ทวงรักนางซิน

ไม่มียายตัวยุ่งคอยดูแล มันก็จะแปลกๆหน่อยอ่ะนะ

**********************************************************

“ธัญญ์หายไปไหนมาตั้งนานคะ เวนิสนึกว่าถูกลืมแล้วซะอีก”

เวนิสาตัดพ้อหน้างอง้ำที่ถูกปล่อยให้นั่งรอโดดเดี่ยวคนเดียวบนโต๊ะอาหารเป็นเวลานาน โดยหารู้ไม่เลยว่าข้อความที่ประชดนั้นเป็นเรื่องจริงถึงเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็น เพราะหลังกระแทกเท้ากลับมาจากบันไดหนีไฟ ธรธัญญ์ก็ตรงดิ่งไปยังโต๊ะทำงาน แฟ้มรายงานการเช่าห้องจัดเลี้ยงที่โทร.สั่งให้เลขาฯส่วนตัวจัดเตรียมไว้ได้รับความสำคัญเป็นลำดับแรก รายละเอียดทั้งหมดถูกจัดเก็บไว้ในสมองอันปราดเปรื่อง ถ้าจงจิตต์ไม่นำกาแฟร้อนที่ต้องดื่มหลังอาหารกลางวันเข้ามาเสิร์ฟ ธรธัญญ์คงลืมไปแล้วว่าทิ้งเวนิสาไว้ที่ภัตตาคารญี่ปุ่น

“วันหลังหิวก็ทานก่อนได้เลย ไม่ต้องรอผม” ธรธัญญ์เอ่ยบอกเสียงเรียบหลังหย่อนกายลงนั่ง

“หมายความว่ายังไงคะ นี่ธัญญ์คิดจะทิ้งให้เวนิสนั่งรอจนรากงอกแบบนี้อีกงั้นเหรอคะ”

ร่างระหงลุกพรวดขึ้นยืนเมื่อได้ยินคำพูดไม่ใยดีของแฟนหนุ่มแทนคำขอโทษหรือง้องอนอย่างที่ควรจะได้รับ พลางตบฝ่ามือลงบนโต๊ะจนเกิดเสียงกระแทกของถ้วยชามช้อนที่สะเทือนตามแรงตบ เหวี่ยงออกไปเสียงดังตามประสาคนสวยที่มักได้รับเอาอกเอาใจแล้วก็แทบกัดลิ้นตัวเองเมื่อธรธัญญ์ไม่พูดอะไร นอกจากช้อนดวงตาเยียบเย็นขึ้นมองนิ่งๆ แต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะดึงสติของคนเอาแต่ใจให้สงบ เวนิสาทิ้งร่างเพรียวระหงในชุดจั้มสูทเกาะอกขายาวสีส้มสดลงนั่งเรียบร้อย ก่อนส่งยิ้มหวานฉ่ำประจบเอาใจให้แฟนหนุ่ม

“ขอโทษค่ะที่เสียงดัง เวนิสแค่กลัวว่าซาชิมิที่ตั้งใจสั่งมาให้ธัญญ์มันจะเย็นชืดจนทานไม่อร่อย”

ธรธัญญ์ปรายตาลงมองบนโต๊ะที่เต็มไปด้วยจานอาหารที่เวนิสาสั่งไว้รอ มีทั้งซาชิมิชามโต อูนิ ยำสลัดแซลมอนสด ปลาซาบะดอง เอ็นกาวะ หอยเชลล์สด และไข่ปลาแซลมอน ทุกอย่างล้วนเป็นอาหารที่เวนิสาโปรดปราน พลันคำพูดของใครบางคนก็แทรกเข้ามาในความทรงจำ

“พิมพ์รู้ว่าทุกครั้งที่คุณธัญญ์ลากพิมพ์ไปกินอาหารญี่ปุ่นที่ขึ้นชื่อเรื่องความสดของแซลมอนทั้งที่คุณธัญญ์ไม่ชอบทานของไม่สุก เพราะคุณเวนิสอยู่ที่นั่น เธอตรงข้ามกับคุณธัญญ์เลยค่ะ คุณเวนิสชอบปลาดิบ แซลมอนสดมากถึงขนาดทานคนเดียวได้ทั้งจานโตๆ”

ริมฝีปากบางเฉียบกดยิ้มมุมปากเมื่อนึกถึงคำพูดของเทพิมพ์ในวันที่ตัดสัมพันธ์กัน หญิงสาวร่ายยาวเกี่ยวกับความเป็นเขาในเรื่องที่เขาก็ไม่ค่อยเห็นด้วยในตอนแรก แต่มันน่าตลกที่พอย้อนดูพฤติกรรมตัวเองแล้วพบว่าเป็นไม่ผิดไปจากที่เทพิมพ์พูดเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาใช้ชีวิตตามสัญชาตญาณโดยไม่เคยให้นิยามตัวเอง เป็นเทพิมพ์เสียอีกที่เข้ามาในชีวิตเขาแค่ไม่กี่เดือนแต่กลับเข้าใจตัวตนเขาได้เป็นอย่างดี ทุกครั้งที่ถูกลากไปร้านอาหารญี่ปุ่น เทพิมพ์จึงสั่งข้าวหน้าปลาไหลย่างซีอิ้วกับเครื่องเคียงจำพวกซุปเต้าเจี้ยวกับสลัดผักมาให้เขาอย่างรู้ใจ จึงไม่เคยเกิดความรู้สึกเหม็นคาวขึ้นจมูกเหมือนที่กำลังเป็นปัญหาตอนนี้

“ทานเยอะๆนะคะธัญญ์ หอยเชลล์วันนี้สดมาก รับรองว่าถูกใจธัญญ์แน่ๆ”

ทว่ากลับผิดกันเลยกับเวนิสาที่ร่วมงานกับเขามาครึ่งปีในตำแหน่งผู้ช่วยเลขาฯ แล้วขยับฐานะเป็นแฟนอีกสามเดือนก่อนจะเลิกรากันไป ไม่อย่างนั้นหญิงสาวคงไม่ภูมิใจนำเสนอหอยเชลล์ตัวใสแจ๋วฟ้องความสดสะอาดราวกับเพิ่งกระโดดขึ้นมาจากน้ำทะเลใส่มาในจานของเขา ธรธัญญ์ช้อนดวงตาขึ้นพิจารณา ถ้าให้ว่าไปตามจริง สตรีสาวแสนสวยที่กำลังคีบแซลมอนชิ้นโตจิ้มวาซาบิสดอย่างสนุกมือมีโอกาสได้รับประทานอาหารกับเขาแทบทุกวันด้วยซ้ำในช่วงที่คบหาเป็นคนรัก

ส่วนเทพิมพ์...ไม่น่าจะเกินห้าครั้งจากระยะเวลาสามเดือน

ไม่ได้อยากเอาสตรีสองคนมาเปรียบเทียบเพราะคงไม่ใช่นิสัยของสุภาพบุรุษที่ดี แต่ความแตกต่างกันเกินไปมันทำให้ธรธัญญ์อดคิดไม่ได้ว่าเกิดจากสาเหตุใด เป็นที่นิสัยช่างสังเกตหรือความใส่ใจที่มีให้เขา...ไม่เท่ากัน

แค่ก แค่ก

ไวเท่าความคิด ฝ่ามือหนายกขึ้นป้องปากพลางส่งเสียงไอคอกแคกในลำคอไม่ต่างจากผู้ป่วยกำลังมีไข้ เคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้กับเทพิมพ์มาก่อน ครั้งนี้ธรธัญญ์จึงลองทดสอบปฏิกิริยาของเวนิสาบ้าง ทว่าแกล้งไอจนเกือบจะเจ็บคอจริงจัง หญิงสาวก็ยังคงเพลิดเพลินกับการคีบอูนิขึ้นมาถ่ายรูปอวดโลกออนไลน์เหมือนเดิม

‘ถ้าเป็นยายมอมแมม ป่านนี้คงวิ่งวุ่น’

ใครจะคิดว่าความเจ้ากี้เจ้าการจนน่ารำคาญในวันนั้นจะกลายเป็นสิ่งที่ทำให้ธรธัญญ์ยิ้มได้ในตอนนี้ นึกถึงถ้วยน้ำขิงอุ่นๆที่เทพิมพ์ยกมาเสิร์ฟเพียงแค่เห็นเขาไอเล็กน้อยแล้วก็ขำ ยายนั่นยิ่งกว่ากระต่ายตื่นตูม ทราบว่าเขาชอบกินอะไรไม่ชอบอะไร แต่เทพิมพ์กลับดูไม่ออกว่าร่างกายเขาแข็งแรง ถึกทนไม่ต่างจากหินผา ธรธัญญ์เบือนหน้าจากอาหารชวนพะอืดพะอมบนโต๊ะมองออกไปยังทิวทัศน์เขียวชอุ่มนอกผนังที่เป็นกระจกใส พลันรอยยิ้มกลับจางหายเมื่อเห็นสายฝนที่ยังโปรยปรายไม่หยุดหย่อน เพราะมันทำให้ย้อนนึกขึ้นได้ว่าวันที่เทพิมพ์ยกถ้วยน้ำขิงมาให้คือวันเดียวกับที่เขาทำร้ายจิตใจของผู้หญิงที่ห่วงใยเขาอย่างเลือดเย็น และเม็ดฝนที่กำลังโปรยปรายก็ไม่ต่างอะไรกับหยดน้ำตาที่ไหลท่วมใบหน้าของเทพิมพ์ในวันนั้นเลย

**********************************************************************

วันนี้ภัคติดธุระเลยรีบมาอัพให้ก่อน ยังไม่ได้อ่านทวน ถ้าเจอคำผิด เนื้อหาแปลกๆ ไม่ต้องตกใจนะคะ