หวามรักดรุณี...25+++ (คุณนุ&น้องแพร)

เมื่อเวลาล่วงเลยเกือบเที่ยงคืนคฤหาสน์หลังใหญ่เงียบสนิท เนื่องจากผู้อาศัยต่างแยกย้ายเข้าห้องนอนของตัวเอง แต่ยังมีหญิงสาวร่างบางที่นอนไม่หลับ เพราะท้องมันร้องว่าหิวจนทนไม่ไหวต้องลงมาหาอะไรกินกลางดึก
"เฮ้อ...เมื่อตอนหัวค่ำก็กินข้าวเยอะแล้วนะ"
ระหว่างที่เดินลงมาที่ห้องครัวก็บ่นไปด้วย แพรวารู้สึกว่าช่วงนี้เธอจะกินเยอะกว่าปกติ น่าจะเป็นเพราะใกล้เวลาของการเป็นประจำเดือน หลังเปิดตู้เย็นหยิบเอาโยเกิร์ตรสผลไม้รวมที่เธอโปรดปราณออกมาหนึ่งถ้วย พร้อมนมเปรี้ยวอีกหนึ่งขวด เธอจึงนั่งกินที่เคาน์เตอร์บาร์​ แม้ไม่เปิดไปแต่ก็มีแสงสว่างลอดเข้ามาจากไฟที่เปิดไว้ในสวนพอจะทำให้เห็นอะไรได้บ้าง
"อึ๊ยยย เปรี้ยวสมใจอยากจริงๆ ใกล้เป็นประจำเดือนต้องกินของหวานของเปรี้ยวตลอดเลยเรา เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องบอกให้พี่อ้อยซื้อมาเพิ่มละ เหลือแค่ถ้วยเดียวเอง"
คฤหาสน์หลังใหญ่มีแม่อิ่มเป็นหัวหน้าแม่บ้าน มีอ้อย หวาน น้อย เป็นผู้ช่วยดูแลทำความสะอาดและความเรียบร้อยภายในคฤหาสน์ทั้งหมด มีคนขับรถและดูแลสวน 2 คน คือ ชัย โรจน์ แต่ทั้งหกคนจะอยู่เรือนเล็กด้านหลัง ซึ่งแยกออกไปจากตัวคฤหาสน์ เพราะเจ้าของบ้านอย่างไรอัลชอบความเป็นส่วนตัว
"ดึกป่านนี้แล้วทำไมยังไม่นอนอีก"
คนที่กำลังเพลินกับการกิน ถึงกับสะดุ้งโหยงตัวลอย เพราะเงาดำๆ และเสียงที่ดังขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แม้จะแน่ใจว่าตัวเองจำกลิ่นและเสียงของเขาได้ แต่แพรวาก็ต้องพยายามมองฝ่าความมืดจนสายตาปรับแสงได้ จึงเห็นว่าเป็นคนที่ตัวเองคิด
"ตกใจหมด...คุณนุทำไมมาเงียบๆ ล่ะคะ"
"คุณนุว่าไม่เงียบนะ แต่น้องแพรมัวแต่ใจลอยจนไม่ได้ยินเสียงรถมากกว่า"
นั่นคือเรื่องจริง เพราะว่าทั้งเสียงขับรถเข้ามาจอดที่โรงรถแล้วไหนจะเสียงเปิดประตูเข้ามาอีก แต่คนที่ถูกหาว่าใจลอยกลับไม่ได้ยินเลย
"สงสัยจะจริง น้องแพรมัวใจลอย...แหะๆ"
ยอมรับความจริงแล้วก็หัวเราะแห้งๆ
"หึๆ แล้วตกลงมาทำอะไรมืดๆ"
ดนุส่ายหัวให้กับเด็กที่ไม่รู้จักโต แล้วถามคำถามอีกครั้ง
"คือน้องแพรหิวค่ะ ก็เลยลงมาหาอะไรทาน"
ตอบพร้อมยกถ้วยโยเกิร์ตกับขวดนมเปรี้ยวที่ตอนนี้เหลือแต่ขวดเปล่าให้ดู
"แล้วตอนเย็นไม่ได้กินข้าวหรือ"
แทนที่ได้คำตอบแล้วจะขึ้นไปนอน ดนุกลับเลือกนั่งลงข้างๆ แพรวาและนั่งมองคนตัวเล็กนั่งกินโยเกิร์ตที่เหลืออีกนิดก็จะหมดแล้ว
"กินแล้วค่ะ...เยอะมากด้วย แต่พอทำการบ้านเสร็จก็รู้สึกหิวอีก เลยต้องลงมาหาอะไรกิน" 
แพรวาก้มหน้าก้มตากินโยเกิร์ตถ้วยนั้นอย่างตั้งอกตั้งใจอย่างกับไม่เคยกินมาก่อน จนดนุที่นั่งมองอยู่ยิ้มเอ็นดู
"อร่อยขนาดนั้นเลย คุณนุนั่งอยู่ตรงหน้าไม่คิดจะคุยด้วยสักนิดเหรอ"
"แหะๆ...น้องแพรอยากกินให้หมดไวๆ ค่ะ ตอนนี้เริ่มง่วงแล้ว จะได้ไปแปรงฟันแล้วนอน"
คนน่ารักยิ้มเขินอายที่ถูกแซว
"แล้วหมดหรือยังจะได้ขึ้นไปพร้อมคุณนุเลย"
"หมดแล้วค่ะ ขอเอาไปทิ้งถังขยะในครัวแป๊บนะคะ"
พูดจบก็วิ่งเอาไปทิ้ง แล้วกลับมายืนตรงหน้าเขา
ดนุเลือกจับมือคนตัวเล็็กแล้วพาเดินขึ้นชั้นบน ห้องของเขาถึงก่อนแพรวาแต่เขาเลือกจะเดินไปส่งเธอที่หน้าห้อง
"นอนหลับฝันดีนะคะคุณนุของน้องแพร"
ฟอดดดด ฟอดดดด
แพวาเขย่งปลายเท้า ใช้มือทั้งสองข้างโน้มคอคนตัวโตลงมาเพื่อหอมแก้ม เหมือนทุกครั้งที่เขามาส่งเข้านอน
ฟอดดดด ฟอดดดด จุ๊บ
ดนุก็ไม่น้อยหน้าก้มหอมแก้มและแถมด้วยจุ๊บที่กระหม่อมบางของแพรวาเช่นกัน
"นอนหลับฝันดีเช่นกันครับน้องแพของคุณนุ"
แพรวาเปิดประตูเข้าห้องไปได้สักพักแล้ว แต่ดนุยังยืนมองหน้าประตูห้องไม่ขยับไปไหน
"น่ารักขนาดนี้แล้วคุณนุจะอดทนได้นานแค่ไหนนะ...น้องแพร"
*
*
*
**************************
งื้อออ...ยังไงคุณนุก็ต้องทนนะคะ
 
อยากพูดคุย ติดตามนิยายของวิเวียน ได้ที่เพจ Facebook วิเวียน นิยายรัก ตามลิงค์นี้เลยค่ะ
https://www.facebook.com/profile.php?id=100035066797878
ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนให้ไรท์มีกำลังใจเขียนนิยายต่อไปมากๆ นะคะ
ตอนนี้คุณนุ&น้องแพร มีออกมาในรูปแบบ E-BOOK แล้ว
ตามไปกดรับไว้ในอ้อมอกอ้อมใจกันได้เลยคร่าาา...จุ๊บเหม่ง

 
 
 
E-Book  OokBee  <<<CLICK
 
 

E-Book  hongsamut  <<<CLICK
 
 

E-Book  Fictionlog <<<CLICK