Seven sins and the over night story มหากาพย์เรื่องราวจากบาปทั้งเจ็ด

ป๊อก!! สิ้นเสียงนั้นพวกเราทุกคนก็เคลื่อนย้ายมาที่ห้องๆหนึ่ง ที่น่าจะเป็นห้องนั่งเล่น เออก็เป็นห้องนั่งเล่นนั่นแหละ มีโซฟารูปวงกลมไม่เต็มวงอยู่ตรงกลาง ข้างหน้าโซฟา มีกล่องเล็กๆ ที่หน้าตาเหมือนเครื่องฉายโปรเจ็คเตอร์ สงสัยเป็นทีวีกระมัง บรรยากาศแสงสีในห้องก็มีความไซไฟต์สูง มีตู้เย็นไททาเนียมอยู่ตู้นึง ผนังทำจากธาตุที่แข็งที่สุดในโลกคือเพชร ทำไมล้ำจังฟระ

"แต่บางทีพวกเราก็ขี้เกียจเหมือนกัน" ลูซิเฟอร์หันมาพูดกับฉันแล้วหันหน้ากลับ

"ขอต้อนรับสู่ห้องที่ออกแบบโดยข้าเอง~~" เบลเฟกอร์พูดแล้วเดินนำไปนั่งที่กลางโซฟา นั่งพิงพนักอย่างสบายใจ

"มาซี่~~มานั่งเร็ว" แล้วทุกคนก็เดินไปนั่งเหลือแค่ฉันคนเดียวเพราะที่นั่งเต็ม

"อืม~~ ลีอาน่าเข้ามายืนในวงหน่อย" เบลเฟกอร์พูด ฉันจึงเดินเข้าไปยืนกลางวงตามที่เขาบอก

"ลิเวียธานเห็นปุ่มสีแดงข้างๆ ที่นั่งเจ้ามั้ย"

"เห็น"

"อ่าฮ้าว~~นั่นแหละกดมาน~~" ติ๊ด!! พลันข้างที่นั่งของลิเวียธานก็มีที่นั่งอีกที่นึงเด้งออกมา ทำให้ตอนนี้โซฟากลายเป็นรูปวงกลม

"ทีนี้ก็นั่งได้ละเนอะ"

"ค่ะ ขอบคุณมากน้าคะ" ฉันยิ้มให้เบลเฟกอร์แล้วนั่งลงข้างๆ ลิเวียธานกับซาตาน

"อ่ะก่อนจะเริ่มกันข้าขอพรีเซ้นต์ความอเมซิ่งของโซฟาที่ให้ดูก่อน ฮ้าว~~~" แล้วเบลเฟกอร์ก็พูดขึ้นมา

"เมื่อยขา" พลันตรงฐานโซฟาที่เขานั่งอยู่ก็เด้งขึ้นมาเป็นที่ยืดขา

"เอน" พลันตรงที่เขานั่งอยู่ก็เอียงลงไป

"เตรียมนอน" หลังจากเบลเฟกอร์ออกคำสั่งสุดท้ายก็มีหมอนกับผ้าห่มโผล่ขึ้นมา เขาเอาผ้าห่มคลุมตัวแล้วบอกทุกคนว่า

"ฝันดีนะ..." จากนั้นก็หลับตาลง

"......." ทุกคนเงียบไปชั่วขณะ ก่อนที่เบลเฟกอร์จะดีดตัวขึ้นมา

"ซะที่ไหนล่าว~ ข้าล้อเล่นน่า ถึงจะอยากทำจริงๆ ก็เถอะ ฮ้าว~" พูดจบก็หาว

"เห้อออออ" เสียงทุกคนถอนหายใจพร้อมกัน

"แต่เก้าอี้ตัวนี้สุดยอดจริงๆนะคะ อุปกรณ์อื่นก็ดูทันสมัย ตั้งแต่ห้องครัวแล้ว ตอนแรกฉันคิดว่าพวกท่านจะไม่สนโลกเสียอีก"

"พวกผมไม่สนหรอกนะ ว่าอะไรทันสมัยเห็นอันไหนสวยพวกผมก็ทำตาม" เบลเซบับตอบ

"พวกข้ามีพลังก็จริง แต่พลังในการจินตนาการกับการสร้างสรรค์ของพวกข้า ไม่เท่าพวกมนุษย์หรอกนะสาวน้อย" แอสโมดิวท์เสริม เรียกง่ายๆคือทักษะ การมโนนั่นเอง หลังจากทุกคนจัดท่าทางกันเรียบร้อย ก็ได้เวลาเริ่มเล่าเรื่องแล้ว

"ว่าแต่ใครจะเป็นคนเล่าคนแรก?" ลิเวียธานพูดแล้วหันมาถามฉัน

"เจ้าอยากฟังเรื่องของใครก่อนล่ะฮึ" ยังไม่วายทำเสียงย่นจมูกเหมือนเดิม อืม..นั่นสินะฟังของใครก่อนดี.. ถ้างั้นก็..

"ด..เดี๋ยวก่อนทุกโคน~~ ข้าลืมไฮไลท์พิเศษ" ขณะที่กำลังคิดอยู่ เบลเฟกอร์ก็พูดขัด

"โต๊ะขนมจงมา~~" สิ้นเสียงก็มีโต๊ะเล็กๆที่มีขนมกับขวดน้ำหวานผุดขึ้นมาจากใต้ดิน

"โอ้โห.."

"อยากกินอะไรหยิบเลย"

"มีเบียร์มั้ยครับ" เบลเซบับถาม

"เด็กอย่างเจ้าน่ะแค่โคล่าก็พอมั้ง" แมมมอนพูดแล้วหัวเราะ

"ผมก็อายุเท่าพวกเจ้านั่นแหละ!!"

"โนวๆๆ งดเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์น้า~~" เบลเฟกอร์ว่าพลางพูดต่อ

"ผู้ใหญ่ต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้เด็กสิ ฮ้าว~"

แล้วทุกคนก็หัวเราะ ส่วนเบลเซบับก็หน้าแดงด้วยความอาย

"หนอยแน่!!"

"แหะๆ คือว่าฉันอยากฟังเรื่องของท่านซาตานน่ะค่ะ" ฉันรีบพูดก่อนเบลเซบับจะหัวเสียไปมากกว่านี้ ซาตานเลิกคิ้วมองฉันซักพักก่อนเอ่ยออกมา

"เรื่องของข้ารึ?"

ฉันพยักหน้าแล้วพูดต่อ

"หึๆ เลือกได้ดีนี่" พูดพลางก็ยิ้มมุมปาก ก่อนจะหยิบก้อนศิลาเพลิงก้อนหนึ่งออกมา

"เอาล่ะมองที่ศิลานี่นะ เรื่องที่ข้าจะเล่าต่อไปนี้มีอยู่ว่า..."