นักรบพันธุ์โหด ตอน หวงจือชิน Secson 1

โรงอาหาร เวลา 08.11 น.
อาชินนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าวเพื่อรอพวกอาถิงมากินข้าวด้วยกัน อาหารที่กินวันนี้จะเป็นบะหมี่เหลืองใส่หมูแดงกับเกี๊ยวกุ้ง วันนี้มีแถมหมั่นโถวก้อนใหญ่อยู่ข้างๆ แต่เขาไม่มีอารมณ์จะกินเท่าไหร่เพราะเรื่องราวในบ้าน มันยังคาใจเด็กชายอยู่ซึ่งตัวเขายอมรับว่ามันไม่สบายใจมาก ตกลงแล้วหวงฉี่ชุ่นกับหม่าญวนมีอะไรกันแน่ ต้องมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างที่อาชินกับอาถิงไม่อยู่แน่นอน ไม่นานนักอาถิงและพวกเฟรมก็กันเดินมานั่งข้างอาชินเพื่อกินข้าวกัน ทำให้อาชินหยุดคิดเรื่องที่บ้านลงไปเลย
    "ขอโทษนะที่ปล่อยให้รอนานคือแบบว่า คิวมันยาว" เฟรมกล่าว 
    "ไม่เป็นไร กินกันเถอะ" อาชินพูด
    พวกเขาก็ลงมือกินกันทันทีวันนี้เป็นวันที่ดียิ่งกว่าดีเพราะ เป็นวันที่พวกเขาไม่ต้องฝึกสามารถพักผ่อนนานแค่ไหนก็ได้ แม้ว่าจะแค่ 3 วันก็ตาม ไม่นานนักกลุ่มแคลวินก็เดินผ่านมาพอดี อาถิงโบกมือทักทายซึ่งอีกฝ่ายก็ทักทายตอบกลับแบบเป็นมิตร ผิดกับเมื่อก่อนที่แทบจะมองหน้ากันไม่ติด สำหรับอาชินแล้วอย่างน้อยๆญาติลูกพี่ลูกน้องคนนี้ของเขา ก็มีคนยอมรับแล้วเชื่อว่าคงจะเริ่มยืนด้วยขาของตัวเองสักที
    "พวกนายกลับบ้านเป็นไงกันบ้างละ" อาหลงหันมาถามพวกอาชิน ซึ่งทั้งสองได้แต่ยิ้มเจื่อนๆเท่านั้น
    "มันก็...." อาถิงกำลังจะตอบแต่อาชินชิงตอบแทน
    "เรื่อยๆนะ ปกติฉันสองคนไปไหนมาไหน ด้วยจักรยานมากกว่าเพราะย่าไม่ค่อยออกนอกบ้าน"
    "จนพวกนายไปมีเรื่องกันเนี่ยนะ กล้ามากนะที่ไปมีเรื่องกับ "แก๊ง 13 มังกร" นะ" อาเจี๋ยพูด
    อาชินสะดุดเล็กน้อยแล้วภาพตอนที่อู๋จิ่นฟางโยนถุงเงินให้กับนักเลงคนนั้น มีการเอ๋ยถึงคำว่า "มังกรหัวโต" ด้วยเขาไม่แน่ใจว่า มันจะเกี่ยวกับเรื่องที่อาเจี๋ยพูดถึงไหม เพราะเท่าที่จำความได้นับวันแถวย่านเมืองหลวง ไปจนถึงเขตA-011แก๊งอันธพาลเยอะมากเรียกได้ว่าปราบปรามไม่หมดสักที นั้นจึงเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้หม่าญวนไม่ยอมออกจากบ้าน
    "นายรู้จักเหรอ" เฟรมถามขึ้น
    "รู้จักดีเลยละ แก๊ง 13 มังกร ค่อนข้างมีอิทธิพลพอสมควรในเมืองหลวง ถึงจะไม่มากก็ตามเห็นว่า...เห็นหัวหน้ามันเกรงใจน้องชายบุญธรรมนะ"
    "หัวหน้าแก๊งใช่คนที่ใช้ชื่อว่า มังกรหัวโตใช่ไหม" อาชินถาม
    "ถูกต้องแล้ว" อาเจี๋ยตอบ
    ระหว่างที่พวกเขาพูดคุยกันอยู่นั้นเหล่ายุวชนทหารที่อยู่แถวนั้น กรูกันไปดูนอกโรงอาหารอย่างตื่นตาจนพวกอาชินสงสัย พวกเขาจึงตัดสินลุกจากโต๊ะเดินไปดู พวกเขาเห็นยุวชนทหารกลุ่มใหญ่กำลังต่อแถวยาว มีครูฝึกคอยคุมไม่ให้แตกแถวอาชินคิดว่าพวกนี้น่าจะโตกว่าแค่ปีเดียวเท่านั้น ในใจนึกสงสัยว่าวันหยุดแท้ๆทำไมกลับมีการฝึกละ แต่แล้วเขาก็สะดุดที่บุคคลหนึ่งที่อยู่แถวกลาง ไม่ใช่ใครที่ไหนนั้นคือ หวงซื่อเจียง ที่เคยเจอตั้งแต่วันแรกที่มาฝึกแล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
    "พวกเขาจะไปไหนนะ วันนี้ไม่มีการฝึกไม่ใช่เหรอ" อาถิงถามด้วยความสงสัย
    "ไม่ใช่หรอกอาถิง พวกนั้นกำลังเดินทางไปวิหารฟินิกซ์เพื่อทำการคัดเลือกนะ" อาหมิงตอบ
    "ถึงเวลาคัดเลือกแล้วเหรอ" อาชินถาม
    "เฉพาะอายุ 6 ขวบเท่านั้นนะที่จะได้ไป" อาหมิงตอบ
    อาชินจำได้ว่าหวงฉี่ชุ่นเคยเล่าให้เขาก่อนจะมาเกณฑ์ยุวชนทหารไว้ว่า ยุวชนทหารนายไหนอายุครบ 6 ขวบแล้วจะต้องเดินทางไปที่ วิหารฟินิกซ์ เพื่อให้เหล่าลูกแก้วทั้ง 13 ลูกมอบพลังให้ และใครก็ได้ที่ได้รับจากลูกแก้วฟินิกซ์กล่าวกันว่า จะมีพละกำลังมากกว่าคนทั่วไป 10 เท่า และพลังจะเพิ่มมากขึ้นแต่ไฮไลจริงๆคือพวกเขาจะเป็น อมตะ ! หากไม่ใช่อาวุธไว้ใช้ฆ่าพวกเขาโดยเฉพาะก็ไม่มีอาวุธอะไรระคายผิวพวกเขาได้
    อาถิงสะกิดตัวอาชินและชี้ไปทางขวามือซึ่งห่างจากจุดที่หวงซื่อเจียงอยู่ไม่ไกล หวงฉางเฉินพี่ชายของอาถิงนั้นเองมันทำให้อาชินถึงบางอ้อว่า ลืมไปว่าหวงฉางเฉินห่างกับอาถิงแค่ปีเดียวเท่านั้น แต่ที่เด็กชายสนใจคือไอ้ท่าทางที่อีกฝ่ายเดินเหมือนกับว่า มั่นใจเหลือเกินที่จะได้รับเลือก อาชินได้แต่คิดในใจว่าหวังว่าลูกแก้วฟินิกซ์จะไม่เลือกคนแบบหวงฉางเฉินนะ บางนี้ก็อดคิดถึงตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าหากเขาได้เข้าไปในวิหารนั้น เขาจะถูกเลือกไหมหรืออาจได้เป็นคนธรรมดา
    "นายคิดว่าฉันกับนายจะได้เลือกไหม" อาถิงหันมาถาม
    "นึกไม่ออกเหมือนกัน ถ้าถูกเลือกไปแล้วไงต่อละ" อาชินพูดขึ้น
    "ถ้านายถูกเลือก...นายจะถูกจับแยกไปฝึกอีกแบบซึ่งคนดูแลเรื่องนี้คือ เอกอัครราชทูตอากิระ ท่านจะดูแลเด็กที่กลายเป็นนักรบฟินิกซ์" เฟรมตอบ
    "มิน่าละเขาถึงได้ให้พวกเราหยุด คัดเลือกนี้เองใครจะถูกเลือกปีหน้าก็ได้รู้กันแน่นอน" เสี่ยวหู่พูดแล้วเดินไปที่โต๊ะ
    พวกอาชินก็ตัดสินใจเดินตามเพื่อนกลับมานั่งกินข้าวต่อ แต่ในใจของพวกเขาก็คิดถึงเรื่องการคัดเลือกนักรบฟินิกซ์ พวกเขาต่างก็ล้วนอยากรู้กันทั้งนั้นว่าหากถูกเลือกกันแล้ว พวกเขาจะมีความแข็งแกร่งขนาดไหนเพราะเคยได้ยินแต่คำเล่าลือเท่านั้น แต่มันคงได้แต่จินตนาการเท่านั้น
                   
     
                                                                  +++++++++++++++