นักรบพันธุ์โหด ตอน หวงจือชิน Secson 1

สนามฝึกนักสู้วูซู เวลา 09.21 น.
ร้อยตรีโทมัสที่กำลังคุมยุวชนทหารอีกฝั่งหนึ่งก็รับรู้ถึงจิตสังหารขึ้นมาฉับพลัน เมื่อหันไปมองก็เห็นยุวชนทหารทั้งชายและหญิงวิ่งหนีกระเจิงเหมือนกับหนีอะไรบางอย่าง ทหารหนุ่มเห็นท่าไม่ดีจึงลุกไปดูต้นเหตุเพราะนั้นคือกลุ่มที่จ่าสิบโทเดฟเป็นคนดูแล ร้อยตรีโทมัสเดินไปอุ้มยุวชนทหารหญิงนายหนึ่งซึ่งบาดเจ็บที่ขา มีรอยแผลไหม้เหมือนโดนของร้อนมา
    "มันเกิดอะไรขึ้น" ร้อยตรีโทมัสถาม
    "เพื่อนคนหนึ่งเขาเป็นอะไรไม่รู้นั่งสมาธิอยู่ดีๆ เขาก็อาละวาดไม่มีสาเหตุค่ะ" ยุวชนทหารหญิงตอบพร้อมสะอื้น
    "ครูเดฟละ" ร้อยตรีโทมัสถาม เพราะเขาไม่เห็นวี่แววของลูกน้องผู้ใต้บังคับบัญชาของตนเลย
    "ทางนั้นค่ะ" เธอตอบพร้อมชี้บอกเส้นทาง ร้อยตรีโทมัสส่งสัญญาณเรียกทหารพี่เลี้ยงมาสองนายเพื่อดูแลยุวชนทหารทีเหลือไม่ให้แตกตื่นไปมากกว่านี้ สถานการณ์ดั่งกล่าวนั้นทำให้อาถิงนั้นรู้สึกใจคอไม่ดีเลยเหมือนกับจะเกิดเรื่องไม่ดีกับอาชิน สักพักเขาหันไปมองกับอาเจี๋ยเพื่อส่งข้อความบางอย่างซึ่งทั้งสองรับรู้ได้ เมื่อเห็นร้อยตรีโทมัสวิ่งไปทางที่ยุวชนทหารหญิงบอกอาถิงกับอาเจี๋ยก็ต่างพากันรีบวิ่งตามทันทีโดยที่ทหารพี่เลี้ยงไม่ทันสังเกตเห็น
    ร้อยตรีโทมัสวิ่งมาตรงที่บริเวณที่จ่าสิบโทเดฟน่าจะอยู่ ซึ่งเขาก็เจอกับจ่าสิบโทเดฟตามคาดแต่ที่เหนือกว่านั้นคือร้อยตรีโทมัสเห็นคือลูกน้องของเขากำลังถูกเล่นงานโดยยุวชนทหาร ที่ใช้กำปั้นแสงสีแดงเพลิงนั้นกระหน่ำรั่วใส่ทั่วร่างกายของจ่าสิบโทเดฟแบบบต่อเนื่องซึ่งอีกฝ่ายทำได้แต่ป้องกันเพราะเขาไม่อยากทำร้ายลูกศิษย์ พลังไฟธาตุอัคคีของอาชินอาจจะรุนแรงกว่าเด็กวัยเดียวกันแต่กับเขาไม่ค่อยระคายผิวเท่าไหร่
    "เดฟ ฉันมาแล้ว" ร้อยตรีโทมัสตะโกน
    "อย่าเข้ามาครับผู้หมวด" จ่าสิบโทเดฟตะโกนตอบทั้งที่ยังรับมือแรงหมัดเล็กๆของอาชินอยู่
    "หมายความว่าไง" ร้อยตรีโทมัสถามด้วยความสงสัย
    สักพักอาชินก็หันหน้ามาสบตากับร้อยตรีโทมัสวินาทีที่เขาเผลอสบตากับเด็กชาย ร้อยตรีโทมัสรับรู้ถึงความโกรธเกรี้ยว ความโดดเดี่ยว ความสูญเสีย และความแค้นที่อยากจะชำระให้ได้ แววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกแบบนั้นมันไม่ใช่สิ่งที่เด็กวัยอย่างอาชินจะแบกรับเอาไว้ได้ ไม่รู้หรอกว่าเก็บกดที่ไหนมาแต่ที่แน่ๆร้อยตรีโทมัสต้องหาทางระงับความคลุ้มคลั่งของอาชินให้สงบลงก่อน แต่เขายังไม่ทันทำอะไรก็ดันมีบุคคลที่ไม่ควรอยู่ตรงนี้โผล่ขึ้นมา
    "ทำบ้าอะไรของนายนะอาชิน ตั้งสติหน่อยสิ" อาถิงดึงตัวอาชินออกห่างจากจ่าสิบโทเดฟ
    "พวกนายทำอะไรถอยออกมา" จ่าสิบโทเดฟตะโกนขึ้นอย่างตกใจ
    ยังไม่ทันที่จะทำอะไรนั้นอาชินจับคอเสื้อของอาถิงที่อยู่ทุ่มลงกับพื้น อาถิงจุกหลังแทบลุกไม่ขึ้นคาดไม่ถึงว่าญาติคนนี้ของตนจะแรงเยอะขนาดนี้ อาชินยังไม่หยุดแค่นี้เขาง้างมันจะทุบลงมาใส่หน้าอาถิงแต่ทว่าอาเจี๋ยกระโดดถีบขาคู่ใส่อาชิน ซึ่งมันโดนบริเวณลำตัวของอาชินจนเขาเซไปหลายก้าว อาเจี๋ยพยุงอาถิงขึ้นมาทั้งสองมองหน้ากันพักหนึ่งก่อนจะตั้งท่าสู้ จ่าสิบโทเดฟเห็นท่าไม่ดีจึงพยายามแต่ถูกรั้งไว้โดยร้อยตรีโทมัสเอง ตอนนี้เขาอยากเห็นอะไรบางอย่างแล้ว
    "นายขวา ฉันซ้ายโอเคนะ" อาเจี๋ยพูด
    "ได้" อาถิงรับคำ
    เมื่อตกลงกันได้สองยุวชนทหารก็เปิดฉากโจมตีใส่อาชินก่อน ซึ่งทั้งคู่สลับกันโจมตีใส่อาชินเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัวตอบโต้งกลับไปได้ แต่อาชินก็อัดพลังไปที่กำปั้นขวาแล้วซัดใส่ทั้งคู่จนปลิว อาถิงเซไปหลายก้าวเกือบล้มยกเว้นอาเจี๋ยที่ใช้แขนกันเอาไว้เขารับรู้ถึงไอร้อนของพลังที่พุ่งเข้ามาสัมผัสผิวหนังแขนได้ พลังของเพื่อนคนนี้เขายอมรับว่าไม่ธรรมดาจริงๆงั้นเห็นทีตัวของอาเจี๋ยก็คงต้องเอาจริงสักตั้ง         
    "มาเลยอาชินดูสิว่า ฉันหรือนายใครแน่กว่ากัน" อาเจี๋ยกล่าว
    กำปั้นของอาเจี๋ยก็เกิดแสงสีส้มขึ้นมาทั้งสองข้างสร้างความตกใจให้กับจ่าสิบโทเดฟกับร้อยตรีโทมัสมาก อาเจี๋ยตั้งท่าต่อสู้ในขณะที่อาชินที่ยังไม่ได้สตินั้นก็วิ่งพุ่งเข้ามาจะเล่นงานเขา อาชินปล่อยหมัดออกมาเป็นชุดอาเจี่ยสามารถปัดป้องได้หมด บริเวณที่ทั้งสองสู้กันนั้นเกิดรังสีพลังแผ่สั้นสะเทือนเล็กน้อยแต่ทำให้รู้สึกได้ ร้อยตรีโทมัสไม่อยากเชื่อว่าจะได้เห็นความสามารถของยุวชนทหารที่อายุยังน้อยแต่ก้าวกระโดดมากกว่าคนในวัยเดียวกันชะอีก   
    อาชินเหวี่ยงแข้งโดยเล็งที่คอของอาเจี๋ยแต่เขาใช้ท่อนแขนรับไว้ และตอบโต้ด้วยการเตะเจาะยางอาชินด้วยแข้งขวาทำให้อาชินล้มลงไปนอนกับพื้น อาเจี๋ยไม่รอช้าเขารีบไปนั่งคร่อมเพื่อเรียกสติเพื่อน เด็กชายผิวเข้มเห็นแววตาของอาชินที่ตอนนี้มีแต่โกรธกับแค้น ไม่เหลือสติสัมปชัญญะเลย มันเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนคนนี้กัน
    "ตั้งสติหน่อยสิเป็นบ้าอะไรของนายว่ะ" อาเจี๋ยตะโกนใส่หน้าเพื่อนพร้อมเขย่าคอเสื้อและตบหน้า
    การกระทำดั่งกล่าวทำให้อาชินเกรี้ยวกราดหนักกว่าเดิมเขาระเบิดพลังออกมาใส่อาเจี๋ย จนอีกฝ่ายกระเด็นไปตลบอาชินลุกขึ้นมาพร้อมกับแหกปากตะโกนอย่างบ้าคลั่ง และแสงไฟธาตุอัคคีกำลังรุนแรงขึ้นเขาวิ่งพุ่งเข้าใส่อาเจี๋ย ร้อยตรีโทมัสเห็นท่าไม่ดีแล้วจึงใช้พลังแฝงพุ่งตรงมาเพื่อจะขัดขวางไม่ให้อาชินทำร้ายเพื่อน แต่ก็มีคนมาถึงก่อนเขาชะแล้วนั้นคืออาถิงที่วิ่งมาเผชิญหน้ากับอาชิน และใช้หมัดที่มีไฟธาตุอรุณสีทองสวนกลับ หมัดของอาชินเฉียดหน้าอาถิงไปนิดเดียวแต่หมัดของอาถิงโดนที่ท้อง แม้ว่าจะไม่โดนเต็มๆแต่แรงอัดพลังของไฟธาตุอรุณเข้า อาชินก็กระเด็นไปไกลหนักกว่าเดิม
    ร้อยตรีโทมัสวิ่งมาถึงตัวของอาชินแล้วใช้ฝ่ามือขวาจับตัวของเด็กชาย แล้วเขาก็เปล่งพลังออกมาฝ่ามือของร้อยตรีโทมัสกลายเป็นสีฟ้าทะเลสว่างขึ้น อาชินที่ดิ้นทุรนทุรายอยู่พักหนึ่งก่อนจะค่อยๆสงบนิ่งไป อาถิงพยุงอาเจี่ยพากันมาดูอาการของอาชินซึ่งหลังจากที่ได้รับพลังของไฟธาตุวารีนั้น แววตาที่โกรธเกรี้ยวนั้นก็เริ่มจางหายไปทีละนิดเหมือนกับสติของเด็กชายกำลังจะกลับมา
    "สงบใจของนายไว้ไอ้หนู ทำใจสบายให้สายน้ำดับไฟในใจนาย" ร้อยตรีโทมัสพูดเบาๆ
    สิ้นคำของครูฝึกอาชินค่อยๆสงบลงและไฟธาตุอัคคีที่เรืองแสงก็มอดดับลง อาถิงกับอาเจี๋ยรับรู้ได้ว่าตอนนี้เพื่อนเขาคงเป็นปกติแล้ว จ่าสิบโทเดฟสำรวจรดูยุวชนทหารนายอื่นว่ามีใครได้รับผลกระทบไหม ซึ่งส่วนมากจะได้แผลเพราะหกล้มมากกว่าที่ได้รับจากอาชิน ส่วนตัวทหารหนุ่มยศจ่าก็สำรวจท่อนแขนที่ใช้ป้องกันตอนที่อาชินยังคลั่งอยู่ เขาพบรอยฟกช้ําดําเขียวสองจุดใหญ่ๆ ที่จริงมันก็ไม่ได้รุนแรงมาก แต่ที่น่าทึ่งคืออายุแค่นี้มีพลังโจมตีที่ไม่ธรรมดาแล้วนี้ยังไม่นึกภาพถึงอนาคตตอนโตเลยว่าจะขนาดไหน
    "อาชินนายโอเคไหม" อาถิงเดินมาถามด้วยความเป็นห่วง
    อาชินที่เพิ่งได้สติก็มึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้าว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจำได้ว่านั่งสมาธิเพื่อเค้นพลังจากนั้นทุกอย่างก็มืดไปหมดแล้วก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย เด็กชายหันไปมองรอบๆตัวเองพบเพื่อนยุวชนทหารแตกตื่น และมีร่องรอยต่อสู้ด้วยที่สำคัญเขาเห็นรอยฟกช้ำดำเขียวที่แขนของจ่าสิบโทเดฟ ร่วมไปถึงเพื่อนๆอีกหลายคนมีบาดแผลคล้ายโดนไฟลวก ภาพบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในหัวของอาชินเหมือนกับเริ่มจำได้แล้วว่าตัวเองทำอะไรลงไป
    "นายสองคนนะเป็นเพื่อนกันใช่ไหม พาไปห้องพยาบาลดีกว่านะ" ร้อยตรีโทมัสพูดขึ้น อาถิงกับอาเจี๋ยจึงพากันช่วยพยุงอาชินที่ยังตั้งสติไม่ได้ค่อยได้เท่าไหร่
    "มาเถอะเพื่อน ไปจากตรงนี้กัน" อาเจี๋ยพูด
    ยุวชนทหารทั้งสามคนก็รีบพากันเดินฝ่าวงล้อมของเหล่ายุวชนทหารนายอื่นๆที่จับจ้องมองมาที่พวกเขา โดยเฉพาะกับอาชินที่ตอนนี้มีแต่คำถามว่าภาพที่ตนเห็นนั้นมันคืออะไรกันแน่ ทำไมเขาถึงโกรธแค้นอะไรมากมายขณะนั้นได้แม้ว่ามันจะถูกชำระด้วยไฟธาตุุวารีแล้วแต่อาชินรับรู้ได้ว่าความรู้สึกนั้นมันยังอยู่ แค่รอการประทุเท่านั้นถ้าไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีกอาชินต้องหาคำตอบให้ได้
                                                               
                                                              ++++++++++++++++++++++