ)
"เกินไปแล้วนะบรื้นๆ"(ฮิเกะ)
"หยุดเถอะน่าอย่ามีเรื่องกันเลย"(พาร์ท)
"อืม"(โอบิซางะ)
จ..เจ้าพวกจอมมารกับสามแก็งค์ตัวตลกนี่นา ชื่ออะไรแล้วหว่า? แต่ไม่คิดเลยว่าพวกนั้นน่ะ จะมาช่วยเรา
"555เดี๋ยวนี้เริ่มรู้จักแข็งข้อ แล้วนี่นา รวมพลคนกระจอกงั้นเหรอ อยากโดนไล่ออกไหมครับพี่ 555"
"กระจอกไม่กระจอกเดี๋ยวก็ได้รู้ยากโดนฆาตกรรมอำพรางศพไม่ล่ะ เดี๋ยวให้ฮิเกะขับชนให้...ไปขับรถมาฮิเกะ"(โชตะ)
"เคเลย บรื้นๆ"
ในระหว่างที่ฮิเกะกำลังจะเดินไปเอารถ
"เดี๋ยวก่อนๆ ฮึ่มฝากไว้ก่อนเถอะแก!"
และแล้วเขาก็ไป.....
"เป็นไรมั้ยนาย ลุกขึ้นสิ" พาร์ทพูดพร้อมยื่นมือมาช่วยผมลุกขึ้น 
"ย้ากกกก! ตัวนายหนักจัง"
"ตัวนายเล็กเกินต่างหากมาๆเดี๋ยวฉันช่วย บรื้นๆ"
"ฮิเกะ! นี่แกหาว่าฉันตัวเล็กเรอะ!!!"
และพาร์ทก็กระโดดขึ้นไปหล่ฮิเกะแล้วกัดหู 
"อ๊ากๆๆขอโทษษษษ"
"555พอเถอะๆฉันลุกขึ้นเองก็ได้"
ผมลุกขึ้นมาและก็สังเกตุเห็นอย่างนึง
"อ้าว! คนตัวสูงๆมี่รู้สึกจะชื่อโอบิซางะ หายไปไหนแล้วล่ะ"
"อ๋อๆ ไม่ต้องสนใจหมอนั่นมากหรอก เขาเป็นคนจืดจางน่ะ บางทีพวกเราที่เป็นเพื่อนทันยังสังเกตดูไม่เห็นมันเลย"
"ฮะ! ขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ขนาดนั้นแหละ แต่นายไม่ไปห้องพยาบาลเหรอนั่นน่ะ" อิมูเนะ พูดขึ้น
"แว้กๆๆๆ ฉันลืมไปเลย อ๊ากเจ็บมือ อ๊ากกกกก!เจ็บนิ้ว
โอ้ยย!เจ็บไปทั้งตัวไปก่อนนะบาย"
และแล้วผมก็วิ่งไปห้องพยาบาล
"ในขณะนั้นทุกคนต่างคิดเหมือนกันว่า..........มันมีแรงวิ่งขนาดนั้นแสดงว่าไม่เป็นไรมากสิ โวยวายซะเหมือนคนใกล้ตาย หมอนี่มันโอเว่อร์แอคติ้งชะมัด(บรื้นๆ)"