พี่รหัสผมไม่เคยน่ารักมาก่อน

               ค่ำคืนส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ในวันที่วันที่ 31 ธันวาคม วันที่ใครๆ ต่างก็พากันเฉลิมฉลองกันอย่างสนุกสนาน ไม่เว้แม้แต่คู่รักวัยรุ่นคู่ใหม่อย่างณิชาและปันผลด้วย
               "เฟร้นฟรายร้อนๆ มาแล้วจ้าาา" เสียงของปันผลที่ไปซื้อเฟร้นฟรายทอดถ้วยหนึ่งมาให้ณิชาที่นั่งรอเขาอยู่บริเวณที่นั่งด้านนอกลานคอนเสิร์ตเคาท์ดาวน์
               "ขอบคุณนะ" ณิชาพูดพร้อมกับรับถ้วยเฟร้นฟรายถ้วยใหญ่จากปันผลมา "เราจะไม่เข้าไปข้างในจริงๆหรอ" ณิชาถาม
               "ไม่ต้องเข้าไปหรอก นี่ก็ใกล้เวลาแล้ว รอดูพลุตรงนี้แหละ เห็นชัดดี" ปันผลตอบพร้อมกับหยิบเฟร้นฟรายกินไปด้วย
               "เธอๆ ดูนั่นดิ" ณิชาพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่หญิงสาวคู่หนึ่งให้ปันผลดู จากนั้นไม่นานหญิงสาวคู่นั้นก็เดินตรงมาทางพวกเขา
               "พี่ใจใส พี่แมน สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ" ปันผลและณิชาทักทายใจใสและแมน พี่รหัสของพวกเขาทั้งสองคนที่มางานในวันนี้ด้วย
               "ว่าไงจ๊ะเด็กๆ มาเคาท์ดาวน์ด้วยหรอ แหม มากันเป็นคู่เล้ยยย" ใจใสพูด
               "พี่เองก็ไม่ต่างกันนะ" ปันผลตอบ
               "แล้วนี่ทำไมไม่เข้าไปในงานกันล่ะ" แมนถาม
               "ปันผลบอกว่าตรงนี้เห็นพลุชัดกว่าค่ะ" ณิชาตอบ
               "เห้ย คิดเหมือนพี่เลย" แมนพูด "ใจใสเดี๋ยวเราขยับไปตรงนู้นดีกว่า ตรงนี้ให้เด็กๆเขาสวีทกัน" แมนบอกกับแฟนของเขา
               "ได้เลย" ใจใสตอบ "ไปแล้วนะเด็กๆ แล้วเธอก็พูดก่อนจะไปว่า "ปันผลดูแลณิชาด้วยนะ"
               "พี่ๆเขาดูน่ารักกันดีเนอะ" ณิชาพูด
               "อื้ม ใช่ ดูเข้ากัน เหมือนเราเลย" ปันผลบอก
               "แหวะ" ณิชาพูด "เธอ!ถึงเวลาแล้ว"
10...9...8...7...
               "อย่าลืมอธิษฐานนะ"
6...5...4...
               "เธอก็ด้วยนะ"
3...2...1...
               "สวัสดีปีใหม่นะ" ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน จากนั้นพลุก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า แตกออกมาเป็นรูปต่างๆ สร้างความสวยงามตื่นตาตื่นใจให้แก่ผู้คนทั้งหลายที่พบเห็น
               "เธออธิษฐานว่าไร" ณิชาถาม
               "เธอบอกของเธอมาก่อนสิ" ปันผลตอบ
               "ก็...ขอให้พ่อแม่มีความสุข สุขภาพแข็งแรง อยู่กับเราไปนานๆ และก็...ขอให้เราสองคนรักกันไปนานๆด้วย" ณิชาตอบ "เธอล่ะ"
               "เหมือนกันเลย แล้วก็มีเพิ่มด้วยนะ" ปันผลพูด
               "ขออะไรเพิ่มบ้าง" ณิชาถาม
               "ขอให้เรารักกันไปนานๆ แต่ถ้าวันไหนเราต้องห่าง ก็ขอให้กลับมาเจอกันอีก" ปันผลตอบ
               "นิยายมากค่าาา...แล้วถ้ากลับมาเจออีกรอบมันไม่เหมือนเดิมล่ะ" ณิชา
               "ไม่รู้สิ แต่ก็ยังดีกว่าหายกันไปเลยนะ"
               ท่ามกลางรังสีความร้อนที่แผ่กระจายไปทั่วบริเวณ รอยยิ้มของณิชาอดีตคนรักเก่าของปันผลที่ส่งมาให้เขานั้นมันได้กลบความร้อนที่มีจนหมดสิ้น
               "เข้าร่มกันก่อนมั้ย" ณิชาเป็นคนแรกที่เอ่ยคำทักทายหลังจากที่ทั้งสองคนได้ห่างเหินกันไปนานหลายปี
               "ได้ๆ เดี๋ยวขอซื้อน้ำแป๊บ" ปันผลพูดแล้วเขาก็ไปซื้อน้ำแล้วก็กลับมาหาณิชาที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะหิน "เป็นไงบ้าง" เขาถาม
               "สบายดี เธอทำงานที่นี่หรอ" ณิชาตอบ
               "ใช่ เพิ่งเริ่มเมื่อต้นเดือนเอง เธอเองก็เพิ่งมาหรอ" ปันผลพูด
               "อื้ม มาวันนี้วันแรก" ณิชาตอบ
               "เอ่อ...เห็นหน้าเราแล้วก็ไม่ต้องรีบลาออกนะ" ปันผลพูด
               "จะบ้าหรอ ติ๊งต๊องอยู่เรื่อยนะเธออ่ะ" ณิชาพูด และเธอก็พูดต่อว่า "พี่รหัสเธออยู่ที่นี่ด้วยหนิ"
               "อื้ม ใช่ๆ ว่าแต่...หลังเลิกงานว่างมั้ย อยากคุยด้วย" ปันผลถาม
               ณิชานั่งคิดอยู่พักหนึ่งก่อนเธอจะตอบว่า "ได้สิ อยากคุยด้วยเหมือนกัน"
               ครั้งหนึ่งเมื่อคืนวันส่งท้ายปีเก่า ปันผลเคยอธิษฐานไว้ว่า ถ้าวันใดต้องห่างกันก็ขอให้กลับมาเจอกันอีก และในวันนี้มันก็เป็นจริงดังนั้น แม้ในวันนี้ความสัมพันธ์มันจะไม่เหมือนเดิมแต่วันข้างหน้าก็ไม่มีใครรู้ว่าจะเป็นยังไง และการพบกันของทั้งคู่ในครั้งนี้ก็เข้าไปอยู่ในสายตาของใจใสโดยไม่ตั้งใจ