นางสาวแสนเฉิ่ม

ทรามเชย หรือ เชย แต่งตัวสบายๆ ด้วยเสื้อยืดคอกลมและกางเกงวอร์มสีน้ำเงิน เช้าวันนี้เธอมาวิ่งออกกำลังกายที่สวนสาธารณะใกล้ที่พักซึ่งเป็นที่ประจำของเธอ
 
เมื่อวิ่งครบตามที่ตั้งใจเอาไว้แล้ว หญิงสาวก็เดินมานั่งพักใต้ร่มไม้ที่มีม้านั่งสีเขียวตัวหนึ่งตั้งอยู่ ขณะกำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดเหงื่อตามลำคอ น้ำเย็นขวดหนึ่งก็ถูกยื่นมาตรงหน้า หญิงสาวหันไปมอง
 
"น้ำเย็นๆ ครับ คุณผู้หญิง"
 
นายตำรวจหนุ่ม "สิงหา" พูดยิ้มๆ พร้อมกับยื่นขวดน้ำเย็นมาตรงหน้าหญิงสาว
 
"ถ้าฉันไม่รับจะถูกจับมั้ยคะ"
 
หล่อนถามกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย
 
"ถูกจับครับ ถูกจับมาขังไว้ในใจของผม ฮิ้ววว!"
 
นายตำรวจหนุ่มยิ้มขำๆ กับมุกฝืดๆ ของตัวเอง แต่ก็ไม่สามารถทำให้หญิงสาวขำด้วยเลยแม้แต่น้อย
 
"ขอบคุณค่ะ"
 
ทรามเชยพูดสั้นๆ ก่อนคว้าขวดน้ำเย็นตรงหน้ามาวางไว้ข้างๆ ตัวอย่างเสียมิได้ ฉับพลันผู้พิทักษ์สันติราษฎร์หนุ่มก็หยิบขวดน้ำเย็นนั้นมาถือไว้ในมือเสียเอง แล้วถือโอกาสนั่งลงบนม้านั่งข้างๆ หญิงสาวทันที
 
เจ้าหล่อนขยับตัวออกห่างอย่างอึดอัด ในขณะที่ชายหนุ่มกลับยิ่งขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ หล่อนอย่างจงใจ
 
"นี่คุณตำรวจ วันนี้มีธุระอะไรกับฉันงั้นเหรอคะ"
 
ทรามเชยตัดสินใจถามเข้าเรื่องในทันที ด้วยอยากไปให้พ้นๆจากนายตำรวจหนุ่มจอมกวนคนนี้เสียที
 
"มีครับ ธุระสำคัญมากเสียด้วย เลยอยากไปคุยกับคุณสองต่อสองในพื้นที่ส่วนตัวมากกว่านี้ครับ"
 
เขาพูดพร้อมส่งสายตาหวานเชื่อมให้หญิงสาว ถ้าเป็นสาวๆ คนอื่นคงหลบสายตาอายม้วนไปหลายรอบแล้ว แต่กับทรามเชยดูเหมือนมุกนี้จะไม่มีผลอะไรกับหล่อนเอาเสียเลย
 
หญิงสาวมองหน้าเขานิ่ง ก่อนพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า
 
"ถ้าเป็นเรื่องนั้น ฉันว่าคุยที่นี่ก็เป็นส่วนตัวดีนะคะ รับรองว่าปลอดภัยค่ะ"
 
"แต่ผมว่า ไปคุยในรถผมน่าจะปลอดภัยกว่านะครับ"
 
สิงหาพูดจบก็ถือวิสาสะคว้าแขนนักเขียนสาวกึ่งลากกึ่งจูงไปยังรถกระบะสี่ประตูสีดำของเขาที่จอดอยู่ไม่ไกลทันที
 
ชายหนุ่มเปิดประตู แล้วผายมือเชิญหญิงสาวเข้าไปนั่งด้านใน ทรามเชยจำต้องก้าวเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับอย่างเสียมิได้
 
หลังจากนั้น เขาก็อ้อมมานั่งอีกฝั่งข้างๆ หล่อน เมื่อล็อคประตูเรียบร้อยแล้ว เขาก็หยิบสมาร์ทโฟนยี่ห้อดังออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนหยิบหูฟังแบบ Small Talk มาต่อเข้ากับเครื่องสมาร์ทโฟน หยิบสายหูฟังด้านหนึ่งเสียบใส่หูตัวเอง อีกด้านเสียบใส่หูให้หญิงสาวก่อนที่หล่อนจะทันรู้ตัวด้วยซ้ำ หล่อนชักสีหน้าไม่พอใจที่เขาถือวิสาสะหลายต่อหลายครั้ง แต่หล่อนก็ทำอะไรเขาไม่ได้มากไปกว่านี้
 
สิงหากดเปิดวีดีโอที่บันทึกไว้ในเครื่อง Smart Phone เมื่อเสียงและภาพปรากฏที่หน้าจอ ทรามเชยก็จ้องเขม็งไปที่หน้าจออย่างสนอกสนใจ จนไม่ได้สนใจว่านายตำรวจหนุ่มข้างๆ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนแทบหายใจรดต้นคอหล่อนแล้ว มิหนำซ้ำเขายังฉวยโอกาสในความใกล้ชิดนี้ ใช้มือโอบไหล่นวลภายใต้เสื้อยืดของหญิงสาวเอาไว้แน่นอีกต่างหาก 
 
ผ่านไปเกือบ 20 นาที วีดีโอภาพเคลื่อนไหวบนหน้าจอสมาร์ทโฟนก็จบลง หญิงสาวหันหน้าไปชนกับใบหน้าของชายหนุ่มที่ยื่นเข้ามาใกล้มากจนหล่อนไม่ทันรู้ตัว
 
"อุ๊ย! นี่คุณ..."
 
หญิงสาวอุทานออกมาอย่างตกใจ กลายเป็นว่าหล่อนเอาปากไปชนกับแก้มหนาๆ ของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัวเสียอย่างนั้น ส่วนหมอนั่นเอาแต่ยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างพออกพอใจเอามากๆ 
 
จังหวะนั้นทรามเชยผลักตัวเขาออกจากการโอบไหล่หล่อนทันที เพราะหล่อนเพิ่งรู้ตัวว่าถูกตำรวจหนุ่มจอมเจ้าเล่ห์ฉวยโอกาสกับหล่อนอยู่
 
หญิงสาวมองเขาด้วยความไม่พอใจ ใบหน้าหล่อนแดงก่ำขึ้นมาทันที นายตำรวจหนุ่มมองหล่อนยิ้มๆ พร้อมกับใช้มือลูบแก้มตัวเองเบาๆ 
 
"นี่คุณเลิกเล่นก่อนได้มั้ย คลิปที่คุณเอามาให้ดูนี่ คือภารกิจที่ฉันต้องทำใช่มั้ย"
 
หล่อนถามด้วยสีหน้าจริงจัง สิงหาพยักหน้ารับ ก่อนพูดทีเล่นทีจริงว่า
 
"โดยมีผม ตำรวจหนุ่มสุดหล่อจะเป็นคู่หูของคุณในภารกิจนี้ และเป็นคู่รักของคุณในอนาคต" 
 
"อีตาบ้า ยังจะมาพูดเล่นอีก นี่มันภารกิจสำคัญมากนะ"
 
"ผมรู้ ภารกิจนี้สำคัญมาก แล้วก็เสี่ยงอันตรายมากด้วย แต่ถ้ามีผมอยู่ข้างๆ รับรองคุณจะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน"
 
ประโยคสุดท้ายเขาทำสีหน้าจริงจัง พร้อมกับรวบมือเรียวทั้งสองของหญิงสาวมากุมเอาไว้ เพื่อยืนยันความจริงใจในคำพูดของตน
 
ทั้งสองประสานสายตากันและกันนิ่งเนิ่นนาน จนกระทั่งมีเสียงดังสนั่นแทรกเข้ามากระทบโสตประสาทของทั้งคู่
 
"ปัง! ปัง!"
 
(โปรดติดตามตอนต่อไป)