mask of fetish : หน้ากากแห่งความใคร่

ต้นนั่งเชียร์ทีมศัตรูด้วยใจตุ้มๆ ต่อมๆ ให้ทำภารกิจสำเร็จลุล่วง เพราะฐานนี้เป็นฐานช่วยตัวประกันซึ่งแน่นอนว่าต้นที่เป็นเชลยถูกส่งออกมาเป็นตัวประกันแทนคนอื่น

“ภารกิจคือหาตัวอักษรตามที่ต่างๆ ตามคำใบ้ที่พี่ๆ ให้ตามเวลาที่กำหนด หากหาได้ไม่ครบตัวประกันจะโดนลงโทษ และเพิ่มตัวประกันอีกหนึ่งคน ต่อเวลาได้อีกครึ่งหนึ่งของเวลาเดิม ตัวประกันก็จะโดนลงโทษอีกรอบ”

“เริ่มภารกิจได้”

ต้นถูกล็อกด้วยกุญแจมืออันเดิมแต่ครั้งนี้มือทั้งสองข้างถูกล็อกไว้ด้านหลัง และเพิ่มเติมด้วยการมัดเชือกรอบหน้าอกและแขนทั้งสองข้าง สองชั้นต้นจึงขยับแขนทั้งสองข้างไม่ได้อีก

“อย่าส่งเสียงนะคะน้อง” รุ่นพี่ในชุดนักเรียนหญิงที่ยืนเฝ้าตัวประกันนำเทปกาวสีดำมาปิดปากต้น แต่ด้วยความที่ต้นยังมีแป้งอยู่บนหน้าอย่างทั่วถึง จึงทำให้เทปกาวไม่ติด รุ่นพี่จึงใช้การพันไปรอบๆ แทน

ความปวดฉี่กลับมาอีกครั้งในขณะที่ต้นนั่งอยู่ เมื่อขยับขาเพียงเล็กน้อยก็เป็นการบดเบียดอะไรหลายๆ อย่างในกางเกงในที่ทำให้ต้นรู้สึกดีแปลกๆ เกิดขึ้นมา

เวลานับถอยหลังไปเรื่อยๆ จนเมื่อเวลาใกล้จะหมด รุ่นพี่ประจำฐานทุกคนก็พร้อมใจกันหยิบขวดแป้งขึ้นมาเล็งใส่ตัวของต้น

แป้งอีกแล้วเหรอ ต้นคิดในใจ

“เวลาจะหมดใน ห้า สี่ สาม สอง”

ต้นหลับตาเตรียมกลั้นหายใจ

“หนึ่ง”

ฝนแป้งกระหน่ำพุ่งใส่ตัวของต้นจนมองแทบไม่เห็นตัว ต้นสะบัดตัวพร้อมขยับขาขึ้นลง ทำให้เกิดความรู้สึกดีแปลกๆ ขึ้นเป็นเท่าทวี แต่เขาก็ต้องหยุดในช่วงเวลาหนึ่งที่ใจหวิวๆ เหมือนจะขาดใจเกิดขึ้น เพราะรุ่นพี่หยุดเทแป้งใส่เขาเสียก่อน

หลังจากต่อเวลาไปอีกหน่อย กลุ่มนี้ก็ทำภารกิจจนสำเร็จ และมีเพียงต้นที่โดนลงโทษคนเดียวอีกครั้งหนึ่ง

นอกจากความรู้สึกในกางเกงแล้ว ต้นกลับรู้สึกพอใจแบบแปลกๆ ที่ตัวเองโดนจับมาเป็นเชลย ทั้งยังมีความหวังในใจเล็กๆ ว่าฐานต่อไป อยากให้กลุ่มนี้ทำภารกิจไม่สำเร็จอีกสักครั้ง

ในฐานต่อๆ มากลุ่มนี้กลับมีฟอร์มที่ดีขึ้น ต้นจึงไม่โดนลงโทษไปจนถึงฐานสุดท้าย

เสียงนกหวีดเป็นสัญญาณสิ้นสุดดังขึ้น ทุกกลุ่มกลับเข้าไปรวมยังใต้โดมเอนกประสงค์ หลายกลุ่มมีร่อยรอยของการเลอะเทอะเปรอะเปื้อน ต้นสังเกตเห็นว่าบางคนก็มีสภาพคล้ายๆ เข้าคือมีชุดผู้หญิงใส่เหมือนกัน เลอะเทอะเช่นเดียวกัน แต่ตัวเขาเหมือนจะโดนหนักที่สุดกว่าทุกคน ยิ่งตอกย้ำความหน่วงๆ ในใจให้เพิ่มมากขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ

กลุ่มของต้นกลับมาพร้อมกับเชลยอีกหลายคนที่แสดงให้เห็นถึงว่าหลังจากนั้นกลุ่มนี้แทบไม่แพ้ และมาด้วยคะแนนสูงลิ่ว

แต่กลับกันกลุ่มที่ต้นเป็นเชลยกลับได้คะแนนต่ำมากๆ จนกลายเป็นกลุ่มสุดท้ายไปเสียอย่างนั้น

เมื่อรวมคะแนนเสร็จสิ้น รุ่นพี่ได้แบกขนมปี๊บออกมาแจกเพื่อเป็นรางวัลแก่ผู้ชนะ เอกและเก่งออกไปเป็นตัวแทนรับรางวัลและยกขึ้นส่งเสียงแสดงความดีใจ ต้นสังเกตเห็นว่าเก่งมองมาและยิ้มให้เขาด้วย ต้นได้ส่งยิ้มกลับไปเพราะยังต้องนั่งท้ายแถวในฐานะเชลยอยู่

“บทลงโทษของกลุ่มที่แพ้คือ ต้องออกมาเต้นเพลงชุด รับน้องนั่นเองคร้าบบ” รุ่นพี่ที่เป็นพิธีกรประกาศ พร้อมชี้มือไปทางกลุ่มที่แพ้

“ขอเชิญกลุ่มที่แพ้ออกมาด้านหน้าเลย” เสียงกลองรัวขึ้นมาอย่างอึกทึก

“เรายังใช้เชลยรับโทษแทนได้หรือเปล่าครับ” คิงของกลุ่มถามขึ้น

“ยังใช้ได้ครับ ถ้าอีกฝ่ายยังไม่ได้มาชิงตัวคืน”

“งั้นผมขอใช้สิทธินั้นครับ”

ต้นใจหายวาบเมื่อเสียงปรบมือดังกึกก้อง ทุกสายตามองมาที่ต้นเป็นจุดเดียว เขาจำใจยืนขึ้นด้วยความอายสุดขีด

“ออกมาด้านหน้าเลยน้อง”

ต้นเดินออกไปด้านหน้าด้วยใบหน้าที่เริ่มแดงระเรื่อ

“ขอเชิญรุ่นพี่ออกมาสาธิตท่าด้วยครับ”

รุ่นพี่ในชุดนักเรียนหญิงสองคนเดินออกมาอยู่ข้างๆ ต้น

“ต้องเต้นให้แรงกว่าหรือเท่ากับเท่านั้นนะครับ ถึงจะผ่านกลับเข้าไปนั่งที่ได้”

“เพลงชุดมี สามเพลง นั่นคือเพลงไก่ย่าง เพลงมะหมี่ และสุดท้ายท่าแมงมุมครับ” จบคำพูดเสียงอื้ออึงดังขึ้นทันทีเมื่อท่าในตำนานได้โผล่ออกมา

เมื่อเพลงรอบสาธิตดังขั้นรุ่นพี่ท้องสองก็เริ่มเต้นมาท่าของเพลง แต่ท่าที่รุ่นพี่เต้นออกมานั้นมีการใส่จริตลงไปเยอะมาก ในตอนเพลงไก่ย่าง ท่อนมันจะถูกไม้เสียบ รุ่นพี่ทั้งสองย่อขาทั้งสองข้าง และแบะขาออกจากกัน หลังจากนั้นเอามือทั้งสองข้างประสานไว้ที่ท้ายทอย กระดกก้นขึ้นและเหวี่ยงไปด้านหน้าอย่างแรง

“อ๊างงง” ทั้งสองร้องออกมาด้วยเสียงครางที่น่าอายพร้อมๆ กัน เรียกเสียงฮือฮาจากรุ่นน้องได้เป็นอย่างดี

และในท่อนสุดท้ายที่ร้องว่าร้อนจริงๆ ซ้ำกันสามรอบรุ่นพี่ก็ยังอยู่ในที่คล้ายๆ ท่าเดิม แต่เป็นการส่ายเอวเป็นวงรีอย่างยั่วยวนแทน เสียงฮือฮาดังขึ้นอีกครั้งเมื่อท่าจบลง รุ่นพี่ปล่อยให้เสียงเซ็งแซ่ค่อยๆ ซาลง ก่อนที่จะผายมือมาทางต้น

“ต่อไปตาน้องครับ”

ต้นยืนเก้ๆ กังๆ ใบหน้าร้อนผ่าว

“เอ้าเต้นตามพี่นะ” รุ่นพี่ทั้งสองค่อยค่อยๆ ทำท่าอย่างช้าๆ ต้นทำตามอย่างเคอะเขิน เมื่อถึงท่ากระดกก้น ทั้งสองคนก็ทำและส่งเสียงร้องกระเส่าออกมา ต้นก็ทำท่าตามนั้น

“ไม่เอา ต้องทำท่าแรงกว่านี้”

ต้นทำท่าเดิมแต่สะบัดก้นแรงขึ้นนิดหน่อย

“แรงกว่านี้อีก” ต้นก็ทำตามโดยการขยับก้นเร็วขึ้น

“ดีมาก แต่น้องต้องส่งเสียงด้วยนะคะ”

“อะ..เอ่อ ไม่ทำได้ไหมครับ” ต้นรู้สึกว่าตัวเองร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า

“ไม่ได้ๆ ต้องทำด้วยไม่งั้นไม่ผ่าน”

“มาๆ ทำพร้อมกัน”

ทั้งสามก็ตั้งท่าเตรียมเต้นเมื่อกลองดังขึ้น ทั้งสามก็ได้เต้นไปพร้อมกัน ต้นรู้สึกอายมากแต่ก็ยังเต้นด้วยความแรงเท่าพี่ เมื่อถึงท่อน เสียบตูดซ้าย ทั้งสามก็กระดกก้นพร้อมกันและส่งเสียง

“อ๊าห์” ผิดคาดเป็นต้นที่ส่งเสียงออกมาคนเดียวเพราะพี่ทั้งสองไม่ได้ทำด้วย ส่งผลให้เสียงอื้ออึงจากกลุ่มรุ่นน้องดังขึ้นอีกครั้ง

“ต่อเป็นเพลงมะหมี่ครับ”

รุ่นพี่ทั้งสองสอนท่าอีกครั้งหนึ่งซึ่งก็เป็นท่าที่ยั่วยวนกว่าเวอร์ชั่นปกติเช่นเดียวกัน เพราะในท่อนของเพลงที่ว่า เอาไม้แหย่รูถูๆ ไถๆ พี่ทั้งสองหมุนก้นจนชายกระโปรงสะบัดเลยทีเดียว

ณ ตอนนี้ต้นทำตามท่าที่ทั้งสองสอนได้หมดแล้วเพราะเขาต้องการที่จะให้มันจบเร็วที่สุด เพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากความอับอายนี่เสียที

“สุดท้ายไฮไลท์เลยครับ ท่าแมงมุม”

“ตั้งท่าเลยครับ” ภาพที่ปรากฏคือทั้งสามอยู่ในท่าแมงมุมตัวเมียที่ขยับก้นขึ้นลงไปตามจังหวะเพลง

“ต่อไปจะเป็นการเต้นคนเดียวครับ” เมื่อจบประโยครุ่นพี่ทั้งสองคนก็เดินออกไป

“น้องชื่ออะไร น้องชื่ออะไร” รุ่นพี่เริ่มเพลงสันทนาการ

“น้องชื่อ..”

“ต้นครับ”

“ชอบทำท่าอย่างนี้ อย่างนี้” ต้นก็ทำท่าขยับเล็กน้อยด้วยความเขินอาย และเพลงไก่ย่างก็ขึ้นมา

ต้นจำต้องเต้นท่าที่รุ่นพี่สอนมาเมื่อครูอย่างเสียไม่ได้ ทั้งเต้นและส่งเสียงได้เป๊ะด้วยความอับอาย แต่เหมือนรุ่นพี่จะแกล้งเพราะรุ่นพี่ร้องเพลงให้เขาเต้นถึงสองรอบ ทั้งไก่ย่างและมะหมี่ และเมื่อเพลงแมงมุมขึ้น ต้นก็ลงไปทำท่าแมงมุมขยับเอวขึ้นลง

โดยท่านี้ระหว่างที่ทำความเสียวซ่านก็กลับมาอีกครั้ง ต้นขยับเอวขึ้นลงโดยมีความเสียวซ่านประกอบและจังหวะเพลงก็เร็วขึ้นเรื่อยๆ ต้นจึงขยับเอวเร็วขึ้นและแรงขึ้นตามจังหวะเพลง เหมือนฉี่ในตัวของต้นมันไม่สามารถควบคุมได้อีกแล้วฉี่ของเขากำลังจะแตกอีกครั้งต้นเร่งความเร็วของการส่ายก้น และเพลงก็หยุดลง ทำให้ต้นต้นหยุดขยับก้นตาม

สิ่งที่กำลังจะทะลักหยุดทันควัน แม้ว่าทั้งหมดจะปรบมือแล้วให้ต้นกลับเข้าที่เดิมแต่เขาตอนนี้กลับรู้สึกอยากกลับไปเต้นต่ออีกนิดเสียเหลือเกิน

รุ่นพี่ได้นัดหมายรวมตัวกันตอนพรุ่งนี้เช้า เพื่อที่จะทำกิจกรรมรับน้องต่อ แต่ต้นไม่ได้ฟังอย่างละเอียดเท่าไหร่ เพราะความรู้สึกค้างคาแปลกๆ ยังคงติดแน่นอยู่ภายใต้กางเกงในที่อัดแน่นไปด้วยแป้ง และซ้อนทับกันอยู่หลายชั้น

เมื่อทุกคนแยกย้ายกันกลับที่พัก ต้นเดินแยกออกมาโดยยังไม่ถอดชุด เขาต้องการที่จะไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำตอนเช้าเพราะต้องไปทำความสะอาด ตามที่ป้ามหาโหดได้คาดโทษไว้

ต้นมาถึงห้องน้ำโดยมีป้ามหาภัยยืนรออยู่ในมือของป้ามีถังน้ำที่ใส่แปรงน้ำยาล้างห้องน้ำ เอาไว้

“เอานี่ชุดใส่ทำความสะอาด” ป้าเดินมาจัดแจงสวมรองเท้าบูท ถุงมือยาง ผ้ากันเปื้อน และหมวกของพนักงานทำความสะอาดให้

“ทำความสะอาดให้เสร็จล่ะ เดี๋ยวจะกลับมาดู”

ต้นเดินเข้าไปในห้องน้ำเมื่อเขาเดินผ่านกระจกเขาก็มองเห็นตัวเองได้ชัดเจน ผมที่ยาวกว่ารองทรงเล็กน้อยภายใต้หมวกทำความสะอาดขาวโพลนไปด้วยแป้ง รวมไปถึงใบหน้าและลำคอ แม้ว่าต้นจะมีผิวที่ค่อนข้างขาว แต่ปริมาณแป้งที่เยอะก็ทำให้ต้นขาวโพลนราวกับตุ๊กตาหิมะ ลงมาข้างล่างเป็นผ้ากันเปื้อนที่ทับอยู่บนเสื้อสายเดี่ยวสีชมพู โดยด้านในมียกทรงที่อยู่ภายนอกชุดพละของนักเรียนญี่ปุ่นอีกทีหนึ่ง ซึ่งภายในก็ยังมีแป้งตกค้างจากฐานตัวประกันที่ต้นโดนฝนแป้งกระหน่ำใส่อยู่ กลิ่นตัวของเขาตอนนี้จึงเหมือนโรงงานแป้งฝุ่นเลยทีเดียว

ด้านล่างดูจะน่าตื่นเต้นไม่น้อยเมื่อภายใต้กางเกงในของต้นมีแป้งปริมาณมหาศาลอยู่ข้างใน ทับด้วยกางเกงพละและกางเกงในสีแดงสองตัว ซึ่งมีกระโปรงสั้นๆ ที่แทบไม่ปิดแก้มก้นอยู่ด้านบนอีกที ส่งผลให้เห็นกางเกงในด้านล่างได้ถนัดตา ทั้งถุงเท้าที่ยาวขึ้นมาถึงขาอ่อนยิ่งส่งเสริมให้ชุดกลมกลืนไปด้วยกัน

ต้นนั่งยองๆ บริเวณด้านในห้องน้ำที่ไม่มีใคร กางขาทั้งสองข้างออกจากกัน และเข้าอยู่ในท่าแมงมุมตัวเมีย ก้นของต้นค่อยๆ ส่ายอย่างควบคุมไม่ได้ แรงขึ้นและเร็วขึ้น ก้นส่ายอย่างรุนแรงและไร้ทิศทาง ความรู้สึกบางอย่างก่อตัวขึ้นในใจพร้อมๆ กับบางอย่างที่ค่อยๆ เอ่อล้น

และเขื่อนแห่งความปรารถนาของต้นก็พังทลายลงพร้อมๆ กับการปลดปล่อยความหนักหน่วงที่แบกอยู่ใต้ท้องน้อยมาทั้งวัน ต้นชักกระตุกทิ้งตัวลงบนพื้นห้องน้ำหนีบขาทั้งสองข้างเข้าหากันและนอนหมดแรงอยู่อย่างนั้น