Untill youพี่เเกเขียมชื่อเหรอวะ!?

หลังจากที่ลงชื่อด้วยความจำใจเสร็จเเล้ว ฉันก็ไปยืนเครียดอยู่กับป้ายตัวเองที่ทางสโลปออกจากตึก อยากจะร้องไห้ อะไรคือ'นายมนภร' เอาจริงคือมันเเบบ อิหยังวะ อยู่ดีๆให้ตูกลายเป็นนายเฉยเลย เเล้วคนอื่นจะคิดยังไงกันวะ เดินดุ่มๆอ่านป้ายชื่อ อุ้ย...มนภร เห็นในใบลงทะเบียนเป็นนาย หน้าตาเเบบนี้ต้องไปตัดมาเเล้วเเน่เลยย...เฮ่ออออ เอ๊ะ หรือว่าความจริงเเล้วฉันเป็นผู้ชายเเต่โดนตัดตั้งเเต่เกิด เเบบบบ เเม่ไม่ปลื้มพ่อไม่ชอบ มีลูกชายคนนึงเเล้ว พอเเล้วว สั่งหมอตัดฉึ้บๆไปซะเลย เออเนอะ ถึงว่าของถึงไม่ค่อยมี....เย้ย! บ้าไปเเล้ว!"เห้ย!"เสียงเล็กที่เหมือนจะสลิดดกดัดให้ใหญ่ดังขึ้น ฉันเลยหันไปตามเสียงที่ได้ยิน...โอ้!"ไอ้ส้ม!"ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาเเละกอดเจ้าของเสียงด้วยความคิดถึงสุดขีด "คิดถึงเเกจังเลย!!!"ส้มจี๊ดเขย่าตัวฉันด้วยท่าทีที่คิดถึงเหมือนกัน ถ้าจำไม่ผิด นางเป็นเพื่อนสนิทคนเเรกที่ฉันสนิทด้วยมากที่สุด เเต่พอจบม.3นางก็ย้ายโรงเรียนเพราะต้องตามพ่อตามเเม่ไปที่อื่น"เหมือนกันๆ"ฉันรีบพยักหน้าก่อนจะก้มมองป้ายชื่อส้มจี๊ด...ป้ายชื่อนางเป็นหนุมานมีหนวดลายกนกเหมือนกันนี่! ก้อด! สวรรค์ยังเมตตานะเนี่ย! ที่ให้ฉันกับส้มจี๊ดได้เหวี่ยงกลับมาเจอกันอีก กู๊ดจ็อบ!"เเกก็เรียกสถาปัตย์ใช่ไหม!"ฉันถามอีกรอบเพื่อความเเน่ใจ เผื่อไม่ใช่จะได้หน้าเเตกเเบบไม่ต้องถึงมือหมอ"ใช่เเล้วน้องมามี่โปโกะ!"ฮื่อออ มามีโปโกะ คิดถึงจังเลยคำนี้ ไม่ได้ยินส้มจี๊ดเรียกเเบบนี้มาตั้งนาน กระซิกๆ"ฮื่ออ ดีใจจังเลยที่เเกเรียนเหมือนฉัน""เหมือนกันนน"ในสายตาฉันเมื่อสามปีก่อนคือส้มจี๊ดนางสวยนะ สวยเเบบน่ารักๆอ่ะ เเต่ตอนนี้นางสวยเเบบหล่อเลยอ่ะเก็ทป่ะ ยิ่งมองยิ่งเหมือนทอมหล่อเลยอ้ะ!"เเกหล่อเเบบนี้มีเมียยังเนี่ย""ตบปากเลยไอ้มาย! ฉันชอบผู้ชายว้อย!""ก็เห็นหล่อๆเเบบนี้อ่ะเอออ""เออ! เเก"ส้มจี๊ดทำตาโตจับเเขนฉันเเน่น ฉันว่ามาอาการนี้ นางต้องมีอะไรมาเมาท์ให้ฟังเเหงๆ"อะไรวะ""ตอนฉันเข้ามาลงทะเบียนอ่ะ ฉันเจอเเรร์ไอเทมด้วยเว้ย!"ส้มจี๊ดพูดเสียงดังซะจนฉันต้องรีบปิดปากด้วยความความไวเเสง ปากเเกนี่พาซวยจริงๆนังส้ม!"เงียบๆสิโว้ย!""เออๆๆ เงียบก็เงียบ>○<""เเล้วเเกไปเจออะไรมา-_-""ฉันเจอผู้ชาย! หล่อ! หล่อมาก! หล่อมากๆ!"-○- <---หน้าของฉันที่เจอดาเมจเเรดเเต๋ดเเต๋ของนางส้มจี๊ดหวีดร้องเสียงดัง มาทรงนี้ฉันว่านางน่าจะไปประสบพบเจอมาอย่างเเท้ทรู เเละที่สำคัญ คนที่ทำให้นางหวีดวี๊ดๆได้ขนาดนี้...น่าจะของจริง!อยากเห็น! อยากเห็นเเล้วอ้ะ!"เเกได้มองป้ายชื่อเขาป่ะ ชื่ออะไรเเบบนี้""เเหมมมมม"ส้มจี๊ดเบะปากเเหมใส่ฉันเสียงยาว อะเเระๆ ฉันอยากเห็นของเเรร์ของเเกเเล้วผิดตรงไหน!"เกลียดเด้อออ""อะไรจ๊ะ""สาวๆ"โปรดอย่าเข้าใจผิดว่าเดอะไดอะร็อกข้างบนเป็นเสียงของฉัน เพราะฉันไม่มีทางพูดอะไรได้น่ารักขนาดนี้เเน่ๆเสียงรองเท้าผ้าดังกึกๆกระทบกับพื้นพร้อมการมาเยือนของ...คนหล่อ!คนหล่ออีกเเล้ว! คนนี้ถึงจะไม่ได้สูงโย่งเหมือนไอ้พี่บ้า(เปลี่ยนสรรพนามทันทีที่บังอาจมาหัวเราะฉัน!)คนนั้น เขาสูงประมาณไอ้ไม้ เเต่ความรูปหล่อคมเข้มนี่ทะลุไม้ไปหลายโยชน์มากจ้าคือพ่อรูปหล่อคนนี้ไม่ได้หล่อเเบบนักเลงเปรี้ยวติงเหมือนไอ้คนก่อนหน้านี้ไง เขาหล่อเเบบเท่ๆมีลอยสักที่คอเบาๆเหมือนเเรปเปอร์เกาหลีอ่ะเเก! ก้อดดด อยู่อุตรดิตถ์มาสิบเเปดสิบเก้าปี เพิ่งรู้ว่ามีงานดีเเบบนี้ด้วย! ขอบคุณสวรรค์ที่ส่งลูกมาเกิดจังหวัดนี้!เอ้อ! ไม่ใช่ว่าฉันเบิกตากว้างติดสตั้นคนเดียวนะ เป็นลูกหมาป่าพ่วงส้มจี๊ดไปด้วยจ้า ถ้าจะอายก็อายด้วยกัน...เพื่อนเเท้!"เอ่อ...พี่"ส้มจี๊ดที่รวบรวมสติได้ก่อนฉันพูดขึ้น เเหมมมม เห็นใครหล่อก็ยกเหนือหัวว่าพี่ตลอดเลยนะจ๊ะสาวน้อย!"ไม่ใช่ๆ เราไม่ใช่พี่หรอก เราปีหนึ่งเหมือนกัน"พ่อคนหล่อยิ้มหวานส่งมาให้พวกฉันพร้อมยกป้ายชื่อขึ้นให้ดู 'N'คิว'โหชื่อคิว ชื่อเท่หน้าโหดดุเฉี่ยวเอาเรื่อง เเต่ยิ้มทีนี่โลกละลาย ตายนะตาย พ่อทำมายตายได้เลยนะพ่อ!"เราเห็นพวกเธอเเยกออกมาอ่ะ""อ้อออ"ฉันหรี่ตาลงเพื่อจะได้มองคิวให้ชัดๆ คือไม่ได้สายตาสั้นสายตายาวอะไรหรอกนะ เเค่บับอยากมีฟีลที่เหมือนนางเอกหรี่ตามองพระเอกจนพระเอกต้องพูด 'มองอะไรยัยบ๊อง' เเล้วก็เขกหัวเบาๆ ช่างน่ารักกรุบกริบกุ๊กกิ๊กดุ๊กดิ๊กจริงๆ!"อย่ามองเราด้วยสายตาอาฆาตเเบบนั้นสิ"คิวหัวเราะเบาๆ...หัวเราะยังหล่อเลยพ่อคุณเเต่เขาก็ทำลายฟีลน่ารักดุ๊กดิ๊กปุ๊กปิ๊กของฉันก็สลายไปละ...เหลือเเค่ฟีลที่ฉันส่งสายตาอาฆาตให้เขาไปทั่ว บ้าไปเเล้ว! เเง!เเต่ช่างเหอะ หล่อ อภัยได้"เอ้อๆ อย่าไปมองเขาเเบบนี้สิเพื่อนมาย"ส้มจี๊ดสมทบเปบี่ยนสีไปอยู่กับผู้ชายทันควัน เเหมมมมม พอพูดกับผู้ชายไม่เห็นดัดเสียงใหญ่เลยน๊า ทีเเบบนี้ล่ะเร็วเลยน๊า ทิ้งเพื่อนไปเช้าข้างผู้ชายเก่งนะเราอ่ะ"เห้ยๆ เราหยอกเล่นๆ พวกรุ่นพี่เขาให้เรามาตามพวกที่เเยกออกมาให้ไปรวมกันตรงจุดลงทะเบียนน่ะ หยอกเฉยๆไง"คิวยกมือขึ้นหมุนไปมาเหมือนเล่นกับเด็กน้อย เเล้วคือไม่ใช่อะไรนะ นางเล่นกับฉันด้วยไง ในจุดนี้ จะให้ฉันเป็นเด็กน้อยเด็กเอ๋อเด็กปัญญาอ่อนก็เอาวะ!"อ๋อ...เเล้วนี่มีคนอื่นเเยกออกมาอีกไหมอ่ะ"ฉันถามต่อไปให้ดูเเบบมีอะไรในกอไผ่นิสนุง...เออ เรียกเนียนคุยกับผู้ต่อก็ได้วะ"น่าจะไม่มีเเล้วนะ เราเห็นมายกับส้มจี๊ดเเยกออกมาคนเดียวอ่ะ"คิวยิ้มจนตาหยี ยิ้มบ่อยเเบบนี้เรียกอ่อยได้ป่ะจ้ะ เเต่เอ๊ะ...เขารู้ชื่อฉันได้ไงวะ ญาณทิพย์! เห้ยยย นี่คิว ญาณทิทย์ ลูกเจ๊เจนป้ะเนี่ย!"เอ่อ คิวรู้ชื่อเราได้ไงอ่ะ"ฉันถามออกไปด้วยหน้าตาเอ๋อๆ พอดีใจร้อนด่วนได้ไปนิดนึงอ่ะนะ"นี่ไง"คิวยกป้ายของตัวเองขึ้นพร้อมเขย่าเบาๆ ก่อนจะชี้มาที่ป้ายของฉัน เออว่ะ ไม่น่าโง่เลยอีผีเปรตตตตต"ห่ะๆ"ฉันยิ้มเเหยๆส่งไปให้คนหล่อเบาๆพอเป็นพิธี"เเล้วเราอ่ะๆ เราจี๊ดจ๊าดเลยเดาว่าชื่อส้มจี๊ดป้ะ"ส้มจี๊ดฉีกยิ้มกว้างเเล้วก็เขย่งเท้าเชิงหยอกๆให้คิว เเหมนังเตี้ย!...เออ ฉันก็เตี้ยนี่หว่า ลืม!"ป้ายเหมือนกันไง ฮ่ะๆ""อ้ออออ"หว่ายๆหน้าเเตกกก หว่ายยย นังส้มหน้าเเต๊ก หน้าเอ๋อไปเลยนังส้ม!"มาๆ พี่รออยู่ๆ"สรุปเเล้วคิวก็พาฉันไปนั่งเด๋อๆโง่ๆอยู่ตรงที่ลงทะเบียน เพราะพี่เขาก็เอาเเต่บ่นบ๊นบ่นเรื่องจิปาถะทั่วไปในการใช้ชีวิตในรั้วมหาลัย หอในต้องเข้าก่อนเวลานั้นเวลานี้นะ อย่าเเฮงก์ดึกมากนะ ระวังไม่ได้กลับนะ เเต่! ปัญหานั้นจะหมดไป! เพราะฉันจะไปสิงอยู่ที่หอไอ้ไม้! เปลี่ยนรกราก4ปี เยี่ยม!เเล้วไอ้การรวมตัวที่ฉันนั่งงงมาตลอดทางก็จบลงง่ายที่ประโยคของรุ่นพี่ที่ว่า'รักนะจ๊ะจุ๊บุๆ'