KATTSUKI ฝ่ามิติ พิชิตต่างโลก

     ผมลืมตาอันแสนพร่ามัวขึ้นช้าๆ "ท..ที่นี่ที่ไหนเนี่ย?" ทันทีที่พูดจบก็มี ร่างของตัวผมโผล่ขึ้นมา ใช่สินะ สลับร่างจริงๆด้วย... "ตื่นแล้วสินะนายนะ ที่นี่บ้านฉันเองแหละ แต่ที่แน่ๆอธิบายมาเดี๋ยวนี้เลยนะว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่" น่าจะเป็นเพราะ รูหนอนข้ามมิติมันพังแฮะแต่จะตอบแบบนั้นไปก็ไม่ได้อีก "เอ่อ..ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันพอดีว่าโดนหมูป่าขวิดมาแล้วลอยมาชนเธอพอดีนี่สิ" "แน่ใจนะยะ ว่าไม่รู้เรื่อง?" เธอพูดพร้อมเอาหน้าเธอเข้ามาใกล้หน้าผม "ไม่รู้เรื่องจริงๆนะ ต..แต่ช่วยเอาหน้าออกไปก่อนได้ไหม เห็นหน้าตัวเองใกล้ไปแบบนี้ หยะแหยงพิกล"  "โอ้!! รู้ตัวเหมือนกันนี่ หน้านายมันโคตรน่าขยะแขยงเลยว่ะ" เธอพูดพร้อมกอดอกทำท่าทางยียวนกวนบาทา  "ไม่ได้หมายถึงแบบนั้นเฟร้ย!!.....เฮ้อ..เอาก็เอาเถอะ ฉันชื่อ ทาบาตะ คัตสึกิ เธอล่ะ?" "คิกๆ ยอมรับแล้วสินะว่าหน้าตานายมันขี้เหร่ ฉัน อิวาริ  ซึเนดะ" 
หน็อย!!! ทำไมต้องมาเห็นตัวเองกำลังด่าตัวเองอยู่ด้วยฟระ!!  "เหมือนหน้าเธอสวยตายล่ะ!!" ผมพูดพร้อมหันหน้าไปดูกระจก  สะ....สวย..จริงๆด้วย  ดูกระจกเสร็จผมก็หันหน้าไปดู เธอ(ในร่างผม) อีกครั้งและก็อีกครั้งที่เห็นสีหน้ายียวนกวนประสาท...." ทีนี้รู้รึยังจ๊ะ ใครหน้าตาดี  ใครหน้าตาขี้...เหร่ 5555 "
เธอพูดพร้อมหลุดขำหัวเราะออกมาดังๆ เจ็บใจนัก!! ผมเดินเข้าห้องน้ำไปและปิดประตูดัง โครม! "อ๊ะๆๆๆ จะเข้าไปทำอะไรจ๊ะอายจนหนีเหรอ" "ใช่!!จะหนีไปอาบน้ำ!! แต่ว่า....ร่างกายฉันมันขี้เหร่เธอดูไปก็เสียสายตา แต่ร่างกายเธอ..ฮึๆๆ" "เดี๋ยวๆๆๆจะทำอะไรน่ะเจ้าคนลามก!! ขอร้อง ได้โปรด อย่านะ!!"
 
(ผลสุดท้าย)
 
"ทีหน้าหลังก็หัดเจียมตัวซะบ้างนะเจ้าทาส!! ให้มันรู้ว่า ใครเป็นใคร 5555"
ผมพูดขึ้นอย่างภูมิใจบนเก้าอี้หนานุ่ม พร้อมมี ซึเนดะพนมมืออยู่ข้างๆพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงแค้นอย่างเนืองๆ ว่า "เจ้าค่ะ..นายท่าน"