นักรบพันธุ์โหด ตอน ณัชฐานันท์

ช่องว่างมิติ ไม่ระบุเวลา

ฌอนนั่งดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นผ่านจากวงแหวนเวทย์ตนเอง ตอนนี้อันเดธชื่อเริงฤทธิ์ถูกกำจัดไปแล้วแถมวิญญาณ ก็ถูกดึงลงสู่ห้วงนรกซึ่งแน่นอนว่า เขาไม่สามารถดึงเริงฤทธิ์ออกมาได้มันเกินความสามารถของตนแล้ว แต่สิ่งที่ฌอนต้องคิดในตอนนี้คือใครเป็นคนจัดการอันเดธเริงฤทธิ์ ซึ่งเขาจะไม่ปล่อยให้มันเลยผ่านไปแน่นอน ชายหนุ่มหันไปเห็นพวกแป๋วกำลังเดินมาทางตน ด้วยท่าทางที่อารมณ์เสียไม่ใช่น้อยแต่ฌอนก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก

    "เมื่อไหร่พวกกูจะได้ล้างแค้นอีสรสักที ต้องให้รออีกนานแค่ไหน" แป๋วพูดอย่างไม่พอใจ

    "พวกมึงจะหัวร้อนทำไมในเมื่อตอนนี้ พวกมึงก็กำลังจะมีกองทัพที่มากพอจะถล่มพวกตำรวจที่ขวางทางอยู่.... แต่ก่อนอื่นกูต้องอยากถามอะไรมึงก่อน" แป๋วขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยิน

    "มึงอยากรู้อะไร" แป๋วถาม

    "คนที่เข้ามาโจมตีพวกมึงนะลักษณะเป็นยังไง" ฌอนถามขึ้น

    "คนหนึ่งเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์อีกคนยังเด็กอายุยังไม่ถึง 18 ปีเลย แถมเวลาต่อสู้นะตาของมันจะเปลี่ยนสีด้วย" ฌอนสะดุดประโยคสุดท้ายของย้งที่พูดถึงคนมาขวาง ลักษณะแบบนั้นไม่น่าจะเป็นไปได้เว้นแต่ว่าศัตรูของเขาแกะรอยมาถึงที่นี้แล้ว

    "ที่ว่าตาเปลี่ยนสีนะเป็นสีดำสนิทเลยใช่ไหม มันมีสัญลักษณ์รูปอัศวินเกราะดำใช่ไหม"

    "ใช่ แต่อีกคนนะตาเป็นสีฟ้าไม่ใช่สีดำ" แมนเสริมอีกคนด้วย แต่สิ่งที่แป๋วโฟกัสคือสิ่งที่ฌอนกำลังครุ่นคิดไว้อยู่

    "พวกกูต้องรู้ไหมว่ากำลังรับมือกับใคร" แป๋วถามขึ้น

    ฌอนไม่ตอบแต่ได้ทำการร่ายเวทย์บางอย่างขึ้น แล้วใช้ฝ่ามือดึงเส้นบางอย่างออกมาจากหัวของแมน แล้วจากนั้นเขาก็ทำการฉายออกมาเป็นภาพเคลื่อนไหว ซึ่งเหตุการณ์นี้มันคือความทรงจำของแมนในร่างอันเดธ ทั้งการประทะกันของแมนกับแท็กซึ่งฌอนไม่คุ้นหน้าเท่าไหร่ แต่เขาก็เห็นสัญลักษณ์ปีศาจค้างคาวบนตัวของแท็ก สิ่งที่เขาโฟกัสคือการปรากฏตัวของชายหนุ่มอีกคน ซึ่งนั้นคืออภิชัยนั้นเองในที่สุดศัตรูของเขา ก็ตามรอยมาถึงที่นี้ช่างตื้อไม่เลิกจริงๆ

    "พวกมึงต้องระวังสองคนนี้ไว้ให้ดีเพราะการล้างแค้นของพวกมึงอาจไม่สำเร็จ" ฌอนกล่าวเตือนสั้นๆโดยไม่สาธยายเพิ่มเติม

    "ก็แค่เด็กคนหนึ่งจะกลัวทำไมว่ะในเมื่อเรามีกองทัพ" ย้งพูดอย่างมั่นอกมั่นใจมาก 

    "เหอะใช่ เด็กคนหนึ่งที่ซัดร่างมึงสะบักสะบอมกลับมาให้ เจมสันญาติกูต้องเหนื่อยซ่อมมึงใช่ไหม กูขอเตือนมึงดีกว่านะย้งถ้ามึงมีความคิดโง่ๆแบบนี้ มึงอาจตายก่อนคนอื่นแน่นอน" ฌอนพูดตอกหน้าทีเดียวทำเอาย้งหน้าชาไป ภาพที่ตนโดนแท็กกระหน่ำซัดกำปั้นใส่ร่างตนจนแทบเกือบจะกลายเป็นเศษเหล็ก แต่โชคดีที่เดรโกมาช่วยเอาไว้ชะก่อน

    "ถ้าพวกมึงสร้างกองทัพไว้เยอะก็อาจจะมีโอกาสเอาชนะสองคนนั้นได้ กูแนะนำได้แค่นี้แหละ" พูดจบก็เดินหายไปในอุโมงค์มิติอีกหลุม การกระทำแบบนี้ในความรู้สึกของย้งนั้นไม่ต่างอะไรกับการ ตัดหางปล่อยวัดเลย

    "ทำว่าแน่ที่แท้แม่งก็กลัวหางจุกตูดละหว้า...พี่แป๋วจะทำยังไงดี" ย้งหันมาถามแป๋ว

    "คงต้องทำตามที่มันแนะนำกูเจอไอ้เด็กนั้นมาแล้ว มันไม่ได้กระจอกตามรูปลักษณ์ภายนอก กูไม่ได้อยากว่ามึงนะย้งแต่กูเห็นด้วยกับคำพูดของมัน ถ้ามึงประมาทมึงอาจไม่ได้โชคดีแบบคราวก่อน กูยังต้องการให้มึงมีชีวิตอยู่ต่อมึงเข้าใจใช่ไหม" ย้งพนักหน้ารับทราบ

    ระหว่างนั้นอันเดธ 6 ตนและมนุษย์จักรกล 1 คนกำลังยืนมองเหล่าวิญญาณนับสิบตน กำลังจะกลายร่างเป็นอันเดธในรูปร่างต่างๆ และตอนนี้มันกำลังจะเพิ่มจำนวนมากขึ้น จากสิบเป็นร้อยและจากร้อยกำลังจะเป็นพัน แป๋วยิ้มอย่างมีชัยที่อีกไม่นานเกินรอเขาจะได้ล้างแค้นสมใจยากสักที

                                                     ++++++++++++++++++++++++++