นักรบพันธุ์โหด ตอน ณัชฐานันท์

แม้ว่านายจั๋ว นายชัย นายบึ๊ก และนายเต๋าจะไม่รอดแต่สำหรับนายแป๋ว การที่แท็กโผล่มาให้เชือดถึงที่นั้นก็ถือเป็นการล้างแค้นให้กับพรรคพวกทีเหลีอเลยละกัน ส่วนทางด้านนายย้งที่พบว่าวงจรภายในมีช็อคเล็กน้อย แต่ก็ยังประคองตนเองได้จึงใช้ไอพ่นบินกลับมาอยู่ข้างนายแป๋วอีกรอบ ด้านของแท็กที่ได้มาดูเบอร์นี่ที่ตอนนี้หมดลมหายใจไปแล้ว ไวแอตต์กับเอลตันเสียใจจนน้ำตาของลูกผู้ชายหลั่งออกมา
   ทอมสันโดนยิงที่บริเวณหัวเข่าซ้ายทำให้ไม่สามารถขยับตัวได้ แต่เขาเองก็สะเทือนใจไม่น้อยกว่าเอลตันเพราะยังไงเบอร์นี่ ก็เป็นน้องชายของเขาเช่นกัน สักพักนายแป๋วกับนายย้งก็ได้ยินเสียงบางอย่าง จึงหันไปทางต้นเสียงก็ต้องตกตะลึงที่เห็นกองกำลังทหาร ขนทีมและอาวุธออกมา ซึ่งนำโดยสารวัตรภาธรนั้นทำให้นายแป๋วออกคำสั่งให้เหล่าอันเดธทั้งหมด สู้ศึกกับฝ่ายของสารวัตรภาธรและพวกมันบินผ่านกลุ่มแท็กไปราวกับพวกเขาไม่มีตัวตน นั้นแปลว่าแท็กคือเหยื่อของนายแป๋ว
   "พวกเอ็งหลบไปก่อนทางนี้ข้ากับหลานเอาอยู่" จ่าสิบเอกสายลมพูดกับไวแอตต์ ชายหนุ่มคิดจะแบกร่างเบอร์นี่แต่เอลตันเลือกที่จะเป็นคนทำเองโดยที่ไม่สนใจสีหน้าของไวแอตต์แม้แต่น้อย เอลตันเดินผ่านแท็กไปราวกับแท็กไม่ได้อยู่ตรงนั้น
   "หึ ! ขนาดพวกนักล่าตระกูลแมกซ์เวลล์ยังระคายผิวกูไม่ได้ คิดว่ามึงสองคนจะทำได้งั้นเหรอ" นายแป๋วพูดอย่างหยิ่งผยอง แต่จ่าสิบเอกสายลมไม่ได้สนใจคู่กรณีแม้แต่น้อย
   "เอ็งจะเล่นคนไหนว่ามา"
   "ปู่น่าจะรู้นะ" แท็กพูดก่อนเช็ดอาวุธของเขา
   "งั้นไอ้หุ่นกระป๋องนั้นข้าลุยเองก็แล้วกัน" คำพูดของจ่าสิบเอกสายลมนั้นทำเอานายย้งนั้นเดือดดาลที่มีคนมาดูถูกตน แต่คนที่น่าจะเดือดกว่าคือนายแป๋วที่สองคนไม่ได้สนใจตนเท่าไหร่นัก
   "เออ มาดูสิว่ามึงมันแน่แค่ไหน !"
   นายย้งใช้ไอพ่นที่เท้าพุ่งเข้ามาทางที่จ่าสิบเอกสายลมยืนอยู่ พร้อมกับกราดยิงกระสุนปืนกลใส่เต็มอัตตราแต่ฝั่งจ่าสิบเอกสายลม ผู้ซึ่งเป็นอดีตทหารเก่านั้นหาได้หวั่นเกรง ตรงกันข้ามเขากลับสวนกลับด้วยพลังไฟธาตุวายุเข้าประทะกับกองทัพกระสุนปืนกล คลื่นพลังซัดฝ่าดงกระสุนตรงมาทางนายย้งทันที และนายย้งใช้ท่อนแขนทั้งสองเปลี่ยนเป็นโล่กำบังทันที แม้ว่าจะไม่โดนจังๆแต่แรงอัดกระแทกจากคลื่นพลัง ทำให้นายย้งรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นมีพลังมากกว่าแท็ก คนที่ตนเคยสู้มาก่อนเสียด้วยซ้ำ
    เพราะมั่วแต่สนใจการป้องกันตัวทำให้นายย้งที่ไม่ได้ป้องกันตัวนั้น เจอแรงกำปั้นเพียวๆของจ่าสิบเอกสายลมที่ไปโผล่ตรงหน้านายย้งตอนไหนไม่รู้ แต่ที่แน่ๆฝ่ายทหารเก่ายศจ่าไม่รีรอที่จะซัดกำปั้นขวาตรงใส่โล่ของนายย้ง แรงหมัดรุนแรงมากถึงขั้นทำให้นายย้งกระเด็นลงมากระแทกกับพื้นปูน พร้อมกับควันฟุ้งกระจายเป็นวงกว้าง นายแป๋วอึ้งที่ลูกน้องโดนเล่นงานโดยที่ยังไม่ถึงยกสอง ทำให้รู้เลยว่าจ่าสิบเอกสายลมไม่ใช่ศัตรูที่ควรประมาท จังหวะที่นายแป๋วมัวแต่สนใจทางนายย้งพอหันกลับมาอีกที ก็จูบเข้าแรงหมัดของแท็กเข้ามาเต็มๆจนเกราะใบหน้าเกิดรอยร้าวขึ้นมา
    เมื่อนายแป๋วเริ่มตั้งตัวและยืนขึ้นซึ่งแท็กพบว่าร่างอันเดธของนายแป๋ว ตัวสูงและใหญ่กว่าคนปกติ 4 เท่าแม้ว่าจะไม่ได้ใหญ่เหมือนโทรลล์หรือโกเล็ม แต่ก็ถือว่าสูงใหญ่กว่ามนุษย์แน่นอนที่สำคัญ แท็กสัมผัสได้ว่านายแป๋วใช้แรงพยาบาทเป็นเครื่องขับดัน ซึ่งแท็กจะใช้มันเหมือนกันคือใช้ความโกรธ ความไว และความแรงเป็นตัวขับเคลื่อน ด้านนายแป๋วลูบเกราะหน้าที่ร้าวเพราะหมัดของแท็ก ใจนึกสงสัยมานานแล้วว่าเด็กตรงหน้าเป็นใคร ทำไมถึงมาขัดขวางทางตนขนาดนี้แต่ยังไงก็ไม่อยากรู้คำตอบแล้ว ขอแค่กำจัดให้พ้นทางก็พอ
    ว่าแล้วก็ไม่พูดเปล่านายแป๋วยกดาบเล่มใหญ่ขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟสีดำ ปกคลุมใบดาบควบคู่สายฟ้าสีเหลืองสลับเปลวไฟสีดำ ไวแอตต์ที่เห็นจากที่ไกลๆที่พยายามรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ เมื่อเห็นท่วงท่าลักษณะนั้นทำให้ชายหนุ่มใหญ่ถึงบางอ้อได้ รูปแบบพลังของนายแป๋วมีต้นแบบมาจาก Nameless King นักรบอันเดธในยุคเมื่อราวๆเกือบๆหมื่นปีมาแล้ว กล่าวกันว่าอดีตคือนักรบกษัตริย์ผู้เกรียงไกรแต่ก็ถูกความมืดครอบงำเพราะความรัก และกลายอันเดธที่ทรงพลังอย่างมากภายหลังอีก 100 ปี ให้หลัง Nameless King ก็ถูกกำจัดลงในที่สุด                 
    "Nameless King.... มิน่าละ ถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้" ไวแอตต์พูดพึ่งพำแต่ทอมสันที่อยู่ใกล้ๆได้ยิน
    "เป็นไปไม่ได้นะพี่ใหญ่ก็พ่อเป็นคนบอกนี่ว่า Nameless King นะถูกกำจัดไปหลายหมื่นปีแล้วนี่ แถม...นั้นมันก็เคยเป็นคนมาก่อนด้วย" ทอมสันพูด
    "ถึงแม้ว่าเจ้า Nameless King จะตายไปแล้วแต่พลังของเขาไม่ได้สูญสลายไปนี่" เสียงดังจากด้านข้างของทอมสัน ซึ่งเจ้าของเสียงก็ไม่พ้นหยางเสี่ยวฟงที่ตอนนี้ตัดสินใจไม่เข้าร่วมสู้ศึก แต่ขอนั่งเป็นผู้รับชมเพียงอย่างเดียว  
    "พลังของ Nameless King งั้นเหรอหมายความว่าไง"
    "ก็อย่างที่ผมกับพวกพี่รู้ๆกันอยู่ว่า Nameless King นะเป็นนักรบอันเดธที่แข็งแกร่งมากในยุคหมื่นปีที่แล้ว เรียกได้ว่าเป็นอันเดธยุคดึกดําบรรพ์ก็ว่าได้ และที่สำคัญเลยคืออดีตก็เคยเป็นมนุษย์มาก่อนถูกครอบงำโดยความมืด...."
    "ขอบใจที่เล่าให้ฟังแต่พ่อพวกฉันนะ...."
    "ผมยังพูดไม่จบ !.... ที่พวกพี่ได้ยินมานะมันแค่บางส่วน แต่ความจริงที่เหลือถูกแต่งเติมไปทำให้ความจริงถูกบิดเบือนไป ที่ Nameless King ถูกครอบงำเพราะมีต้นเหตุจากรักจริง แถมเป็นเชื้อไฟแรงพยาบาทชั้นดีเสียด้วย" ไวแอตต์กับทอมสันทำหน้าฉงนใจกับเนื้อหาที่พ่อไม่ได้เล่าไว้ทั้งหมด        
    เรื่องราวความจริงคือ Nameless King สมัยยังเป็นเจ้าชายนั้นได้ตกหลุมรักหญิงสาวคนหนึ่ง ในขณะที่ทรงปลอมตัวเป็นชาวบ้านมาเที่ยวในตลาด และหญิงสาวผู้นั้นก็มีฐานะค่อนข้างดีแต่ไม่ถึงขั้นชนชั้นขุนนางเท่าไหร่ ตอนนั้นเจ้าชายผู้มีพระชนม์เพียง 15 พรรษา จึงถือว่าเป็นเสมือนรักแรกพบก็ว่าได้ แรกๆทั้งสองต่างก็มีรักแท้ให้กันและกันจนเจ้าชายที่เริ่มเติบโตเป็นหนุ่มนั้น ตั้งใจจะขอคนรักแต่งงานเพื่อแต่งตั้งเป็นองค์ราชินี แต่ทว่าพระราชบิดาทรงสิ้นพระชนม์ในสงครามทำให้เจ้าชายที่วัยเพียง 20 พรรษาจำใจต้องออกรบเพื่อปกป้องราษฎรจากเหล่าอันเดธ ทำให้พระองค์ต้องห่างไกลจากหญิงผู้เป็นที่รัก
    นักรบกษัตริย์หนุ่มที่แม้อายุยังน้อยแต่กลับมีพระปรีชาสามารถ นำกองกำลังทหารสู้ศึกเอาชนะเหล่ากองทัพอันเดธที่บุกรุกดินแดง ซึ่งมีคนคาดการณ์ว่าจะใช้เวลาเป็น 8-9 ปี ในการขับไล่แต่พระองค์ใช้เวลาเพียง 3 ปี เท่านั้นเมื่อเสร็จศึกสงครามแล้วพระองค์ก็เสด็จกลับอาณาจักรเพื่อรับตำแหน่งเป็นกษัตริย์อย่างเป็นทางการ ซึ่งพระองค์ก็มิได้ลืมคำสัญญาที่ให้ไว้กับคนรักว่าหากกลับมาจะมาสู่ขอ แต่แล้วพระองค์ก็พบความจริงที่บาดใจของพระองค์ เมื่อหญิงสาวที่รักสุดดวงหฤทัยนั้นได้แต่งงานกับชายหนุ่มอีกคน เมื่ออาทิตย์ก่อนที่พระองค์จะเสด็จกลับมา
    แถมชายหนุ่มผู้กลายเป็นคู่ชีวิตคนใหม่ของเธอนั้น ดันเป็นคนรักเก่าของเธอที่เลิกราไปนานแล้วกลับมาในช่วงที่ ทั้งสองห่างไกลกันช่างตรงกับคำกล่าวว่า "รักแท้แพ้ระยะทาง" กษัตริย์หนุ่มทรงเจ็บปวดและเสียพระทัยอย่างมากที่หญิงสาวผิดคำสัญญา จากความรักแปรเปลี่ยนกลายเป็นแรงพยาบาทแรงแค้นและแรงอาฆาต ส่งผลให้พระองค์ดิ่งลงสู่ความมืดไปในที่สุดจากกษัตริย์ที่ทรงพระเมตตา กลายเป็นคนที่มีจิตใจโหดเหี้ยมไร้หัวใจ สั่งประหารผู้เห็นต่างในวังแทบทุกคนจนสุดท้ายแล้ว พระองค์ถูกพระอนุชาชิงราชสมบัติขึ้นบัลลังภ์ พร้อมเนรเทศพระเชษฐาไปกุมขัง
    หลังจากนั้นพระองค์ก็ถูกลืมเลือนไปแต่ไม่นานมาก ปรากฏว่าพระองค์แหกคุกออกมาเองและกลายเป็นอันเดธในชื่อว่า Nameless King อย่างที่รุ่นหลังๆรู้จักกัน และนั้นก็เป็นจุดจบของอาณาจักรที่เคยรุ่งเรืองมาในอดีต เมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้วไวแอตต์กับทอมสันจึงเข้าใจในทันทีว่า ทำไมนายแป๋วถึงสามารถใช้พลังของ Nameless King ได้เพราะมีแรงพยาบาทกับแรงแค้นที่รุนแรงเหมือนกัน แม้ว่าจะคนละสาเหตุกันก็ตามแต่คำถามที่เกิดขึ้นต่อมาคือ ใครกันคือผู้ถือครอบพลัง Nameless King แล้วมอบให้กับนายแป๋วละ ถ้าการที่หยางเสี่ยวฟงรู้ต้นกำเนิดของ Nameless King ขนาดนี้ซึ่งไม่รู้ว่าจริงเท็จแค่ไหน แต่เรื่องนีหนุ่มตาตี๋ต้องรู้แน่นอนซึ่งไวแอตต์มั่นใจว่า อีกฝ่ายไม่มีทางบอกตนแน่
    ทางฝั่งแท็กที่เริ่มรู้แล้วว่านายแป๋วเริ่มเข้าโหมดเอาจริงแล้ว เขาเองก็ต้องทำแบบเดียวกันไฟธาตุวายุปรากฎขึ้นที่มือทั้งสองของแท็ก และเตรียมท่าต่อสู้ในทันที ส่วนนายแป๋วนั้นเดินตรงมาหาแท็กอย่างไม่รีบร้อน จนกระทั่งจังหวะหนึ่งในช่วงพริบตานั้นนายแป๋วก็พุ่งตรงเข้ามาทางแท็ก อย่างรวดเร็วจนมองแทบไม่ทันและใช้ปลายดาบหมายจะแทงแท็ก แต่เคราะห์คือแท็กเบี่ยงหลบซ้ายไปเล็กน้อยก่อนจะสวนกลับด้วยหมัดฮุดเข้าชายโครงนั้น นายแป๋วไม่แสดงอาการบาดเจ็บเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว ตนใช้ศอกกระแทกใส่แท็กให้ถอยร่นเล็กน้อย ก่อนตามด้วยเหวี่ยงดาบใหญ่เป็นวงกว้างอีกระรอบ และรอบนี้แท็กหลบไม่ทัน
    เขาโดนคลื่นกระแสไฟฟ้าช็อคเข้าร่างกายจนเรียกว่า ชาไปทั้งตัวจนขยับไม่ได้ทำให้นายแป๋วนั้นฟาดดาบเป็นแนวนอน เข้าที่ลำตัวด้านขวาของแท็กแต่เขานั้นเลือกจะล้มลงหลบ พร้อมกับม้วนตัวกลิ้งหลบการโจมตีด้วยสายฟ้าเปลวไฟดำฟาดฟันลงมา แท็กที่ตั้งตัวได้หันหลังกลับวิ่งเข้าหานายแป๋วอีกรอบ เขาใช้ท่อนแขนซ้ายปัดปลายดาบที่สวนมาออกไป เมื่อมาหยุดยืนตรงหน้าร่างใหญ่ของนายแป๋วแล้ว ก็ทำการกระหน่ำรั่วหมัดตรงขวา-ซ้าย อัดเข้าใส่ลำตัวของนายแป๋วทันทีก่อนจะตบท้ายด้วยหมัดขวาตรงสุดท้าย อัดเข้าตรงท้องจนนายแป๋วกระเด็นไปไกลเล็กน้อย
    "ไม่ว่ายังไงวันนี้มึงต้องตาย ! ไอ้แป๋ว !"
                    
           
           
 
 
                                                            ++++++++++++++++++++++++++++