นักรบพันธุ์โหด ตอน หวงจือชิน Secson 1

ตลาดอู๋ เวลา 09.25 น.

ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นพากันตกตะลึงกับภาพที่เห็นโดยเฉพาะกับเจ้าของร้าน ที่เขาเห็นเด็กชายกล้าท้าทายนักเลงที่โตกว่าตัวเอง หลายเท่าแบบไม่เกรงกลัวเลย เจ้าของร้านขายสุนัขเชื่อว่าต้องเป็นเด็กชาวฟรอนร์เทียร์แท้แน่นอน ส่วนนักเลงนั้นเมื่อเห็นเพื่อนหมดสติจึงหันมาทางอาชินอย่างมุ่งร้าย สำหรับอาชินนั้นก้มมองปืนในมือเล็กน้อยเขาจำไม่ได้ว่าปืนกระบอกนี้ บรรจุได้กี่นัดแต่เขายิงออกไปแล้วหนึ่งนัดพร้อมใส่พลังไฟธาตุไปด้วย เพราะมือเขาเรืองแสงสีเปลวเพลิงอยู่

     "ไอ้เด็กเวร อยากตายหรือไงฟ่ะ" นักเลงตะโกนตวาดใส่ทางอาชิน แต่เขากลับยังยืนเฉย

     "ไอ้หนูหนีไป มันอันตราย" เจ้าของร้านพูดขึ้น แต่ก็โดนเท้าของนักเลงเหยียบจมดินเอาไว้

     "ห่วงตัวเองก่อนเหอะมึงนะ" นักเลงคนนั้นพูดขึ้น จังหวะนั้นก็มีอะไรบางอย่างอัดเข้ากับขาเต็มแรงจน ต้องผงะออกจากตัวของชายหนุ่มที่นอนอยู่กับพื้น แน่นอนว่ามันมาจากปลายกระบอกปืนในมือของอาชินนั้นเอง

     "มีปัญญาแค่กับคนขาเดียวสินะ... ได้เดียวจะเอาให้พิการให้หมดเลย" อาชินพูดอย่างไม่เกรงกลัว

     นักเลงทีเหลือพากันหยิบไม้พุ่งเข้ามาจะเล่นงานอาชิน ซึ่งแน่นอนว่าด้วยการฝึกฝนทักษะการยิงปืนในค่ายนั้น ทำให้อาชินตั้งสติเร็วมากและเหนี่ยวไกทันที ซึ่งแน่นอนว่ากระสุนบีบีกันโดนทีค่อนข้างจะเจ็บพอสมควร ที่สำคัญเขาเล็งเฉพาะจุดที่โดนกระสุนเข้าไปมีเจ็บน้ําตาเล็ด แต่แน่นอนว่ากระสุนยังมีวันหมดซึ่งอาชินพบว่า ตอนนี้กระสุนในแม็กหมดแล้วถ้าจะเติมกระสุน จะเสียเวลาอย่างมากเขาจึงหันด้ามปืนออกมาแทน       

     เหล่านักเลงเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกระสุนปืนไม่มีแล้วจึงพร้อมคว้าอาวุธออกมา ซึ่งส่วนมากจะเน้นมีดกันอาชินจึงต้องระวังเป็นพิเศษหน่อย เขาตั้งท่ารอการโจมตีพวกนักเลงวิ่งมาจะพร้อมกัน ทำให้คนรอบข้างพากันหลับตาไม่อยากดูภาพที่เกิดขึ้น แต่กลายเป็นว่ามีลูกฟุตบอลพุ่งกระแทกหน้าอกนักเลงที่ใช้มีดสปาร์ต้า ซึ่งอยู่ด้านขวาของอาชินนั้นล้มลงไปนอนกองกับพื้น จากก็มีคนวิ่งผ่านอาชินไปเผชิญหน้ากับนักเลงพร้อมกับอัดกำปั้นที่เรืองแสงสีทอง ใส่พวกนักเลงเหล่าปลิวกระเด็นกันหมดทำเอาฝูงคนต่างอ้าปากค้างกันหมด

     "คลาดกับฉันแค่แปปเดียว นายก็มีเรื่องแล้วเหรอ" อาถิงหันมาถาม

     อาชินไม่ตอบเพราะมั่วแต่อึ้งที่เห็นว่าพลังไฟธาตอรุณของอาถิง มันดูรุนแรงมากขึ้นกว่าแต่เดิมเหมือนกับว่า พลังของของอาถิงกำลังเพิ่มมากขึ้นเด็กชายหันมาดูตนเอง ว่าแล้วของเขาละจะแข็งแกร่งขนาดไหนกัน เฟรมวิ่งมาสมบทแต่ไกลในสภาพที่หอบพอสมควร เด็กชายเดาว่าคนที่เตะฟุตบอลใส่นักเลงที่อยู่ใกล้เขามากที่สุดคือ เฟรมแน่นอน

     "ไอ้พวกเด็กเวร กูจะฆ่ามึงงงงง" นักเลงคนหนึ่งที่ลุกขึ้นยืนได้แล้วจ้องด้วยแววตาอาฆาตมาทาง เด็กชายทั้งสามซึ่งพวกเขาตั้งท่าพร้อมรบแล้ว

     แต่ก็มีบุคคลปริศนาโผล่มาจากข้างหลังของนักเลงคนนั้น และใช้ลูกถีบกระแทกที่ข้อพับเข่าเต็มแรงจน กระดูกหัวเข่าทะลุเนื้อออกมาทำเอาคนแถวนั้นอึ้งกับภาพที่เห็น โดยเฉพาะกับเด็กสามคนส่วนนักเลงคนนั้นร้องเสียงหลง เหมือนหมาโดนน้ำร้อนลวกชักดิ้นชักงอกับพื้น นักเลงที่เหลือเห็นเพื่อนเป็นแบบนั้นก็คิดจะหันไปเล่นงานคนที่ทำ แต่ก็ต้องถอดสีทันทีเมื่อเห็นอีกฝ่ายซึ่งเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์ ผิวขาวรูปร่างสูงใหญ่ ผมสีดำดวงตาสีดำใส่เครื่องชุดสูทแบบนักธุรกิจ ในมือของเขาถือกระเป๋าสีเทาเข้มหนึ่งใบข้างๆเขายังมีบอร์ดี้การ์ดอีก 4 คนซึ่งไม่ใช่เล่นๆ แต่อาชินกลับเชื่อว่าพวกนักเลงไม่ได้กลัวบอร์ดี้การ์ดแน่นอน

     "คะ คะ คะ คุณจิ่งฟาง" นักเลงคนหนึ่งพูดเสียงตะกุกตะกัก

     "พวกมึงกล้ามากที่มาก่อกวนในถิ่นบ้านกู" ชายหนุ่มคนนั้นพูดเสียงดุดัน

     "เจ้าหมอนี้ติดเงินลูกพี่ผมไว้ แค่มาทำตามคำสั่งเท่านั้นเองครับ" 

     ชายหนุ่มหันมามองชายเจ้าของร้านที่อยู่ในสภาพบาดเจ็บ แล้วพยายามใส่ขาเทียมออยู่ซึ่งนั้นทำให้ชายหนุ่มคว้าเงินสด ออกมาจากสายรัดคอมือข้างขวาออกมา และโยนใส่หน้านักเลงคนนั้นอย่างเหยียดหยาม เหล่านักเลงพากันหน้าเจื่อนไม่กล้าสบตาอีกฝ่าย อาชินที่มองดูเหตุการณ์อยู่นั้นเขารู้สึกว่า ชายหนุ่มคนนี้ไม่ต่างจากหวงฉี่ชุ่นเลยมีอำนาจและเด็ดขาดมาก

     "งั้นเอาเงินนี้ไปให้ "มังกรหัวโต" ลูกพี่ของมึงชะบอกมันไปว่ากูใช้หนี้ให้แล้ว... ถ้ากูยังเห็นพวกมึงเสนอหน้ามาวุ่นวายแถวนี้อีก กูบอกได้คำเดียวว่าลูกพี่ก็ช่วยพวกมึงไม่ได้ ไสหัวไป !" ชายหนุ่มตวาดลั่นใส่ เหล่านักเลงจึงพยุงกันเองเดินหนีผ่านไปอย่างทุลักทุเล

     อาชินรีบมาดูชายเจ้าของร้านว่าเป็นยังไงบ้างสภาพร้านยังเสียหายไม่มาก หากแต่มีน้องสุนัขบาดเจ็บบางตัวเท่านั้น และเจ้าตัวที่มันเห่าเรียกหาเขาก็วิ่งมาหาตนพร้อมกระดิกหาง พฤติกรรมของเด็กชายนั้นในสายตาของชายหนุ่มทั้งหมด อาถิงเอาผ้าสะอาดเช็ดแผลที่ปากของลูกสุนัขทึ่ถูกทำร้าย

     "ร้านน้าเละหมดเลย" เฟรมพูด

     "ไม่เป็นไรหรอกมันก็ไม่ได้เสียหายมาก ขอบใจนายมากนะไอ้หนู" เจ้าของร้านกล่าวกับอาชิน

     "ไม่เป็นไรครับ... หยุดเลียได้ไหม" อาชินพยายามที่จะไม่ให้เจ้าลูกสุนัขเข้าใกล้เขาเท่าไหร่ สุดท้ายเขาทนไม่ไหวตัดสินใจอุ้มมันไปในกรง ที่ขังร่วมซึ่งมันทำหน้าเศร้าทันทีที่เด็กชายทำแบบนั้น

     "พวกนายกล้าหาญมากนะ...แต่ก็อย่าห้าวมากเพราะอาจตายได้ กลับบ้านได้แล้วทางนี้ฉันจัดการเอง" ชายหนุ่มมาดนักธุรกิจกล่าวกับเด็กชายทั้งสาม

     "งั้นพวกผมขอตัวก่อนนะครับ"

     เด็กชายทั้งสามโค้งคำนับก่อนที่จะพากันออกจากบริเวณนั้น โดยที่ชายหนุ่มคนนั้นยังมองตามหลังพวกเขาพร้อมรอยยิ้มที่มุมปากของตน

                                                        +++++++++++++++++++++++