นักรบพันธุ์โหด ตอน ณัชฐานันท์

   "แค่นี้เรอะ ! พวกมึงเป็นนักล่าอันเดธที่โด่งดังที่นี้ แต่มีปัญญาสู้กับกูได้แค่นี้เหรอว่ะ !"

   นายแป๋วในร่างอันเดธซึ่งผิวหนังห่อหุ้มด้วยเกราะสีดำสนิท ในมือถือดาบเล่มยาวและใหญ่พอสมควร เบื่องหน้าของนายเเป๋วคือไวแอตต์ ทอมสันที่สภาพสะบักสะบอมพอสมควร สำหรับไวแอตต์นั้นยอมรับว่านายแป๋วเป็นอันเดธที่มีพลังมากกว่า อันเดธตนอื่นที่เขาเคยสู้ด้วยมาทั้งหมดไม่น่าเชื่อว่า เป็นแค่อันเดธที่พึ่งเกิดได้ไม่นานกลับสะสมพลังมาขนาดนี้ ซึ่งชายหนุ่มใหญ่เชื่อว่านายแป๋วมีพลังขับเคลื่อนมาจากความแค้นพยาบาทที่มีต่อคนเป็น !

   ส่วนของทอมสันนั้นเขามักคิดเสมอว่าพี่ชายคนโตอย่างไวแอตต์นั้น เก่งที่สุดของบ้านกลับยังไม่สามารถระคายผิวของนายแป๋วได้ แต่อย่างไรก็ตามเพื่อศักดิ์ศรีของตระกูลจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด ด้านฝั่งของนายย้งนั้นที่กำลังสู้กับโรฮานกับเบอร์นี่อยู่ แม้ว่านายย้งจะโดนรุมแต่ก็ยังสู้ได้สูสีอย่างมาก และไม่ยอมเปิดช่องโหว่ให้สองหนุ่มนักล่าโจมตีใส่จุดอ่อนของเขาเด็ดขาด ทางฝั่งของไฮแรมกับไซม่อนและเอลตันกำลังสู้กับฝูงอันเดธที่รูปร่างคล้ายผีดิบ ถือเคียวไล่ฟาดฟันทั้งสามอยู่ซึ่งเอลตันใช้ดาบเรเปียร์นั้นฟันตอบโต้ เขาพบว่ายิ่งมากเท่าไหร่ พวกมันก็ยังโผล่มาเรื่อยๆเพื่อตัดกำลัง

   "ไม่ไหว ! ขืนปล่อยให้แบบนี้พวกเราแพ้แน่... ถ้าไม่จัดการสองตัวนั้นละก็...." ไฮแรมพูดไปพร้อมใช้ดาบสามง่ามฟันอันเดธผีดิบตนหนึ่งขาดสองท่อน

   "แล้วนายคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยรึไง" เอลตันหันไปตะโกนพูดกับไฮแรมพี่น้องต่างแม่ของเขา หลังจากที่ฆ่าอันเดธไป 6-7 ตนก็หันไปมองทางเบอร์นี่พี่ชายของเขา ที่ตอนนี้ติดพันกับอันเดธร่างใหญ่อีกตนมาขวางเอาไว้ ส่วนโรฮานนั้นต้องสู้กับนายย้งที่เรียกดาบโผล่มาจากแขนฟันใส่โรฮาน

   เบอร์นี่ถูกซัดด้วยกำปั้นแรงมหาศาลจนกระเด็นไปชิดกับซากรถคันหนึ่ง เขาสำลักเลือดออกมาอึกใหญ่พร้อมกับมองไปทางพี่น้องของเขา แน่นอนว่าแต่ละคนล้วนตกที่นั่งลำบากไม่ต่างกัน โดยเฉพาะทางไวแอตต์กับทอมสันที่กำลังสู้กับนายแป๋ว เบอร์นี่ก้มมองดูคมดาบเรเปียร์ในมือของเขา ภาพในอดีตตอนสมัยเขาทุ่มเทฝึกมาตลอดเพื่อให้พ่อยอมรับ แต่ ณ ตอนนี้เขาต้องการเป็นอิสระจากทุกอย่างที่พันธนาการตัวของชายหนุ่มเอง

   ไม่นานนักเบอร์นี่ก็พุ่งทะยานไปทางไฮแรม เอลตัน และไซม่อนที่กำลังเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เบอร์นี่ใช้ปราณดาบฟาดฟันฝูงอันเดธที่รุมพี่น้องเขาตายในดาบเดียว ทำเอาไฮแรมกับไซม่อนตกตะลึงไม่คาดคิดว่า เบอร์นี่จะซ่อนเขี้ยวคมขนาดนี้มาหลายปีส่วนอันเดธร่างใหญ่ที่เดินตรงมาทางชายหนุ่มทันที ซึ่งทางเขาก็ไม่รอช้าก็วิ่งเข้าหามันเช่นกันโดยใช้คมดาบฟันขาของมัน เมื่ออันเดธทรุดลงกับพื้นแล้วก็ทำการตัดหัวทันที เอลตันกินยาสมานอาการบาดเจ็บหนึ่งเม็ดเพื่อตามไปช่วยพี่น้องทีเหลือ แต่สายตาของเบอร์นี่คือทางฝั่งของนายแป๋วที่กำลังสู้กับไวแอตต์อยู่ เขารู้ดีว่าไวแอตต์กำลังเสียเปรียบและเขามีโอกาสแค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น เบอร์นี่หันหน้ามามองเอลตันน้องชายผู้เป็นสายเลือดเดียวกับเขา

   "สิ่งที่ฉันอยากนายในตอนนี้คือ.... ฉันรักนายนะน้องชายและฉันดีใจที่มีนายอยู่ข้างกายเสมอมา ถึงเวลาที่นายต้องลิขิตชีวิตตัวเองแล้วนะ" เบอร์นี่พูดพร้อมกับยิ้มที่เอลตันไม่ได้เห็นมานานมากแล้ว แต่เขาก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่พี่ชายพูด

   "หมายความว่าไงเบอร์นี่... นายจะทำอะไร"

   เบอร์นี่เลือกที่จะไม่ตอบอะไรแต่ได้ใช้พลังแฝงของเขานั้น พุ่งตรงไปยังสังเวียนเดือดระหว่างนายแป๋วกับไวแอตต์ ซึ่งตอนนี้ไวแอตต์โดนนายแป๋วใช้ดาบใหญ่ฟาดฟันใส่จนชายหนุ่มล้มลงกับพื้น ทอมสันพยายามที่จะเข้ามาช่วยแต่ถูกมือซ้ายของนายแป๋วที่กลายเป็นแส้สายฟ้าสีดำ หวดเข้าใส่ลำตัวกระเด็นไปอีกทางก่อนจะหันมาทางไวแอตต์เพื่อจบเกม แต่ทว่า.....

   ฉึก !

  และเหตุการณ์ที่ทุกคนต้องตกตะลึงไปตามๆกันโดยเฉพาะกับเอลตัน เบอร์นี่ถูกปลายดาบของนายแป๋วเสียบทรวงอกทะลุออกด้านหลัง เลือดไหลอาบตัวของไวแอตต์ที่กำลังช็อคกับภาพร่างน้องชาย ส่วนด้านของเบอร์นี่ที่โดนเสียบทะลุไปนั้นยังมีสติหลงเหลืออยู่ ใช้พลังเฮือกสุดท้ายปล่อยปราณดาบ เสียบแทงเข้ากลางลำตัวของนายแป๋วเต็มเป้า นายแป๋วสะดุ้งด้วยความเจ็บปวดอย่างมากก่อนจะเหวี่ยงร่างของเบอร์นี่ออกจากดาบของตน ร่างของเบอร์นี่กระเด็นไม่ไกลมากเท่าไหร่ ไวแอตต์อาศัยจังหวะนั้นล้มลุกคลุกคลานมาทางน้องชายของเขา

   "เบอร์นี่นายทำแบบนี้ทำไม... นายต้องไม่ตาย ต้องไม่ตาย" ไวแอตต์พูดพร้อมกดบาดแผลบนร่างเบอร์นี่ ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่ามันสาหัสเกินกว่าจะรักษาได้เพราะการห้ามเลือด เอลตันวิ่งมาหาพี่ชายของเขาอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่คิดว่าเบอร์นี่จะบ้าระห่ำขนาดนี้เอลตันจับมือพี่ชายเอาไว้แน่น                  

   "ไม่นะ ! แกทำบ้าอะไรของแกว่ะ !.... ไหนบอกว่าอยากไปใช้ชีวิตอิสระอย่างที่แกต้องการไง แล้วทำไม..." เบอร์นี่ยิ้มทั้งที่เลือดท่วมปากไหลออกมาไม่หยุด

   "ก็นี่ไงไอ้น้อง.... ลิขิตของฉันที่.... ฉันทำด้วยตนเอง.... ดะ ดะ ดะ โดยที่ไม่ต้องมีใครมาชี้นิ้ว.... นาย.... ก็... อย่าลืมที่ฉัน.. บะ บะ บอกนายละ...." เบอร์นี่พูดก่อนจะแน่นิ่งในอ้อมกอดของพี่น้องเขา

   ทางฝั่งของนายแป๋วที่โดนดาบเรเปียร์เสียบลำตัว ก็สามารถดึงดาบออกจากตัวได้แล้วแต่ยังไม่สามารถขยับตัวได้ นายย้งที่พึ่งกินลูกถีบของโรฮานมาเมื่อครู่ยอมถอยเพื่อมาดูลูกพี่ของตน บาดแผลที่ลำตัวค่อนข้างสาหัสพอสมควร บ่งบอกชัดเจนเลยว่าเบอร์นี่รวบร่วมพลังที่มีอัดเข้าไปที่ดาบเพื่อหวังจบเกม แต่ดูเหมือนว่านายแป๋วจะแข็งแกร่งกว่าที่คิด นายย้งหันไปทางร่างของเบอร์นี่อย่างเจ็บแค้นก่อนจะใช้ไอพ่น พุ่งเข้าทะยานวิ่งเข้าใส่โดยหมายจะใช้ปืนกลหนักติดแขนเพื่อจัดการลูกหลานของตระกูลแมกซ์เวลล์ทั้งหมด !

   แต่ก่อนที่นายย้งจะเหนี่ยวไกก็ได้ชิมรสกำปั้นเพียวเข้าหน้า จนกระเด็นกระดอนไถลื่นไปกับพื้นปูนของถนนและที่สำคัญ พลังนั้นมันรุนแรงถึงขั้นพื้นปูแตกกระจาย นายย้งถึงกับจุกที่อัดกระแทกกับพื้นถนน ไวแอต์และพวกเอลตันต่างพากันหันไปมอง เจ้าของกำปั้นที่ชกหน้านายย้งเมื่อครู่ ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็น จ่าสิบเอกสายลม ที่ใช้หมัดเปล่าๆตะบั้นหน้าหุ่นยนต์โดยไม่มีเครื่องป้องกันแม้แต่น้อย ข้างหลังของจ่าสิบเอกคือแท็กที่เดินมาพร้อมกับแบกซากของอันเดธผีดิบตนหนึ่ง นายแป๋วที่เริ่มพื้นตัวได้นั้นก็หันเหมาทางแท็กผู้ลงมือสังหารลูกน้องของเขาทั้งหมด ซึ่งแน่นอนว่าตอนนี้นายจั๋วกับนายชัยก็คงไม่รอดแล้ว

   "อะไรกันเนี่ย.... งานปาร์ตี้เริ่มแล้วเหรอ สงสัยเราจะมาช้าไปนิดนะ" นั้นคือคำพูดของจ่าสิบเอกสายลมในขนาดที่ กำลังบิดข้อไม้ข้อมือของตน

                                                         +++++++++++++++++++++++++++++