Engineering ตกหลุมรักยัยรุ่นพี่ 18+

Engineering ตกหลุมรักยัยรุ่นพี่ 16 : คู่หมั้นและใครอีกคน 3 (จบตอน)

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

               “มาช้า! เอาไปคนละแก้ว!” ป๊าพูดขึ้นพร้อมกับส่งเบียร์ให้พี่มาร์ทกับพี่กฤตที่เดินเข้ามา

 

               “อ้าว... เรื่องอะไรเนี่ยอา?” พี่มาร์ทถามแต่ก็รับแก้วเบียร์ไปยกดื่มจนหมดเช่นเดียวกันกับพี่กฤตที่ยกดื่มเงียบๆไม่ได้พูดอะไร

 

               “เขาจะดวลกันเอาไหม?” ป้าริต้าถามขึ้น

 

               “เอา!” พี่มาร์ทตอบรับแทบจะทันทีก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆมาสที่มายด์ขยับที่ให้

 

               “กฤตล่ะ?” ป๊าถาม

 

               “เอาครับ!” พี่กฤตรับคำ

 

               “ดี ๆ สมกับเป็นว่าที่เขยเล็กกู ฮ่า ๆ” ป๊าหัวเราะชอบใจ

 

               “อยากโดนอีกสักรอบไหมหืม?” ม๊าถามเสียงนุ่ม

 

               “ไม่เอา!”

 

               “โฮ... ป๊า! เกียร์มัวชัดๆ” เฮียตาลว่า

 

               “ฮ่า ๆ ๆ” พี่พีชขำอกมาเสียงดังลั่นส่วนฉันกับลูกไม้กลั้นขำแทบตาย ก็แหม่... ป๊าเล่นมองมาอย่างกะจะกระโดดงับหัวพวกฉันแบบนั้นคงจะมีก็แต่พี่พีชแหละที่กล้า

 

               “ว่ากู... มึงหาเมียให้ได้ก่อนไหมไอ้ตาล” ป๊าย้อนถาม

 

               “สาวในรูปไงป๊า” ฉันเอ่ยแซว เฮียตาลหันมาถลึงตาใส่ฉันทันขวับ

 

               “น่ารักมุ้งมิ้ง” ลูกไม้เสริม

 

               “เดี๋ยวตบคว่ำ!” เฮียตาลขู่ ลูกไม้รีบเอนตัวมาหลบข้างหลังฉันทันที แหม่.. แทนที่จะปกป้องพี่สาว - -*

 

               “โฮ... เขินแล้วพาล” พี่พีชแซวขึ้นมาอีกคน

 

               “ตกลงมึงชอบเด็กนั้น?”

               แค่กๆ ฉันสำลักเมื่อพี่มาร์ทถามขึ้นตรง ๆ ผ่ากลางลำเลยทีเดียวเชียว นี่ถ้าเป็นขวานคงจามแสกกลางหน้าเฮียตาลไปแล้วล่ะ

 

               “ไม่ได้ชอบ!” เฮียตาลปฏิเสธเสียงขุ่น

 

               “หรอ...” พี่มาร์ทกับพี่กฤตทำเสียงล้อเลียนขึ้นมาพร้อมกันส่วนเฮียตาลนั่งโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเลยทีเดียวเชียว 5555

               พี่กฤตมองมาทางฉันกับมาสด้วยสายตานิ่งๆก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาฉันที่นั่งอยู่

 

               “ลุก! กูจะนั่งตรงนี้” พี่กฤตพูดขึ้น มาสเหงยหน้าขึ้นมาพี่กฤตนิ่งๆ

 

               “ที่อื่นก็มีป่ะ?” มาสย้อนถาม ฉันจับแขนมาสพร้อมกับบีบเบาๆเป็นเชิงห้าม พี่กฤตตวัดสายตามามองมือของฉันอย่างไม่พอใจ

 

               “มาสมานั่งกับเฮีย” พี่มาร์ทเรียกพร้อมกับคว้าเก้าอี้มาวางคั้นกลาระหว่างตัวเองกับมายด์

 

               “ครับ” มาสรับคำอย่างไม่สบอารมณ์นักก่อนจะลุกเดินไปนั่งตามที่พี่มาร์ทสั่งส่วนพี่กฤตก็นั่งลงแทนที่มาสเอาง่ายๆคือระหว่างพี่กฤตกับมาสมีแค่พี่มาร์ทนั่งคั้นกลางอยู่

 

               “กินไรยัง?” พี่กฤตถาม

               “มันแดกจนกูจะอิ่มแทนแล้ว มึงอ่ะรีบๆกินเหอะ” เฮียตาลตอบแทน

 

               “เออ” พี่กฤตหันไปรับคำเฮียตาลพร้อมกับรับจานจากพนักงานที่เดินเอามาให้

               “แล้วดวลกับเขาไหม?” พี่กฤตหันมาถามฉัน

 

               “ดวล!” ฉันตอบรับแทนจะทันที เรื่องแอลกอฮอล์ลูกขนุนไม่เคยพลาดค่ะ! 555 ไม่เมาไม่เลิกขอบอก!

 

               “ตลอดเลยนะ” พี่กฤตว่าพร้อมกับขยี้หัวฉันไปด้วย ฉันเบนหัวหลบก่อนจะจัดผมให้เข้าที

 

               “ก็ชอบป่ะ? แข่งกับหนูไหม?” ฉันแกล้งถาม

 

               “หื้ม? เอาจริง?” พี่กฤตถามกลับยิ้มๆ

 

               “หนูล้อเล่น!” ฉันปฏิเสธทันขวับ ถึงฉันจะกินเก่งแค่ไหนแต่ก็สู้ไม่พี่กฤตไม่ได้อยู่ดีกลุ่มนี้เขาคอทองแดงทั้งกลุ่มกว่าฉันจะกินเหล้าขาวให้ได้เจ็ดขวดเท่าเฮียตาลก็ใช้เวลาตั้งสองปีแน่ะ เห้อ!

 

               “เดี๋ยวค่ะ! โลกไม่ได้มีแค่เธอสองคนเนอะ” พี่พีชว่าขึ้นก่อนจะหันไปมองคนอื่น ๆ

               “ใครจะดวลมาเลยๆ พีชเปิดเองค่ะ” พี่พีชท้าขึ้น

 

               “ชนกับป้าไหม?” ป้าริตาถาม ฉันหันไปมองหน้าพี่พีชมันทันที พี่มันยักคิ้วกวนๆส่งให้ฉันก่อนจะหันไปมองป้าริต้า

 

               “โฮ... รุ่นใหญ่มาครับ” เฮียตาลแซวพร้อมกับวางแก้วน้ำที่มีเหล้าขาวอยู่ในนั้นเกือบเต็มแก้วลงตรงหน้าของทั้งสองคน... คือที่บ้านของฉันชอบดวลเหล้าขาวเพรียวๆกันมากกว่าเพราะมันรู้ผลเร็ว แต่บางทีก็ดวลวอสก้าบ้างเป็นครั้งคราว

 

               “ได้ค่ะ! หนูพร้อมเสมอ!” พี่พีชรับคำท้า

 

               “เอ้าชน!”

               กริ๊ง!

 

               สิ้นคำป้าริต้า สงครามดวลเหล้าระหว่างทั้งสองคนก็เริ่มขึ้น! พี่พีชกับป้าริต้ายกเหล้าขาวขึ้นดื่มจนหมดให้คราวเดียว ฉันนั่งกินกุ้งดูทั้งสองคนกระกดเหล้าเข้าปากอย่างกับน้ำเปล่าอย่างตั้งใจ ส่วนใหญ่ป้าริต้าจะดื่มหมดก่อนพี่พีชตอนนี้ทั้งสองคนกินเหล้าขาวหมดไป 7 ขวดในเวลาอันรวดเร็ว 7 นี่เท่ากับที่ฉันกินคนเดียวเลยนะนั้นนับว่าพี่พีชกินเก่งขึ้นมากกว่าแต่ก่อนอีกแฮะ

               “อึก! เอาอีกๆ” พี่พีชครางเสียงยานด้วยใบหน้าแดงก่ำ

 

               “จัดไปๆ” ป้าริต้าเสริมขึ้นมา ทั้งสองคนเอาแก้วเปล่าชนกันไปมาพลางหัวเราะลั่นราวกับว่ามีใครไปแสดงตลกให้ทั้งคู่ดู

 

               “กูว่าเริ่มไปล่ะ” ลุงเมธพูดขึ้นยิ้มๆก่อนจะเท้าคางมองหน้าป้าริต้าที่ขึ้นสีแดงระรื่นจากฤทธิ์แอลกอฮอล์

 

               “ก็ขวดที่แปดแล้วนี่น่า” ม๊าเอ่ย

 

               “อ่อนวะ!” ป๊าว่าขึ้นพร้อมกับขยี้พี่พีชไปมาอย่างเอ็นดู อ่า... คนที่นำพวกฉันกินเหล้าก็คือคุณป๊าสุดที่รักนี่แหละค่ะ! เป็นคุณพ่อที่น่ารักน่าหยิกแต่บางทีก็ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างนะคะ เห้อ! เฮียตาลรินเหล้าใส่แก้วให้ทั้งสองคนซึ่งตอนนี้เหล้าในขวดเหลือเพียงครึ่งขวดเท่านั้น พี่พีชกับป้าริต้ากำลังจะขึ้นขวดที่ 9 แล้ววววววววว! ><

 

               “ผมให้เลยแปดขวดครึ่ง” พี่มาร์ทพูดขึ้นมา อ้าว... ไม่ถึง 9 ขวดหรอ หว่าเสียดายจัง!

 

               “ผมแทงข้างพีช” เฮียตาลเอ่ยขึ้นมา

 

               “ผมเอาด้วย” ลูกไม้เสริมแล้วสองพี่น้องเขสก็แท็กทีมกัน โธ่ๆ ทำไมฉันรู้สึกว่าทีมจะแตกอ่ะ!

 

               “กูแทงริต้า” ป๊าพูดขึ้นมา

 

               “กูด้วย” ลุงเมธเสริม

 

               “แก้วก็เลือกริต้า” ม๊าพูดขึ้นมาอีกคน

 

               “อ้าว...” ฉันร้องออกมาเมื่อม๊าก็เลือกข้างป้าริต้าแทนที่จะเป็นพี่พีช

 

               “ป๊า.. ม๊าทำไมไม่...”

               ตุบ!

               ฉันยังพูดไม่ทันจบพี่พีชก็ล้มลงไปนอนกองกับโต๊ะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ป๊ายกมือขึ้นมาตบหัวเฮียตาลเบาๆอย่างผู้ชนะ

               “Yes! I’m Winner!!”

               ตุบ!

               เมื่อดีใจกับชนะตัวเองจบ ป้าริต้าก็ร่วงไปเป็นรายที่สอง ฉัน มายด์และนิดหันมามองหน้ากันก่อนจะพากันขำออกมากับท่าทางของทั้งคู่และปาปารัสซี่ประจำอย่างอิมายด์ก็ไม่พลาดช็อตเด็ดค่ะ! นางจัดการถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่เรียบร้อย!

               “เก็บศพ!” ป๊าพูดขึ้นมานิ่งๆ

 

               “มาร์ทมาช่วยแด้ดดิ” ลุงเมธเรียก

 

               “ครับๆ” เฮียมาร์ทรับคำพลางลุกขึ้นยืน

 

               “เดี๋ยวๆ” เฮียตาลร้องท้วงขึ้น

               “เอาไอ้มาสไปเถอะครับ ผมจะดวลกับไอ้มาร์ท” เฮียตาลเอ่ย

 

               “เออ ได้!” พี่มาร์ทรับคำก่อนจะหันไปมามองมาสที่นั่งอยู่เงียบๆ

               “มาสมึงไปดิ”

 

               “ตลอด!” มาสบ่นแต่ก็ยอมลุกขึ้นยืนเดินไปหาลุงเมธช่วยพยุงป้าริต้าลุกขึ้นนั่งดี ๆ

 

               “มาดูกันดีกว่าว่าพีชมันจะเลือกใคร” ม๊าพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงนึกสนุก เหอะๆ เวลาพี่พีชเมามันจะเรียกหาคนในบ้านหนึ่งคนซึ่งเป็นใครนั้นก็แล้วแต่ดวง ล่าสุดคือลูกไม้ที่ซวยโดนพี่มันอ้วกใส่ไปพอยังโดนด่าอีกยกหนึ่งแน่ะ! เห้อ!

 

               “พี่พีช! ไปนอนกัน!” ลูกไม้พูดพลางเขย่าแขนพี่พีชไปมา

 

               “งืมมมมม! หนุนจร้า” พี่พีชมันเรียก

 

               “ทำไมต้องหนูอ่ะ?” ฉันบ่นขึ้น

 

               “ไม่ต้องบ่นมาช่วยป๊าเลย” ป๊าว่า ฉันก็จำใจลุกขึ้นเดินไปช่วยป๊าพยุงพี่พีชมัน

 

               “น้องร๊ากกกกกกกกกกก”

               หมับ!

 

               “กรี๊ดดดดดดดด!!” ฉันร้องลั่นออกมาด้วยตกใจ

               “อีพี่พีช!!” ฉันตะโกนเรียกชื่อมันด้วยความโกรธก่อนจะปัดมือมันออกจากหน้าอกของฉัน ฉันยกมือขึ้นมากอดอกด้วยความระแวงระวัง เวลาเมาทีไรมือปลาหมึกทุกทีอ่ะเมื่อกี้ก็จับหมับเข้าที่หน้าอกของฉันเต็มไม้เต็มมือไม่พอยังมีหน้ามาบีบหน้าอกฉันอีก! เจ็บอ่ะ! T^T

 

               “นุ่มนิ่มๆ” พี่พีชมันพูดพลางทำมือขย้ำไปมากลางอากาศ

               พรวดดดดดดดด!!

 

               “แค่ก ๆ ๆ” ฉันหันไปมองหน้าพี่กฤตกับมาสที่สำลักน้ำออกมาพร้อมกันทันทีที่เห็นท่าทางของพี่พีช เวรเอ่ย! มุดดินหนีทันไหมเนี่ยกู T^T ไอ้คำพูดที่ว่ารถไฟชนกันนี่มันรู้สึกแบบนี้รึเปล่าวะ! -////-

 

               “เดี๋ยวนะ!” เฮียตาลร้องขึ้นมาก่อนจะชี้หน้าของพี่กฤตและมาส

               “ไอ้กฤตสำลักน้ำกูพอเข้าใจแต่ไอ้มาสนี่กูไม่เก็ท!” เฮียตาลว่า

 

               “สักเรื่องเหอะ มึงอ่ะเสือกทุกเรื่อง” พี่มาร์ทด่าขึ้นมา โอ๊ย! ขอบคุณค่ะพี่! -v-

 

               “น้องกู กูหวง!” เฮียตาลเถียงอย่างเอาเรื่อง

 

               “พอๆ พวกซิลค่อน บราค่อนทั้งหลายน่ารำคาญจริง ๆ” มายด์ห้ามขึ้นมา คำด่าของมันนี่เหมือนมันหลอกด่าตัวเองอ่ะ - -*

 

               “มึงด่าตัวเอง?” นิดถาม

 

               “อินิด!!” มายด์ตวาดเสียงดังลั่น

 

               “ฮ่า ๆ ๆ” นิด ลูกไม้และฉันหัวเราะขึ้นมาพร้อมกันเสียงดังก็แหม่... มันด่าไม่ดูตัวเองเลยจริง ๆ 5555

 

               “มาสไปกัน” ลุงเมธเอ่ย

 

               “ครับ” มาสรับคำก่อนจะช่วยลุงเมธพยุงป้าริต้าลุกขึ้นยืน

 

               “เดี๋ยวป๊าอุ้มพีชไปเองเราเดิมตามมาล่ะกัน” ป๊าว่าพร้อมกับโน้มตัวลงไปอุ้มพี่พีชในท่าเจ้าสาว โฮ... ป๊าคร้า แข็งแรงมากค่ะ 5555

 

               “ค่ะป๊า!” ฉันรับคำก่อนจะคว้าเสื้อคลุมของพี่พีชมาถือไว้แล้วพวกเราทั้งสี่คนก็พาผู้หมดสภาพทั้งสองคนกลับไปนอนที่ห้องทันที ฉันกับป๊าพาพี่พีชเข้ามานอนในห้องของพี่มันพอเอาพี่พีชนอนบนเตียงเรียบร้อยป๊าก็เดินออกไปรอนอกห้องส่วนฉันก็จัดแจงท่านอนกับเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันสักพักก็เดินตามป๊าออกไปนอกห้อง

               “ตัวพี่มันโคตรหนักเลยอ่ะป๊า” ฉันบ่น

 

               “มึงจิ๋วไปต่างหากไอ้หนุน!” ป๊าว่าขึ้นมาเป็นจังหวะเดียวกันกับที่มาสและลุงเมธเดินเข้ามาพอดี

 

               “ผมเห็นด้วยครับ” มาสเอ่ยยิ้มๆ

 

               “ไอ้มาส! ควรเข้าข้างกูป่ะ?” ฉันว่ามาสขึ้น

 

               “ก็มันเรื่องจริง” แน่ะ! ยังมีหน้ามาเถียงหน้าตายอีกไอ้นี่ มันพูดจบก็ขยี้หัวฉันอย่างแรงเลย นี่ถ้าฉันใส่ผมปลอมอยู่ผมปลอมของฉันคงกระเด็นไปเซย์ไฮกับพื้นดินอ่ะนะ

 

               “งื้อออ!” ฉันร้องออกมาพร้อมกับปัดมือมันออกจากหัว

               “สัส! ผมยุ่งหมดแล้ว” ฉันด่าพร้อมกับมองมันอย่างไม่สบอารมณ์ อีนี่ก็โรคจิตชอบแกล้ง เหอะ!

 

               “มึงสองคนนี่แปลกๆนะ มีอะไรก็พูดมาตรง ๆดิ” ป๊าถามขึ้นมา ฉันนิ่งไปนิดจะว่าไปฉันก็ไม่ได้ระวังตัวเลยนี่น่าแถมยังปล่อยตัวไปตามความเคยชินอีกด้วย

 

               “มาส! มึงลูกผู้ชายเปล่าฮ่ะ?” ลุงเมธถาม

 

               “ผมชอบลูกลุงเมศ ไม่ดิ ผมรักลูกขนุน!”

               ฉ่า -////-

               อิบ้า! อยู่ก็พูดออกมาหน้าตาเฉยเคยปรึกษาใจกูบ้างไหมเนี่ย! มันจะทะลักออกมานอกอกอยู่แล้วเนี่ย! ไหนจะหน้ากูอีก โอ๊ย! แดงจนตูดลิงยังอาย!

               ฉันเบนหน้าหนีไปอีกทางทันทีที่ป๊ามองมาอย่างล้อๆ ส่วนมาสมันก็เอามือมาโยกหัวของฉันเล่นไปมา

               “เออ ตรงดีกูชอบ!” ป๊าพูดขึ้นมา

               “แต่ลูกกูมีคู่หมั้นแล้ว”

 

               “แล้วไงครับ? ผมไม่แคร์” มาพูดบอก ฉันเหงยหน้าขึ้นมองมาสทันทีที่มันพูดจบ มาสก้มลงมามองหน้าฉันก่อนจะเขี่ยจมูกโด่งของฉันเล่นเบาแล้วหันกลับไปมองป๊ากับลุงเมธต่อ

               ผู้ชายคนนี้... เอาเปรียบฉันเกินไปแล้ว!

               “ด้านชิบหาย ลูกใครวะ!” ลุงเมธพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงชอบอกชอบใจกับคำพูดของมาส

 

               “ด้านเหมือนมึงอ่ะ เชื้อแรงจริง ๆ ฮ่า ๆ” ป๊าว่าก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นพร้อมกับลุงเมธ ฉันหันไปมองหน้าป๊านิ่งๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกแย่จังเหมือนตัวเองเป็นลูกสาวที่ไม่น่ารักเอาเสียใจเลย! ทั้งๆที่ป๊าก็คอยสอนอยู่ทุกวันว่าห้ามรักใครหลายคน! ฉันมองป๊าที่ยืนหัวเราะก่อนจะเรียกป๊าเสียงเบาหวิว

 

               “ป๊า...” ฉันเรียก ป๊าหันมามองหน้าฉัน

 

               “มานี่ดิ” ป๊าเรียกก่อนจะอ้าแขนออกกว้างๆ ฉันเดินเข้าไปกอดป๊าเอาไว้

 

 

               อบอุ่น... ความรู้สึกอบอุ่นที่แสนคุ้นเคยนี้ กลิ่นที่โคตรคิดถึงนี้ทำให้ฉันรู้สึกดีมาก ๆเลย ป๊ากอดฉันแน่นก่อนจะลูบหลังปลอบฉันเบาๆ

 

 

               “มีผู้ชายสองคนมาชอบมึง” ป๊าพูดขึ้นมาพอฉันเหงยหน้าขึ้นมองป๊า ป๊าส่งยิ้มมาให้ก่อนจะกดหัวของฉันลงกับอกแกร่งของป๊า

               “มึงจะเลือกใครก็เลือกดีๆ ความสัมพันธ์ของพวกกู...” ป๊าพูดก่อนจะเงียบไป ป๊าดันฉันออกจากอ้อมกอดอบอุ่นนั้นก่อนจะมองหน้าฉันด้วยสายตาจริงจังแต่ฉันกลับสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนในสายตาคู่นั้น

               “...ช่างแมร่งมันไปเหอะต่อให้ต้องตัดเพื่อนเพื่อลูก กูก็จะทำ!”

 

               “ป๊า...” ฉันเรียก ป๊ารับคำในลำคอ

               “หนูไม่รู้จริงๆอ่ะ” ฉันพูดเสียงแผ่ว ป๊ายิ้มก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอดอีกครั้ง ฉันร้องไห้ออกมาเงียบๆในอ้อมกอดของป๊าก่อนที่ฉันจะรู้สึกอุ่นวาบขึ้นมาเมื่อมีมือใหญ่ของใครบางคนที่ลูบหัวของฉันอย่างแผ่วเบา พอฉันเหงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นลุงเมธที่ส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ฉัน

 

               “ไม่ต้องร้องนะลูก” ลุงเมธเกลี่ยน้ำตาออกให้ฉันอย่างแผ่วเบา ฉันยิ้มออกมาน้อย ๆ ฉันไม่ชอบอ่อนแอหรือร้องไห้ให้ใครเห็นแต่ต่อหน้าผู้ชายสองนี้... ต่อหน้าความรักและความอบอุ่นของทั้งสองคนฉันไม่อาจห้ามมันได้เลยจริง ๆ

 

 

               น้ำตาแห่งความสุขนี้! ฉันห้ามเอาไว้ไม่อยู่จริง ๆ

               “เรื่องแบบนี้ค่อยๆคิดไปนะเมื่อคิดได้ก็ทำตามที่ใจต้องการไม่ต้องสนหัวใครมีลุง ไม่สิ! มีแดดดี้กับป๊าคอยหนุนหลังใครมันจะกล้าทำอะไรเรา” ลุงเมธพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

 

               “ขอบคุณค่ะป๊า” ฉันผละออกจากป๊าก่อนจะยกมือไหว้ลุงเมธด้วยความรู้สึกขอบคุณจากใจจริง

 

               “แดดดี้เว้ย! มึงมีกูเป็นป๊าคนเดียวพอ” ป๊าโวยวายขึ้นมาเสียงดัง

 

               “ฮ่า ๆ หวงลูกชิบหาย!” แดดดี้... โอ๊ย! เรียกแบบนี้แล้วเขินวะ! แดดดี้ว่าก่อนจะผลักหัวป๊าไปทีหนึ่งแล้วหันไปมองมาสที่ยืนยิ้มอยู่

               “มาส มึงจะทำอะไรก็นึกถึงใจพี่เขาบ้างรู้ไหม”

 

               “ครับ” มาสรับคำ ป๊าของฉันเดินเข้าไปตบไหล่ของมาสเบาๆ

 

               “กูเปิดทางให้แต่กูก็ยังหวงลูกกูเพราะฉะนั้นมึงต้องดูแลลูกขนุนดี ๆ เข้าใจ?!” ป๊าถามเสียเข้ม ป๊าโคตรวางมาดเลยอ่ะ 5555 แต่ก็เท่ค่ะ! ลูกสาวคนนี้ปรบมือให้!

 

               “เข้าใจครับอาเมศ” มาสตอบ

 

               “ป๊าเว้ย ป๊า! เรียกให้มันถูกๆหน่อย” ป๊าว่าขึ้นเสียงดัง

 

               “ครับป๊า” มาสรับคำก่อนจะหันมาเลิกคิ้วให้ฉัน ฉันสะบัดหน้าหนีไปอีกทางทันทีด้วยความเขิน ก็สายตาที่มันมองโคตรหวานเลยจะไม่ให้เขินได้ไงอ่ะ ><

 

               “ลูกกูก็เป็นว่าที่เขยหมายเลขสองดิวะ” แดดดี้พูดขึ้นมา

 

               “เออ” ป๊ารับคำ

               “เพราะกฤตมันยังเป็นคู่หมั้นลูกกูและกูก็ชอบเด็กนั่นมันเหมือนกัน” ป๊าพูดกับแดดดี้ก่อนจะหันมามองมาสอีกรอบด้วยสีหน้าจริงจังไร้ซึ่งแววขี้เล่นอย่างที่ผ่านมา

               “มึงสองคนคงต้องแข่งกันแล้วล่ะ ใครเอาชนะใจลูกกูได้ก็ชนะใจกูด้วย” ป๊าบอก

 

               “ผมจะทำให้ได้ครับ” มาสรับคำสียงหนักแน่น

 

               “หรอ...” ฉันพูดขึ้น พอนึกถึงหน้ายัยคาที่ที่เกาะติดมาสยิ่งกว่าตุ๊กแกแล้วพาลหงุดหงิดสุดๆไปเลยแฮะ!

 

               “อืม” มาสรับคำ

 

               “ไปๆ ไปเถอะกูอยากดูสภาพไอ้มาร์ทกับไอ้ตาล” ลุงเมธพูดขึ้น

 

               “เออวะ” ป๊าร้องออกมาเมื่อนึกได้ก่อนที่จะพากันเดินกอดคอไปทันที มาสที่กำลังจะก้าวเดินตามไปแต่ฉันคว้าข้อมือของมาสเอาไว้ก่อน

 

               “พรุ่งนี้เช้าตื่นมาทอดไอติมกัน” ฉันเอ่ยชวน

 

               “ได้” มาสรับคำ

 

               “อื้ม! ^O^”

 

               “ยิ้มร่าเชียวนะ” มาสพูดพลางโยกหัวฉันไปมา ฉันยิ้มรับพร้อมกับมองรอยยิ้มกว้างๆของมาสอย่างหลงใหลจะว่าไปฉันเพิ่งเคยเห็นมาสยิ้มกว้างขนาดนี้เป็นครั้งแรกเลยนะ ฉันยกมือขึ้นไปจับแก้มของมาสอย่างแผ่วเบาด้วยความไม่รู้ตัว มาสหยุดโยกหัวฉัน นัยน์ตาสีฟ้าสดใสคู่นี้กำลังสะท้อนรับแสงจันทร์ที่ส่องลงมาราวกับดวงดาวที่ทอแสงระยิบระยับอยู่บนฟากฟ้า...

               “มองแบบนี้ใครจะห้ามใจไหวหืม?” เสียงนุ่มดังขึ้นริมหูพร้อมกับลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดแก้มเนียนของฉัน

 

               “แล้ว...” ฉันลากเสียงยาวก่อนจะเป็นฝ่ายยืดตัวขึ้นไปกระซิบริมหูของมาสแทน

               “ใครให้ห้ามล่ะ?” ฉันถามก่อนจะขบกัดติ่งหูของมาสเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว

 

               “ร้ายจริงนะ” มาสว่ายิ้มๆก่อนจะโน้มหน้าลงมามือแกร่งทั้งสองข้างของประคองใบหน้าของฉันให้เชิดขึ้น ริมฝีปากอุ่นประทับลงบนริมฝีปากนุ่มนิ่มของฉันอย่างแผ่วเบา สองแขนเล็กยกขึ้นมาคล้องคอแกร่งเอาเป็นหลักให้กับตัวเอง ฉันเผยริมฝีปากขึ้นเล็กน้อยลิ้นร้อนก็แทรกเข้ามาเกี่ยวพันลิ้นเล็กอย่างชำนาญ ลิ้นร้อนสำรวจไปทั่วโพรงปากด้วยความโหยหาในรสสัมผัสของอีกฝ่าย

 

               “อื้อออออ” เสียงหวานครางออกมาด้วยความรู้สึกวาบหวิวในจิตใจจากสัมผัสที่ได้รับ แขนแกร่งเลื่อนต่ำลงมาที่เอวเล็กก่อนจะตวัดรัดร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ฉันกับมาสจูบกันอยู่นาน... นานมากจนฉันเริ่มรู้สึกขาดอากาศหายใจ ฉันทุบอกแกร่งของมาสเบาๆ มาสยอมผละออกอย่างอ้อยอิ่งด้วยความเสียดาย...

 

               “ลูกขนุนลูกนี้... หวานจังเลย!” มาสกระซิบเสียงแผ่วริมหูพร้อมกับเป่าลมหายใจลดคอขาวของฉันอย่างแผ่วเบาจนฉันต้องหดคอหนีด้วยความจั๊กจี้

 

               “อ่ะแฮ่ม!” เสียงกระแอมกระไอดังขึ้นมา ฉันกับมาสรีบผละออกจากกันก่อนจะเห็นป๊ากับแดดดี้ยืนกอดอกมองมาทางเราสองคนอย่างล้อๆ

               “เผลอไม่ได้เลยนะมึง!” ป๊ากัดฟันพูดก่อนจะชูนิ้วชี้ขึ้นมาแล้วกวักเรียกฉัน

               “รวิสรามานี้!” ป๊าเรียก ฉันกับมาสหันมามองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาแล้วฉันก็วิ่งเข้าไปกอดเอวป๊าอ้อนๆ มาสก็เดินตามหลังมา

 

               แปะ!

 

               ป๊าหันไปชี้หน้าสองพ่อลูกที่แท็กทีมกันอยู่สองคนก่อนจะคว้าคอฉันเข้ามากอดแล้วลากเดินกลับไปหาคนอื่น ๆ ทันที

               “ไอ้สัส! มึงอย่าล้มดิวะ!” เสียงเฮียตาลโวยวายมาแต่ไกล...

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

ขอบคุณที่ติดตามเรื่องราวของลูกขนุนกับมาสมาตลอดนะคะ

อ่านนิยายของขนมแล้วรู้สึกยังไงกันบ้างคะ? อย่าลืมไปรีวิวกันหน่อยน่า แฮะๆ

แล้วพบกันตอนหน้าค่ะ ^^