พี่รหัสผมไม่เคยน่ารักมาก่อน

               ยามค่ำคืนที่ท้องฟ้ามืดครึ้มปกคลุมไปด้วยเมฆฝน เสียงฟ้าร้อง และเสียงลม ที่พัดกระทบต้นไม้ให้กวัดแกว่งใบไม้ปลิวว่อนไปทั่วอากาศ ใจใสที่นั่งมองอยู่ริมหน้าต่างของบ้านได้แต่นั่งเหม่อลอยไปถึงเรื่องราวต่างๆที่เธอได้พบเจอ ระหว่างนั้นก็มีเสียงเปียโนลอยล่องเข้ามาในหูของเธอ เธอจึงตัดสินใจเดินออกจากห้องลงมายังต้นตอของเสียงนั้น
               "ใจใสว่ายังไงลูก อยากเล่นด้วยคนหรอ พ่อกำลังสอนน้องชายแกเล่นเปียโนอยู่พอดี  เพลงอะไรก็ไม่รู้เนี่ย เด็กกว่าแล้วไง สงสัยใจกล้าจะไปแอบหลงรักคนแก่กว่ามา" คุณอาทิตยาพ่อของใจใส ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของบริษัท CEO และผู้จัดการโรงงานที่ใจใสทำอยู่ กำลังสอนใจกล้าน้องชายของใจใสเล่นเปียโนอยู่นั่นเอง
               "โอโห แอบชอบคนแก่กว่าซะด้วยไม่ธรรมดานะเนี่ย" ใจใสแซวน้องชายตัวเอง
               "พี่ใจใสแซวอะไรเนี่ย" ใจกล้าตอบ
               "นี่ๆ ไม่ต้องไปแซวน้อง วันนี้เห็นพาลูกน้องพ่อไปเที่ยวไหนมานะ" พ่อของใจใสถาม
               "อะไรพ่อ รุ่นน้องที่โรงเรียนเฉยๆ" ใจใสพูดก่อนจะเดินไปนั่งที่เบาะในห้องดนตรี
               "รุ่นน้องก็รุ่นน้อง แต่ถ้าอยากเป็นมากกว่านี้ก็บอกพ่อได้ เดี๋ยวช่วยสอดส่องให้" พ่อของใจใสพูด
               "พอเลยพ่อ ไม่ต้องสอดส่องอะไรทั้งนั้นอ่ะ หยุดแซวได้แล่ว ขึ้นไปนอนดีกว่า" ใจใสพูดก่อนที่เธอจะลุกขึ้นเพื่อเดินขึ้นห้อง
               "เดี๋ยวๆ พ่อลืมบอก อาทิตย์หน้าพ่อว่าจะจัดงานหนักให้เจ้าปันผล ฝากบอกด้วยว่าให้นอนมาให้พอ ตอนเลิกงานลูกจะเข้าไปพยาบาลพ่อก็ไม่ห้ามนะ" พ่อพูด
               "ค่าาาา" ใจใสตอบ
               -อายุเป็นเพียงแค่สายลมผ่านพัดไป- (ใจกล้าร้องเพลง)
               "ใจกล้า เงียบเลยนะ" ใจใสพูด แล้วเธอก็เดินขึ้นห้องของเธอไป
               ท่ามกลางบรรยากาศกลางสายฝนที่เทลงมาเหมือนฟ้ารั่ว แสงไฟจากโน๊ตบุคที่เปิดค้างไว้แยงเข้ามาที่ดวงตาของเธอ เธอจึงเดินเข้าไปดูที่หน้าจอแล้วพบว่ามีการแจงเตือนที่เฟสบุค เมื่อเธอกดเข้าไปดูจึงพบว่าปันผลได้กดรูปหัวใจที่รูปโปรไฟล์ของเธอ 1 รูป
               "เชี่ย! มือลั่น!" ปันผลพูดอย่างตกใจ เมื่อเขาเผลอกดรูปหัวใจที่รูปของใจใส เขารีบร้อนกดเอารูปหัวใจนั้นออกก่อนที่ใจใสจะมาเห็น แต่ไม่ทันเสียแล้ว
               "เอาออกทำไมล่ะ" แชทของใจใสเด้งขึ้นมาที่หน้าจอของปันผลทันทีหลังจากที่เขาเอาหัวใจออกจากรูปใจใส
               "เอาไรออกพี่" ปันผลตอบ
               "ทำเป็นเนียนนะ อ่ะ พี่ไม่เห็นก็ได้" ใจใสตอบ
               "แล้วนี่ยังไม่นอนอีกหรอ" ใจใสถาม
               "พรุ่งนี้วันหยุดพี่ รีบนอนไปไหนล่ะ" ปันผลตอบ
               "ถ้างั้นก็มีเวลาให้พี่กวนทั้งคืนสินะ" ใจใสถาม
               "ใจร้าย"
            "ก็พี่มันเป็นปีศาจหนิจ๊ะ"