นักรบพันธุ์โหด ตอน ณัชฐานันท์

โกดังรกร้าง เวลา 21.40 น.

โกดังร้างแห่งนี้ตั้งอยู่ชานเมืองห่างไกลผู้คนมาก แต่มันก็แค่ห่างภายนอกหากเพราะความจริงแล้ว ข้างในยังมีคนอยู่ในนั้นและกำลังจัดแจ้งอุปกรณ์เทคโนโลยีเกี่ยวกับแขนกล ร่วมทั้งอุปกรณ์การผ่าตัดด้วยโดยชายหนุ่มในชุดที่เหมือน หมอเตรียมผ่าตัดคนไข้นั้นกำลังเช็ดถึงความพร้อมของอุปกรณ์นั้น และหุ่นยนต์ช่วยผ่าตัดซึ่งทุกอย่างพร้อมใช้งาน เบื้องหลังของชายคนนี้มีร่างของชายวัยฉกรรจ์คนหนึ่งนอนอยู่ ผมสีดำซอยสั้นผิวเหลืองเข้มจนจะกลายเป็นสีแทน นอนบนเตียงในสภาพเปลือยโดยที่ข้อเท้ากับข้อมือที่แผล ของการโดนตัดเอ็น

    "เฮ้ย นี้มันอะไร กูอยู่ที่ไหน" ชัยพล หรือ ย้ง ที่ได้สติร้องโวยวายขึ้นมาแต่ไม่สามารถ ขยับร่างกายได้ในหัวของชายหนุ่มเต็มไปด้วยคำถามว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี้ได้

    "อาว ตื่นแล้วเหรอ รออยู่นี้นะ" ชายในชุดกาวน์ผ่าตัดพูดจบก็เดินออกไป ทิ้งให้ย้งอยู่คนเดียวซึ่งเขาก็สำรวจพบว่าที่ที่ตัวเองนอน ถูกออกแบบให้เหมือนกับห้องผ่าตัด แล้วก็เห็นแขนกลอะไรต่างๆมากมาย ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่

    สักพักย้งเห็นเงาคนกำลังเดินตรงเข้ามาในห้องผ่าตัดชั่วคราว ด้วยแสงไฟที่สว่างชัดเจนทำให้ย้งเห็นหน้าอีกฝ่ายชัดเจน ซึ่งมันทำให้ชายหนุ่มตกตะลึงอย่างมาก เพราะคนที่เข้ามาคือแป๋วลูกพี่ของตัวเองที่โดนฆ่าตายไปแล้ว เขาจำได้ดีในเหตุการณ์ที่ตึกร้างนั้นเขาเห็น มธุกรทำการถลกผิวหนังหน้าของแป๋วก่อนจะตัดอวัยวะเพศ แล้วโยนลงจากด่านฟ้าลงซึ่งแน่นอนว่าแป๋วเสียชีวิตคาที่ สภาพของแป๋วมีรอยตำหนิบนใบหน้าคล้ายรอยแผลเป็น เขามองย้งอย่างรู้สึกเจ็บแค้นแทนลูกน้องที่ต้องใช้ชีวิตแบบนี้

    "พี่แป๋ว พี่ตายไปแล้วนี่" ย้งถามอย่างตื่นตระหนก แป๋วเดินมานั่งข้างๆย้งรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายไม่ปกติ แต่เขาก็รับรู้ได้ว่าแป๋วจะไม่ทำร้ายเขา

    "ใช่ ย้งกูตายไปแล้วแต่ตอนนี้ กูได้รับโอกาสใหม่...โอกาสที่จะล้างแค้นอีสร" แป๋วพูดด้วยความโกรธแค้น ซึ่งย้งก็แค้นไม่ต่างจากแป๋วเขาก็อยากล้างแค้นเช่นกัน แม้ว่าเขาจะไม่ถูกมธุสรฆ่าแต่มันก็ทำให้ตายทั้งเป็น ย้งต้องใช้ชีวิตไม่ต่างอะไรกับสุนัขขออาหารซึ่ง คนที่เอามาให้ก็ล้วนสมเพชเวทนาเขาเท่านั้น

    แป๋วเดินออกมาข้างนอกเขาก็เห็นฌอนกำลังพูดคุย กับใครบางคนอยู่ก่อนที่สิ่งนั้นจะกลายเป็นควันสีดำไป แป๋วก้มมองดูร่างกายตนเอง หลังจากที่ตกลงรับพลังจากเปลวไฟสีดำ มันก็เหมือนกับว่าเขากลับมามีชีวิตอีกครั้ง แต่เขารู้ดีว่าจะไม่ใช่ในรูปแบบของมนุษย์ก็ตาม แต่ที่เขาต้องการคือการล้างแค้นมธุสรเท่านั้น

    "มึงเรียกกูมา มีอะไร" แป๋วถามขึ้น

    "อยากรู้จังว่ามึงพูดกับคนที่มอบชีวิตใหม่กับมึง แบบนี้เหรอ....ช่างเถอะ กูอยากเตือนมึงว่าการล้างแค้นของมึงดูท่าจะมีปัญหาชะหน่อย" ฌอนพูดขึ้น พร้อมกับยื่นรูปถ่ายมาให้แป๋วซึ่งมันคือ รูปถ่ายของแท็กนั้นเอง

    "เด็กนี้ใคร" แป๋วถามขึ้น

    "คนที่จะขัดขวางการล้างแค้นของมึง อย่าประมาทอายุกับหน้าตาของมันละ เพราะมันไม่ใช่คนถิ่นนี้" ฌอนพูดขึ้น

    เสียงเครื่องกลทำงานดังขึ้นจากข้างในซึ่งมันเป็นสัญญาณ บอกว่าการผ่าตัดดัดแปลงร่างกายของย้งเริ่มแล้ว ฌอนหันไปมองรอบๆโกดังเขาเห็นเงาของกากอันเดธ ที่ยังไม่ได้เป็นรูปร่างกำลังคืบคลานเข้ามา แต่ก็ไม่กล้าเข้าใกล้เพราะเขตอาคมที่ฌอนร่ายเอาไว้ แป๋วเห็นแบบนั้นก็อดนึกถึงตอนที่เป็นวิญญาณ ตายโหงอยู่กักขังในป่าช้ามันก็ทำให้เคียดแค้นมากขึ้น ฌอนที่หันมามองก็แอบยิ้มที่มุมปาก

    "กูรู้ว่ามึงไม่เชื่อว่า เด็กในรูปจะมีปัญญาอะไรมาเล่นงานมึงกับลูกน้องมึง แต่เชื่อกูเถอะ "นกฟินิกซ์" จะทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องคู่ของมัน" คำพูดปริศนาของฌอน ทำให้แป๋วขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ

                                                                     +++++++++++++++++++++++