เซนต์เซย่า ภาคนักรบคนสุดท้าย Saint Seiya The Last Hope

      มารีนเอามือไขว้หลัง  พร้อมจ้องมองกล้าไม่วางตา  ด้วยศิษย์หนุ่มแสดงท่าทีแปลกๆให้เห็นหลายหน 

 

“ อืม….เจ้าเซย่ากลับมาห้าวเหมือนเดิมอีกแล้ว  หรือเราจะคิดไปเองว่ามันเปลี่ยนไป ” 

    

 

      พออาจารย์สาวเริ่มวางใจ  ก็หันไปสอนต่อ  หวังให้ลูกศิษย์หนุ่มคว้าชัยในวันพรุ่งนี้ 

 

“ โอเค  กว่าจะถึงรอบชิง  เจ้าและคาชิออสได้ฝ่าฟันนักสู้ในแซงทัวรี่ถึง 10 คน  ทว่าการต่อสู้ที่ผ่านมา  เจ้ายักษ์นั่นทำได้ดีกว่ามาก ” 

 

“ เอ่อ…..คาชิออสทำได้ดีกว่าผมตอนไหน  ก็เจ้ายักษ์นั่นคว้าชัยไม่ต่างกัน ” กล้าในร่างเซย่าได้เอ่ยถามเสียงสั่น  ทำให้มารีนนึกสงสัยอีกครั้ง  แต่สุดท้าย  เธอก็ตัดใจ  แล้วย้อนกลับโดยเร็ว 

 

“ แล้วเท่าที่ดูการแข่ง เจ้าไม่คิดเหรอว่า.........คาชิออสทำได้ดีกว่ามาก ” 

       

 

       กล้าสับสนเป็นที่สุด  เพราะการต่อสู้รอบก่อนถึงศึกชิงชุดครอธเพกาซัสไม่ได้ถูกฉายในอนิเมะหรือหนังสือการ์ตูน  แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าผลนั้นดีร้ายประการใด  แต่ด้วยความที่เขาเป็นกูรูด้านนี้  จึงนึกถึงบทสนทนาในช่วงเวลาดังกล่าวได้ 

 

“ ใช่แล้ว  เท่าที่เราอ่านหรือดูการ์ตูนมา  มารีนจะเข้ามาฝึกเซย่าชนิดจัดหนัก  แถมยังกังวลว่า]ลูกศิษย์จะพ่ายแพ้  เพราะคาชิออสชนะ 10 นักสู้ในรอบก่อนหน้าอย่างง่ายดาย  แถมยังเด็ดหัวของทุกคน  ในขณะที่พระเอกหนุ่มผ่านคู่ต่อสู้ทั้งหมดมาแบบทุลักทุเล  ฟอร์มเลยผิดกัน  อย่างนี้ก็ไม่แปลกที่เธอจะห่วง ”  

 

“ เอ้า…ว่ายังไง  เจ้าพร้อมจะสู้กับคาชิออสมั้ย ” มารีนเห็นกล้าในร่างเซย่าเงียบไป  เลยร้องถามเสียงดัง 

 

“ อืม…ถึงช็อตนี้  เหมือนเซย่าจะตอบว่าไม่ต้องเป็นห่วง  ตนชนะแน่  แต่มารีนไม่เชื่อ  จึงเข้ามาเทรนชุดใหญ่จนพระเอกหนุ่มถึงกับอ่วมอรทัย  ดังนั้นต้องชิงโชว์พลังคอสโมออกมาก่อน  เธอจะได้ไม่เล่นงานเรา ” เมื่อกล้าคิดได้ดังนั้น  เขาจึงแสร้งตบอกแรงๆหลายที  เพื่อเรียกความมั่นใจ  ก่อนจะตอบกลับด้วยเสียงตะโกน 

 

“ คุณมารีนอย่าห่วงเลย  ผมเอาชนะคาชิออสได้แน่  และนี่คือพลังที่แท้จริงของผม ”  พอพูดจบ  กล้าในร่างเซย่าก็เริ่มร่ายรำเป็นรูปหมู่ดาวเพกาซัส  ซึ่งก็ทำได้เหมือนจริง  เพราะเขาดูฉากนี้มานับหมื่นครั้ง  จึงจดจำได้อย่างแม่นยำ 

 

“ เอ๊ะ!  เจ้าเซย่ากำลังวาดฝ่ามือเป็นรูปหมู่ดาวเพกาซัส  ท่วงท่าดูน่าเกรงขาม  แถมยังวาดได้ถูกจุดแบบไม่มีผิดเพี้ยน  แต่…..” ท่าทางของลูกศิษย์หนุ่ม  ทำให้มารีนแอบทึ่งนิดๆ  กระนั้นเธอก็ยังติดใจอยู่เล็กน้อย 

      

 

      แต่ไม่ทันทีที่อาจารย์สาวจะอ้าปาก  กล้าในร่างเซย่าก็รวบรวมพลังกายถึงขีดสุด  และเมื่อคิดว่าพร้อมเต็มที่  เขาก็ง้างหมัดไปข้างหลัง  ก่อนจะก้มลงไปต่อยพื้นพสุธาเต็มแรง 

 

“ ตูม…..” 

      

 

      ปรากฏเสียงดังสนั่น  หลังจากนั้น  เหตุการณ์ที่มารีนคาดว่าจะเกิด  ก็อุบัติ  นั่นก็คือภาพเซย่าที่กระโดดโลดเต้นไปมา  พร้อมร้องโอดโอย 

 

“ โอ๊ย….เจ็บชะมัด  ทำไมหินมันถึงไม่แตกเหมือนในหนังการ์ตูนนะ ” 

       

 

      พอได้เห็นท่าทางของลูกศิษย์หนุ่ม  มารีนก็ส่ายหัวไปมาเบาๆ  เป็นเชิงระอา  ก่อนจะสอนสั่งให้อีกฝ่ายเข้าถึงวิถีการใช้คอสโม 

 

“ ยังอ่อนหัดนัก  คิดแต่จะใช้กำลังหักหาญท่าเดียว  อันที่จริง  เจ้าก็ฝึกกับข้ามานานหลายปี  ยังไม่เข้าใจหลักการทำลายที่แท้จริงอีกเหรอ ” 

 

“ อ้อ….จำได้แล้วครับ  เคล็ดลับการทำลายของเซนต์ก็คือมุ่งโจมตีไปที่อะตอม ” กล้าในร่างเซย่ารีบข่มความเจ็บปวด  ก่อนจะตอบกลับ  เพราะกลัวโดนมารีนอัดกระหน่ำแบบในการ์ตูน 

 

“ ต้องรีบเอาใจ  ไม่ให้เจ้าหล่อนขุ่นเคือง  เราจะได้รอดพ้นจากการโดนตื้บ ” 

     

 

       ทว่าอาจารย์สาวก็ไม่หมดคำถาม  เธอยังคงสอบซักต่ออีกข้อ 

 

“ แล้วหลักการเข้าถึงอะตอมล่ะคือ….อะไร ” 

 

“ อะ…เอ่อ…..ปลุกพลังคอสโมขึ้นมาครับ  พอเราทำได้  ก็จะได้รับพลังมหาศาล  จากนั้นให้มุ่งตรงไปเล่นงานที่อะตอม  ไม่ว่าสิ่งใด  เราก็จะสามารถทำลายได้ ” กล้าตอบฉะฉาน  ทำให้มารีนทึ่งนิดๆ 

 

“ แปลกมาก  เจ้าเซย่าตอบแบบนี้ได้ยังไง  เพราะที่ผ่านมา  เวลาเราสอนในห้องเรียน  มันมักจะนอนหลับ  เป็นคนประเภทถ้าได้ฟังทษฎียาวๆ  ก็มักจะหูดับทุกที  แถมหัวไม่ดี  สอนอะไรไม่ค่อยจำ  แต่มาวันนี้  หมอนี่กลับแจกแจงได้ละเอียดทุกจุด  หรือโดนอัดที่สมองมากเกินไป  เลยกลับกลายเป็นคนฉลาด ” 

     

 

      การที่มารีนนิ่งไป  ได้ทำให้กล้ารู้สึกหลอน  เพราะต่อให้เขากลายเป็นเซย่า  แต่ก็ไม่รู้วิธีต่อสู้  แถมใช้พลังคอสโมไม่ได้  ด้วยเดิมที  หนุ่มร่างสมบูรณ์เป็นเพียงเด็กเนิร์ดที่บ้าการ์ตูนเซนต์เซย่าเท่านั้น 

 

“ ถ้าคุณมารีนบุกเข้ามาแบบในหนังการ์ตูน  เราจะรับมือยังไง  น่ากลัวว่าจะยับเยินยิ่งกว่าพระเอกตัวจริงแน่ๆ ” 

      

 

       ไม่นาน  ความสงสัยของกล้าก็ได้กลายเป็นจริง  เมื่อได้ยินประกาศิตของมารีน 

 

“ ถึงเจ้าจะเข้าใจหลักการทำลายอะตอม  ซึ่งเป็นเคล็ดลับของการเป็นเซนต์  แต่ก็ไม่อาจดึงคอสโมออกมาใช้ได้  ดังนั้นข้าจะเคี่ยวเข็ญทั้งคืน  เพื่อให้เจ้าเข้าถึงพลังนั้น ” 

 

“ โอ้…..ไม่ต้องก็ได้  คุณมารีน  เพราะถึงคราวจำเป็น  ผมก็จะดึงคอสโมออกมาใช้ได้เอง ” กล้าในร่างเซย่ารีบยกมือห้าม  ทำให้มารีนงงหนักกว่าเดิม  เพราะพระเอกหนุ่มเวอร์ชั่นดั้งเดิม  ดูห้าวกว่านี้เยอะ 

 

“ ทำไมเจ้าเซย่าถึงดูปอดแหกนัก  แถมยังสุภาพเกินเหตุ  ถ้าเป็นคนเดิม  มันต้องโวยวาย  และบอกให้เราไม่ต้องยุ่งไปแล้ว  ไม่ได้การ  หรือว่ามันจะกลัวคาชิออสจนประสาทเสีย  ต้องรีบปลุกปลอบด้วยกำปั้น  จะได้หายบ้า  เพราะหมอนี่อาจจะฮึดสู้  ถ้าโดนต่อยซักสองสามหมัด ” พอมารีนได้ข้อสรุป  อาจารย์สาวก็รีบรุดเข้าไปหา  หวังจะสั่งสอนด้วยการต่อยปาก  แต่แค่ก้าวเท้าแรก  พระเอกหนุ่มก็ร้องห้าม 

 

“ คุณมารีนอย่าเพิ่งเข้ามาครับ  การฝึกหนักก็ดีอยู่หรอก  แต่ผมมีแข่ง  การเตรียมความพร้อมของร่างกาย  ก็นับว่าสำคัญ  ดังนั้นปล่อยผมไปนอนพักเอาแรงเถอะ  จะได้รับมือกับคาชิออสในวันพรุ่งนี้ ” 

     

 

      มารีนหยุดชะงัก  เพราะตั้งแต่ฝึกฝนเซย่ามาหลายปี  ไม่เคยเห็นลูกศิษย์หัวทึบพูดได้น่าฟังแบบนี้เลย 

 

“ เอ๊ะ!  แปลกมาก  ปกติหมอนี่พูดจาดีๆไม่ค่อยเป็น  แถมขวานผ่าซากเป็นที่สุด  ไม่มีทางที่จะงัดเหตุผลมาอ้างได้  หรือว่ามันจะโดนอัดมากไปจริงๆ  เลยกลับกลายเป็นคนละคน ” 

      

 

      ถึงมารีนจะทึ่งในท่าทีที่เปลี่ยนไปของเซย่า(กล้า)  แต่เธอก็ไม่ยอมยกเลิกคอร์สฝึกนรก  เพราะถ้าเซย่าปลุกพลังคอสโมขึ้นมาไม่ได้  พรุ่งนี้ก็เตรียมโลงไว้ได้เลย  เนื่องจากประเมินแล้ว  ลูกศิษย์คนนี้ไม่อาจต่อกรกับคาชิออส 

 

“ คุณมารีนอย่าฝึกอีกเลยครับ  ผมขอร้อง ” และนี่เสียงสุดท้ายของกล้าที่สะกดเป็นคำ  เพราะในเวลาต่อมา  เขาก็ได้แต่ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด  เนื่องจากถูกอาจารย์สาวจอมเฮี้ยบนวดหนัก 

 

……………….. 

 

“ จิ๊บ  จิ๊บ  จิ๊บ….” 

      

 

      เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้น  พร้อมเสียงนกร้อง  อันเป็นเรื่องธรรมดาของแซงทัวรี่  ดินแดนลี้ลับที่ใช้ฝึกเหล่าเซนต์  ซึ่งตั้งอยู่ในสถานที่ตกสำรวจในประเทศกรีซ  ดังนั้นเรื่องความสมบูรณ์ของธรรมชาติจัดว่าขั้นเทพ  ทิวทัศน์โดยรอบประกอบไปด้วยป่าไม้และหุบเขา 

      

 

      ทว่าในแดนตกสำรวจก็มีสถาปัตยกรรมที่ดูมีวัฒนธรรม  นั่นก็คืออัฒจันทร์ขนาดใหญ่ที่เรียกว่าโคลอสเซี่ยม  มันเป็นสนามกีฬาที่ทำมาจากหินปูน  สามารถจุคนได้ครึ่งหมื่น 

      

 

      และภายในโคลอสเซี่ยมรูปทรงกลม  ก็มีผู้คนมาจับจองที่นั่งรอบสนาม  กะประมาณน่าจะราวๆสามร้อยกว่าชีวิต 

       

 

       แน่นอนว่าการแต่งตัวของเหล่าคนดู  ก็แสนจะแปลกประหลาด  เพราะที่นี่ไม่ใช่โลกปัจจุบันที่เราคุ้นเคย  แต่เป็นโรงงานผลิตนักสู้เหนือมนุษย์  ดังนั้นจึงหลีกเลี่ยงชุดผ้าเนื้อหยาบและเกราะหนังแบบกาดิเอเตอร์ไม่ได้ 

 

“ ถึงรอบชิงแล้ว  ใครจะได้เป็นเซนต์เพกาซัสคนใหม่กันนะ ” 

 

“ ยังไงก็หนีไม่พ้นคาชิออสหรอก  เพราะเขาเอาชนะคู่ต่อสู้ทั้งสิบด้วยการเด็ดหัวทุกคนอย่างง่ายดาย  ส่วนเซย่าผ่านมาได้แบบหวุดหวิดทุกรอบ  ฝีมือของพวกเขาจึงน่าจะห่างกันมาก ” 

 

“ ไม่แน่นา….เจ้าเซย่าอาจพลิกล็อกก็ได้  เพราะหมอนั่นได้ชื่อว่าเป็นจอมหัวแข็งประจำแซงทัวรี่ ” 

 

“ โอ้…ความเห็นไม่ตรงกัน  การพนันจึงเกิดขึ้น  ต่อคาชิออสสิบจ่ายหนึ่ง  รองเซย่าหนึ่งจ่ายสิบ  สนใจมั้ย ” 

 

“ โห…..อัตราไม่น่าสนใจ  เพิ่มเป็นยี่สิบได้มั้ย  เพราะมองมุมไหน  เจ้าเซย่าก็ไม่น่ารอด ”  

      

 

       และนี่คือเสียงพูดคุยของเหล่าคนดู  ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเพศชาย  ทว่าก็มีผู้หญิงปะปนอยู่สามสี่คน  แต่เธอเหล่านั้นก็อยู่ในชุดที่คล้ายพวกเต้นแอโรบิคและสวมหน้ากากเหล็ก  ทำให้ดูไม่ออกว่าเจ้าหล่อนสวยงามขนาดไหน 

       

 

       หลังจากรอจนเหงือกแห้ง  ตัวเก็งชนะเลิศก็ปรากฏตัว  เขาเป็นเด็กหนุ่มร่างสูงใหญ่  ทั่วกายสีดำแดงที่เปลือยท่อนบน  อัดแน่นไปด้วยมัดกล้าม  เหมือนนักเพาะกายที่ชอบเสพสเตียรอยด์  บนใบหน้าถมึงทึงประดับผมทรงโมฮอก  แลไม่ต่างจากตัวโกงในการ์ตูนยุค 80 ด้วยรูปลักษณ์ที่จัดว่าสุด  จึงทำให้เหล่าผู้ชมส่งเสียงฮือฮา 

 

“ โห…นั่นมันเจ้ายักษ์คาชิออสนี่นา  และที่ยืนอยู่ด้านหลังนั่นคือ "ไชน่า"  อาจารย์ของเขาใช่มั้ย ” 

        

 

       บุคคลที่เหล่าผู้คนขนานนามว่า “ไชน่า”  เป็นหญิงสาวร่างสูงเพรียวที่สวมชุดรัดรูป  ซึ่งแลปราดเปรียว  ผิวขาวเหลือง  แต่ไม่อาจเห็นรูปโฉมได้ถนัดนัก  เพราะเธอเองก็มีหน้ากากเหล็กคอยปิดบัง  จึงไม่รู้ว่าสตรีผู้มีผมสีเขียวนางนี้  งดงามเพียงใด 

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/jalando.darksidewriter.version2