"พี่พีระตื่นเร็วค่ะ เราต้องไปโรงเรียนเเล้วนะคะ" ผู้หญิงคนหนึ่งพูด..

"เธอเป็นใครหรอ" "พี่เป็นอะไรเนี้ย"

"ที่นี่ไหน...อะ" "ก็บ้านเราไงคะ"

"เเละเธอชื่อ...อะไร" "เเพรวาค่ะ"

"ห๊ะ!! อะไรนะ" "ชื่อเเพรวาค่ะ"

"เชี้ย!! นี่มันปีไหนกันวะ" "มีอะไรหรอพี่พีระ"

"นี่ปีไหนหรอ"

"ปี 2560 ไง."

"เดี๋ยวฉันตามลงไป" "รีบๆนะคะ"

"ถ้าปีนี้เป็นปี 2560 จริง งั้นแปลว่าฉันย้อนมา 40 กว่าปี" พีระพูดกับตัวเองและหันไปมองกระจก เขาถึงกับตกใจเมื่อเขาพบกับร่างกายที่ดูเเข็งเเรง มีกล้ามเนื้อที่หน้าท้อง เเขน เเละขา หน้าตาสดใส ทรงผมเด็กมัธยมปลาย

"เชี้ย..นี่มันฉันตอนอายุ 15 นิ" เขาตกใจเมื่อพบกับตัวเองในร่าง 15 ปี

"แล้วนาฬิกา..เชี้ยนี่มันไม่ใช่นาฬิกาย้อมเวลานิ นี้มันนาฬิกาเรือนละร้อยที่ซื้ออยู่ตามถนนคนเดินนิ เเล้วนาฬิกานั่นหายไปไหนวะ" เขานั่งคิดทบทวนอยู่สักพักเเล้วเขาตัดสินใจจะดำเนินชีวิตในวันนี้ให้เสร็จเเล้วค่อยหาทางกลับไป

จากนั้นพีระได้เดินลงไปข้างล่างได้พบครอบครัวของเขานั่นมีทั้ง เเม่ พ่อ ยาย ป้า น้องเเพรวา เเล้วก็ลุง เขาอึ่งอยู่สักพักเเล้วน้ำตาก็ไหลออกมาพร้อมวิ่งไปกอดทุกคน...

"ไอ้พีเป็นไรเนี้ยวันนี้ ทำไมดูไม่เหมือนเดิม" เเม่พูดกับพีระ

"เเม่...ผมคิดถึงเเม่มากนะครับ" "แกจะคิดถึงฉันทำไมในเมื่อเเกเห็นฉันทุกวันซะขนาดนี้"

"ก็นั่นสินะ..ฮ่าๆ" พีระพูดปลอบใจตัวเอง

เมื่อกินข้าวเสร็จพีระก็อาบน้ำเเต่งตัวไปโรงเรียน เเล้ววันนี้ก้เป็นวันเปิดเทอม ม.4 วันเเรก เขาขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปโรงเรียนระยะทาง 17 กิโลเมตร

"ตอนนี้ฉันมีแฟนหรือยังหวะ" พีระได้พูดในใจคิดนึกถึงอดีต พอถึงโรงเรียนพีระก็มุ่งหน้าไปหาเพื่อนที่นั่งรวมกลุ่มอยู่ที่หน้าอาคาร3 ของโรงเรียน

"ไงไอ้พีเปิดเทอมวันเเรก เเต่งตัวซะหล่อเลยนะ" ไอ้คอปเตอร์พูด

คอปเตอร์เพื่อนสมัยมัธยมต้น บ้านมันทำกิจการโรงเเรมเวลาพีระขี้เกียจกลับบ้านก็นอนที่บ้านไอ้คอปเตอร์นี่เเหละ แต่มันเสียชีวิตในปี 2594 แล้ว

"เฮ้ไงคอปเตอร์ไม่ได้เจอกันนานสบายดีนะ" "ก็ดีแต่เราพึ่งไปเที่ยวด้วยกันเมื่อวานก่อนนะ มึงกินยาเขย่าขวดป๊ะเนี้ย"

"เเล้วไอ้พีระมันก็จะตอบว่า กูเเดกยาเม็ดเว้ย5555 ใช่ไหมไอ้พี" ไอ้เตอร์พูด "เออกูเเดกยาเม็ดเว้ย" พีระตอบ

ไอ้เตอร์เพื่อนสมัยมัธยมต้นเหมือนไอ้คอปเตอร์ มันเป็นคนชอบกวนตีนหน่อยๆเเต่มันก็เป็นคนใจดีนะ

"เเล้ว...ไอ้เกล้าหละ" พีระพูด "นู้นไง...กำลังมา"

ไอ้เกล้าเพื่อนสมัยมัธยมต้นเหมือนกัน มันเป็นคนอวดดีนิดหน่อย ชอบหาเรื่องไส่ตัวเอง วันๆเดินหาเเต่ตีน ดูจากท่าเดินมันเเล้วศัตรูเนี้ยครึ่งโรงเรียน

"ไงเกล้าสบายดีไหม พ่อมึงสอบเป็น ผอ.ได้หรือยัง" "มึงรู้ได้ไงหวะพ่อกูจะสอบ ผอ. มึงเนี้ยนิสัยขี้เผือกเหมือนเดิมเลยหวะ"

"เนี้ยปี 60 พ่อไอ้เกล้าสอบ ผอ.ได้ปี62 มันสมเหตุสมผลที่ไอ้เกล้าตอบเเบบนี้ เฮ้แปลว่าฉันย้อนเวลาสำเร็จสินะ" พีระพูดกับตัวเอง

กรี๊งๆ กริง กริ๊งๆๆ สัญญาณเตรียมเข้าเเถวเคารพธงชาติ....