ปี 2600

ดร.พีระ ชายวัย 56 ปี ประธานโครงการเทคโนโลยีข้ามเวลา ดร.พีระได้สร้างนาฬิกาข้อมือที่สามารถพาคนที่ใส่ท่องเวลาไปปีไหนก็ได้

"ใครจะเป็นคนทดลองให้กับโครงการนี้ฉันจะให้เงินเดือนเพิ่มเป็น20เท่า" พีระถามทุกคนในที่ประชุม

"ถ้าไม่สำเร็จมันจะเกิดผลข้างเคียงอะไรเกิดขึ้นครับ" คนในที่ประชุมคนหนึ่งเอ่ย

"เรายังไม่สามารถสรุปได้แต่เครื่องนี้ได้รับรองการข้ามเวลาสำเร็จ 71.932 เปอร์เซ็นต์" พีระพูด

"อีก 20 กว่าเปอร์เซ็นต์หละครับท่านประธาน ถ้ายังไม่ถึงหนึ่งร้อยก็คงไม่มีใครกล้าทดลองหรอกครับ" คนในที่ประชุมตอบกลับ

"ถ้าไม่มีใครกล้างั้นฉันคงต้องลงมือเองสินะ" พีระพูดออกมาด้วยสีหน้าหมดหวััง

"พีระนายบ้าไปเเล้วหรอ" พีธะตอบกลับ

พีธะเพื่อนสมัยมัธยมของพีระ ร่วมงานกันมาตั้งเเต่จบมหาวิทยาลัย เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่พีระไว้ใจ ชื่อจริงๆของเขาชื่อว่า พีธนวัฒน์

"ฉันยอมเสียเงินเป็นพันพันล้านเพื่อสร้างเครื่องนี้ เสียเงินเป็นร้อยร้อยล้านเพื่อจ้างลูกกระจ๊อกอย่างพวกนาย ต่อไปนี้ฉันไล่พวกนายทุกคนออก เเล้วเงินเดือนเดือนนี้ฉันจะจ่ายล้วงหน้าเพิ่มอีก 3 เท่าเอาเงินนี้ไปตั้งตัวเเล้วออกจากบริษัทฉันไปซะ" พีระตะโกนออกมาด้วยความโกรธมาก

"พีระนายใจเย็นก่อนเพื่อน" พีธะพูด

พีระเดินออกจากที่ประชุมด้วยความโกรธ เขาเดินไปที่ห้องทดลองและหยิบเอานาฬิกาย้อนเวลานั้นจากนั้นเขาวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้า และคนที่อยู่ในที่ประชุมพร้อมกับพีธะได้วิ่งตามเขามาที่ดาดฟ้า

"พวกนายดูนี้สินาฬิกาย้อนเวลาที่ฉันเป็นคนสร้างขึ้นมาเอง และต่อไปนี้พวกนายจะได้เห็นการข้ามเวลาที่พวกนายจะไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ถ้าฉันตายก็แปลว่าข้ามเวลาไม่สำเร็จ ถ้าฉันรอดเเปลว่าสำเร็จ ฮ่า ๆ ๆ"

"พีระเพื่อนนายไม่ควรทำแบบนั้นเพื่อน ไม่ อย่านะเพื่อน ใจเย็นก่อน ใจเย็น"

จากนั้นพีระก็ได้กระโดดตึกที่มีความสูง 120 ชั้น...

"ทำงานสิหวะไอ้นาฬิกาเฮงซวยเอ้ย!!" พีระพูดพร้อมกดปุ่มให้นาฬิกาทำงาน

"พีระเพื่อน....!" พีธะวิ่งไปที่ขอบดาดฟ้าเเล้วมองลงไปมองไปที่พีระ พร้อมร้องไห้ร้องเรียก"เพื่อนๆ"

พีธะตกใจ!! "เอ๋! พีระหายไปไหนเนี้ย!!"

"พี่พีระตื่นเร็วค่ะ เราต้องไปโรงเรียนเเล้วนะคะ" ผู้หญิงคนหนึ่งพูด..