Accident Of Love พรหมลิขิตผ้าพันแผล

ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าประตู ทำอะไรไม่ถูก ใจสั่นไปหมด รวบรวมสติด้วยการสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆอยู่สองสามที ผมพาตัวเองไปอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมถึงสองครั้งสองครา แถมยังกับผู้ชาย ถึงผมจะไม่ได้รังเกียจ แต่มันก็.......โธ่โว้ยยยยย ทำไมกูใจง่ายแบบนี้วะ

 

เหมือนจะมีสัญญาณเตือนบางอย่างบอกผมว่า 

.

.

อันตราย

 

ผมรู้สึกว่าตัวเองก้าวขาเข้าไปในเขตสีแดงนั้นข้างหนึ่งแล้ว

 

สกายเป็นผู้ชายที่อันตรายมาก แค่เพียงสบตาผมก็เหมือนถูกสะกดจิตโอนอ่อนไปตามที่ถูกชักนำทุกอย่าง ไม่อยากจะคิดว่าถ้าทุกอย่างมันเตลิดจะเป็นยังไง รู้สึกขอบคุณใครก็ตามที่มากดออดหน้าห้องตอนนี้

 

ผมหายใจเข้าลึกๆอีกที ก่อนจะเปิดประตู ไอ้น้ำ มึงมาได้ทันเวลาพอดี กูขอบคุณมึงมากกกก ไม่เคยรู้สึกดีใจที่มันมาหาขนาดนี้เลย

 

“เป็นไรหน้าแดงๆ” “ไข้ยังไม่ลดหรอ”  มันว่าแล้วเดินผ่านผมไปที่ห้องครัว เพื่อวางของกิน ที่มันหิ้วมาสองสามถุง 

“ดีขึ้นแล้ว” “เจ็บคอนิดหน่อย”

 

“ก็ดี อย่าเพิ่งตายไวเดี๋ยวโรงบาลกูขาดแคลนหมอ” ดูปากมันครับ

 

“ไอ้ห่า” 

 

“มึงซื้อไรมาเยอะแยะ”

 

“ก็ข้าวเที่ยงกูยังไม่ได้กิน”  “ตอนแรกกูกะไปกินเสร็จค่อยมาหามึง แต่ติดปัญหานิดหน่อย กูเซ็งเลยกะมากินกับมึง”

 

“ปัญหาไรวะ” ผมถามมันพลางสำรวจของกินว่ามีอะไรบ้าง

 

“ช่างมันเหอะ มึงอย่ารู้เลย” เอ้าไอ้นี่

 

“แล้วนั่นหมวกกันน๊อคใคร”  มันว่าพลางชี้ไปที่หมวกกันน๊อคที่วางอยู่

 

“...........”

 

“หืมมมมม มึงทำตัวแปลกๆนะไฟ” “มีไรที่กูไม่รู้ป่ะ”   มึงก็เดาไปมั่ว แปลกเปิกอะไร ไม่มี๊

 

“เพ้อเจ้อ หมวกของ.....”

 

“พี่ไฟครับ ใครมาหรอ”   นั่นไงไอ้ตัวต้นเหตุ  ไอ้ไฟหันมามองผมเลิกคิ้วเชิงถาม

 

“เอ่อ...นี่หมอน้ำ เพื่อนพี่”

 

“ส่วนน้ำ  นี่ สกาย เอ่ออออ เรียนที่ ม. Z ที่เราเคยไปช่วยงานกีฬาไง”  “มึงเคยเจอที่โรงพยาลเมื่อหลายเดือนก่อนแล้ว แต่มึงอาจจะจำไม่ได้”  ไอ้น้ำพยักหน้า

 

“อ่าาาห่ะ......แล้ววววววมาอยู่ห้องมึงได้ไง?”   ถามได้ตรงประเด็นมาก  มันว่าพลางทำหน้าตาจริงจัง

 

“กะ...เรื่องมันยาวเดี๋ยวกูเล่าให้ฟังทีหลัง” ไอ้น้ำมันมองหน้าผมทีมองหน้าสกายทีและพยักหน้าตอบรับ แต่....แต่ครับ แต่มันหน้าตาเจ้าเล่ห์มาก มึงอย่าเพิ่งมาทำให้กูปวดหัวนะน้ำเดี๋ยวไข้กูกลับ  แค่สกายกูก็ไม่รู้จะรับมือยังไงแล้ว

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้องสกาย”

 

“เช่นกันครับพี่หมอน้ำ”

 

“งั้นเรากินข้าวเที่ยงกันดีกว่าเนาะ” ไอ้น้ำว่า ผมเลยจัดการแกะกับข้าวใส่จานโดยมีไอ้น้ำมาช่วย หลังจากจัดโต๊ะอาหารเสร็จไอ้น้ำก็นั่งฝั่งตรงข้ามกับสกาย ผมเลยนั่งข้างๆมัน กลายเป็นว่าตอนนี้ไอ้น้ำกับสกายนั่งตรงข้ามกัน

 

สกายมองมองมาที่ผม วูบหนึ่งผมเห็นเหมือนสายตาไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่ แต่จากนั้นสกายก็ทำตัวปกติ

 

“มึงกินนี่จะได้หายป่วย” ไอ้น้ำว่าพร้อมทั้งตักมะระยัดไส้หมูสับมาวางบนจานให้  ไอ้นี้ทำตัวแปลกๆร้อยวันพันปีไม่เคยตักกับข้าวให้ วันนี้มานึกคึกอะไรของมัน แล้วมะระนี่ผมโคตรไม่ชอบ เพราะมันขม ไอ้น้ำมันรู้แต่มันกวนตีน

 

“ไอ้ห่า” ผมว่าพลางเอาไหล่กระแทกไหล่มัน “มึงไม่กินเองล่ะ”

 

“5555” “มันมีประโยชน์นะครับคนป่วย” มันว่าพร้อมขยิบตาใส่ผม วันนี้ไอ้น้ำมันทำตัวแปลกจริงๆครับ มึงป่วยใช่มั้ยบอกกูมา

 

“ทำหน้าทำตา ขนลุกไอ้สัด”

 

ผมเลยตักมะระคืนมันไป แต่มันก็ตักคืนมาให้ผมเหมือนเดิม ผมเลยเอาซ้อมชี้หน้ามัน แล้วทำหน้าดุใส่ มันหัวเราะใหญ่ไอ้บ้านี่

 

เคร้ง !!!

 

เสียงช้อนหล่นกระทบจานผมเลยหันไปมองสกาย ทำไมต้องทำหน้าดุแบบนั้นด้วย สงสัยกับข้าวไม่อร่อย กับข้าวที่ไอ้น้ำซื้อมามีสองสามอย่างครับ มะระยัดไส้  ผัดเปรียวหวาน แล้วก็แกงจืดเต้าหู้ มีแต่อาหารรสชาติจืดๆทั้งนั้น  อาจจะไม่ถูกปากก็ได้

 

“ขอโทษครับ มันหลุดมือ” สกายว่าแล้วตักข้าวใส่ปาก  ทำหน้าเหมือนถูกบังคับให้กินข้าว

 

“กับข้าวไม่อร่อยหรอ”  “พี่ไปทำอย่างอื่นเพิ่มให้เอามั้ย” ผมว่า  สกายมองหน้าผมแล้วยิ้มให้

 

“ไม่เป็นไรครับผมกินได้” เจ้าตัวว่าแล้วตักข้าวใส่ปากกินต่อ เหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นมา นี่ก็อีกคนสงสัยเป็นไบโพล่า เมื่อกี้ยังทำหน้าตึงอยู่เลย โว๊ะ ไอ้พวกนี้  กินข้าวดีกว่า

.

.

“ไฟ หันหน้ามานี่ดิ”  ไอ้น้ำว่า ผมเลยหันไปหามัน

 

“กินยังไงให้ข้าวติดปาก” มันว่าแล้วเอากระดาษทิชชู่มาเช็ดมุมปากให้ผม   ผมว่าไอ้น้ำมันแปลกจริงๆนะครับ ถ้าเป็นปกติมันต้องตบผมหัวทิ่ม แล้วบอกว่าผมซกมก  แล้วดูวันนี้มันทำ ขนลุก

 

“แค่ก แค่ก” สกายไอ สงสัยสำลักข้าว ผมเลยยื่นแก้วน้ำให้

 

“กินน้ำก่อน” “ดีขึ้นมั้ย”  สกายพยักหน้าตอบรับ 

 

ส่วนไอ้น้ำมันนั่งกินไปยิ้มไปเหมือนอารมณ์ดีซะเต็มประดา ไอ้บ้าเอ๊ย

 

 

ตอนนี้พวกเรานั่งกันอยู่ที่ห้องรับแขก ผมกับไอ้น้ำคุยกันเรื่องงาน ส่วนสกายไปเข้าห้องน้ำ

 

แต่เสียงมือถือของสกายดังขึ้น ตอนแรกผมก็เฉยๆปล่อยมันดับไปเอง แต่นี่รอบที่สามแล้ว ไอ้น้ำมันมองหน้าผมแล้วพยักหน้าเหมือนจะให้ผมรับ ผมหยิบมาดู แต่ไม่รับหรอกครับไม่ใช่ของตัวเอง รอเจ้าตัวออกมารับเองแล้วกัน อีกอย่างเห็นชื่อคนโทรเข้าแล้วรับไม่ลง    เชี่ยน้องนาย  เห็นชื่อแล้วอยากเห็นหน้าเลยครับ

 

“ไว้ให้เจ้าตัวมารับเองดีกว่า” “ดูชื่อคนโทรมากูไม่กล้ารับ” ผมว่าปนขำ

 

“ชื่อไรวะ” ไอ้น้ำก็ขี้เสือก

 

“เชี่ยน้องนาย”

 

ไอ้น้ำมันทำหน้าแปลกใจ สกายเดินออกมาพอดี

 

“โทรศัพท์เราดัง น่าจะเรื่องด่วนนะ สามรอบแล้ว” ผมว่าพร้อมยื่นโทรศัพท์ให้

 

สกายเลยขอไปโทรหาเพื่อน แต่ก็ไม่ได้เดินไปไกลมากหรอกครับ ผมยังได้ยินเสียงพูดอยู่เลย

 

“ว่าไงนาย” ได้ยินเสียงสกายพูดกับเพื่อน

 

“ห๊ะ  มึงไปทำอะไรแถวนั้นวะ” “แล้วเป็นไรมากป่ะ” สกายว่าเหมือนเพื่อนจะมีปัญหา ผมเลิกสนใจสกายหันหน้ามากะจะคุยกับไอ้น้ำต่อ แต่ไอ้น้ำมันกลับดูสนใจฟังที่สกายพูดทั้งๆที่ปกติมันไม่ค่อยสนใจเรื่องชาวบ้านเท่าไหร่

 

“เออไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”  สกายคุยอีกนิดหน่อยแล้ววางสาย พร้อมทั้งเดินมานั่งข้างๆผม

 

“เพื่อนนายโทรมาหรอ” ไอ้น้ำถาม สกายทำหน้าแปลกใจแต่ก็ตอบคำถามมัน

 

“อ่อครับ ไอ้นายมันโทรมาบอกว่ารถโดนชน แต่มันไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ” สกายบอก

 

“น้องนายเพื่อนสกายที่ขาวๆหน้าตี๋ๆ ตัวเล็กใช่ป่าว” สกายพยักหน้า จริงน้องเค้าไม่ได้เตี้ยมากหรอกครับ แต่ก็ตัวเตี้ยกว่าผมนิดเดียว ผมสูง 180 น้องนายน่าจะ 176

 

“มันบอกว่าวันนี้วันซวยเจอลุงโรคจิตแถมยังมารถชนอีก สงสัยต้องพามันไปทำบุญ” “ช่วงนี้มันเจอแต่เรื่อง”

.

.

“ว่าไงนะลุงโรคจิตงั้นหรอ” อยู่ๆไอ้น้ำก็พูดขึ้นมา

 

ผมกับสกายมองหน้ากัน เราหันไปมองไอ้น้ำ

 

“กูกลับก่อนนะมีธุระ”  ไอ้น้ำว่าพลางลุกขึ้นท่าทางรีบร้อน อะไรของมันวะ

.

.

“อ่อ  เดี๋ยวพี่น้ำมาหาใหม่นะจ๊ะ น้องไฟ” มันว่าแล้วเอามือบีบแก้มผม นี่มือหรือคีบเหล็ก เจ็บจนน้ำตาจะไหล  สกายปัดมือมันออกทันที  ไอ้น้ำมันยกมือขึ้นสองข้างเหมือนยอมแพ้แล้วเดินยิ้มออกไปอย่างอารมณ์ดี   อะไรของมันวะ

ผมยืนเกาหัวงงๆ สกายเอามือมาลูบเบาตรงที่ไอ้น้ำมันบีบ

 

“แดงเลย”  “พี่เล่นแบบนี้กับพี่หมอน้ำบ่อยหรอ”  ผมส่ายหัว

 

“วันนี้ไอ้น้ำมันเป็นบ้าแปลกๆ” ผมว่าขำๆ

 

“พี่ไฟ” สกายเรียกผมเสียงเบา มาอีกแล้วครับบรรยากาศแบบนี้

 

“ต่อไปอย่าให้ใครมาจับแบบนี้อีก ...ได้มั้ย”  ผมรู้สึกเหมือนไข้จะขึ้นอีกแล้ว

 

“ผมรู้ว่าผมยังไม่มีสิทธิ์ แต่...ว่า ผมหวง”

 

ตึก ตึก ตึก ตึก

 

หัวใจทำงานหนักอีกแล้ว

 

 

สัญญาณอันตราย..

 

ผมว่าบางทีผมอาจก้าวเข้าไปในเขตสีแดงสองขาแล้วก็ได้