ก๊วนเทพวัยใสป่วนหัวใจให้ตกหลุมรัก

                และแล้วฉันก็มานั่งในห้องประชุมของสภานักเรียนเพื่อคัดเลือกคนที่จะมาเป็นคิงในรอบแรกโดยมีผู้ลงสมัครจำนวน ห้าสิบคน! จากนักเรียนเกือบสี่พันน่ะนะ แค่นี้ถือว่าน้อยไป
                ฉันถือเอกสารจำนวนหนึ่ง เพื่ออ่านประวัติของแต่ละคน โดยคนต่อไปทำให้ฉันหายใจติดขัด เพราะเขาคือ….
                “ผมฮิราชิอิ มาคัส  เป็นตัวแทนจากมัธยมปลายปีสาม ห้องบี……” เขาคนนั้นคือมาคัส ผู้ชายที่เพิ่งบอกเลิกฉันไปเมื่อเดือนก่อน!  เขามาทำอะไร แล้วมาลงสมัครคิงทำไม? เขาจะมายุ่งอะไรกับฉันอีก!!!
                “ไม่เป็นไรนะ โนริ” คาเอเดะ เพื่อนสนิทของฉันตบบ่าให้กำลังใจ เพราะคาเอเดะคงดูออกว่าตอนนี้ฉันรู้สึกยังไง
                ฉันพยักหน้าเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร  ก่อนจะฟังเขาพูดประวัติของตัวเอง ทั้งๆที่ฉันเองก็รู้มาหมดแล้ว
                “ควีนว่ายังไงคะ?” สมาชิกสภาถามขึ้นเมื่อมาคัสพูดจบ จะเอาไงดีนะ
                “ แล้วทุกคนคิดว่าไงล่ะ?” ฉันถามกลับ ฉันไม่อยากให้เขาผ่านเลย ให้ตาย!
                “ฉันว่าไม่น่าจะผ่านนะ บุคลิคของเขาไม่ดีเท่าไหร่” คาเอเดะพูดเป็นคนแรก ขอบใจที่ช่วยฉันนะ
                “อะไรกัน  เขาก็ดูดีออก เธอดูยังไงเนี่ย คาเอเดะ!” มิสะคัดค้าน ส่วนคนอื่นๆก็มีความเห็นแบบเดียวกับมิสะ
                “ถามควีนเขาดูดีกว่า ว่าเขาจะว่ายังไง” จบคำทุกคนก็หันมามองฉันเป็นตาเดียว ซวยแล้วไง ยัยโนริเอ๊ย!
                “ผ่านละกัน” สุดท้ายฉันก็ต้องบอกไปแบบนั้น รอยยิ้มแบบพึงพอใจถูกส่งมาจากมาคัส และเมื่อเขาเดินออกไปคาเอเดะก็รัวคำถามใส่ฉันทันที
                “แกคิดอะไรอยู่ว่ะโนริ! ทำไมถึงให้หมอนั่นผ่านล่ะ?”
                “แกก็ดูสายตาแต่ละคนดิ” ฉันมุ่ยปากไปทางเหล่าสภานักเรียนฝ่ายหญิงที่อาสามาช่วยงาน มาดูอาหารเสริมอ่ะดิ เชอะ!
                คาเอเดะเลิกถาม ฉันเลยเรียกคนต่อไปเข้ามา ซึ่งทำเอาฉันปวดสมองไม่น้อย
                “ผม ไอระ เทคกะ ชื่อเล่นเทสึ  มัธยมปลายปีสามห้องเอ……”  หมอนี่เนี่ยนะ! ขืนฉันให้ผ่านมีหวังได้เปิดศึกกับมาคัสแน่ เพราะอะไรน่ะหรอ?
                ไอระ เทคกะ หรือเทสึ หนุ่มหล่อ ผมสีทอง มีดวงตาสีเขียวมรกต ฉายาคือคาสโนว่าประจำโรงเรียน เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น โดยปัจจุบันกำลังเป็นคู่อริกับมาคัสอยู่น่ะสิ! ก็อีตาเทสึนี่ดันก่อคดีกับมาคัสเอาไว้เยอะ แถมหมอนี่ยังอยู่ห้องเดียวกับฉันอีก ไม่แค่นั้น หมอนี่ยังสนิทกับฉันมากๆด้วย มาคัสเลยไม่ชอบหน้าหมอนี่
                เมื่อการแนะนำตัวจบลง อีตาเทสึก็ส่งรอยยิ้มหวานมาให้ทำเอาผู้ช่วยของฉันถึงกับลงไปนอนกับพื้นเพราะเขิน ส่วนฉันได้แต่ทำหน้าเหยเก 
                “ นายคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ยเทสึ!! อย่างนายเป็นคิงไม่ได้หรอกย่ะ” ฉันพูดฉีกหน้าเขาทันที เลิกความคิดนี้ซะเถอะนะ พลี้สส~
                “ใช่ว่าฉันอยากลงนักหนิ แต่ต้องเป็นตัวแทนห้อง เซ็งจะตายชัก อย่างเธอก็ไม่เห็นสวยเลย ไม่รู้เป็นควีนได้ไง” ส่วนอีตานั่นก็ตอกกลับแบบเจ็บแสบ หนอย~ กล้ามากที่ว่าฉันไม่สวย อย่างนายหล่อตายล่ะย่ะ!!! (ถึงหมอนี่จะหล่อมากก็เถอะ)
                “อย่างกับตัวเองหล่อนักล่ะ ไม่รู้ว่าพวกผู้หญิงควงนายไปได้ไง หน้าตาอย่างกับปลาสวาย อี๋~” ฉันใส่แอฟแฟคเข้าไป พลางทำท่าขยาดหมอนี่ซะเต็มประดา ทั้งๆที่ความจริงมันตรงกันข้าม
                เมื่อเจอคำพูดแทงใจดำเข้าไป หมอนั่นก็แทบเดือด แต่ก็เก็บอาการเอาไว้ แล้วฉีกยิ้มหวานมาให้
                “สาวๆครับ อยากให้ผมผ่านหรือเปล่า?^O^” อ้าวเฮ้ย!! อย่าใช้ตัวช่วยเด้!!!
                “อยากสิคะ  ไอระคุงหล่อที่สุด>///<” ขนาดคาเอเดะยังเป็นไปกับเขาเลย!!
                อีตาเทสึหันมายักคิ้วให้ ก่อนจะสาวเท้ายาวๆมาหาฉันที่นั่งอยู่ข้างหน้าเขา ก่อนที่เขาจะโน้มหน้าลงมา จนเกือบจะชิดกับฉัน
                “ว่าไง จะให้ฉันผ่านได้หรือยัง ควีนคนสวย^^”  อย่ามายิ้มอย่างนั้นนะย่ะ! อีตาบ้า!! >///<
                “อะ เอ่อ….. ผ่านก็ผ่าน”  ฉันตอบกลับไปก่อนจะหลบตาเขา หัวใจบ้า! อย่าเต้นแรงนักสิย่ะ!
                ที่แรกฉันนึกว่าเทสึจะผละออกจากฉัน แต่ผิดคาด เขากลับ…..
                จุ๊บ!
                หมอนั่นจุ๊บที่ริมฝีปากของฉันอย่างรวดเร็วก่อนจะผละออกไป หมอนั่นส่งยิ้มมาให้ก่อนจะเดินผิวปากออกไปนอกห้อง ส่วนฉัน……
                 -/////-!!!!
                ก็หน้าแดงแบบนอนสเต็ป ให้ตาย! ขนาดมาคัสที่ว่าเคยเป็นแฟนฉัน เขายังไม่เคยได้กอดฉันเลยนะ แล้วนี่นายเป็นใคร ถึงได้มาขโมยจูบแรกฉันน่ะห๊ะ!!!!

                 และแล้วการคัดเลือกรอบแรกก็จบลง โดยมีผู้ผ่านเข้ารอบจำนวนสิบห้าคน เพราะฉันคัดเอาแต่คนหน้าตาดี^^
                ฉันเดินออกมานอกห้องเมื่อการคัดเลือกจบลง เหนื่อยเป็นบ้าเลย ง่วงอีกต่างหาก ฮ้าววววว~
                หมับ!!!
                แต่เดินมาไม่ทันไร ก็มีมือดีคว้าข้อมือฉันเอาไว้ ที่แรกฉันกะจะร่ายเวทย์สาปให้มันเป็นกบไปซะ แต่พอหันไปดู ฉันว่าฉันอยากวิ่งหนีมากกว่าร่ายเวทย์อีกนะ เพราะว่า……
                “ปล่อยฉันนะ  ฉันจะไปทำงาน” ฉันพูดเสียงเรียบใส่มาคัสที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์ใส่
                “ทำไมเธอถึงไปจูบกับไอ้ไอระ  รู้ทั้งรู้ว่าฉันไม่ชอบให้เธอไปยุ่งกับคนอื่น!!” มาคัสตะคอกใส่ฉัน ดีนะที่แถวนี้ไม่มีคน ไม่สิ มันไม่ดีเลยต่างหากที่แถวนี้ไม่มีคน!!
                “นายลืมไปแล้วหรอมาคัส ว่าเราเลิกกันแล้ว นายไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวฉันทั้งนั้น! ปล่อยได้แล้ว!!” ฉันตอกกลับอย่างเหลืออด ทั้งๆที่เขาเป็นคนบอกเลิกฉันแท้ๆ แล้วจะมายุ่งกับฉันทำไม!!
                “ใครบอกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ จะลองดูมั้ยล่ะ” จบคำมาคัสก็ผลักฉันไปชิดกำแพง ก่อนจะรวบมือฉันไปตรึงไว้เหนือหัว
                “จะทำอะไรน่ะมาคัส!!! ปล่อยฉันนะ!!! ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย!!!!!!!!!” ฉันร้องขอความช่วยเหลือทันที แต่ดูเหมือนมันจะทำให้คนตรงหน้าไม่ชอบใจเท่าไหร่
                พลั่กกกกก!!!!
                มาคัสต่อยไปที่ท้องฉันอย่างแรง จะเทพก็เทพเถอะ โดนแบบไม่ได้ตั้งตัวแบบนี้ก็จุกเหมือนกัน
                ร่างฉันทรุดฮวบสู่อ้อมกอดของมาคัสก่อนที่เขาจะอุ้มฉันพาดบ่า แต่ก้าวได้ไม่กี่สิบก้าวเสียงใครบางคนก็หยุดมาคัสเอาไว้ก่อน
                “ไม่ทราบว่า จะเอาตัวควีนของเราไปไหนเอ่ย คุณมาคัส”

                 Testu’s talk
                หลังจากที่ผมไปคัดเลือกคิงรอบแรก พร้อมๆกับไปสร้างวีรกรรมมา โดยการไปจูบยัยสาหร่าย กรรม! ผมขอโทษ ยัยนั่นชื่อโนริ เป็นควีนของโรงเรียน หรือประธานนักเรียนฝ่ายหญิงนั่นแหละ และเป็นคนที่ทำการคัดเลือกคิงรอบแรกหรือประธานฝ่ายชาย(ทำไมไม่เรียกประธานซะให้รู้แล้วรู้รอด ทำไมต้องเรียกคิงกับควีนด้วยก็ไม่รู้) แล้วยัยนั่นก็เป็นเพื่อนผมด้วย  ผมเลยมาเดินเล่นแถวส่วนดอกไม้ของโรงเรียนแก้เซ็ง วันนี้หาสาวไปควงเล่นสักคนก็น่าจะเวิร์ค^^
                “จะทำอะไรน่ะมาคัส!!! ปล่อยฉันนะ!!! ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย!!!!!!!!!”  จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงร้องให้ช่วย เสียงคุ้นๆนะ
                ผมวิ่งมาที่ต้นเสียงซึ่งก็คือในตึกสภาฯ ว่าแล้วว่าทำไมเสียงมันคุ้นๆ
                “ไม่ทราบว่า จะเอาตัวควีนของเราไปไหนเอ่ย คุณมาคัส” ผมเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี จะเอายัยนั่นไปไหน?
                “ไม่ใช่เรื่องของแก อย่ายุ่ง!!” ไอ้มาคัสตะคอกกลับมา พลางทำท่าจะเดินต่อ แต่ผมไวกว่าเลยดักหน้ามันได้
                “ก็ไม่อยากจะยุ่งหรอกนะ แต่ดูจากสายตา เขาคงไม่เต็มใจไปกับแกสักเท่าไหร่  ทางที่ดี แกส่งตัวโนริมาให้ฉันจะดีกว่านะ” ผมยื่นมือออกไปเป็นการบ่งบอกว่าให้ส่งตัวยัยสาหร่ายมาให้ผม  แต่ไอ้มาคัสกลับถอยหลังหนี
                “แล้วถ้าฉันไม่คืนให้ล่ะ แกจะทำไม” มันท้าผม จะทำไมหรอ? เดี๋ยวก็รู้
                ผมเคลื่อนไหวด้วยความเร็วก่อนจะไปหยุดข้างหลัง ยัยสาหร่ายยังไม่หมดสติ แต่ผมคิดว่ายัยนั่นกำลังฝืนตัวเองอยู่
                ผมแตะเข้าที่ขาของไอ้มาคัสโดยเล็งที่ข้อพับ ส่งผลให้มันเสียหลักล้มลง เป็นจังหวะเดียวกับที่มันปล่อยยัยสาหร่าย
                หมับ!!!
                ผมคว้าตัวยัยสาหร่ายเอาไว้ได้ทัน โดยพายัยนั่นออกมาห่างๆไอ้มาคัส ก่อนจะวางยัยสาหร่ายลงที่ม้านั่งตรงระเบียง ส่วนตัวเองก็เตรียมอัดไอ้มาคัสที่มันกำลังพยุงตัวเองขึ้นมา
                ผมอัดมันก่อนที่มันจะตั้งตัวทัน จนมันเซไปติดกับกำแพง ผมจึงไปอัดมันซ้ำแต่ยังอัดได้ไม่เท่าไหร่ เสียงหวานจากคนที่นอนอยู่ที่ม้านั่งก็หยุดผมเอาไว้ก่อน
                “พอเถอะเทสึ” ยัยสาหร่ายเอามือยันตัวเองลุกขึ้น ผมจึงรามือจากไอ้มาคัสแล้วมาพยุงยัยนั่นโดยการอุ้มยัยนั่นเอาไว้ในอ้อมกอด
                “ไม่เป็นไรมากใช่มั้ย?” ผมถามคนในอ้อมกอดที่ทำท่าจะหมดสติได้ทุกเมื่อ
                ยัยสาหร่ายส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะหลับตาลง มือที่เคยโอบต้นคอผมอยู่ก็ตกลงข้างตัว เอาแล้วไง
                ผมรีบพายัยสาหร่ายกลับบ้านตัวเองทันที อะแฮ่ม! กรุณาอย่าคิดอะไรไปไกล ที่ผมจะพาเธอกลับบ้านเพราะว่าถ้าไปห้องพยาบาลในสภาพนี้ อาจารย์จะแตกตื่นเอาน่ะสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับควีนของโรงเรียน ที่ผมทำไปเพราะหวังดีนะ
                ผมอุ้มยัยสาหร่ายไปที่รถของตัวเอง ก่อนจะวางร่างบางของยัยสาหร่ายลงที่เบาะข้างคนขับ ก่อนที่ตัวเองจะอ้อมมาอีกฝั่งเพื่อประจำที่
                ผมยื่นบัตรนักเรียนให้อาจารย์ที่คุมอยู่ที่ประตูหน้าโรงเรียนโดยบอกว่าจะพาเพื่อนไปโรงพยาบาล ก่อนจะบึ่งรถออกมา
                + + + คฤหาสน์ไอระ+ + +
                เมื่อมาถึงบ้านผมก็อุ้มยัยสาหร่ายเข้าบ้านทันที นั่นทำเอาแม่บ้านฮือฮากันเลยทีเดียว อ้าว? ถึงแม้ผมจะควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า แต่ผมไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้าบ้านเลยนะ ยัยนี่คนแรก
                “คุณหนู! ไปทำอะไรน้องเขาเนี่ย!? ดูซิ น้องเขายังเด็กอยู่เลย” แม่นมแทบลมจับเมื่อผมพาผู้หญิงเข้าบ้าน
                “ผมยังไม่ได้ทำอะไรยัยนี่เลยนะฮะแม่นม” ผมรีบแก้ตัวทันที แม่นมคิดอะไรอยู่เนี่ย! ผมออกจะเป็นเด็กดีนะฮะT^T
                “ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยคุณหนู  พาน้องเขาไปพักที่ห้องคุณหนูก่อน  นมจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้องเขา” แม่นม~ฟังผมหน่อยสิคร้าบบบบ 
                ผมพายัยสาหร่ายมาพักที่ห้องของผม ก่อนจะออกมาข้างนอกเพราะแม่นมจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ โดยเสื้อผ้าที่เปลี่ยนก็เป็นของผมนั่นแหละ  เอาตัวที่มันเล็กๆหน่อย ก็ผมกับยัยนั่นขนาดต่างกันอย่างกับช้างกับหนู-_-*
                เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ยัยสาหร่ายเสร็จ แม่นมก็เรียกผมไปสอบปากคำที่ห้องนั่งเล่น โดนบ่นจนหูชาแน่งานนี้
                “จะแก้ตัวยังไงค่ะคุณหนู” แม่นมถามเสียงเย็นๆ งานนี้ตายศพไม่หล่อแน่
                ผมรีบอธิบายทุกอย่างก่อนที่ตัวเองจะถูกเนรเทศให้แม่นมฟัง ซึ่งแม่นมก็ทำท่าไม่เชื่อซะงั้น กรรมของคนหน้าตาดีที่ต้องมานั่งอธิบาย
                เมื่อมานั่งอธิบายจนเกือบชั่วโมง แม่นมก็ยอมปล่อยผมไป โดยบอกว่าถ้ามีคราวหน้า เจอหนักกว่านี้แน่
                ผมหนีตายมาที่ห้องนอนตัวเอง ก็เจอกับยัยสาหร่ายที่นอนทำตาแป๋วอยู่บนเตียง แต่ผมว่ามันดูน่ารักดี
                “ฟื้นแล้วหรอ?” ผมถามก่อนจะเดินไปที่เตียง แล้วนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียง
                “ยังมั้ง” ส่วนยัยนั่นก็กวนมาแบบนี้ น่าปล่อยให้ไอ้มาคัสเอาตัวไปซะก็ดี ผมล้อเล่นหรอกน่า
                “ -_-^^”
                “ว่าแต่ ที่นี่มันที่ไหนหรอ?” ยัยสาหร่ายถามก่อนจะพยุงตัวเองลุกขึ้นแต่ผมกดไหล่ยัยนี่ให้นอนลงเหมือนเดิม
                “บ้านฉันเอง เธอนอนไปเถอะ” ผมบอกก่อนจะห่มผ้าให้ ยัยนั่นทำท่าขัดใจนิดหน่อย แต่ก็ยอมนอนแต่โดยดี
                ยัยสาหร่ายมองไปมารอบห้อง เหมือนมันเป็นสิ่งมหัศจรรย์  ก่อนจะหันมาจ้องหน้าผมด้วยสีหน้างงๆ
                “นายช่วยฉันงั้นหรอ?” อ้าว? ทำไมถามยังงั้นล่ะ ก็เธอไม่ใช่หรอที่ร้องห้ามไม่ให้ฉันอัดไอ้มาคัสน่ะ
                “อืม” แต่ผมก็ได้แต่พยักหน้ารับ อะไรจะความจำสั้นขนาดนั้น~
                “เออนี่! ฉันฝันด้วยล่ะ” จู่ๆยัยนั่นก็ยิ้มแป้น ฝันอะไรว่ะ?
                “แล้วไง?”
                “ฉันฝันเห็นเทพล่ะ เป็นผู้ชายล่ะ ผมสีแอลมอน แล้วก็ถือธนูด้วย หล่อมากๆเลย”  ยัยสาหร่ายเล่าพลางทำท่าเขิน ว่าแต่ ผมสีแอลมอนหรอ? ไม่ใช่มั้ง
                “ฉันว่าฉันหล่อกว่านะ” ผมชมตัวเองหน้าด้านๆ ผมว่าผมหล่อกว่าเทพที่ยัยสาหร่ายฝันถึงนะ
                “-_-^^^!”
                ผมคุยกับยัยสาหร่ายไม่สิ! กัดกับยัยสาหร่ายได้สักพัก แม่บ้านก็มาบอกผมว่ามีแขกมาหา ผมงงนิดหน่อยว่าใครมาหาผม แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก ผมเลยเดินลงมาดูแทนที่จะนึกให้ปวดหัว(เดี๋ยวหน้าแก่)
                ผมเดินฮัมเพลงลงมาที่ห้องนั่งเล่น นั่นทำเอาผมชักสีหน้าเซ็งๆทันที กล้ามากที่มาบ้านผม
                “เทสึคะ ทำไมคุณถึง…..” ผู้หญิงคนนั้นหยุดกะทันหันเมื่อผมเมินใส่เธอ
                “มาทำอะไรที่นี่?” ผมถามเสียงเรียบ ผมไม่ชอบที่ผู้หญิงมาหาที่บ้านโดยที่ผมไม่ได้ชวน
                “ก็อลิซคิดถึงคุณนี่คะ คุณไม่ไปหาอลิซนานแล้วนะคะ” อลิซหรือผู้หญิงที่ผมควงเล่นๆเดินมากอดผม อย่างที่บอก ผมเบื่อผู้หญิงคนเดิมผมก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ผู้หญิงคนนี้ก็เช่นกัน
                ผมดันอลิซออกก่อนจะลากเธอออกไปนอกบ้าน แล้วยัดเธอเข้าไปในรถของเธอเอง
                “กลับไปซะอลิซ ฉันไม่ชอบอยู่กับผู้หญิงคนเดิมนานๆ” ผมพูดแบบไร้เยื่อใย นั่นทำให้อลิซบ่อน้ำตาแตกทันที
                “ทำไมคะเทสึ  คุณมีผู้หญิงคนอื่นอย่างนั้นหรอ มันเป็นใคร! ฉันจะฆ่ามัน กรี๊ดดดด!!!!!!!!” อลิซกรีดร้องทันที และดูเหมือนสถานการณ์จะแย่ลงกว่าเดิม เมื่อยัยสาหร่ายปรากฏตัว
                “เกิดอะไรขึ้นหรอเทสึ? ผู้หญิงคนนี้กรี๊ดดังถึงห้องนายเลยนะ บอกเธอหยุดหน่อยสิ ฉันจะนอน” ยัยสาหร่ายเดินมาเขย่าแขนผมด้วยท่าทางออดอ้อน ดูจากสภาพแล้วยัยนี่คงง่วงจริงๆนั่นแหละ ตาจะหลับอยู่แล้ว
                “นังนี่ใช่มั้ยคะ ที่ทำให้คุณเปลี่ยนใจจากอลิซ! ฉันจะฆ่าแก นังผู้หญิงหน้าไม่อาย!!!” คำพูดของอลิซทำเอายัยสาหร่ายตื่นเต็มตา
                “เธอเป็นใครฉันไม่รู้หรอกนะ แต่ถ้ามาว่าฉันแบบนี้ ฉันทนไม่ได้!”
                เพี๊ยะ!   เพี๊ยะ!
                ยัยสาหร่ายเปิดฉากตบอลิซทันที นั่นทำเอาผมตาแทบทะลุออกมานอกเบ้า ยัยนี่โมโหง่ายเป็นบ้าเลย
                เพี๊ยะ!   เพี๊ยะ!
                ส่วนอลิซก็ไม่ยอมตบกลับมาเต็มแรงจนเลือดกบปากยัยสาหร่าย ผมเห็นท่าไม่ดี เลยแยกอลิซออกจากยัยสาหร่าย ก่อนจะจับเธอยัดเข้าไปในรถ
                “กลับไปซะอลิซ อย่าทำให้ฉันโมโห” ผมขู่ อลิซทำท่าจะไม่ยอม แต่เมื่อผมยังคงจ้องเธออยู่แบบนั้น เธอเลยยอมรามือ แล้วตึงตังขับรถออกไป
                “ไปซะที ฉันล่ะง่วงจะตายอยู่แล้ว ฮ้าววว~” แต่คนข้างตัวผมกลับหาวออกมาซะงั้น  เชื่อเขาเลย
                “ฉันทำแผลให้ก่อน แล้วค่อยนอน” ผมบอกก่อนจะช้อนร่างบางของยัยสาหร่ายมาไว้ในอ้อมแขน แล้วพากลับเข้าบ้าน
                การทำแผลเป็นไปอย่างยากลำบาก เมื่อยัยสาหร่ายโวยวายจะนอนท่าเดียว ผมเลยจัดการเธอให้สลบไปซะ  ถึงจะเป็นวิธีที่โหดไปหน่อยก็เถอะ
                เมื่อทำแผลเสร็จ ผมก็อุ้มร่างบางของยัยสหร่ายกลับห้องโดยที่เจ้าตัวกลับหลับสนิท ช่างเป็นผู้หญิงที่ไม่กลัวอะไรเลย แถมไม่กลัวด้วยว่า ผมจะทำอะไรเธอหรือเปล่า(ซึ่งผมก็ไม่คิดจะทำหรอก)
                ผมวางยัยสาหร่ายลงอย่างเบามือ ก่อนจะห่มผ้าให้ แล้วนั่งเท้าคางมองร่างบางที่หลับเป็นตายอย่างไม่รู้เบื่อ
                ใบหน้าเนียนสวยไร้สิวทำให้คนตรงหน้าดูโดดเด่น  ดวงตาสีน้ำทะเลกลมโตที่ถูกเปลือกตาสีสวยปิดทับยิ่งทำให้เธอโดดเด่น  ร่างเล็กที่เตี้ยกว่าผมเกือบคืบ ทำให้ผมคิดว่ายัยนี่ไม่น่าจะทำอะไรใครได้  แต่ความสามารถของเธอไม่ได้น้อยไปกว่าใคร คนที่เป็นเพื่อนเธอมาตั้งแต่เด็กอย่างผมย่อมรู้ดี เราสองคนสนิทกันมากเลย สิ่งที่ยัยนี่กลัวที่สุดในตอนนี้คือความรัก เพราะโดนไอ้มาคัสหักอกมาเมื่อเดือนก่อนแต่มันกลับมาลงสมัครคิง แล้วที่ผมมาลงสมัครคิงก็เพราะจะกันไอ้มาคัสออกจากยัยสาหร่ายต่างหาก ที่ผมทำไปผมทำเพื่อเพื่อนทั้งนั้นเลยนะ นอกจากผมจะหล่อแล้ว ยังเป็นคนดีด้วยนะเออ สาวคนไหนได้ผมไปครอง คงจะโชคดียิ่งกว่าถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งซะอีก แต่มันเป็นไม่ได้อยู่แล้ว 
                “ I’d  love and understand you and let you be in my heart forever more….”  
            เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ก่อนที่ผมจะล้วงโทรศัพท์เครื่องบางออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วดูเบอร์ของคนที่โทร.เข้ามา
                (( Satoru ))
                คนที่โทร.มาคือไอ้ซาโตรุ หัวหน้าห้องที่เจ้ากี้เจ้าการที่สุดในสามโลกนั่นเอง 
                “อะไรว่ะ?” ผมรับสายแบบเซ็งๆ
                (( แกอยู่ไหนว่ะเทสึ!? ที่โรงเรียนเกิดเรื่องแล้วนะโว้ย!! ))
                “เกิดเรื่องอะไรว่ะ?” ผมถามอย่างงงๆ ร้อยวันพันปีที่โรงเรียนไม่เคยเกิดเรื่องอะไรเลยนะ
                (( มีคนแอบเข้ามาวางระเบิดในโรงเรียนว่ะ ตายสี่ บาดเจ็บสิบสาม อาการปางตายอีกสี่สิบ!!! )) คำตอบที่ได้มาทำเอาผมแทบบ้า ว่าไงนะ ตายสี่ บาดเจ็บสิบสาม แล้วก็อาการปางตายอีกสี่สิบงั้นหรอ!! มันไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้นี่นา แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น!!??หรือว่า……
                ผมวางสายจากไอ้ซาโตรุทันที แล้วรีบบึ่งรถมาที่โรงเรียน ก่อนที่จะเบรกกะทันหันเมื่อมีรถมาขับปาดหน้า
                เอี๊ยดดดดด!!
                ผมโมโหแทบคลั่งเพราะกลัวว่าจะไปโรงเรียนไม่ทัน เลยเดินตึงตังลงมาจากรถแล้วตรงไปที่รถคันนั้นทันที แกตายย!!
                “ขับรถยังไงว่ะ!! ไม่เห็นหรือไงว่าคนกำลังรีบน่ะ!!!” ผมแทบจะกระชากเจ้าของรถออกมาทันที แต่มันกลับกลายเป็นว่า..
                “ขอโทษค่ะ รถมันเบรกแตก คือฉันไม่ได้ตั้งใจจะขับปาดหน้าคุณนะ ฉันขอโทษค่ะ T^T”  ผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ผมยาวประบ่าซึ่งเป็นเจ้าของรถคันดังกล่าว รีบลงมาขอโทษขอโพยผมยกใหญ่ที่ขับรถมาปาดหน้าผม
                “ทีหลังระวังด้วยนะครับ  ว่าแต่คุณกำลังจะไปไหนหรือเปล่าครับ?” เมื่อเจอสาวสวย ผมก็รีบงัดนิสัย(หรือสันดาน)ตัวเองมาใช้ทันที ได้ผู้หญิงคนนี้ไปควงเล่นคงสนุกน่าดู ^O^
                “เอ่อ….ฉันกำลังจะไปที่ Meitoka Giluku Senior High ค่ะ” คำตอบที่ได้มาทำให้ผมยิ้มกว้าง แผนผมมีโอกาสสำเร็จสูงเลยนะ โฮะๆ^O^!
                “ผมไปส่งดีกว่านะครับ เพราะผมกำลังจะไปที่นั่นพอดี” ผมอาสา เธอทำท่าลังเลนิดหน่อย ก่อนจะถามออกมา
                “จะดีหรอคะ รบกวนคุณเปล่าๆ”
                “ไม่เป็นไรหรอกครับ อีกอย่าง รถคุณเบรกไม่ดีอย่างนี้จะเป็นอันตรายนะครับ>.O” ผมขยิบตาให้ ทำเอาคนตรงหน้า หน้าแดงเพราะเขิน คิดว่าผมกำลังจะจีบเธออ่ะดิ(แล้วจีบหรือเปล่าล่ะ?)
                “ถ้างั้น รบกวนด้วยนะคะ >//<”  เธอบอกก่อนโค้งให้เป็นเชิงขอบคุณ ผมเลยทำหน้าที่สุภาพบุรุษที่ดีเปิดประตูรถให้  ก่อนที่ตัวเองจะเดินอ้อมมาอีกฝั่ง
                บรรยากาศในรถค่อนข้างหวานนิดหน่อย เพราะผมเอาแต่ยอดคำหวาน เพื่อให้ได้เธอมาเป็นคู่ควง แล้วดูเหมือนเธอจะตกหลุมพรางของผมเข้าให้แล้ว เสร็จผมล่ะ!
                เมื่อมาถึงโรงเรียนผมก็จอดรถไว้ที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินที่ปลอดคน เพราะทุกคนน่าจะอยู่ที่ตึกกลาง ผมเลยส่งสายตาสื่อความหมายไปให้คนข้างตัว ก่อนที่จะโน้มตัวไปหาเธอจนริมฝีปากเราชิดกัน
                “อื้อ~” เธอครางออกมาเบาๆเมื่อผมมอบจูบที่แสนเร่าร้อนให้ ก่อนจะดันเธอให้นอนราบกับเบาะรถ แล้วเริ่มวาดลีลาอันแสนเร่าร้อนเพื่อมอบให้เธอ คนที่จะมาเป็นคู่ควงของผมในวันพรุ่งนี้!!

                 ผมเดินสบายอารมณ์มาที่ตึกกลาง โดยมาพร้อมมีนา คู่ควงคนใหม่ของผม ที่ผมเพิ่งมารู้เอาที่หลังว่าเธอเป็นเด็กใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนมัธยมปลายปีหนึ่ง และเป็นสมาชิกสภานักเรียนอีกด้วย มีหวังยัยสาหร่ายบ่นผมตายเลยที่บังอาจไปยุ่งกับคนของยัยนั่น
                เมื่อมาถึง ผมก็เอาเอกสารที่ซาโตรุมันเอามาให้ผมมาอ่าน คนที่น่าสงสัยว่าจะวางระเบิดโรงเรียนงั้นหรอ?
                ถ้าถามว่าทำไมผมถึงมานั่งอ่านเอกสารพวกนี้ ทั้งๆที่ผมโคตรจะขี้เกียจในเรื่องแบบนี้ แต่ผมเป็นลูกชายของท่านนายพลน่ะสิ! อาจารย์เลยต้องวานให้ผมมาช่วยหาตัวคนร้าย ซึ่งผมโคตรจะเซ็งเลย-_-^^
                “นี่มันอะไรกันเนี่ย!!?” ผมร้องเสียงหลงเมื่อมีชื่อยัยสาหร่ายและเหล่าสภานักเรียนอยู่ด้วย มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่ยัยสาหร่ายจะวางระเบิดโรงเรียนน่ะ!
                “มันหมายความว่ายังไงครับ ทำไมมีชื่อของควีนแล้วก็สภานักเรียนรวมอยู่ด้วยล่ะครับ” ผมถามอาจารย์ทันที ผมไม่เชื่อหรอกที่เพื่อนผมจะทำอะไรแบบนี้น่ะ!!
                “เราแค่สงสัย เพราะควีนและเหล่าสภานักเรียนรู้ทุกที่ในโรงเรียนมากที่สุด จึงน่าจะเป็นผู้ต้องสงสัย” อาจารย์อธิบาย ผมต้องทำยังไงดีนะ ยัยสาหร่ายถึงจะไม่ถูกข้อกล่าวหาน่ะ
                “เราแค่สงสัยนะ คุณไอระ อย่าคิดมากเลย พวกเราเองก็ไม่เชื่อหรอกที่ควีนแล้วก็เหล่าสภานักเรียนจะทำเรื่องแบบนี้” อาจารย์พูดปลอบใจผม  ผมก็หวังให้เป็นอย่างนั้น

                 สุดท้าย ผอ. ก็มีคำสั่งให้พักการเรียนผู้ต้องสงสัยทุกคนเป็นเวลาหนึ่งเดือน  นั่นก็หมายความว่ายัยสาหร่ายและเหล่าสภานักเรียนที่มีถึงห้าสิบคนต้องโดนพักการเรียนเป็นเวลาหนึ่งเดือน ยกเว้นมีนาเพราะเธอเพิ่งย้ายมาใหม่
                ความจริงผมยอมเสียคู่ควงอย่างมีนาเพื่อให้ยัยสาหร่ายพ้นข้ออกล่าวหาได้นะ แต่มันทำได้ซะที่ไหนล่ะ
                ผมเดินออกมาจากตึกกลางด้วยสภาพไม่สู้ดีเท่าไหร่ ในหัวก็คิดหาตัวคนร้ายเพื่อที่ยัยสาหร่ายจะได้พ้นข้อกล่าวหา แต่คิดยังไงผมก็คิดไม่ออกว่าใครกันที่เป็นคนทำอย่างนี้ อย่าให้รู้นะ พ่อจะฆ่าหมกป่าเลย ฮึ่ม!!
                “เหนื่อยมากเลยหรอคะ?” เสียงจากคนข้างตัวทำให้ผมต้องหันไปมอง มีนายื่นผ้าเย็นมาให้ผมซึ่งผมก็รับมาเช็ดหน้าตัวเองเพื่อคลายร้อน
                “ไม่เท่าไหร่หรอกครับ แค่คิดไม่ออกว่าใครทำน่ะ  แต่ผมก็ดีใจนะที่มีนาไม่โดนข้อกล่าวหาไปด้วย” ผมบอกก่อนจะส่งยิ้มไปให้มีนาเพื่อให้เธอสบายใจ
                “โล่งอกอยู่เหมือนกันค่ะ แต่ควีนกับสภานักเรียนคงแย่หน่อยนะคะ” มีนาพูดด้วยน้ำเสียงที่เห็นใจ แต่ผมดูออกน่าว่าเธอเสแสร้ง แววตาเธอบ่งบอกชัดมากเลยว่าเธอดีใจที่เหล่าสภานักเรียนไม่อยู่ เพราะจะได้ไม่มีคู่แข่ง (ใครเขาจะมาแย่งนายกัน?)
                “เรากลับกันดีกว่า เดี๋ยวผมไปส่ง” ผมบอกก่อนที่เราสองคนจะเดินไปที่รถ BMW สีดำที่จอดไว้ที่ชั้นใต้ดิน โดยก่อนกลับผมต้องแวะไปส่งมีนาที่บ้านเพราะรถเธอเบรกแตก ก่อนที่ผมจะขับกลับมาที่บ้าน

                 เมื่อมาถึงบ้านผมก็วิ่งไปที่ห้องนอนตัวเองทันที ก่อนจะเจอยัยสาหร่ายทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่บนเตียง
                “ได้เรื่องว่ายังไงบ้าง?” คำถามที่ถูกส่งมาทำให้ผมงงนิดหน่อย ได้เรื่องอะไรว่ะ
                “เรื่องที่โรงเรียนโดนวางระเบิดไง” คำพูดต่อมาทำให้ผมหายสงสัย ก่อนที่จะเดินไปนั่งที่ปลายเตียง
                “ก็หาตัวคนร้ายไม่ได้น่ะสิ แถม เอ่อ…….” ผมยั้งปากเอาไว้เพื่อไม่ให้เผลอบอกเธอว่า เธอคือหนึ่งในผู้ต้องสงสัย
                “เฮ้อ~เป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัยแถมยังโดนพักการเรียนตั้งเดือนนึง ฉันคงเบื่อแย่ นายรีบหาตัวคนร้ายเร็วๆด้วยล่ะ” คำพูดต่อมาทำเอาผมเบิกตากว้าง ยัยนี่รู้เรื่องทั้งหมดอย่างนั้นหรอ!!? เป็นไปได้ไง ใครบอกยัยนี่ว่ะเนี่ย!
                “เธอรู้ได้ไงว่าตัวเองเป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัย แล้วโดนพักการเรียน ความจริงฉันน่าจะถามว่าเธอรู้ได้ไงว่าโรงเรียนโดนวางระเบิด ทั้งๆยังไม่มีใครบอก” ผมจ้องคนตรงหน้าด้วยสายตาจับผิด ยัยสาหร่ายกลอกตาหลุกหลิกไปมา ก่อนจะตอบ
                “ยัยมิสะโทร.มาบอก” ผมดูก็รู้ว่ายัยนี่กำลังโกหก เพราะว่า….
                “มิสะไม่ได้ไปที่โรงเรียนตอนที่เกิดเรื่อง บอกมาซะดีๆว่าเธอไปรู้มาจากไหน ยัยสาหร่าย” ผมกอดอกจ้องคนตรงหน้าที่เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข อย่าให้ฉันต้องใช้ความสามารถของตัวเองนะ
                “เอาเป็นว่าฉันรู้ละกัน” นึกแล้วว่าต้องมาไม้นี้
                ผมยังคงนั่งจ้องยัยสาหร่ายที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่ร่อมร่อ อย่าคิดว่าฉันจะใจอ่อนนะ ยัยสาหร่าย
                “แงงงงๆๆๆๆๆ อย่าจ้องเค้าอย่างนั้นสิ มันน่ากลัวนะ ฮื่อๆT^T” จู่ๆยัยสาหร่ายก็บ่อน้ำตาแตกซะงั้น  เฮ้ยๆ! อย่ามาทำเขวนะโว้ย!!
                “ไม่ต้องมาใช้มารยา บอกมา” ผมใช้อารมณ์นิ่งๆเข้าขู่ แต่มันกลับทำให้ยัยนี่น้ำตาแตกหนักกว่าเดิม
                “ฮื่อๆๆๆๆTTTT^TTTT”
                “ยอมแล้วโว้ย! ยอมแล้ว ไม่ถามแล้ว ไม่ร้องนะ ไม่ร้อง”  ผมกอดปลอบคนตรงหน้าเพื่อให้หายร้อง ให้ตาย! ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ผมก็แพ้น้ำตาของยัยสาหร่ายอยู่ดี คนหล่อเซ็ง!