เร้นรักมธุรสลวง

“จะไปไหน!”

 

อาการสะดุ้งจนตัวโยนของกวินพลที่เดินลงบันไดเคียงคู่มากับลันลาดาทำให้เจ้าของเสียงที่เอ่ยถามนึกถึงเด็กซนๆสองคนกำลังปีนรั้วโรงเรียนหนีเที่ยวแต่ถูกคุณครูจับได้เสียก่อนไม่มีผิด เด็กซนทั้งสองหันหน้าเจื่อนๆมองกันก่อนเอี้ยวตัวกลับไปมองด้านหลัง เป็นคมพัชญ์ที่เดินล้วงกระเป๋าลงบันไดตามมาสมทบด้วยเครื่องแต่งกายที่แปลกตากว่าปกติ วันนี้ลูกชายคนเล็กของพ่อเลี้ยงนภัทรสวมกางเกงสแล็กสีดำกับเสื้อยืดสีเทาเข้มดูสบายๆเหมือนไม่มีโปรแกรมจะเข้าไร่ทั้งที่ได้เวลาแล้ว ถึงกับยอมเกเรงาน แค่นี้กวินพลก็รู้ได้ทันทีว่าหมอนี่คงตั้งใจมาดักรอเพื่อชิงตัวลันลาดาตั้งแต่แรก ไอ้นี่มันร้าย!

 

“ฉันจะพาลาดาไปในเมือง ก็ร้านเมื่อวานนั่นแหละ”

 

“ทำไมต้องไปทุกวัน”

 

“ก็น้องชอบกินสตรอว์เบอร์รี่ปั่นนมสดร้านนี้ ใช่ไหมคะลาดา”

 

คำตอบอยู่ในคำถาม เมื่อมีแววว่าจะโดนสกัดดาวรุ่ง กวินพลจึงใช้ลันลาดาเป็นข้ออ้าง จะว่าเป็นจุดอ่อนก็ได้ น้องชายเขาน่ะโหดเหมือนคนไม่สนใจโลกก็จริง แต่หากลองสังเกตพฤติกรรมมันให้ดีจะรู้ว่าคมพัชญ์อนุมัติทุกเรื่องที่รู้ว่าเป็นความชอบของลันลาดา หมอนี่มันพวกสายเปย์ในมุมมืด มันแอบเอาใจคู่หมั้นอยู่เงียบๆ ไม่ยอมบอกว่าทำอะไรให้บ้าง รู้แนวทางเอาตัวรอด กวินพลจึงหันไปหาแนวร่วมที่รีบพยักหน้ารับคำของพี่ชายใหญ่ตัวแสบทันทีเหมือนกลัวว่าช้าแล้วจะอดไป จนคมพัชญ์นึกมันเขี้ยวแม่ตัวดีนักที่กลายเป็นเด็กติดเที่ยวงอมแงม นี่ถ้าติดผัวได้สักครึ่งหนึ่งของติดเที่ยวก็คงดี

 

“ถ้าเหตุผลแค่นั้นฉันปั่นให้กินเอง อยู่บ้านนี่แหละ ไม่ต้องไป” พูดพร้อมกับดึงแขนลันลาดาเข้าหาตัว

 

“ไม่ได้โว๊ย!”

 

“ไม่ได้นะคะ”

 

“ทำไม!” ทั้งสองปฏิเสธออกมาพร้อมกันเหมือนนัดไว้จนคมพัชญ์ชักของขึ้น อยากจับร่างบางมาเขย่านัก อยากถามชะมัดว่าตกลงลันลาดาเป็นเมียเขาจริงหรือเปล่า ทำไมถึงได้เข้าข้างกวินพลออกนอกหน้าขนาดนี้

 

“ก็บอกไปแล้วว่าน้องชอบกินที่ร้านนั้น เปลี่ยนคนปั่น รสชาติก็ต้องเปลี่ยนสิวะ ไม่ได้ ยังไงก็ต้องไป”

 

“มั่นใจเถอะว่ารสชาติเดียวกันเป๊ะ” เพราะถ้าไม่เป๊ะ ยายหน้าเลือดนั่นเละคามือเขาแน่

 

“ประทานโทษเถอะครับ ขากถุ้ย! จะแดกได้หรือเปล่ายังไม่รู้ แล้วแกไปเอาความมั่นใจจากไหนมาเยอะแยะวะ ว่ารสชาติจะอร่อยเหมือนยายโหด”

 

คนไม่เชื่อกลอกตามองบนก่อนแกล้งถ่มน้ำลาย บนใบหน้าของกวินพลมีแต่คำว่า ‘ไอ้ขี้โม้’ โชว์หรากับการันตีจากปากคมพัชญ์ อย่าว่าแต่ทำนมปั่นเลย แค่ให้มันหยิบไข่ไก่ไปใส่หม้อต้มน่ะมันทำได้หรือเปล่า คมพัชญ์มันรู้ไหมว่าต้องถือไข่ด้วยน้ำหนักมือแบบไหนที่ไข่ดิบจะไม่แหลกคามือหนาๆของมันก่อนได้ต้ม หม้อ ไห กะละมัง ชามช้อน และเหล่าเครื่องครัวอีกล้านแปดชนิดนั่นล่ะ มันรู้หรือเปล่าว่าอะไรใช้งานอย่างไร เพราะนอกจากเดินเข้าไปหยิบเบียร์ในตู้เย็น หมอนี่มันเคยเข้าครัวทำอาหารที่ไหนล่ะ แต่ก็แปลกใจนิดหน่อยที่น้องชายดูมั่นหน้ามั่นโหนกซะเหลือเกิน

 

“ยายเกลือ ฉันหมายถึงยายเจ้าของร้านจอมงกนั่นเป็นคนบอกสูตรฉันมาเอง”

 

ปากไขข้อข้องใจกวินพล แต่สองตากลับมองจ้องลันลาดาไม่คลาดสายตา มองให้เต็มตาว่าผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้นี่แหละที่ทำให้เขานอนกระสับกระส่ายหลับตาไม่ลงทั้งคืนเพียงแค่หญิงสาวขอลงไปนอนที่พื้นอีกครั้ง ลันลาดาคงน้อยใจน่าดูที่ถูกเขากล่าวหาด้วยคำรุนแรง ‘แรด’ คือคำบริภาษด้วยโทสะที่เขาตะคอกใส่หน้าภรรยาหลังจากขึ้นมานั่งด้วยกันบนรถ เหมือนหญิงสาวจะช็อกไปครู่ใหญ่ หลังจากนั้นลันลาดาก็ไม่พูดไม่จาอีกเลยจนอดไม่ได้ที่จะร้อนรน เบื่อตัวเองเหลือเกินกับนิสัยเสียๆที่ชอบปากหมาเวลาโกรธจัด พยายามพาตัวมาวนเวียนอยู่ใกล้ร่างบาง แต่กลับยิ่งห่างไกลเมื่อดวงตากลมหลบเลี่ยงที่จะสบตาเขาอยู่ตลอดเวลา นอนก่ายหน้าผาก ขบคิดหาวิธีง้องอนอยู่ทั้งคืนแต่ก็คิดไม่ออกเพราะในชีวิตไม่เคยต้องง้อใครมาก่อน รู้เพียงอย่างเดียวว่าอย่างไรซะวันนี้จะไม่ยอมปล่อยลันลาดาให้ห่างกายจนกว่าจะทำให้หญิงสาวหายงอน และเพื่อตัดหนทางให้กวินพลมีข้ออ้างลากเมียเขาออกไปตะลอนๆข้างนอก จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องขอความร่วมมือจากใครบางคน นึกถึงแล้วก็เจ็บใจที่คนอย่างคมพัชญ์ต้องยอมอ่อนข้อให้ผู้หญิงจอมงกคนนั้น ถ้าไม่ใช่เพื่อเมีย เขาไม่ยอมแน่ ฮึ่ย!

 

“ลิตเติ้ลโฮมคาเฟ่ สวัสดีค่ะ”

 

“เธอคือยายโหดของไอ้วิน?”

 

“ฉันชื่อของขวัญ เป็นเจ้าของร้านลิตเติ้ลโฮมคาเฟ่ รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ”

 

“เวลาลาดาไปที่ร้านเธอ มีหนุ่มๆมาจีบลาดาหรือเปล่า”

 

“เยอะแยะเลยค่ะ คุณลาดาเธอน่ารัก ใครเห็นใครก็ชอบ”

 

“ว่าไงนะ! แล้วทำไมเธอไม่ห้าม!”

 

“แล้วทำไมฉันต้องห้ามด้วยล่ะคะ”

 

“ถ้าวันหลังเธอปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นจีบลาดาอีก ฉันจะเอาระเบิดไปโยนร้านเธอ”

 

“คนโหด”

 

“เออ ยอมรับ แล้วปกติเวลาไปที่ร้าน ลาดาชอบดื่มอะไร”

 

“สตรอว์เบอร์รี่ปั่นนมสดค่ะ สั่งอยู่เมนูเดียว”

 

“เพราะมันอร่อยมากหรือเพราะอย่างอื่นกินไม่ได้ล่ะ”

 

“ถ้าไม่อร่อย พี่ชายคุณคงไม่มาทุกวัน”

 

“เบื๊อก มันจ้องจะกินคงชงน่ะสิ แต่ช่างเถอะ บอกมาว่าสตรอว์เบอร์รี่นมสดปั่นน่ะมันมันทำยังไง”

 

“บอกไม่ได้ค่ะ เป็นสูตรลับของที่ร้าน”

 

“สองหมื่น”

 

“ขอโทษนะคะ เงินซื้อฉันไม่ได้”

 

“สองแสน”

 

“เห็นแก่ความตั้งใจจริงของคุณ สองแสนห้า โอนเข้าพร้อมเพย์... ขอบพระคุณสำหรับยอดโอนสองแสนห้าหมื่นบาทห้าสิบสตางค์ค่ะ ฉันได้รับแล้ว ทีนี้คุณก็เตรียมสมุดปากกาจดเพราะต้องตวงสัดส่วน”

 

‘สงสารไอ้วินชะมัดที่กำลังจะได้เจ้าแม่ไอโอดีนทำเมีย’

 

“วัสดุที่ต้องเตรียม สตรอว์เบอร์รี่แช่แข็ง นมสด... ราดข้างแก้วด้วยซอสสตรอว์เบอร์รี่ เทน้ำที่ปั่นใส่ลงไป โปะด้านบนด้วยวิปครีม สูงๆเลยนะคะ คุณลาดาเธอชอบ จากนั้นก็ตกแต่งด้วยสตรอว์เบอร์รี่สดหั่นเป็นลูกเต๋าเล็กๆโรยหน้า เป็นอันเรียบร้อย และเห็นแก่ยอดเงินห้าสิบสตางค์ที่โอนเกินมา ฉันจะบอกเคล็ดลับสำคัญให้ หากอยากให้เครื่องดื่มทุกแก้วออกมาอร่อย คุณต้องใส่ใจลงไปด้วยค่ะ”

 

โถๆๆ นี่ถ้าไม่นึกอยากกวนบาทาคนงกจนแกล้งโอนเงินเกินไปห้าสิบสตางค์เขาคงไม่ได้รู้เคล็ดลับสุดยอดข้อนี้สินะ ไม่อยากคิดว่าถ้าแกล้งโอนเกินไปสักยี่สิบบาทแม่คุณจะไม่ยกข้าวยกของมายืนปั่นให้ถึงบ้านเลยหรือ ว่าที่พี่สะใภ้เขานี่น่ารักจริงๆ แม่คนมีศักดิ์ศรีเงินซื้อไม่ได้...ถ้าไม่มากพอ!

 

“ขอบใจมาก ยายว่าที่พี่สะใภ้”

 

“กรุณายกมือขวาตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้ค่ะ เพราะฉันไม่มีทางชอบคนกวนประสาทอย่างพี่ชายคุณ”

 

“ก็ลองดูว่าจะรอดมือไอ้วินไหม” พนันกัน ร้อยเอาบาท...รอดยาก ยากที่จะรอด!

 

“เดี๋ยวนะ! แกคุยกับของขวัญของฉัน ตอนไหนวะ!”

 

คมพัชญ์ยักไหล่แทนคำตอบ แกล้งให้กวินพลร้อนรนด้วยความอยากรู้เสียบ้าง ถือเป็นการลงโทษที่มันขโมยตัวเมียเขาไปเที่ยวด้วยบ่อยเกินไป ถ้าอยากรู้จนทนไม่ไหวก็ให้มันไปเค้นจากยายเกลือเอาเอง จากนั้นจึงหันไปพยักหน้าให้สาวใช้ที่ยืนคอยท่าอยู่ไม่ไกลนักเป็นคำสั่ง ลันลาดากับแฝดคนพี่หันหน้ามองกันตาโตที่เห็นแม่บ้านยกแก้วนมสดปั่นหน้าตาเกือบคล้ายที่ลิตเติ้ลโฮมคาเฟ่เข้ามาหาตรงหน้า กวินพลหันหน้ากลับมามองแก้วเครื่องดื่มเจ้าปัญหาอีกครั้งก่อนเอียงคอมองน้องชาย แฝดคนพี่หน้าจ๋อยพลางถอนหายใจเฮือกโต ลองถ้าคมพัชญ์ลงทุนทำถึงขนาดนี้ที่ก็เท่ากับว่า วันนี้หัวเด็ดตีนขาดลันลาดาก็จะไม่ได้ย่างเท้าออกจากบ้าน

 

“ลาดาขา งั้นตอนบ่ายพี่มารับนะคะ”

 

กวินพลยังไม่ยอมแพ้ ชายหนุ่มเอียงหน้าเข้าหาคนตัวเล็กที่ยืนหน้าแดงปลั่ง พลางกระซิบกระซาบนัดแนะกับคิวปิดสื่อรักแสนสวย ซึ่งเป็นการกระทำที่ไร้ประโยชน์ เพราะคนหูดีอย่างคมพัชญ์ได้ยินแผนชั่วของพี่ชายตัวแสบชัดเจน ข้อมือเล็กของลันลาดาจึงถูกคมพัชญ์ดึงเข้าหาตัว ก่อนดันร่างบางของหญิงสาวไว้ข้างหลัง

 

“ห้ามดื่มเกินวันละแก้ว”

 

“ท่านคมครับ นี่มันนมปั่นนะโว๊ยไม่ใช่เครื่องดื่มชูกำลัง ต้องจำกัดปริมาณด้วยเหรอวะ”

 

“เรื่องของฉัน ฉันอยากให้กินแค่นี้ แกอยากกินก็ไปคนเดียว โตแล้ว พูดให้รู้เรื่องด้วย” น้องใครวะ ขู่เก่งฉิบหาย!

 

“ไอ้ใจร้าย ไปคนเดียวก็ได้วะ ลาดาจ๋า ถ้าเปลี่ยนใจก็โทร.หาพี่นะคะ เดี๋ยวพี่วินมารับ บ๊ายบาย”

 

คำพูดของคมพัชญ์ถือเป็นสิ้นสุด กวินพลจึงแกล้งทำหน้ากระเง้ากระงอดใส่น้องชาย คมพัชญ์คงชินแล้วกับนิสัยเจ้ามารยาของไอ้ตัวร้ายที่เกิดก่อนสองนาที เห็นร่างสูงของกวินพลหันหลังให้ก็นึกว่าจบเรื่อง ทว่าปลายเท้าของคนเกิดทีหลังกลับยกขึ้นสูง ก่อนออกแรงยันสิ่งมีชีวิตตรงหน้า คาดหวังให้มันล้มกลิ้งด้วยข้อหาหมั่นไส้ที่พี่ชายตัวดียังไม่ยอมล้มเลิกความคิดที่จะพาลันลาดาหนีเที่ยว แต่ถีบพี่ไม่สำเร็จ คมพัชญ์จึงหันมาพาลใส่ลันลาดาที่ยืนยิ้มหวานแก้เขิน ก่อนจูงมือสาวน้อยไปนั่งด้วยกันที่โซฟาในห้องนั่งเล่น

 

“นี่ก็มัวแต่ยิ้ม รีบกินซะสิ เดี๋ยวก็ละลายหมด” สองแสนห้าเชียวนะแก้วนี้

 

***************************************************************************************************************************

เอ็นดูคนหวงเมีย ใครว่าพี่คมร้ายเป็นอย่างเดียว มุมน่ารักๆพี่ก็มีนะจ๊ะ ฉากนี้ยิ้มๆไปกับความลงทุนของอิพี่ ขอแค่รั้งเมียให้อยู่ติดบ้าน พี่คมถึงกับต่อสายตรงถึงว่าที่พี่สะใภ้ ลงมือทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ แต่ก็ยังไม่ทิ้งลายคนโหด มีขู่จะเอาระเบิดไปโยนใส่บ้านเค้าอีกแน่ะ สองมาตรฐานชัดๆ กับเมียล่ะมุ้งมิ้ง แต่กับคนอื่นนี่โหดเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ  ฮ่าๆๆ

ปล.ใครจะสั่งเล่ม ยังพอสั่งได้นะคะ พิมพ์เกินมานิดหน่อย สั่งก่อนจัดส่งรอบแรก ยังให้ราคา 309 บาทส่งฟรีลงทะเบียน สั่งหลังจากนี้ 379 บาทค่ะ