เซนต์เซย่า ภาคนักรบคนสุดท้าย Saint Seiya The Last Hope

      ทั้งสองฝ่ายนิ่งเงียบกันอยู่นานแสนนาน  ประมาณว่าไม่รู้จะพูดอะไร  ชั่วครู่  มารีนก็เอ่ยถามเรียบๆว่า…. 
 
“ เจ้าจะไปไหน ” 
 
“ เอ่อ…อ่า…..” กล้าได้แต่อ้ำอึ้ง  ครั้นจะบอกตามตรงว่าเผ่นหนี  ก็คงไม่แคล้วโดนส้นตึก  จึงทดลองโกหก  เผื่อว่าถ้าอีกฝ่ายเชื่อ  จะได้พ้นบาทาภัย 
 
“ พอดี  ผมตั้งใจจะตรงไปที่ลานประลอง  แต่ดันหลงทางน่ะ  ฮะ  ฮะ  ฮะ ” พอพูดจบ  กล้าก็หัวเราะแฮะๆ  พร้อมยกมือขวาขึ้นตบศีรษะเบาๆ  ท่าทางดูคล้ายเด็กเนิร์ดในยามสำนึกผิด 
     
 
       แต่แทนที่มารีนจะนึกเอ็นดู  เธอกลับเอียงคอมองด้วยความสงสัย  ในใจแอบขบคิด 
 
“ เจ้าเซย่ามันทำท่าอะไร  ดูหน่อมแน้มสุดๆ  หรือว่ามันจะฝึกหนักจนเพี้ยนไปแล้ว ” 
     
 
        ระหว่างที่ทั้งสองยังคงยืนเฉย  มารีนก็เกิดคิดได้….ตอนนี้ไม่ใช่เวลามามัวสงสัย  เพราะใกล้จะได้ฤกษ์ประลองเต็มที  จึงละทิ้งทุกสิ่ง  แล้วลากเซย่าไปยังลานต่อสู้ 
 
“ เดี๋ยวก่อน  คุณมารีนจะไปไหน  ทำไมต้องรีบขนาดนั้น ” 
 
“ ก็จะไม่ให้รีบได้ไง  นี่ใกล้จะได้เวลาประลองแล้ว ” มารีนตอบโดยเร็ว  พร้อมลากเซย่าไปตามทาง 
      
 
      กล้าในร่างเซย่านึกเสียดาย  เพราะถ้ารู้ว่ามารีนแอบมาดักที่ประตูทางออก  เขาคงเลือกหลบซ่อนแทน  แล้วรอให้หมดเวลาประลอง  จะได้ไม่ต้องสู้กับคาชิออส 
 
“ ฮึ่ม…เจ็บใจนัก  ดันอ่านเกมพลาด ” 
 
………………… 
      
       สองศิษย์อาจารย์ถึงลานประลองทันเวลา  เพราะเคียวโก  ประธานของแซงทัวรี่ยังมาไม่ถึง  การแข่งจึงยังไม่เปิดฉาก  และทันทีที่กล้าในร่างเซย่าเหยียบพื้นสนาม  เจ้ายักษ์คาชิออสก็เปิดปากแซว 
 
“ ไง  เจ้าเซย่า  ทีแรกข้าคิดว่าแกจะหนีไปแล้วเสียอีก  ไม่รักชีวิตบ้างรึไง ” 
     
 
       พอเซย่าได้เห็นคาชิออสแบบเต็มสองตา  สองขาก็เริ่มสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว  เพราะเจ้ายักษ์คนนี้น่าจะมีความสูงไม่ต่ำกว่า 2 เมตร  แถมทั่วร่างยังอุดมไปด้วยมัดกล้าม  ผิวพรรณก็ออกแนวดำแดง  ใบหน้าแลถมึงทึง 
 
“ บรื้อ….พอได้เห็นคาชิออสใกล้ๆ  ยิ่งน่ากลัวกว่าในการ์ตูนนับสิบเท่า  แล้วคนที่ใช้คอสโมไม่เป็นอย่างเรา  จะชนะมันยังไง ” 
      
 
       แต่เหมือนกล้าจะนึกอะไรขึ้นมาได้….เราเป็นพระเอกของเรื่องนี่หว่า  ยังไงก็ชนะอยู่แล้ว  จึงข่มความกลัว  แล้วฝืนตอบกลับไป  ด้วยท่วงท่าที่พยายามจะเข้มแข็ง 
 
“ คนอย่างข้าไม่คิดหนีอยู่แล้ว  มาดวลกันได้เลย  เจ้าคาชิออส ” 
 
“ ยังปากดีเหมือนเดิม  แล้วข้าจะมอบความตายให้  แต่อย่าคิดนะว่าจะไปแบบสบาย  เพราะข้าจะค่อยๆทรมานเจ้า ” คาชิออสพ่นคำอาฆาต  จากนั้นก็ถลึงตาให้  กล้าจึงตกใจจนเกือบสะดุ้ง  แต่ก็เก็บอาการไว้ได้ทัน  และทำทีเป็นตาขวางใส่ 
      
 
       มารีนลอบสังเกตท่าทีของลูกศิษย์หนุ่มทุกอิริยาบถ  จึงดูออกว่าอีกฝ่ายแสร้งทำเป็นกล้า  ทำให้รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง 
 
“ แปลกเหลือเกิน  ปกติเจ้าเซย่าจะกล้าบ้าบิ่น  ทว่าคราวนี้  มันกลับแสร้งทำตัวห้าว  หรือหมอนี่จะเป็นคนอื่นปลอมตัวมา  แต่จะเป็นไปได้ยังไง  เพราะรูปร่างหน้าตาก็ยังเป็นเซย่าคนเดิม ” 
       
 
       ไม่ทันที่มารีนจะได้คำตอบ  ประธานที่ทุกคนรอคอย  ก็มาถึง 
 
“ ท่านเคียวโกมาแล้ว  ทุกคนแสดงความเคารพ ” 
       
 
       เหล่านักสู้ในที่นั้น  หันไปมองปะรำพิธี ซึ่งอยู่บริเวณที่นั่งฝั่งประธาน  จึงพบกับชายร่างสูงคนหนึ่ง  แต่เราไม่มีทางรู้อายุของเขา  เพราะบุรุษนายนี้ได้สวมผ้าคลุมขาวที่ปกคลุมทั้งตัว  บนศีรษะสวมหมวกเหล็กที่มีรูปทรงน่ากลัว  แถมยังปิดบังใบหน้าอีกต่างหาก 
 
“ โอ้ว…..นี่หรือเคียวโก  รูปลักษณ์เหมือนในการ์ตูนเป๊ะ ” กล้าในร่างเซย่าเริ่มเปลี่ยนเป็นทึ่ง  เพราะเขากำลังได้พบกับประธานของแซงทัวรี่ตัวเป็นๆ 
       
 
       และเพื่อให้ฉากนี้สมบูรณ์  ก็มีนักรบชายอีกสี่คนหามเสลี่ยงไม้มายืนข้างๆ  บนนั้นมีบรรทุกกล่องเหล็กใบเขื่องที่สลักลายเป็นรูป….ม้าบิน  อึดใจต่อมา  เหล่าบุรุษในชุดเกราะหนังก็วางสิ่งนั้นลง 
 
“ ว้าว…..นั่นมันชุดครอธเพกาซัสในตำนานนี่นา  ชั้นอยากสวมใส่มันเหลือเกิน  ถ้าได้มาครอบครอง  จะเท่ขนาดไหนกันนะ ” กล้ารู้ทันทีว่าสิ่งนั้นคืออะไร  เขาจึงอยากได้มันจนตัวสั่น  เพราะสาวกเซนต์เซย่ารู้ดีว่าสิ่งนี้คือไอเท็มระดับตำนาน 
       
 
       ทว่าระหว่างที่กล้ากำลังฝันหวาน  ก็ได้ยินเสียงคำรามเบาๆของเจ้ายักษ์คาชิออส 
 
“ นั่นน่ะหรือครอธเพกาซัส  ข้าต้องเอามันมาครอบครองให้ได้  เพราะนี่คือสมบัติของชาวกรีซ  จะให้คนนอกอย่างเจ้าเซย่าคว้าไปไม่ได้ ” 
 
“ ใช่แล้ว  คาชิออส  พอออกไปประลอง  ก็โชว์ฝีมือให้เต็มที่  อย่าให้เจ้าเซย่าได้ผุดได้เกิด ” อาจารย์สาวผมเขียวที่ยืนอยู่ข้างๆ  พูดขึ้นมาบ้าง  ถึงไม่บอก  กล้าก็รู้ทันทีว่านี่คือ “ไชน่า” คู่ปรับสาวของเซย่า 
 
“ ว้าว…นี่น่ะเหรอ  คุณไชน่า  หุ่นดีกว่าในการ์ตูนอีก  รูปร่างอย่างกับพวกนางแบบผสมนักมวย  ปราดเปรียวและสูงเพรียว  นี่ยังไม่รวมถึงเธอมีใบหน้าที่งดงาม ” สองแก้มของกล้าเริ่มแดงก่ำ  ด้วยความเขินอาย  เพราะรู้ดีว่าถ้าตนไม่ตายด้วยน้ำมือคาชิออสหรือคู่ต่อสู้คนอื่นๆ  จะได้เข้าฉากจิ้นกับสาวงามนางนี้ 
 
“ เฮ้…เจ้ายังไม่เลิกเหม่ออีกเหรอ  รีบทำความเคารพท่านเคียวโกเดี๋ยวนี้ ” แต่ไม่ทันจะหลุดจากภวังค์  มารีนก็เอาศอกกระทุ้งสีข้าง  พร้อมกล่าวเตือน 
 
“ เอ๊ะ!  ครับ ” กล้าในร่างเซย่าสะดุ้งเล็กน้อย  ก่อนจะก้มหัวคำนับท่านประธานตามคำสั่งของอาจารย์สาว 
      
 
       มารีนยังคงเหล่มองลูกศิษย์ด้วยหางตา  ภายในนึกแปลกใจ 
 
“ นอกจากนิสัยที่เปลี่ยนไป  เจ้าเซย่ายังดูตื่นๆ  ราวกับเพิ่งเคยเจอผู้คน  ทั้งที่มันฝึกวิชาที่นี่ตั้งหลายปี  เจอคาชิออสกับไชน่ามาเกินกว่าร้อยครั้ง ” 
     
 
        หลังจากทุกคนโค้งคำนับอยู่สองสามอึดใจ  เคียวโกก็กล่าวทักทาย  และเริ่มอารัมภบท 
 
“ เอาล่ะ  ทุกคนเงยหน้าขึ้น  ที่พวกเรามารวมตัวในวันนี้  เพื่อเป็นสักขีพยานในการประลองชิงชุดครอธเพกาซัส  อันเป็นหลักฐานแห่งการเป็นเซนต์  นักรบผู้ปกป้องอาเธน่า  และนี่ก็เดินทางมาถึงจุดสุดท้าย  เหลือผู้ท้าชิงเพียงสองคน  นั่นก็คือเซย่าและคาชิออส ” 
 
“ เฮ……คาชิออสสู้ๆ  เอาชนะ  แล้วชิงครอธเพกาซัสมาให้ได้ ” เสียงเฮดังกังวาน  ส่วนใหญ่จะเชียร์เจ้าถิ่น  ทำให้กล้าในร่างเซย่ารู้สึกใจเสีย  หูเลยดับไป  ไม่ได้ยินน้ำคำของเคียวโกที่กำลังสาธยายความเป็นไปอย่างเมามัน 
 
“ ตกลงจะไม่มีใครเชียร์ชั้นเลยหรือนี่  เซย่าช่างอาภัพจัง  แต่เอ…..เราก็รู้เรื่องนี้อยู่แล้วนี่นา  เพราะดูการ์ตูนมาเกินกว่าร้อยครั้ง  และจะเศร้าทำไม  ไปหุบปากของเจ้าคาชิออสด้วยหมัดดีกว่า ” 
      
 
        ในระหว่างที่จิตใจของกล้ากลับมาเป็นปกติ  หูก็ได้ยินคำสุดท้ายของเคียวโก 
 
“ ขอให้เจ้าต่อสู้กันอย่างยุติธรรม  เริ่มการประลองได้ ” 
      
 
       เสี้ยววินาทีที่คำนั้นเข้าสู่โสตประสาท  กล้าก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้  เพราะในการ์ตูน  เซย่าเองก็หูดับเช่นกัน  ด้วยมัวแต่เหม่อมองชุดครอธเพกาซัส  ทว่าเขากลับไหวทัน  เนื่องจากรู้ล่วงหน้าว่าพระเอกหนุ่มจะเจอกับอะไร 
 
“ ฟุบ ” 
       
 
       ประสาทสัมผัสของกล้าจับกระแสลมแรงที่พุ่งปะทะต้นคอ  เขาจึงม้วนตัวไปข้างหน้าทันควัน  ทำให้คาชิออสคว้าจับไม่ทัน 
     
 
       กล้าพลิกกายหันกลับมาประจัน  ใบหน้าแลซีดเผือด  เพราะถ้าเมื่อกี้  ตัดสินใจช้าไปนิดเดียว  คงโดนคาชิออสคว้าคอได้แน่นอน  และเขาน่าจะไม่พ้นจากความตาย  ด้วยไม่มีพลังคอสโมคุ้มกายเหมือนเซย่าตัวจริง 
 
“ บรื้อ..เกือบไปแล้ว  และชั้นจะเอาชนะหมอนี่ได้ยังไง ” 
      
 
       คาชิออสดูประหลาดใจมาก  เพราะเมื่อกี้  เขากะว่าน่าจะบีบคอของเซย่าได้  เพราะเด็กหนุ่มกำลังเหม่ออยู่  แต่แล้วหมอนั่นกลับม้วนตัวหลบได้อย่างหวุดหวิด  ทำให้รู้สึกหัวเสียนิดๆ 
 
“ ฮึ่ม….หลบเก่งนักนะ  เจ้าเซย่า  แต่แกคิดว่าจะหนีรอดไปได้ซักกี่น้ำ ” 
       
 
      กล้าในร่างเซย่าไม่ตอบคำใด  เพราะในใจมัวแต่กลัว  ไม่กี่วินาทีต่อมา  คาชิออสก็บุกมาคว้าจับอีก  ทว่าพระเอกหนุ่มฉากหลบได้ไม่ยาก  และพอเจ้ายักษ์เริ่มรุกไล่  เขาก็ทำในสิ่งที่ไม่มีในการ์ตูน  นั่นก็คือ.......วิ่งหนี 
 
“ เฮ้ย!  หยุดนะ  เจ้าเซย่า  มาให้ข้ากระทืบเดี๋ยวนี้  ไวเป็นลิงเลย ” คาชิออสพยายามวิ่งไล่  ซึ่งก็เร็วพอสมควร  แต่ก็ตามเซย่าไม่ทัน  ด้วยเขาตัวเล็กและปราดเปรียวกว่า 
 
“ หยุดวิ่ง  ก็โง่อ่ะดิ  ชั้นยังรักชีวิตของตัวเองอยู่นะเฟ้ย ” กล้าโต้ตอบอยู่ในใจ  พร้อมตั้งหน้าตั้งตาวิ่งต่อไป 
      
 
      ฉากอันชวนหัวตรงหน้า  ทำให้เหล่านักสู้นับร้อย  ถึงกับตะลึงงันไปอึดใจ  ก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมา 
 
“ ฮ่า  ฮ่า  ฮ่า  นี่มันอะไรกันเนี่ย  เจ้าสองคนนี้แสดงละครตลกกันอยู่รึไง ” 
       
 
      ฉากตลกตรงหน้ามีดาเมจที่รุนแรง  แม้แต่เคียวโกก็ไม่ยกเว้น  เพราะถึงเขาจะนั่งเท้าคางอยู่บนเก้าไม้ทรงหรู  ทว่าหัวไหล่กลับสั่นหงึกๆ  ประมาณว่าแอบขำเล็กน้อย        
     
 
      บุคคลที่ฮาไม่ออกจริงๆมีเพียงสองคน  หนึ่งคือมารีนที่ยืนกอดอกนิ่ง  และถ้าเปิดหน้ากากออกมา  ก็จะพบกับสีหน้าที่ฉายแววเซ็ง  ส่วนอีกคนคือไชน่า  ที่ตอนนี้เริ่มโวยดังไปตามประสา 
 
“ แล้วเจ้าจะไปร่วมเล่นตลกกับเซย่าทำไม  จับมันให้ได้  แล้วรีบฆ่าสิ ” 
     
 
      คาชิออสเองก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน  แต่อีกฝ่ายวิ่งเร็วเหลือประมาณ  ทำให้ยากจะไล่ทัน  ไม่นาน  ยักษ์ใหญ่ก็เริ่มหมดแรง  เลยหยุดนิ่งอยู่กับที่  พร้อมก้มหน้าลงสู่พื้น 
 
“ แฮ่ก  แฮ่ก  แฮ่ก  วิ่งไม่ไหวแล้ว ” 
 
 
สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/jalando.darksidewriter.version2