นักรบพันธุ์โหด ตอน ณัชฐานันท์

สถานีตำรวจกลาง เวลา 23.35 น.

   "ตอนนี้พวกเขาให้ปากคำรึยัง" ผู้กำกับทอมถามขึ้น

   จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นเมื่อจ่าเข้มเห็น นายบึ๊กเริ่มมีท่าทางที่เป็นภัยคุกคามต่อพลเรือน ตำรวจหนุ่มก็รีบบุกเข้าไปช่วยโดยไม่รีรออะไรทั้งสิ้น หลังจากที่นายบึ๊กหายตัวไปนั้นจ่านนท์เรียกกำลังเสริม พร้อมรถพยาบาลเนื่องจากนายสินบาดเจ็บเล็กน้อย และแม่จำปาอยู่ในอาการช็อคอยู่ เมื่อจัดการที่บ้านของนายสินเสร็จแล้ว จ่าเข้มจึงเชิญทั้งครอบครัวมาที่สถานนีเพื่อสอบปากคำ เพิ่มเติมเพื่อจะวางแผนปฏิบัติการขั้นต่อไป

   "ตอนนี้นายสินกำลังให้ปากคำกับหมวดฮันโดอยู่ครับ" จ่าผลรายงาน

   "ต้องขอบคุณจ่าเข้มกับจ่านนท์ที่เข้าไปช่วยพลเรือนทันเวลา ไม่งั้นไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น" ผู้กำกับทอมกล่าวชื่นชมทั้งสองนาย ในขณะที่หมวดวิทาลิสนั้นแสดงท่าทางหมั่นไส้จ่าเข้มและจ่านนท์ แต่ต้องลับหลังผู้กำกับทอม

   ณ ที่ห้องปากคำซึ่งหมวดฮันโดใช้สอบปากคำกับนายสินอยู่ ที่มือซ้ายของนายสินนั้นมีผ้าพันแผลพันไว้อยู่ เหตุเกิดจากการตอนที่เขานั้นเอาตัวปืนกัน การทำร้ายของนายบึ๊กเอาไว้แม้จะไม่บาดเจ็บอะไรมาก แต่ก็ทำให้เลือดตกยางออกอยู่ดีซึ่งจากการ สอบปากคำที่หมวดฮันโดได้มาคือ นายสินเล่าเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ตอนนายบึ๊กไปอยู่เมืองหลวง แล้วก่อเรื่องจนขึ้นโรงขึ้นศาลทำให้นายสินไปพาตัวนายบึ๊กกลับมาช่วยงานที่บ้าน เพื่อจะคุมพฤติกรรมของลูกชายให้อยู่ในสายตาของตน แต่แล้วนายบึ๊กยังกระทำแบบเดิมซ้ำด้วยการ พาพรรคพวกไปรุมข่มขืน เนเน่ ลูกสาวเพียงคนเดียวของแม่ติ่ม ตรงกับวันเดียวที่นายบึ๊กถูกฆ่าตายกลางตลาด

   และนายสินยังเล่าต่ออีกว่าหลังจากที่ข่าวมธุสรนั้นแพร่กระจาย ออกไปนั้นแม่ติ่มก็ปลุกกระแสพากันแบนครอบครัวของตน ไม่ให้ใครมาคบค้าสมาคมด้วย ซึ่งมันกระทบกับกิจการค้าขายของนายสินอย่างมาก ด้วยความที่สงสารทั้งภรรยาและแม่จึงคิดเก็บเงิน จำนวนหนึ่งเพื่อย้ายบ้านออกไปเริ่มต้นใหม่ที่อื่น ทั้งที่ใจจริงนั้นทั้งนายสินและแม่แต้มผูกพันกับบ้านหลังนี้มาก หมวดฮันโดที่ได้ฟังแล้วยังอดสงสารไม่ได้เลย

   "แล้วคุณสินจะย้ายไปที่ไหนครับ" หมวดฮันโดถาม

   "ยังไม่รู้เลยครับเพราะเงินมันยังไม่พอ ตอนแรกที่ปิดร้านเนี่ยก็ตั้งใจแล้วว่าจะคุยเรื่องอย่างจริงจังกับแม่และก็ภรรยา แต่ภรรยาผมก็มาพูดว่าไม่อยากย้ายซึ่งผมเข้าใจว่าเธอคงอยู่ติดที่ แต่มันไม่ใช่แบบนั้นเหตุผลจริงๆคือเรื่องของบึ๊กลูกชายของผม" นายสินพูดอย่างเหนื่อยใจพร้อมดื่มน้ำเปล่าเข้าไปอึดหนึ่ง

   "ผมขอถามคุณสินหน่อยนะครับ วินาทีที่คุณได้เห็นนายบึ๊กตรงหน้าคุณทราบแล้วใช่ไหมว่า..."

   "ทราบดีเลยครับแต่ภรรยาผมคงทำใจยอมรับเรื่องนี้ลำบากหน่อย เธอรักลูกคนนี้มากนะครับ" นายสินกล่าว

   "ผมเข้าใจครับ... ความรักของแม่มันยิ่งใหญ่นะ" หมวดฮันโดพูด แต่นายสินส่ายหน้า

   "ยิ่งใหญ่แต่ไม่มากพอที่จะให้คนบางคนกลับตัวได้"

                                                 ++++++++++++++++                                                            

ห้องสอบสวน 06 เวลา 23.48 น.

สารวัตรภาธรตัดสินใจลงมาสอบปากคำแม่จำปากับแม่แต้ม ด้วยตัวเองซึ่งตลอดที่เขานั่งสอบสวนนั้นมีแค่ แม่แต้มเท่านั้นที่ให้ความร่วมมือ แต่กับแม่จำปานั้นยังนั่งนิ่งไม่ยอมสบตา ซึ่งตำรวจหนุ่มยศใหญ่คาดการณ์ว่าอาจยังช็อคอยู่ และเท่าที่แม่แต้มเล่าให้กับสารวัตรภาธรฟังคือ นายบึ๊กจะถูกเลี้ยงดูโดยแม่แต้มกับแม่จำปา เนื่องจากนายสินต้องไปทำงานค้าขายกว่าจะกลับ ก็ค่ำมืดหรืออาจจะเช้าตรู่เลย นายสินนั้นเป็นพ่อที่ค่อนข้างเข้มงวดกับลูกมาก เวลานายบึ๊กทำผิดนายสินจะลงโทษด้วยการเอาไม้ตี เสมอจนนายบึ๊กนั้นหนีไปอยู่เมืองหลวง

   "คุณแต้มเคยบอกว่านายบึ๊กเคยมาหารอบหนึ่งแล้วใช่ไหมครับ" สารวัตรภาธรถาม

   "ใช่ค่ะสารวัตร.. ตอนนั้นดิฉันก็ไม่อยากเชื่อแต่ต้องเชื่อแล้วละค่ะ" แม่แต้มตอบ

   "ตอนที่นายบึ๊กมาหา เขาได้พูดอะไรไหมครับ" แม่แต้มมีท่าทีลังเลที่จะตอบเล็กน้อย

   "ลูกบอกแค่ว่าจะไม่มีใครมาทำอะไรคนในบ้านได้อีก แต่ไม่ได้บอกว่าจะทำอะไรต่อ" คนที่ตอบคือแม่จำปาที่แม้จะยอมให้ความร่วมมือแล้วแต่เสียงกับมือไม้ยังคงสั่นอยู่ แม่แต้มจึงได้แต่ลูบไหล่ลูกสะใภ้เพื่อปลอบขวัญเธอ

   ภาพที่นายบึ๊กได้แสดงท่าทางคุกคามสามีของเธอ และยังขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อบังเกิดเกล้านั้นยังติดตา ของเธออยู่ตอนนี้เหมือนหนังที่ฉายวนไปวนมา ภาพเด็กชายที่แม่จำปาเคยอุ้มชู เลี้ยงด้วยความรักและทะนุถนอมมาตลอด บัดนี้ได้หายลับไปกับฝุ่นแล้วหรือจะเป็นอย่างที่นายสินบอก แม้ว่านายบึ๊กจะมีชีวิตใหม่ก็ไม่ใช่ลูกชายของทั้งสองอีกต่อไป น้ำตาก็ไหลอาบแก้มหญิงสาวทันทีพร้อมกับดวงใจที่แหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี สารวัตรภาธรเห็นดังนั้นจึงคิดว่าควรยุติการสอบสวน

   "ขอบคุณที่สละเวลาให้ปากคำนะครับ" สารวัตรภาธรกล่าวพร้อมกับลุกจากเก้าอี้และเดินออกจากห้องทันที

   สารวัตรภาธรเดินมาที่ห้องประชุมทีมของเขาอีกครั้ง ซึ่งผู้กำกับทอมกำลังนั่งฟังผลสรุปของการสอบปากคำ ของพยานซึ่งก็คือครอบครัวของนายสิน โดยร่วมแล้วยังไม่คืบหน้าเท่าไหร่นักแต่ หมวดฮันโดปักใจเชื่อว่านายบึ๊กจะกลับมาหาแม่กับย่า แน่นอนซึ่งจำเป็นอย่างมากที่ต้องมีการคุ้มกันที่แน่นหนา และต้องคอยดูตลอด 24 ชั่วโมง

   "ผมขอคัดค้านหน่อย" หมวดวิทาลิสพูดขึ้น

   "ว่ามาเลย" ผู้กำกับทอมอนุญาต

   "ตำรวจที่มีทักษะในการสู้กับอันเดธในกรมเรามีน้อยมาก แล้วไหนจะครอบครัวอื่นที่ทางพวกเราต้องตรวจสอบอีก ผมเกรงว่ามันอาจไม่เพียงพอ"

   "ออ ถ้าเป็นเรื่องนั้นผมได้เตรียมกองหนุนที่ถูกฝึกให้รับมือกับอันเดธโดยเฉพาะ ซึ่งจะรับคำสั่งโดยตรงกับผู้กำกับและสารวัตรเท่านั้นครับ" คำตอบของหมวดฮันโดทำให้หมวดวิทาลิสนั้นถึงกับขมวดคิ้วเลยทีเดียว

   "คุณเอาเวลาที่ไหนไปฝึกกองหนุนที่ว่าเนี่ย"

   "คำถามนั้นผมไม่จำเป็นต้องรายงานคุณ หมวดวิทาลิส"

   "พอได้แล้ว" ผู้กำกับทอม

   ผู้กำกับทอมตัดสินใจออกคำสั่งเพื่อยุติสงครามน้ำลาย และจ่าเข้มดูสะใจที่หมวดวิทาลิสโดนหักหน้า จ่านนท์เตือนให้คู่หูนั้นเก็บอาการลงหน่อย ส่วนสารวัตรภาธรนั้นยอมรับความสามารถของหมวดฮันโด ที่ใช้เวลาไม่ถึงปีในการขัดเกลาตำรวจให้มีประสิทธิภาพในการปราบอันเดธ แต่ทำไมถึงไม่ยอมบอกพวกเขาทั้งหมดกลับมาเฉลยเอาตอนนี้ สารวัตรหนุ่มรู้ดีว่าหมวดฮันโดไม่ใช่คนไร้เหตุผล และเขาต้องรู้เหตุผลนั้นให้ได้

   "งั้นสรุปเอาตามที่หมวดฮันโดบอกนะ ผมให้คุณจัดการเรื่องคุ้มกันครอบครัวนี้นะ...เลิกประชุม"

   แม้ว่าทุกคนจะเริ่มแยกย้ายกันไปกลับมีเพียงหมวดวิทาลิส ที่ยังนั่งแสดงสีหน้าเคร่งเครียดและเจ็บใจอยู่ตรงนั้น

                                                                 ++++++++++++++++++++++++++