เร้นรักมธุรสลวง

“แต่งงานเหรอคะ?”

มือบางที่กำลังลำเลียงขนมเปี๊ยะลูกกลมๆใส่โถแก้วเพื่ออบควันเทียนชะงักค้าง รอยยิ้มอ่อนหวานบนใบหน้านวลกระจ่างของลันลาดาเลือนหายไปทันทีที่ได้ฟังถ้อยคำบอกเล่ากึ่งร้องขอของผู้เป็นบิดา ที่ล่ำลากับพ่อเลี้ยงมานานหลายเป็นชั่วโมงแล้วแต่รอยยิ้มอิ่มเอมก็ยังไม่จางหายไปจากใบหน้าของท่าน นี่ใช่ไหมคือเหตุผลที่ทำให้การันต์ยิ้มกว้างได้เป็นครั้งแรกในรอบสองเดือนที่ผ่านมา นับตั้งแต่เกิดปัญหาขึ้นที่บริษัท

“ใช่ กับลูกชายลุงภัทรไง”

การันต์ที่ยืนกอดอกอิงสะโพกกับเคาท์เตอร์เตรียมอาหารกลางห้องทำครัวเอ่ยบอกบุตรสาวด้วยน้ำเสียงที่ปิดซ่อนความปลาบปลื้มไว้ไม่มิด ก็แน่ล่ะ มีใครบ้างไม่อยากเป็นดองกับตระกูลบารมีเสียดฟ้าของพ่อเลี้ยงนภัทรที่แสนร่ำรวยกันบ้าง แค่อ้างว่าสนิทกับคนในครอบครัวนี้ยังดูคล้ายบุคคลยิ่งใหญ่ แล้วหากได้เข้าไปเป็นหนึ่งในสมาชิกของตระกูล คิดสิว่าลันลาดาจะไม่กลายเป็นเจ้าหญิงหรอกหรือ

‘ลูกชายคุณลุงภัทร?’

สมองของลันลาดากำลังครุ่นคิดตามคำของบิดาถึงว่าที่สามีในอนาคตหากเธอยอมตกลง ในงานศพเพื่อนบิดาเมื่อเดือนก่อนทำให้เธอได้พบพ่อเลี้ยงนภัทรที่เดินทางมาร่วมงานพร้อมบุตรชายฝาแฝดอีกสองคน ส่วนสูงและใบหน้าของทั้งคู่ถอดสำเนากันมาถูกต้อง อาจมีจุดต่างเล็กน้อยที่ทรงผมและหนวดเครา แต่น่าแปลกที่ภาพทรงจำของเธอกลับนึกถึงแต่ใบหน้าเฉยเมยที่ถูกหนวดเคราดกๆปิดบังของแฝดผู้น้องที่ชื่อคมพัชญ์คนนั้นได้แม่นยำและชัดเจนกว่าคนพี่ที่หน้าตาเกลี้ยงเกลาจนมองเห็นความหล่อเหลาระดับพระเอกหนังมากมายนัก

“มีเรื่องอะไรที่ลาดาไม่รู้หรือเปล่าคะคุณพ่อ”

แต่ก่อนที่จะรู้ว่าแฝดผู้พี่หรือน้องที่เป็นคู่หมาย ลันลาดาอยากทราบสาเหตุที่ทำให้เธอต้องแต่งงานกะทันหันนี่เสียก่อน ฝ่ามือน้อยวางมือจากงานที่ทำเพื่อหันหน้ามาคุยกับการันต์ตรงๆ ดวงตาใสแจ๋วมองสบตากับท่านอย่างต้องการขอคำอธิบาย ชักสังหรณ์ใจในความไม่ชอบมาพากลตะหงิดๆ เมื่อพบความลำบากใจบนใบหน้าของคุณการันต์ที่มาพร้อมเสียงถอนหายใจลากยาว

“ลาดารักบ้านหลังนี้ไหมลูก”

“รักมากที่สุดเลยค่ะ เพราะที่นี่มีความทรงจำของวันที่ครอบครัวเราอยู่กันพร้อมหน้า”

“พ่อก็รักที่นี่มาก แต่ถ้าสู้จนหมดทาง...พ่ออาจต้องตัดใจขายมัน”

ใบหน้างามหม่นเศร้าลงไปนิดก่อนหันมองไปรอบๆห้องครัวที่เต็มไปด้วยความทรงจำมากมายเกี่ยวกับมารดา มีใครบ้างล่ะจะไม่รักบ้านที่อาศัยมาตั้งแต่เริ่มรู้ความ มีใครบ้างที่จะไม่รู้สึกเสียใจหากต้องทอดทิ้งบ้านที่รวบรวมทุกความทรงจำแสนสุขของครอบครัวที่เคยอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าสามคนพ่อแม่ลูกให้ตกไปอยู่ในมือของคนอื่น เธอรักที่นี่เกินกว่าจะบรรยายได้ ทว่าต่อให้รักและหวงแหนขนาดไหน แต่หากมันเป็นวิธีเดียวที่จะช่วยพยุงบริษัทส่งออกของบิดาให้อยู่รอด ลันลาดาคิดว่าเธอต้องยอมตัดใจ

“แล้วถ้าลาดาเป็นคนเดียวที่จะทำให้บ้านหลังนี้เป็นของเราเหมือนเดิมได้ หนูจะทำไหมลูก”

หัวคิ้วเรียวขมวดน้อยๆ ไม่มั่นใจว่าคิดร้ายไปเองหรือเปล่าว่าในคำถามราบเรียบของบิดานั้นเต็มไปด้วยความกดดันสูงจรดเพดาน สมองทบทวนถึงสาเหตุที่ทำให้การันต์ตามเข้ามาพูดคุยถึงในห้องครัว หรือจะเป็นการแต่งงานที่ท่านพูดถึงเมื่อครู่ หากใช่ แน่นอนว่ามันไม่ง่ายเลยในการตัดสินใจเมื่อมีบ้านแสนรักหลังนี้เป็นเดิมพัน

“คุณพ่อกำลังจะบอกว่า ถ้าลาดายอมแต่งงาน บ้านหลังนี้จะไม่ถูกขายใช่ไหมคะ”

ลันลาดากลั้นใจถามออกไปก่อนหลุบดวงตาลงมองปลายเท้าขาวเนียนเพื่อลุ้นรอฟังคำตอบ ก่อนที่ระบบการหายใจจะขัดข้องเมื่อได้ฟังคำของบิดา เพราะมันไม่ใช่แค่บ้านเพียงอย่างเดียวเสียแล้วที่เป็นตัวแปร แต่ยังรวมถึงธุรกิจของครอบครัวด้วยที่จะหลุดพ้นจากภาวะวิกฤตเพียงแค่เธอตัดสินใจตอบรับ

***************************************************************************************

เปิดเรื่องมาก็จะให้แต่งงานกันเลยอ่ะเนอะ ว่าแต่หนูลาดาจะตกลงไหม? รอลุ้นกัน