พี่รหัสผมไม่เคยน่ารักมาก่อน

               "ขอบคุณมากนะพี่" คือคำพูดเหมือนเดิมแบบทุกครั้งที่ใจใสจะได้ยินเมื่อเธอมาส่งปันผลที่บ้าน แล้ววันนี้ก็เป็นเหมือนกับเช่นเคย เขาพูดประโยคนี้มาอีกครั้งก่อนที่เขาจะลงรถเข้าบ้านไป

               "ผู้หญิงมาส่งอีกแล้วหรอ" เสียงของพ่อปันผลที่ทักทายลูกชายของเขาเมื่อกลับเข้าบ้านในกลางดึก

               "พี่น่ะ" ปันผลตอบ

               "ทีหลังก็ไปส่งเขาบ้างสิ" พ่อปันผลพูดกับเขา

               "รถผมก็ไม่มี ใบขับขี่ก็ยังไม่ทำ" เขาตอบ

               "รถพ่อก็มี ใบขับขี่แกก็ไปสอบสิ คิวแกอาทิตย์หน้า พ่อจองไว้ให้นานแล้ว" พ่อพูด

               "อาทิตย์หน้าเลยหรอพ่อ" เขาตอบ

               "ใช่ และสอบทีเดียวให้มันผ่านล่ะ เดือนหน้าพ่อกับแม่ว่าจะกลับไปทำสวนของปู่แกสักหน่อย" พ่อตอบ

               "ผมก็อยู่บ้านคนเดียวล่ะสิ" เขาตอบ

               "ใช่ ถ้าจะพาผู้หญิงเข้าบ้านก็ป้องกันด้วยล่ะ" พ่อพูดก่อนจะเดินขึ้นห้องนอนไป ปันผลจึงปิดไฟในบ้านชั้นล่างเสร็จแล้วจึงเดินขึ้นห้องนอนของเขาไป

               ทางด้านของใจใสที่ได้กลับถึงบ้านของตัวเองก็เห็นพ่อของตัวเธอเองนั่งเล่นเปียโนรออยู่ข้างล่างเธอจึงทักพ่อของเธอก่อนจะกลับขึ้นไป

               "กลับดึกจังนะวันนี้ เสื้อกันหนาวคุ้นๆนะ" พ่อของเธอพูด ใจใสจึงเอามือของเธอจับไปที่เสื้อกันหนาวของปันผลที่เธอใส่อยู่

               "เจ้าหนูนั่นทำงานเสร็จมั้ย" พ่อเธอถาม

               "น่าจะเสร็จนะ" เธอตอบก่อนจะเดินขึ้นห้องของตัวเองไป

               ใจใสถอดเสื้อกันหนาวของปันผลออกก่อนจะเอามาถือไว้ที่มือ เธอทิ้งตัวลงไปนั่งบนเตียงโดยที่สายตาของเธอยังมองไปที่เสื้อตัวนั้น ระหว่างที่เธอกำลังครุ่นคิดบางอย่างอยู่ในหัวก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา เธอจึงหยิบขึ้นมารับสาย

               "พี่ถึงบ้านแล้ว ฝันดีนะ" เธอพูดโทรศัพท์กับปันผลที่โทรมาถามว่าเธออยู่ไหน

               เสียงของฝนที่เริ่มตกโปรยปรายอยู่ด้านนอกได้สร้างบรรยากาศแห่งความสับสนได้พอสมควร ภาพที่่เธอเห็นในวันนี้คือเจ้าน้องรหัสตัวแสบของเธอแอบมองไปยังคนรักเก่าของเขา แต่ช่วงเวลาที่เขาอยู่กับเธอกลับชอบแสดงความห่วงใย เธอจึงเก็บเอาความรู้สึกนี้ี้นอนหลับไปพร้อมเธอในคืนนี้ 

               "เมื่อวานเป็นไงบ้าง ทำงานเสร็จมั้ย" วุ้นเส้นถามปันผลที่ได้งานมาตอนก่อนเลิกงาน

               "ระดับฉันละ เสร็จเรียบร้อย" เขาตอบ

               "ขี้โม้จริงๆ" วุ้นเส้นตอบ ก่อนเธอจะหันไปทางประตูห้อง ก่อนจะพูดกับเขาว่า "นั่นพี่ HR หนิ"

               ใจใสเข้าห้องทำงานของปันผลมาพร้อมกับยื่นเสื้อกันหนาวของเขาคืนให้ "พี่เผลอเอาติดไปเลยเอามาคืน ซักบ้างนะเสื้ออ่ะ" เธอพูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย

               เขาหยิบเสื้อของตัวเองกลับคืนมาและลองหยิบขึ้นไปดมหนึ่งทีก่อนจะพูดว่า "ไม่เห็นจะเหม็นเลย ขอบคุณนะพี่" จากนั้นใจใสก็เดินออกจากห้องไป

               "ฉันเชียร์พี่คนนี้นะ" วุ้นเส้นพูดหลังจากใจใสออกจากห้องไปแล้ว

               "เชียร์อะไรของเธอ" เขาถาม

               "ก็ฉันเชียร์พี่ใจใสไง" เธอตอบ

               "งั้นหรอ วันนั้นยังสนใจนิอยู่เลย" เขาพูด

               "เออว่ะ หรือฉันจะเชียร์นิดีนะ" วุ้นเส้นตอบ

               เข็มนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงวัน เหล่าพนักงานที่มีเวลาพักในช่วงเวลานี้ต่างออกจากห้องทำงานด้วยอารมณ์ที่มีสุข ต่างจากเวลางานที่แต่ละคนต้องเผชิญกับความวุ่นวาย

               "เป็นไงบ้างคะคุณนักเขียน เขียนถึงไหนแล้ว" วุ้นเส้นพูดกับณิชาที่กำลังเขียนนิยายอยู่ในช่วงเวลาพัก

               "ก็เกินครึ่งเรื่องแล้วนะ อีกไม่นานเกินรอเสร็จแน่นอน" ณิชาตอบ "เธอว่าถ้าพระเอกนางเอกเข้าใจผิดกันควรทำยังไง" เธอถาม

               "ก็คงต้องหาเหตุการณ์มาทำให้เขาเข้าใจกันล่ะมั้ง" วุ้นเส้นตอบ

               ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ก็มีแก้วน้ำที่อยู่ในถุงหิ้วคอยื่นมาให้พร้อมกับเสียงที่แสนจะคุ้นหูว่า "อ่ะชาเขียวมาแล้ว"

               "ขอบคุณนะปันผล" ณิชาพูดพร้อมกับหยิบชาเขียวจากมือของปันผลมาดื่ม

               "อ้าว คุณวุ้นเส้นสุดสวย มาทำอะไรครับเนี่ย" ปันผลถามวุ้นเส้นที่นั่งอยู่ข้างๆ ณิชาด้วยน้ำเสียงกวนๆ

               "ไม่กวนเพื่อนสิ นั่งก่อน" ณิชาเรียกปันผลที่กำลังกวนวุ้นเส้นอยู่ให้นั่งลง

               "อยากอ่านบ้างอ่ะ" ปันผลพูดเมื่อเขานั่งลงแล้ว

               "ได้สิ แต่ต้องต่อคิววุ้นเส้นนะ" เมื่อปันผลได้ยินจึงเอี้ยวตัวไปมองหน้าวุ้นเส้นที่กำลังทำหน้าตาเยาะเย้ยเขาอยู่

               "เธออ่านเรื่องนี้แล้วอาจจะชอบกว่าเรื่องอื่นก็ได้นะ" ณิชาตอบ

               เมื่อเข็มนาฬิกาชี้ไปที่สิบสามนาฬิกาก็เป็นอันหมดเวลาของการพักผ่อน ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง ปันผลเองก็ต้องทำงานของตัวเองและเมื่อถึงเวลาหนึ่งเขาจึงเข้าไปหาหัวหน้าของเขาและลงมาที่ห้อง HR

               "ขอใบลาหน่อยครับ" ปันผลพูด

               "นี่ค่ะ" เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลคนหนึ่งพูดกับเขาพร้อมยื่นใบลาของเขาให้ เขาจึงนำใบลานั้นออกมาจากห้องแผนกบุคคลเพื่อจะขึ้นไปให้หัวหน้าของเขาเซ็นและเขาก็บังเอิญเจอกับใจใสที่ทางเดิน

               "นั่นใบฃาหนิ จะลาไปไหนจ๊ะ" ใจใสพูด

               "ว่าจะไปสอบใบขับขี่น่ะ จะได้ไปส่งผู้หญิงที่บ้านบ้าง" เขาตอบ ก่อนจะเดินขึ้นไปที่ห้องทำงาน ใจใสจึงมองตามเขาแล้วแอบยิ้มก่อนจะกลับห้องทำงานของตัวเองไป