MELTED ละลาย(ถูก)รัก
เขียนโดย 
Predictus
วันที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 เวลา 23.03 น.
แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 00.19 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) MELTED ละลาย(ถูก)รัก ตอนที่ 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความกริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง ~ เสียงนาฬิกาปลุกดังแสดงถึงเวลาที่ต้องตื่นนอน
"งื้ออออออ" ผมบิดขี้เกียจหลังจากลุกหัวโด่เพราะนาฬิกาปลุก
"วินเทอร์ เช้าแล้ว ลงมากินข้าวได้แล้วจ้า" เสียงของพี่สาวเรียกผมลงไปกินข้าว
"ครับ เดี๋ยวลงไปนะครับ" ผมตะโกนตอบกลับไปแล้วรีบลุกลงไปเพื่อเคลียร์ตัวเองให้เสร็จกิจ
"วันนี้ปรับพื้นฐานที่มหาวิทยาลัยวันแรก พี่หวังว่าวินจะสนุกนะจ๊ะ" เธอพูดพร้อมใบหน้ายิ้มแย้ม
"อืม ผมก็หวังว่าอย่างนั้นครับ" ผมตอบกลับไปด้วยใบหน้าปกติ
"เวลาเจอเพื่อนใหม่ก็หัดยิ้มซะบ้าง อย่าทำหน้าอย่างนี้นะ เดี๋ยวเขาจะพาลไม่อยากเป็นเพื่อนเอา" เธอบอก
"เขาอาจจะอยากเป็นอย่างอื่นกับวินก็ได้พี่นิสา" ผมพูดด้วยสีหน้าเดิม
"ไป ๆ ออกเดินทางได้แล้วเดี๋ยวจะสายเอา สายวันแรกมันดูไม่ดีซะด้วย เดี๋ยวพี่เก็บที่กินเอง" พี่นิสาบอกพร้อมหยิบกระเป๋ามาให้
"งั้นวินไปแล้วนะครับ สวัสดีครับ วันนี้กับข้าวอร่อยมากครับ ขอบคุณมากครับ" ผมลุกขึ้นและชายตามองพี่สาวด้วยสายตาที่น่าจะอบอุ่นแหละมั้ง
"จ้า เดินทางปลอดภัยจ้าาาา ~~~" พี่นิสา พี่สาวที่น่ารักของผมพูดพร้อมกับโบกมือลา
"เฮ้อ ถึงซักที" ผมเดินทางมาถึงหน้ามหาวิทยาลัยแล้วแต่มหาลัยนี้มันกว้างชะมัด ผมจะต้องเข้าไปที่ภาควิชาก่อนสินะ อืมมม ทางนี้ แล้วก็ทางนี้ แล้วก็ทางนี้ อ้าว กลับมาที่เดิม... ผมคงต้องถามพี่ยามที่โบกรถอยู่แล้วล่ะ
"ขออนุญาตนะครับพี่ ผมต้องการไปที่ภาควิชาเคมีครับ ไม่ทราบว่าต้องเดินไปทางไหนเหรอครับ" ผมทำท่าอ่อนน้อมเพื่อถามพี่เขา
"เดินตามทางไปแล้วเลี้ยวขวาครับ ภาควิชาจะอยู่ทางซ้ายมือ" พี่ยามพูดพร้อมผายมือ
"ขอบคุณครับ" ผมก้มหัวพร้อมพูด และรีบวิ่งไป เพราะใกล้จะถึงเวลาเต็มที
"ภาควิชาเคมีค่าาาาา ภาควิชาเคมี น้อง ๆ ที่มาใหม่ ลงทะเบียนตรงนี้เลยนะค้าาาา มาค่าาาา" เสียงดังมาจากผู้หญิงน่ารักคนหนึ่งในชุดนักศึกษา น่าจะเป็นพี่ในคณะนี้ ผมจึงรีบเดินไปที่ต้นเสียง
"สวัสดีครับ ผมเพิ่งมาถึงต้องลงทะเบียนใช่ไหมครับ" ผมกล่าว
"อุ๊ย หล่อจัง เชิญลงทะเบียนตรงนี้เลยนะคะ หมายเลขที่เท่าไหร่คะ" เธอทำหน้าอมยิ้มแล้วชี้มือไปที่รายชื่อลงทะเบียน
"เลขที่ 102 ครับ" ผมก้มหน้าเซ็นชื่อตัวเอง
"เชิญนั่งรอที่นั่งที่มีหมายเลข 102 ติดไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวถึงเวลา พี่จะพาไปที่ตึกที่ต้องเรียนปรับพื้นฐานค่ะ" พี่สาวกล่าว
"อ่อครับ" ผมกล่าวพร้อมเดินออกมาระหว่างนั้นผมก็หยิบหูฟังต่อกับโทรศัพท์เพื่อฟังเพลง และเมื่อถึงที่หมายก็พบว่าที่นั่งข้างๆ มีคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว ระหว่างที่นั่งอยู่ ผมรู้สึกเหมือนแขนถูกจิ้มด้วยอะไรซักอย่าง ผมจึงหันไปมอง
"นาย ๆ หวัดดี เราชื่อมิวนะ ยินดีที่ได้รู้จัก" เด็กผู้ชายคนหนึ่งในชุดนักเรียนกางเกงสีน้ำเงิน เอาปากกามาจิ้มผม พร้อมกับทำท่าเหมือนจะทำความรู้จัก
"ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก" ผมตอบกลับไปด้วยใบหน้าปกติ แต่ความปกติของผมมันคงไม่ปกติสำหรับคนอื่นเท่าไหร่มั้ง
"โห หยิ่งจัง ไม่คิดจะบอกชื่อกันบ้างเลยหรือไง" ดูเหมือนมิวจะโมโหเล็กน้อย อาจจะด้วยใบหน้าของผม
"วินเทอร์ ผมชื่อวินเทอร์ครับ" ผมมองไปและก้มหัวเล็กน้อยเชิงขอโทษและหันกลับมาฟังเพลงของผมต่อ
"อีหยังวะ" มิวสบถเล็กน้อยแต่ผมก็แอบได้ยินนะ เพราะจริง ๆ แล้วผมยังไม่ได้เปิดเพลง
สักพักเจ้าของที่นั่งอีกฝั่งก็มา เขาวางถุงลูกชิ้นไว้บนโต๊ะก่อนที่เขาจะก้มหาของในกระเป๋า
ซึ่งผมสังเกตว่าถุงมันรั่ว และน้ำจิ้มมันกำลังจะหยดย้อยตามพื้นโต๊ะลงมาโดนเท้าผมแล้ว ผมจึงสะกิดเขาและพูดกับเขาว่า
"กินลูกชิ้นตรงนี้ระวังโดนเท้าผมนะครับ" ผมพูดด้วยใบหน้าปกติของผม
"เอ่อะ แค่นี้ขู่กระทืบกันเลยเหรอครับ ขอโทษครับ ผมเอาไปทิ้งก็ได้ครับ
ถ้าการกินลูกชิ้นแล้วมันจะลำบากนายขนาดนี้ ผมก็แค่ยังไม่กินข้าว
แค่นี้ผมต้องโดนเท้านายเลยเหรอครับ ใจร้ายจังครับ ยังไม่รู้จักกันเลย
แค่นี้จะทำร้ายผมแล้วเหรอครับ เราต้องอยู่ด้วยกันอีกตั้งสี่ปีเลยนะครับ..."
เด็กผู้ชายกางเกงสีดำขาสั้น รูปร่างดี ดูท่าทางน่าจะออกกำลังกาย พูดกับผมในสิ่งที่ผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ใครจะทำร้ายเขากัน?
"เอ่อ...ใครจะทำร้ายนายกันครับ" ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูดกันนะ ?
"นายไงบอกให้ผมระวังโดนเท้านาย นายคงหมายถึงจะโดนกระทืบใช่ป่ะ แบบนั้นใช่ป่ะ หน้าตาก็ดีทำไมนิสัยงี้อ่ะ" เฮ้ย เข้าใจอะไรผิดเปล่าเนี่ย
"เอ่อ...ผมหมายถึงน้ำจิ้มลูกชิ้นของนายมันกำลังจะหยดโดนเท้าผมแล้วครับ" ผมพูดอะไรผิดกันนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
